hoe luchtige gesprekken aangaan met vreemde mensen?

Een sociale vaardigheidstraining gaan volgen? bv Goldstein. Eerste onderdeel is geloof ik 'een praatje maken'.

 

Doe mij maar gewoon een praktisch praatje. Al dat gezever er omheen altijd en dialect zou geen probleem moeten zijn. Wil je de mensen leren kennen om op de koffie te kunnen etc? Of gewoon om af en toe te kunnen kletsen als je elkaar passeert? Bekijk wat je mogelijk met iemand gemeen heb, bedenk wat je van iemand wil en pas daarop je onderwerpen aan.

 

Ben je niet gewoon introvert? Een introvert kan nl simpelweg niet over koetjes en kalfjes praten en moet denken voordat hij praat, waardoor het lijkt alsof ze traag zijn. Een extrovert bijvoorbeeld denkt terwijl hij praat en kan makkelijk over koetjes en kalfjes praten.
Ik dacht op een bepaald moment nl ook dat ik een stoornis moest hebben, totdat ik over die begrippen had gelezen.

In iddels kan ik trouwens beter luchtige gesprekken voeren (al put het mij enorm uit), oefenen is de kunst en gewoon doen (ook al ga je soms onderuit&#128584

 

Het ligt ook aan de andere persoon of die er open voor staat...

Ik begroet ook veel mensen merk dat veel mensen dat ook vreemd vinden
onze zoon van 8 doet dit ook en vaak zegt niemand wat terug heel sneu..

Misschien de volgende keer zeggen goh kom je hier vaker of weet je nog een andere speeltuin .. .Misschien als je het te graag wilt lukt het niet.?

 

Ik kom vaak op congressen en dan moet je ook min of meer verplicht praatjes maken met degene die naast je zit of bij wie je aan tafel zit. En ik ben introvert en daar dus heel slecht in. Nu heb ik een soort lijstje in mijn hoofd met gespreksonderwerpen die ik kan aansnijden en het grappige is dat ik daarmee soms bijna de gangmaker aan tafel wordt. Ik vraag bijv. waar iemand vandaan komt, of hij voor zichzelf werkt of bij een kantoor, wat zijn specialisme is, of hij vaak te maken heeft met het onderwerp dat besproken wordt etc. etc. En dan volgt er vanzelf een soort gesprek. Of niet, als de ander nog introverter is dan ik, haha, maar dan heb ik het in elk geval geprobeerd.

 

Kan er wel iets mee te maken hebben, alhoewel ik zeker niet denk dat alle introverten er last van hebben. Ik ben ook introvert, maar juist op plekken waar het vrij normaal is om luchtige gesprekjes te hebben kan ik dat ook wel. Ik kan ook vrij makkelijk een gesprekje aanknopen in een winkel oid. Wat ik wel heb is dat ik er niet altijd tegen kan als iemand een gesprekje met mij probeert aan te knopen, vooral niet als ik in mijn 'bubbel' zit

Denk ook wel dat ook hier geldt: oefening baart kunst... gewoon veel oefenen. Je kunt proberen overeenkomsten te vinden met de mensen waarmee je wilt praten. Praten over kinderen gaat altijd wel makkelijk (goh kan die van jou dit en dat al, ben je ook al over zus en zo aan het nadenken, heb jij ook van die dramanachten.... )

 

Mensen die introvert zijn, zijn over het algemeen minder van chit chat. Een communicatie en gedragsstijlen training kan interessant zijn. Daar leer je over de 4 stijlen, het herkennen bij jezelf en anderen en hoe je vanuit een andere stijl kunt communiceren.

 

Ik denk er eigenlijk nooit over na, ik ben denk ik heel toegankelijk want kletsen dagelijks wel vreemden tegen mij. Bij de kassa al in de winkel dat ik sta te kletsen met degene voor of acht me bijv.

Mensen beginnen vaak over het haar van mijn zoontje (heeft met 4 maanden oud al een volwassenen kapsel). Of inderdaad over iets wat ze gemeen hebben, zelfde kinderwagen of ook een dochter met kinderen die zelfde leeftijd hebben. Ik heb een witte herder en daar begint het gesprek ook vaak mee, wat een mooie hond bla bla.

Je moet het gewoon doen, meeste moeders in de speeltuin vinden het leuk alleen durven blijkbaar niet zo makkelijk een gesprek aan te knopen. Zelf ben ik zo iemand die altijd wel wat te kletsen heeft, met diepgang prima, zonder diepgang ook prima.

 

Wil je een praatje maken of wil je vrienden maken? Dat zijn 2 verschillende dingen. Ik ben ook ontzettend slecht in praatjes maken en ik heb me er bij neergelegd, het kost me stress en levert niks op. Als je andere moeders wilt tegenkomen kun je vaak naar een mama-café of andere activiteit van cb ... Een faceboekgroep van mama 's uit je regio misschien? Gaat je kindje naar Kdv of peuterspeelzaal? Dan kun je aanbieden mee te helpen met activiteiten. Als ik mensen vaker zie, merk ik vanzelf dat ik me meer op m'n gemak voel en minder moeite heb om iets te vertellen. En als je iets samen moet doen, dan moet je vaak ook wel praten.

 

Tuurlijk, er is ook de "sociale" introvert, die graag onder de mens is. Bovendien is niet elke introvert 100% introvert. Maar je bent wel een introvert als je energie van binnenuit krijgt, je denkt voordat je spreekt en uitgeput raakt van sociale interactie.
Zelf val ik wel onder die 100% introvert, raak heel snel uitgeput van mensen, ben allergisch voor small talk en als mijn batterij leeg is, sluit ik mezelf echt op in huis om op te laden (met gesloten gordijnen, telefoon uit en de deurbel eraf. Elk geluidje irriteert mij dan). Ik heb luchtige gesprekjes voeren dus echt moeten leren en weet dat het mij nooit makkelijk zal afgaan, maar dat hoeft ook niet.
Maar hetzelfde geldt voor een extrovert; mijn moeder is extrovert, maar heeft ook 'alleen tijd' nodig en heeft niet altijd zin in mensen.

Ik -super introvert- herkende mezelf iig in het verhaal van ts

 

Het klopt dat het bij bekende mensen waarbij je je goed voelt wel gemakkelijk afgaat. Bij mijn man en beste vriendinnen kan ik echt super veel praten, maar bij mensen waarbij ik mij niet op mijn gemak voel of mensen die ik niet ken of in groepen, val ik stil.

Misschien is deze test wat voor je: https://www.16personalities.com/nl/persoonlijkheidstypen

Hier heb ik helemaal iets aan gehad en heb ik mezelf heel goed door leren kennen en zelfvertrouwen door gekregen. Het gaat dus om je persoonlijkheid en niet hoe je bijvoorbeeld op je werk bent.

 

Dat vind ik overigens wel behoorlijk asociaal van hen. Je sluit daarmee meteen iemand buiten. Daar zou ik ook onzeker van worden!