Ik ben op...

Ik heb niet alle reacties gelezen. Maar als ik je berichtjes lees denk ik dat je baby eigenlijk heel natuurlijk reageert. In haar ogen ben jij het belangrijkste in haar leven. Degene die haar voedt en die ze al ruim 12 maanden kent. Je hartslag, geur, stem is voor haar zo vertrouwd dat ze daar de voorkeur aan geeft nu ze deze grote, boze wereld binnen is gekomen. Alleen in een bedje is iets wat ver van haar af staat en eigenlijk is dat niet zo gek, toch? Dat kost tijd. Net als het wennen bij andere mensen, je partner. Ze zullen hun eigen weg met haar moeten ontdekken. Dat gaat niet altijd vanzelf nee.

Je kindje is nog heel klein en is zo dat sommige baby's meer nabijheid vragen dan andere. Zo werkt bij veel baby's het inbakeren, buikslapen ed. Maar andere baby's zoeken de echte nabijheid van mama. The real deal.

Ik herken wat je schrijft en mijn frustratie en worsteling met het krijgen van rust en regelmaat lijkt volgens mij wel een beetje op die van jou. Het lijkt ook alsof dit de norm is voor baby's. En als je baby toch anders reageert dan die norm, moet dat aanpast of eruit getraind worden. Iedereen lijkt rrr prima voor elkaar te krijgen en dan onderstrepen instanties dat ook nog met hun adviezen.

Omdat dat zó niet bij me paste, met name structureel laten huilen, ging ik verder kijken in mijn wanhoop. Ik las over de natuur van baby' s en waarom hij zich zo gedroeg. Ik las op fora waar mensen vanuit die point of view denken en kreeg heel bruikbare tips. En ik besefte dat wat mijn baby vroeg eigenlijk niet zo heel gek was. Ik kon gewoon doen wat werkt! Ook als dat betekende dat hij dag en nacht bij me sliep, ik hem veel bij me droeg en voedde en verschoonde buiten alle schema's om. Pas toen ik daar aan toe gaf, konden we weer een beetje genieten van het leven.

En dat bij me slapen is geleidelijk aan verdwenen. Daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Het is eigenlijk een heel mooi natuurlijk proces. Ze hebben steeds minder de nabijheid van mama nodig en erop vertrouwen dat ze zelf je armen verlaten vind ik een hele ontspannende gedachte.
En nu achteraf weet ik dat het ook echt zo is.

En meid, ik weet het. Alles hijgt in je nek. Het huishouden, je werk (?), je sociale verplichtingen. Het lukt nu even niet om het perfect te doen. Ik zou echt naar mogelijkheden zoeken om jezelf daarin wat meer vrijheid te gunnen. Was hoeft niet allemaal gevouwen. (Ik gooide schone handdoeken in een schone wasmand in de badkamer. Dan kan je ze er zo weer uitvissen wanneer nodig.) Zo min mogelijk strijken en een keer een swiffer door de kamer ipv de plintjes op je knieën poetsen is ook niet zo erg.
Verjaardag en feestjes kun je best eens overslaan. Daarentegen is het ook fijn om eens oppas te regelen. Al is het maar om even boodschappen te kunnen doen of in bad te zitten als iemand een ommetje met je dochter maakt. Het hoeft niet lang, een uurtje is al fijn!

De logica van het dragen - Kiind Magazine

Een lapje tekst zo bij elkaar. Maar ik voelde wat jij nu voelt. Het is bere zwaar. Moeder worden is een proces. Iemand schreef naar me: "De moeder in je is nog jong, geef haar de tijd om te worden wie ze is."
Het komt echt goed! Ook als je een beetje aanmodderd!

 

Ik zou het iets langer dan 2 dagen proberen, 2 dagen zegt niets. Voor elke wijziging staat 2 weken, te snel dingen veranderen veroorzaakt onrust.

Daarnaast, als het spugen niet pijn doet is het niet erg of vervelend voor haar. Vaak geeft het juist een opluchting, omdat het teveel aan voeding er uit kan ipv het (over)volle gevoel.
Alleen voor jou misschien vervelend...

 

Pure JBPM eens geprobeerd? Was hier een hele verbetering! Nutriton is maar 30% JBPM en verder hulpstoffen. Van pure JBPM heb je veel minder nodig! minder belastend voor de maag.

Heb je een goede zitzak oid voor overdag waarin ze goed ondersteund omhoog kan zitten? Meneertje hier had ook reflux tot 6 maand maar wilde gewoon overeind zitten zodat ie meer kon zien en viel dan vanzelf in slaap

 

Het klopt dat pure jbpm minder nodig is en vaak minder klachten geeft. Echter geeft ts al medicatie en die combinatie kun je beter niet doen. En is ook niet nodig.

 

Als je zelf moet spugen, lucht het op om te spugen. Als je dan een gelei spulletje in je maag hebt liggen, word je daar onrustig van. Ik zou zelf proberen vol te houden om geen jbpm te geven.

Verder herken ik jou verhaal voor 100%.
Ik ben heel erg depressief geraakt, en heb toen mijn zoon 16 maanden was besloten naar een therapeut te gaan. Veel te laat natuurlijk, maar na 3 consulten was zijn onrust weg. Ik geloof heilig dat hij voelde dat ik geen mama wilde zijn, dat ik het te.zwaar vond (zeker in vergelijking met onze 1e) en het allemaal te veel werd. Hij wilde mij zijn liefde en warmte geven, dat heb ik alleen al die tijd verkeerd opgepikt.

Ik hoop zo dat je wat kunt met alle tips die hier gegeven worden, ik leef onwijs met je mee.!

 

Hoe is het nu?

 

Hier heb ik de eerste 3 a 4 maanden overdag bijna constant met ons zoontje op schoot gezeten omdat hij huilde als ik hem ergens neerlegde.

Wij hebben een paar weken geleden Ewan het droomschaap gekocht na veel positieve verhalen hierover gelezen te hebben. Dit is een schaap (knuffel) die rustgevende geluidjes maakt. In alle poten zit een andere geluid, dit in combinatie met een rood lampje.
Eerst moest ik bij elk slaapje zo'n 4 a 5x naar boven toe om hem weer goed te leggen en weer het speentje te geven. Nu hoeft het hooguit 1x en soms helemaal niet. Lees er maar eens over online. Ik vind het zo jammer dat ik er niet eerder over gehoord had.