Hoi, ik las je reactie. Ik ben nu ook in afwachting van tp cryo, ook voor de tweede. Ik ben erg nieuwsgierig... Ik vraag me af waarom je zegt dat jullie niet meer proberen als het dit keer niet lukt... Zou je het kunnen vertellen?
Dames, ik hoor erbij!! Ik heb mijn 1 e echo al gehad op dag 10. Eerst heb ik Provera geslikt, nu progynova plus de bollen utro. Deze week heb ik tp. Dit is mijn laatste cryo, nog van de 2e ivf voor de bevalling. Als dit niet lukt, ga ik zeker meerdere malen proberen. Het lijkt me zo leuk om een klein brusje voor ons kindje... Weet iemand op welke dag na tp we kunnen testen?
Hoi kinderwens, ja hoor dat mag je vragen. Toen ik 2,5 jaar geleden aan het icsi traject begon viel het zo tegen. Vooral van de punctie heb ik echt nachtmerries aan over gehouden. De punctie overkwam me gewoon, ik weet nog dat de verpleegkundige zei: verman je zeg, de bevalling is veel erger. Nou ik kan je zeggen ik vond de bevalling dus echt beter haha. Nee maar even serieus ik heb diep respect voor iedereen die zo'n behandeling meerdere keren ondergaat. Ik doe het in iedergeval nooit meer. Ik werd er ook ziek van. Ik kon s morgens m'n bed niet meer uit de hele wereld draaide. Dat was vooral in de laatste week voor de punctie zo. Dus eigenlijk kort gezegd: hormonen en ik gaan gewoon niet zo goed samen. Het gaf me enorm veel rust dat m'n man en ik de wel overwogen beslissing hebben genomen met 1 behandeling. Het kadootje was wel dat er nog 2 (nu dus nog 1) in de vriezer lagen. Dus na de bevalling van onze dochter wilden we wel dit nog proberen. Het is natuurlijk wel zo als dit niet lukt dat ik dan best even verdrietig ben. Maar aan de andere kant voel ik me ook heel erg rijk met wat ik wel heb en dat is een prachtige gezonde dochter. Is zo je vraag goed beantwoord?
Hier ook weer begonnen! Vanmorgen is de menstruatie begonnen! Dus over 11 dagen de eerste echo. Nu direct met dubbele dosis Progynova begonnen. Hopelijk kweek ik dit keer een lekker dik slijmvliesje!! Bij mijn dochter 3 ICSI behandelingen nodig gehad met daar tussendoor een cryo. Bij mijn zoon 1 ICSI behandeling. Als deze cryo behandelingen niet slagen dan overweeg ik toch nog voor een nieuwe ICSI behandeling te gaan.
Wij gaan ook weer beginnen! Donderdag zit ik op dag 10 en dan heb ik een echo. Dan waarschijnlijk zaterdag weer en hopelijk wordt dan de tp gepland. Ik ben benieuwd hoe de cryo's ontdooien na bijna 3 jaar. Heeft iemand daar ervaring mee?
Hoi hoi! Leuk Druifje en Suus dat jullie ook weer begonnen zijn/gaan beginnen! Het is zo spannend altijd, dus als je het "samen" kunt doormaken, heeft dat wel iets fijns Ger, ik las je bericht aan kinderwens.. Heftig voor je zeg! En wat een geluk dat je inderdaad nog mooie cryo's had en een gezonde dochter hebt! Maar als je voor een tweede kindje gaat en dat niet zou lukken, is het ook heel begrijpelijk als dat je heel verdrietig maakt! Ik heb afgelopen zondag een terugplaatsing gehad. Na alle verhalen heb ik gevraagd naar de kwaliteit van de cryo en die bleek heel goed te zijn. Er waren bijna geen afzonderlijke cellen meer te onderscheiden en dat is blijkbaar het gevolg van een gelijkmatige celdeling en weinig fragmentatie, wat dus heel goed is. En hoe beter dat gaat, hoe groter de kans op een innesteling, so it seems. Maargoed, nu mogen wij weer wachten. Aan de ene kant fijn, want je hebt zoveel hoop, aan de andere kant is die onzekerheid ook echt killing. Ik word soms gek van mezelf, want ik durf niet te sporten, ben bang dat ik iets eet dat de innesteling tegenwerkt, maak me zorgen dat ik te gestresst ben of raak door mijn werk. Zo irritant allemaal! Zoek steeds op wat ik allemaal kan doen om die innesteling te bevorderen, maar ik doe al zoveel ervoor. Al moet ik zeggen dat ik nog niet eerder alles tegelijkertijd heb gedaan. Er komt steeds iets bij Herkennen jullie dat? Ik probeer nu maar even alles tegelijk Dus geen stress, geen sporten, wel yoga, gezond eten, extra vitaminen, tarwekiemolie en aspirine. Alles voor ons baby'tje
Spannend meiden! Heel veel succes!! Hier is het bruinverlies begonnen. Voelt heel heftig allemaal. Ben dood en dood moe, voel me als overreden door een trein. Ben soms helemaal in de war aangezien dit altijd mijn zwangerschapssymptomen waren. Maar spierwitte testen en bruinverlies is natuurlijk maar teken van een heel andere richting. Hoorde eergisteren dat mijn schoonzusje 7 weken zwanger is. Vind het erg leuk maar de timing niet zo fijn Ik zit met een negatieve test, maargoed. We kunnen het niet anders maken dan het is. We zijn rijk gezegend en ben er zeer dankbaar voor.
Oh danieck ik snap je zo goed. Toen ik begon met icsi stond ik er heel nuchter in en liet alles een beetje op me af komen. En toen was ik zwanger van mijn zoontje die in januari is geboren met 24+6 en helaas 6 dagen later is overleden. Later bleek dat ik een infectie had aan me placenta. Nu ik net een weekje ofzo weet dat ik weer zwanger ben van een.ingevroren cryo ben ik blij maar ook ontzettend bang en durf ik het eigenlijk nauwelijks te geloven. Ik denk dat ik pas durf te lachen en stralen na de 28 weken. Ga het ook vanaf nu al rustiger aan doen met werken omdat ik gewoon zo ontzettend bang ben dat het weer fout gaat en dat zou ik mezelf nooit vergeven ik ben ook blij dat ik straks word geholpen op een speciale afdeling in het wkz om infectie en vroeggeboorte te voorkomen maarja zeg nooit, nooit. Had vd week een stress momentje in de auto en was toen gelijk bang zou alles nog wel goed gaan met die kleine. Laten we het hopen heb 18 juli pas me eerste echo (duurt lang... hahaha)
Hoi Ger, Ja, je hebt mijn vraag duidelijk beantwoord. Ik word emotioneel als ik dit soort verhalen hoor. Ik begrijp jouw punt, maar zelf denk ik anders over. Iedereen beleef het individueel maar even zwaar denk ik. Ik ben dus ook bang dat ik na de zomer weer de hele prik-weken moet meken, als het nu niet lukt. Vandaag had ik de tp. Nu 12 dagen wachten. Toch moet ik je vertellen dat nu de 2e keer heel anders is.. Makkelijker. Voordat ik vorige keer in mmm zat was ik bang dat mijn lichaam nooit een kindje aan me kan geven, dat het nooit zou lukken. Nu weet ik dat kindje mogelijk is, omdat het bestaat. Zelfs ik 10 terugplaatsingen moet doen, doe ik het. Ik weet dat het waard is. Mijn bevalling was wel 10 keer erger dan de punctie, ha ha. Dus andersom dan bij jou. Ik had een keer hier een post geplaats over mmm, dat ivf mijn leven heeft beheerst en doordoor ook beschadigd. Het klopt nog steeds, maar het leven is eenmaal zo... Soms zit het echt tegen.
Oh wat vervelend mama-in-love! Zeker als ook je schoonzusje net nu 7 weken zwanger is. Dat herken ik overigens ook echt he-le-maal! Mijn man en ik waren al een tijdje bezig en hadden net aan mijn vader en zus verteld over onze problemen, toen mijn zus twee weken later vertelde dat ze zwanger was van de tweede. Het zat nog helemaal niet in de planning, maar de eerste was 9 maanden oud en blijkbaar het praten over een broertje of zusje maakte al dat ze zwanger raakte Superleuk voor haar en ik hou van die kleintjes alsof ze van mezelf zijn, maar voor ons was het heel kwetsend.. Het moment en de manier waarop het werd verteld, eigenlijk zonder enig begrip dat was echt niet leuk! Ik hoop dat dat bij jou anders was? Minime, van jou snap ik ook heel goed dat je zo bang bent! Je wil gewoon niet dat het mis gaat, maar heel veel invloed heb je er niet op denk ik. Een vriendinnetje van mijn zus en mij heeft 9 miskramen gehad, steeds rond de 11-13 weken. Uiteindelijk kreeg zij aspirine voorgeschreven en nadat ze dat heeft geslikt, bleef ze zwanger en is ze inmiddels moeder van een mooi gezond zoontje. Toeval? Misschien, maar ik ben daarom ook de aspirine gaan slikken Je weet nooit wat het kan doen voor je. Ik ben niet getest op geklonterd bloed oid dus ik wil het gewoon proberen. Hopelijk verloopt deze zwangerschap voorspoedig! Hou ons wel op de hoogte hoor Kinderwens, die mmm is ook niet niks. Ik weet eigenlijk niet of het heel mijn leven beheerst. Wel ben ik er veel mee bezig, maar of het echt mijn leven beheerst durf ik niet te zeggen. Ik let wel meer op dat ik gezond eet, slik veel meer vitaminen nu, maar dat is eigenlijk sowieso wel goed voor een mens dus ik vind dit geen negatief gevolg van de mmm. Tussendoor drink ik ook weleens een wijntje; een fertiliteitsarts vertelde mij dat een glaasje rode wijn zo nu en dan juist heel goed kan werken, want daarin zit een stofje dat juist het stresslevel verlaagd! En wij zijn nu vier jaar bezig.. Ik moet er niet aan denken dat ik al die tijd niets had mogen drinken Maar het is natuurlijk wel zo dat je (tenminste ik) er altijd wel een beetje rekening mee houd. Vakanties, weekendjes weg met vriendinnen, van baan (willen) veranderen, de werkstress die ik niet wil ervaren maar juist in de wachtweken altijd ernstig ervaar, de zorgen over de toekomst. Het ergste vond ik nog mijn verjaardag dit jaar. Iedereen feliciteert je met een jaartje ouder worden, terwijl ik superverdrietig ben omdat ik nog steeds geen moeder ben Dat had ik vroeger nooit gedacht, dus mijn verjaardag vind ik stom! Maar terug naar het positieve Je hebt je terugplaatsing gehad en we vertrouwen erop dat het innestelt, bij jou en bij mij
Oh meid ik begrijp je zo! Bij mij voelt het nu eindelijk weer een beetje beter. Man man het was ook zoveel bloed zeg. Daar moet je wel moe van worden. Ik kan het, ondanks dat ik echt ontzettend ongesteld ben, ook nog steeds niet geloven dat het niet gelukt is omdat het zo anders voelt. Maar ja feiten zijn feiten... En dan kom ik gister op m'n werk en verteld m'n collega doodleuk dat ze zwanger is. En zich misselijk voelt, en dat ze zich af vraagt waar ze aan begonnen is. Nou ik was zo pissed off dat ik gezegd heb dat ik het me ook afvraag. Beetje bot van mij maar ja moet ze zo'n opmerking maar niet tegen mij maken hoor. Dus ook dat gevoel begrijp ik heel goed. Dikke knuffel want het zal niet makkelijk zijn met 3 van die kleine kids ook nog om je heen. Tuurlijk ben je blij met wat je wel hebt, maar je mag ook best verdrietig zijn om wat nu niet is gelukt. Want je lijf voelt gewoon even zo.
Ja dat gevoel had ik eerst ook dat de druk eraf was omdat ik al een mooi meisje heb. Alleen vroeger toen ik klein was had ik al gedroomd van een groot gezin. Nou was na al onze onderzoeken al vrij snel duidelijk dat 1 kind al een hele klus zou worden dus heb ik de gedachte "groot gezin" maar gauw in de prullenbak gegooid. Alleen nu er nog maar 1 cryo over is wordt het besef steeds intenser en dus ook de spanning of het gaat lukken. hopelijk is het tijdelijk en kan ik het van me afzetten. Het lukt me gewoon zo leuk voor m'n dochter om lekker met een broertje/zusje te kunnen spelen. Aan de andere kant moet ik niet zeuren want ik kies er zelf voor om niet weer de mmm in te gaan. En er zijn heel veel vrouwen die heel erg graag een kindje willen. Daarom wil ik wel benadrukken dat ik echt heel erg blij ben met wat ik nu heb! Maar leuk ook voor jou de tp vandaag. Spannend weer hè die stomme wachtweken. Ik ga ook heel hard voor jou duimen!
Hoi Danieck, Precies wat jij vertelt, ik herken het. Ik noem het 'mijn leven beheerst' want inderdaad bij veel gewoontes en bezigheden denk je aan je ivf/icsi.. Ik was een tijdje niet blij met mijn werk en ik twijfelde enorm of ik een andere baan moest zoeken of niet. ... Verder... Of ik nog red om een cryo voor de vakantie te laten plaatsen.. Anders zijn we weer een maand verdEr. En precies hetzelfde had ik met mijn verjaardag. Iedereen was zo blij en ik had een groot verdriet in mijn hart. Weet je wat het nog erger is? Vorig jaar toen mijn zoontje al geboren was, was ik eindelijk jarig als moeder. Ik vergeugde me erg op dat moment. Maar een paar dagen ervoor is mij pn moeder overleden. Life is hard!!!
HoeveEl van de aspirine gebruik je? Hoe werkt het? Waarom zou het helpen? Misschien moet ik proberen gelijk na dE tp?
Betere oplossing dan aspirine: veel wandelen!! Dan raakt de baarmoeder beter doorbloed en dat is de belangrijkste truc voor een goede innesteling.
Ik gebruik tarwekiemolie, de capsules van de tuinen. Dat heb ik de vorige keer ook gebruikt. Schijnt ook goed te zijn voor het baarmoederslijmvlies.