Jammer dat er in zo'n topic als dit begrip wordt gevraagd voor het suikerfeest en daarop een vrije dag ,maar over het christelijke geloof door sommige op een niet nette manier wordt gesproken. Christenen die een feestdag in moeten leveren voor een vrije dag voor het suikerfeest? Dus dat zou betekenen dat het suikerfeest voor de moslims belangrijker is als bijvoorbeeld hemelvaart voor de christenen. En geloof niet samen met school? Als niet christen heb je toch de keuze voor een openbare school? Je hebt toch geen last van een christelijke school? Ik heb nog nooit iemand horen zeggen, nou die kerstdagen hoef ik geen vrij hoor, ga ik liever werken/naar school. Zou niet weten waarom christenen een dag in zouden moeten leveren. Is ook niet nodig toch? De leerlingen die suikerfeest vieren hadden toch vrij? Mooi toch. Konden ze het einde van de ramadan vieren. Ik zou ook niet weten waarom daar afgunst voor zou komen. Ik neem aan dat de moslim kinderen hier op school ook vrij waren om dit mooie feest te mogen vieren. Ik gun ze dat ook van harte. Ik denk dat als bijna alle leerlingen moslim zijn en het vieren als school zou zeggen dat je niet verplicht bent te komen. Ik ben wel voor een officiele vrije dag voor het suikerfeest. En anders dat alle leerlingen die het vieren gewoon vrij krijgen alle jaren.
Maar dan is nu hemelvaart dus belangrijker, bedoel je te zeggen? Ik vraag me trouwens af wat voor vervelende dingen er over christelijke feestdagen/christendom wordt gezegd, of ik lees ergens overheen. Maar ik lees echt nergens onbeschofte dingen hoor.
Het lastige van een algemene vrije dag ervan maken is dat het Suikerfeest niet erg planbaar is bij een grote groep nu in Nederland wonende moslims. Kort door de bocht, Marokkaanse moslims vieren vandaag Suikerfeest en weten dat pas kort vante voren, turkse moslims hebben gisteren al gevierd. Het instellen van een vrije dag op basis van het Turkse Suikerfeest zie ik in Nederland nog wel kunnen, maar het Marokkaanse Suikerfeest niet. Gewoon omdat we in Nederland teveel houden van duidelijke planning. Pasen, Pinksteren, hemelvaart enz is ook elk jaar op een andere datum, maar wel voor de volgende x-aantal jaar berekenbaar. Daardoor kunnen fabrieken planningen maken, ziekenhuizen roosters maken, belastingkantoren afspraken inplannen enz. Een dag die een weekend van tevoren opeens vrij wordt, ik zie dat in Nederland geen succes worden. Daar gaan veel te veel mensen om stuiteren. En daarom denk ik dat het (in ieder geval de eerste tien jaar en vermoedelijk wel langer) niet gaat gebeuren.
Ik had eerder geschreven dat we bijvoorbeeld een tweede dag (kerst, paas of pinksterdag) zouden kunnen afschaffen en dat iedereen dan met suikerfeest vrij kan zijn. Was maar een idee, helemaal niet ren nadele van iemand of iets. Vind het wel bij deze tijd passen.
Ik praat trouwens over mijn collega over dat hij een Turk is, ook al is hij hier geboren. Maar dat doet hij zelf ook, soms is die afkomst wel van belang in een gesprek. Hij praat thuis trouwens vooral Turks, denk dat de meeste mensen van Turkse of Marokkaanse 'oorsprong' ook nog wel die taal spreken buiten het Nederlands.
Ik zou me daar nou echt totaal niet druk over maken. En als die ouders hun zin krijgen en alle kinderen zijn vrij is er weer gemopper omdat er weer opvang geregeld moet worden. En zo is er altijd wat. Sommige kinderen zijn vrij met het Suikerfeest, andere ouders vinden het juist handig dat de kinderen naar school zijn zodat zij het feest kunnen voorbereiden. Als er bij iemand een bruiloft of iets dergelijks in de familie is krijgen de kinderen daar toch ook gewoon vrij voor? Ik kreeg zelfs vrij van school toen mijn opa een koninklijke onderscheiding kreeg. Dan is vrij voor het Suikerfeest toch niet zo erg? Om een christelijke feestdag in te ruilen voor het Suikerfeest vind ik te ver gaan. We mogen wel wat Nederlandse tradities en identiteit behouden, hè? En verder moeten we dan voor alle feestdagen uit alle culturen vrije dagen gaan inplannen en dan hebben we wel erg vaak vrij. Niet dat ik dat erg vind... 😄
Turken wel ja, derde/vierde generatie Marokkanen amper hun eigen taal. Ik heb een Marokkaanse vriendin (Arabier) die zelfs uitsluitend Nederlandstalig is opgevoed. Zij is rond de 36 jaar trouwens.
Ja dit dacht ik ook al! Ik heb vandaag geleerd dat er dus een verschil is tussen de Turkse en Marrokaanse suikerfeesten (wijken nog meer landen af?), dus daar heb je al een verschil in. Welke dag wordt tenslotte dan een vrije dag? Welke dag is 'belangrijker'? Daarnaast is het moeilijk uit te leggen aan je personeel of klanten dat je plots een dag dicht bent. Ik zie dit operationeel/praktisch gezien niet gebeuren.
Ik herken weinig. De positie van de vrouw is om te beginnen al anders. Ik noem hier alleen even Polygamie.
Grappig, ik ken dus 4 Marokkanen die wel hun eigen taal nog spreken en ook regelmatig naar Marokko gaan. Vaak woont er nog familie. Maar die zijn ook rond de 36 en hun ouders zijn in de jaren 70-80 naar Nederland gekomen, dus geen derde of vierde generatie.
Dat is ook echt een issue hier in Nederland Ik zie echt niet zoveel verschil. Ik werk met mensen van verschillende herkomsten en ik merk echt weinig verschil in normen en waarden. Ook in de islam worden vrouwen meestal gewoon gerespecteerd, net zoals bij christenen en niet-gelovigen. En tuurlijk zijn er uitzonderingen maar dat heb je overal.
Met alle respect, de Bijbel kent toch ook polygamie? Diverse belangrijke mannen in het Oude Testament pleegden polygamie. Nu zijn die stromingen er ook nog, weliswaar voor zover ik weet niet in Nederland, maar kijk maar naar sisterwives (mormonen toch?). Bovendien, dat het onder voorwaarden is toegestaan wil niet zeggen dat het ook daadwerkelijk veel gedaan wordt. Ik ken ze in ieder geval niet.
Nu begrijp ik al die ruzies in ikea op feestdagen: polygamie Het wordt een steeds leukere discussie. Al die ruziënde vrouwen over welk bankstel ze moeten kiezen. Op een belangrijke feestdag ook nog. Even zonder gekheid; behandel mensen als individuen en iet als een groep. Als alle Nederlanders met Nederlandse voorouderouders hetzelfde zijn, dan moet ik toch wat vraagtekens zetten? Beoordeel mensen op hun acties en niet op soort groep, achtergrond of geloof. Zou heel wat leed schelen.
De positie van de vrouw vind ik wel een interessante... ik kom uit de biblebelt in Zeeland met zwaar gereformeerde gelovigen. Ik denk niet dat de positie van de vrouw daar zo veel beter is. Geen broek mogen dragen, niet mogen stemmen, de man is de baas in huis. Net als in Nederland heb je daar in andere landen ook grote verschillen in
Nee, maar zij mogen dan weer absoluut niet scheiden. Iets dat moslimvrouwen gewoon mogen (net als eigen achternaam behouden na het huwelijk.; voor moslimvrouwen heel normaal al eeuwenlang). Ik volg trouwens met enige regelmaat een blog van een mennonitische vrouw. Best grappig om veel overeenkomsten qua normen en waarden te zien (want ja, dat zie ik wel zo al zullen er best wat verschillen zijn). Er zijn wel Joodse groeperingen die polygyn leven, o.a volgelingen van rabbijn Nachman.
Met alle respect, maar de positie van de vrouw is in alle Abrahamitische religies nagenoeg gelijk. Ook polygamie komt onder christenen vooe en is niet iets typisch Islamitisch; verschillende profeten uit het Oude Testament waren polygaam en ook Talmudisten pasten polygamie toe, met een piek in de Middeleeuwen. Verder is dit een religieuze regel die tegenwoordig vrijwel nooit wordt toegepast in de Marokkaanse gemeenschap en dit valt dan ook niet te scharen onder Marokkaanse normen en waarden.
Ze horen inderdaad wel ergens bij maar door mensen zoals amaranthes krijgen ze het gevoel van niet omdat ze buitenlanders worden genoemd en als je aan zo iemand aangeeft dat dit kwetsend kan zijn dan vinden zij dat gepiep. Maar als iedereen normale Nederlandse burgers met andere afkomst buitenlanders blijft noemen en zij in hun land van herkomst ook buitenlanders worden genoemd creëer je dat wel ja..
Het is niet stekelig bedoeld, maar het is wel een feit dat het grootste gedeelte van Nederland veel van deze feestdagen niet viert. Eerder werd er in dit topic iets gezegd dat maar 6% van de Nederlanders suikerfeest viert en het daarom onzin is om daar een officiële feestdag voor te maken, maar een rondje Google levert op dat maar 3,2% van de Nederlanders pasen viert vanuit geloofsovertuiging. De rest zit wel degelijk in de ikea. (Of de intratuin, het bos, etc etc) Ik bedoel daarin niets negatiefs naar jouw geloofsovertuiging, maar ik vind het wel een beetje met 2 maten meten.
Inderdaad. En ironisch genoeg zijn veel van onze "gelijke rechten" als vrouw verworvenheden van de laatste pakweg 150 jaar of nog recenter. Onze moeders waren de eerste generatie die niet automatisch ontslagen werd bij huwelijk of later zwangerschap. Crèches waren in onze babytijd dan ook helemaal nog niet gewoon. Stemrecht voor vrouwen is nog geen 100 jaar aan de orde. Het is nu een jaar of 130 dat je als (ongetrouwde) vrouw min of meer vrij bent om je studie en carrière te kiezen; daarvoor waren vrouwen in veel beroepen domweg niet toelaatbaar. Door de ontzuiling is de wedloop om zoveel mogelijk nieuwe katholiekjes of calvinistjes te baren voorbij. Verdeling van de bezittingen binnen een huwelijk of gelijk erfrecht? Allemaal recente ontwikkelingen. Geen normen die sinds jaar en dag in onze maatschappij verankerd liggen. Sterker nog, ik durf de stelling wel aan dat juist de ontkerkelijking een belangrijke rol heeft gespeeld in deze ontwikkelingen! Een paar islamitische concepten sinds pakweg 1400 jaar: De vrouw heeft recht op haar deel van de erfenis. Dat is weliswaar minder dan van de man, maar het is wel volledig haar eigen geld waarmee ze mag doen wat ze wil, inclusief zakelijke durfinvesteringen etc. Als ze getrouwd is, hoeft ze niet zelf in haar onderhoud te voorzien (maar het mag wel). Haar broer erft misschien meer, maar dat geld moet ten goede komen aan zijn gezin en eventuele andere familieleden die onderhouden moeten worden. De vrouw houdt altijd haar eigen bezittingen, het is aan haar of ze hieruit wil putten voor haar partner of gezin. Een vrouw is niet verplicht om voor het huishouden te zorgen. Als ze dit wel doet, is dat iets waarvoor ze waardering verdient. Een huwelijk is alleen geldig als de vrouw zelf en volmondig hier ja tegen zegt. Er wordt een huwelijkscontract opgesteld waarin de vrouw voorwaarden mag vastleggen. Gebruikelijk is dat dit in elk geval een bruidsschat betreft, die niet direct op tafel hoeft te komen, maar een verzekering behelst in geval van een scheiding. Een vrouw kan bijvoorbeeld opnemen dat als haar man wil scheiden, hij haar bij wijze van spreken een ton moet geven (of wat realistisch is op basis van de situatie van het stel). Als een vrouw het initiatief neemt voor een scheiding en de man hiermee niet akkoord is, kan dit via een geestelijke alsnog gebeuren, al kan dit betekenen dat zij moet afzien van (een deel van) de bruidsschat. Maar nog interessanter, naast de bruidsschat kan de vrouw andere voorwaarden en eisen laten opnemen. Dat haar man nooit een tweede vrouw neemt bijvoorbeeld, dat ze haar studie kan afmaken en blijven werken, dat ze niet wil verhuizen uit een bepaalde regio... Eigenlijk alles kan in dit privaatrechtelijke contract worden opgenomen. Een man en vrouw kunnen kiezen voor een relatievorm die lijkt op wat wij onder een normale eerste periode van een relatie verstaan. Ze sluiten dan een tijdelijk huwelijk (wordt overigens van oudsher afgeraden voor jonge meiden die nooit getrouwd zijn geweest maar het is niet verboden) voor een vooraf vastgestelde tijd, en kunnen met elkaar omgaan zoals een getrouwd stel. Als hieruit een kind wordt geboren, is dat ook een erkend wettelijk kind aan wie vader verplichtingen heeft. Aan elkaar heeft het stel echter geen formele verplichtingen, ze kunnen "latten" en er is geen onderhoudsverplichting. Vroeger maakten bijvoorbeeld vooral vermogende weduwen hiervan gebruik, die wel behoefte hadden aan een relatie maar niet per se aan een gedeeld huishouden met alles erop en eraan. Omdat het huwelijk op een goed moment (de termijn wordt door het stel gekozen) van rechtswege eindigt, wordt deze constructie tegenwoordig wel gebruikt voor een verloving gedurende enkele maanden of jaren, zonder alle gedoe van een scheiding als ze toch niet samen verder willen. Deze constructie kan verlengd worden of het stel kan alsnog een permanent huwelijk aangaan. Maar ook hier moeten we helaas constateren dat religie en de cultuur/praktijk nogal eens uiteen lopen. Maar om de positie van de moderne vrouw in Europa op het christendom (wat overigens ook maar een geïmporteerde religie uit het midden oosten is, ons vooral opgedrongen door bezetters uit het zuiden) te baseren, nee dat krijg je niet verdedigd.