Hoi meiden, Hopelijk denken jullie niet 'oh, het zoveelste topic ove schoonouders!' Ik heb gezocht, maar mijn vraag heb ik er niet tussen zien staan. Vandaar een nieuw topic. Allereerst wil ik benadrukken dat ik mijn schoonouders echt wel lief vind. Oke, een zeer warme band is er niet, maar dat komt doordat zij zeer formeel zijn en ik kan daar gewoon wat moeilijker mee omgaan. We doen ons best en dat gaat goed. Mijn schoonvader is 70 en zijn vriendin 77. Zij wilden graag een actieve rol als opa en oma. Dus wij vroegen hoe ze dat bedoelden. Zij wilden wel een heel weekend oppassen bijvoorbeeld. Heel lief natuurlijk, maar doordat ik nog midden in (psychisch) herstel zit wil ik dat nog niet. Uiteraard snap ik dat zij ook graag opa en oma willen zijn. Dus ik kwam met ht idee om zo'n anderhalf uur op te passen toen ik een afspraak in het ziekenhuis had. Ik vond het doodeng en zat niet op mijn gemak in het ziekenhuis en ik heb echt mijn best moeten doen om het van me af te zetten en uiteindelijk werd ik rustiger. Ik kwam vijf minuten later thuis dan ik had gezegd en schoonmoeder zat direct op hete kolen! Ze moesten nog eten en van,iddag nog een hoop doen en waarom TW nu aan het huilen was snapte ze niks van. Dit was pas toen ik binnenkwam. Dus ik zei voorzichtig dat T er gevoelig voor is als iemand gespannen of zenuwachtig is...nee daar lag het niet aan volgens haar (grrr, wie kent mijn kind nu beter?!) Ik vroeg hoe het was gegaan. Nou dat briefje dat ik had neergelegd (voeding en hoe TW drinkt) vond ze een beetje onzin, want 'zij had er ook twee groot gebracht'. (Ja, 50 jaar geleden dacht ik. Heb het niet gezegd). Ik pakte mijn mannetje aan en ik voelde en rook al dat zujn luier vol was. Dus ik vroeg wanneer ze zijn luier had verschoond. Dit was om 10 uur en om half 11 had mijn schoonvader de fles gegeven. Wij doen de luier altijd daarna omdat zoonlief de luier opnieuw vol maakt na de voeding. Oke, kan best een keertje anders, maar nu zat mijn mannetje al 2 uur in een vieze luier. Ik verschoonde hem en de poep zat al vastgeplakt aan zijn billen en balzakje. Zo zielig, want ik kreeg het er moeilijk af. Allemaal rode plekjes tot gevolg. De voeding had hij volgens hen niet opgemaakt. Ik vroeg of hij ook boertjes tussendoor had gelaten. Ja dat zou hij gedaan hebben, maar hij hij hoefde niet meer. Hij had de helft van de fles gedronken. Nu is dit niets voor T dus ik probeerde nog eens de fles en hij had gewoon honger, huj lag dus de te huilen van de honger én zijn vieze luier met klei! Zeggen schoonouders doodleuk: "nou! Nu ineens wel?! Je weet ook niet wat je wil!" Dus toen antwoordde ik kribbig: dat weet hij wel, maar je moet zijn huiltjes begrijpen om erachter te komen of het briefje lezen.. Ik heb dus liever niet meer dat zij flessen geven als wij er niet zijn. Liever als we erbij zijn en ik er meer vertrouwen in krijg. Ik heb ze eerder gezien en ze waren zo onhandig! Oke, het is lang geleden voor hen, maar neem dan ook iets aan van de moeder! Een heel weekend oppassen terwijl T zo klein is, wil ik dus absoluut niet. Als hij ouder is en zich verstaanbaar kan maken, vind ik het niet erg. Nu kan hij alleen maar huilen en mijn schoonouders snappen er nuets van. Ze komen ook steeds met van die middeleeeuwse opvoedadviezen en daar doe ik niets mee. Mijn man staat tussen twee vuren in. Hij is allang blij dat zijn vader nu wel een actievere houding aanneemt, want toen mijn man klein was, had zijn vader nooit tijd voor hem. Manlief vindt zelf eigelijk ook dat zijn vader te oud is om nu voor een baby te zorgen. Schoonmoeder heeft zware reuma, dus moet er niet aan denken dat zij de kleine uit bed moet halen en zelf nog wankel op de benen staat. Die mensen gaan richting de 80! Nu heb ik gevraagd of zij dit weekend willen oppassen, omdat wij een verjaardag hebben en ik de kleine nog niet mee wil nemen naar zon drukke verjaardag in de avond. Dit wilden ze graag doen zij wilden hem wel naar bed brengen. Dit wil ik dus nog niet. T is nu zo gewend aanzijn bedritueel en ik merk aan hem dat hij van slag is als het anders gaat dan normaal. Hij gaat dan bijv moeilijker slapen en mijn schoonouders halen hem dan weer uit bed, want "hij wil er dan gewoon nog even bij zitten." Nee, het jochie is van slag en is doodop en wil slapen! Dus nu had ik bedacht dat ik hem al naar bed heb gebracht en dat zij komen oppassen wanneer hij al slaapt. Schoonmoeder zal hier niet blij mee zijn...want 'zij heeft er ook twee grootgebracht' Ik probeer het subtiel te brengen, maar ze nemen niets van mij aan en daar baal ik van. Ik vind het nu al zo moeilijk om nieuwe dingen te doen. Het was voor mij al een enorme stap om met mn zoontje naar de supermarkt te gaan. Ze hebben het liefst dat ik de kleine naar hun breng. Dit begrijp ik. Alleen betekent dit voor mij dat ik alles moet meeslepen en dat kost muj al veel energie en dan nog een oaar uurtjes weg en hem weer ophalen. Ik ben dan gewoon kapot. Zij weigeren om zelf spulletjes in huis neer te zetten. Ik vraag ook niet om een hele babyuitzet, maar een box is wel handig, want de kleine steeds in een kinderwagen of op je arm is ook niet handig. Desnoods een campingbedje! Dit kun je dan zo eer opruimen. Nee, dat willen ze niet want 'zij moesten het vroeger ook maar zelf doen'. Het psychische herstel van mij begrijpen ze niets van. Dit zal aan de generatie liggen, alhoewel...mijn oma is 75 en zij snapt het wel en zou nuet op de kleine dúrven passen. Ze is te bang dat ze hem laat vallen als ze eventjes wankel is. Dus ik voel me onbegrepen, maar ze verwachten wel dat zij een actieve opa en oma kunnen zijn, tegelijkertijd moet alles op hun manier en ik word daar gek van, omdat ik dan weer met de gebakken peren zit met zoonlief. Sorry, voor dit hele verhaal maar most het even kwijt. Ik weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken...ik wil dat ons mannetje een band krijgt met die opa en oma, maar hij is nu nig zo klein. Hij kan alleen maar huilen en als zij het niet begrijpen....neem dan iets van mij aan, zou ik zeggen maar dat doen ze ook niet. Ik heb de neiging om hen helemaal niet meer te vragen. Als het allemaal zo moeilijk moet gaan en ik met een baby zit die van slag is, dan heb ik daar helemaal geen zin in. Anderzijds ben ik een echt familiemens en vind ik het belangrijk dat ons mannetje een band krijgt met die opa en oma... Hoe kan ik dit nu aanpakken?
Moeilijk, zoals altijd. Ik ben zelf niet zo strikt, maar mensen van 75 zou ik niet meer op een baby laten passen, zeker geen weekend. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, maar over het algemeen is de zorg voor een baby heel intens, moet je er veel mee rondlopen en je slaap voor laten, en dat vind ik niet passen bij die leeftijd. Enkele uren overdag kan wel, maar natuurlijk alleen als ze naar jou willen luisteren. Je moet natuurlijk niet te hard goochelen met 'je moet zijn huiltjes leren kennen', dat klinkt namelijk veel te hippie voor zo'n mensen. Maar ze moeten natuurlijk wel aandacht hebben voor vuile luiers en honger etc. Is dat niet het geval, dan zou ik mijn kind daar toch niet achterlaten. Dat zijn immers de weinige behoeften die een baby heeft... Als ze daar al niet naar willen kijken... Dat ze geen spullen willen aanschaffen... Dat is jammer inderdaad, maar hun keuze.
Als ze een baby de basisbehoeften kunnen geven die het nodig heeft in de verzorging, dus liefde, voeding en een schone broek, dan zou ik het aandurven. Met die liefde komt het vast wel goed, maar de voeding ging al niet lekker en dan nog de vieze poepbroek. Daar zou ik mijn twijfels bij hebben. Ik zou ze eerst beter kennis laten maken met die kleine man en het een paar keer voordoen als ze bij jullie zijn, of jullie daar. En wat de leeftijd betreft, ik vind het een riskante leeftijd. Maar ik ken er ook die nog heel kwiek zijn en een betere conditie hebben dan menig jongere. Dat hangt echt van de mensen zelf af. Ik zou geen eisen stellen aan meubilair bij anderen. Natuurlijk is een kinderstoel of een box/canmpingbedje handig. Maar 1; wie betaalt dat? 2; staat het dan niet in de weg? en 3; ben jij er zeker van dat het gebruikt gaat worden of wil je alleen de bezoekjes bij jullie thuis of voor maar 1 uurtje zodat het niet of amper wordt gebruikt?
Ik zou ze helemaal niet laten oppassen als ze zo op je aanwijzingen reageren en hem zo verwaarlozen. Maar ik vind ze zelf ook ect te oud om op een baby te passen. Zou zeggen neem een ervaren oppas of neem je kind mee en laat hem op feestje in de kinderwagen slapen. Laat ze gewoon lekker op bezoek komen en zo een band opbouwen met hen kleinkind.
Nou ik zou nog eventjes wachten tot hij way groter is hoor zo'n klein mannetje zou ik niet bij deze mensen durven te laten! Mijn moeder is dan geen 70 maar die komt ook af en toe oppassen, maar die vraagt zelfs waar is het briefje hoe alles moet? Haha die houd echt rekening met ons en ze zegt jij bent de moeder dus jij kent haar het beste! Tuurlijk mag ze wel iets afwijken van het geschreven briefje, die dient ook alleen maar ter ondersteuning! Goed met je man / vriend over hebben dat je het niet meer aandurft
Ze willen het wel en doen waarschijnlijk in hun eigen ogen hun best en alles is met goede bedoelingen. Tijden veranderen en daarmee de adviezen die gegeven worden ook. Ik kreeg op zeer jonge leeftijd (week of 8?) al sinaasappelsap met liga. Nu is bijvoeding voor 4 maanden echt een afrader, omdat men ook meer weet. Zo is het met heel veel dingen en sommige mensen hebben daar wat meer moeite mee dan andere mensen. Aan de andere kant hebben wij moeders ook vaak het idee dat een ander het niet goed genoeg doet. Ik lees bijvoorbeeld in jouw verhaal "1,5 uur oppassen", "ik was 5 minuten later", maar ook "hij lag al 2 uur in een vieze luier" en "om 10 uur verschoont, half 11 de fles en na de fles poept/plast hij vaak". Als je dit op een rijtje zet dan klopt het niet helemaal zoals het nu staat of zoals ik het lees. Dus of ik lees het fout, of het staat er fout of het voelt erger dan het is. Ik zeg bewust niet "je maakt het erger" of "je liegt", want ik denk dat het voor jou zo voelt. Alles bij elkaar genomen zou ik zeggen; Ga lekker regelmatig, met regelmatig bedoel ik wat voor ieder haalbaar is, naar je schoonouders toe en laat hen dan lekker tutten met jullie zoontje. Blijf er in eerste instantie bij of ga bijvoorbeeld een klein boodschapje in de buurt doen, zodat je een half uurtje weg bent. Op die manier leren zij jouw zoontje kennen, kunnen zij hun kleinzoon 'verwennen', zonder dat er iemand er echt last van heeft of kan krijgen. Zolang jij als moeder er niet achter staat dat hij daar alleen achterblijft moet je dat niet doen. Of dat gevoel terecht is of niet, dat maakt in mijn ogen niet eens per definitie uit. Als het niet goed voelt = niet doen. Daarnaast vind ik zelf een heel weekend voor een klein hummeltje wel veel
Ik verwacht ook echt niet dat zij een babyuitzet kopen hoor. Ik wil ook best wat spulletjes wat kopen voor ze dat is het probleem niet. Een campingbedje kun je ook zo weer opruimen en meteen als box gebruiken. Nu zal ik dan de Maxicosi (auto), kinderwagenbak en campingbedje mee moeten nemen. Als hij daar een hele dag zou zijn, dan is het niet zo erg. Dan moet manlief maar sjouwen , maar voor een paar uurtjes wil ik dat niet doen. Dit lukt mij op het moment gewoon niet. Dat ze de huiltjes nog niet kennen, is natuurlijk logisch! Alleen neem dan iets van mij aan en ga niet verontwaardigd doen als ik een briefje schrijf. Mijn schoonvader is nog aardig kwiek, maar is zo'n man die zich compleet laat verzorgen door zijn vriendin (zelf geen koffie zetten, krantje laten brengen en in dit geval het flesje laten aanreiken). Zijn vriendin heeft dus zware reuma en laatste tijd ook veel pijn aan haar knie. Ze zegt zelf dat ze moeilijk trap kan lopen en aangezien mijn zoontje boven ligt te slapen... Ik vind dat een heel eng idee dat zij met mijn kindje de trap afloopt. Het is al zo'n wiebelkont! Misschien hen vaker het flesje laten geven als ze op bezoek zijn, zodat ik er vertrouwen in kan krijgen? Een luier verschonen kunnen ze wel, maar je moet wel in de gaten hebben als hij heeft gepoept oid. Wat langer in een plasluier vind ik nog niet zo'n probleem, maar een poepluier... Mijn schoonmoeder is een vrouw die zich snel aangevallen voelt. Dus ik moet áltijd op mijn woorden letten en hoe ik iets breng. Nu kan ik dit normaal wel (deed ik al tien jaar), maar nu heb ik al mijn energie nodig om ritme en structuur te krijgen coor mezelf en mijn zoontje. Ik heb dan mensen om mij heen nodig die ik vertrouw met mijn mannetje. Mijn ouders (voora vader) vonden het in het begin ook erg wennen en vond ik het ook een beetje eng. Zij namen wel dingen van ons aan en dat gaf mij vertrouwen. Ons kleintje slaapt af en toe bij mijn ouders en natuurlijk gaan dingen dan anders. Geen probleem, want ik weet dat ze de basisbehoeften van T vervullen. Mijn ouders zijn daarentegen ook een stuk (!) jonger (midden 50) en ii merk gewoon een enorm generatiecerschil. Ik vind het heel moeilijk om hiermee om te gaan. Hoe breng ik dit naar een vrouw die zich snel aangevallen voelt en vrijwe niets van me wil aannemen? Mijn man zegt dat hij dan liever niets zegt en bijv aankomend weekend onze kleine al in zijn bed ligt en dan zeggen: "hij was zo moe dus hij ligt al te slapen.." Maar dit voelt voor mij ook weer als liegen. Hoe zouden jullie zo'n boodschap overbrengen? Nogmaals, als de kleine ouder is en zichzelf verstaanbaar kan maken, vind ik het geen probleem als ze oppassen!
Ik heb het dan niet goed opgeschreven, mijn excuses. Ze zouden oppassen van 9 tot ong 11:15 uur. Ik zou weggaan tegen half tien en zou om ong 11/11:15 uur weer terug zijn. Ze zijn dus bijna twee uur met hem alleen geweest. Vanaf 10 uur heeft hij dus die luier om gehad en ik weet natuurlijk niet precies wanneer hij gepoept heeft, maar aangezien de poep al klei was geworden en echt vast zat aan zijn billen, heeft hij echt een tijdje in die poepluier gezeten. Misschien idd geen twee uur, maar te lang dus. Ik heb hem toen ik thuis was direct verschoond.
Dan moet je het ook gewoon niet doen als je er tegenop ziet. En ik snap die volksverhuizing ook heel goed hoor, wij doen het nog steeds Maar hier gaan ze ook niet veel aanschaffen. Mijn vader heeft het ledikant van zoon toevallig in zn huis staan, maar die hebben we binnenkort weer nodig en dan staat er ook alleen nog een kinderstoel. En dat heeft maanden geduurt voor er iets was. Wij hebben dus zelfs eens de kinderstoel meegenomen, samen met het campingbed, luiers, speelgoed etc. Niet te doen. Dus mag hij vaker hierheen komen Net als opa en oma, die hebben helemaal niks. Ik zou de boodschap echt bij jezelf houden. Dat jij/jullie het toch geen fijn idee vinden zo'n kleine spruit zonder papa en mama. Of dat je baby te erg reageert of afwijkende dingen zoals ander slaapritueel. Dus echt dat jullie het fijner vinden voor je baby. Niet met beschuldigingen gaan gooien, want gezien je info accepteren ze het toch niet. Als mensen al beginnen met : "ja, maar vroeger..." Die hebben echt hun eigen denkbeelden qua opvoeding en dan zit jij nooit rustig als je er niet bent. En in de tussentijd vaak bij jullie een flesje vasthouden, kan je dat en beetje bijsturen. Of als hij gepoept heeft vragen: zo ruiken jullie dat? Want een poepiebroek. die moet meteen verschoont worden, kom op schatje gaan we lekker een schone luier geven. Dat kunnen zij ook doen. Gewoon een beetje voordoen. En als je er over een poosje nog steeds niet goed bij voelt dan niet doen. Zo gek is het niet hoor dat je je kind de eerste tijd nog niet ergens laat logeren. Je kan ook samen een dagje weg naar de dierentuin ofzo. En dan kunnen zij zich ontfermen over je kindje en jij kan erbij staan en kijken hoe het gaat. Doen ze het alleen en toch ben je erbij
Actieve rol kan ook zonder oppassen, vooral zo klein nog. Bij bezoek kunnen ze fles geven, luier verschonen, in bad doen, naar bed brengen dat je meeloopt en wanneer je dan denkt dit kunnen ze nu zo goed dat ik er niet bij hoef te zijn dan kan je aan logeren denken, of niet als je dit niet wil. Logeren bij opa en oma is geen verplichting, hoe graag ze het ook willen. Hier mag alles, zolang je mijn wensen respecteert en ik je vertrouw, hier zijn dus ook wel familieleden die niet mogen oppassen en hier niet blij mee zijn, tja jammer dan.
Je man kan toch het reisbedje 's avonds al in de auto zetten? En ook: als je toch maar voor even gaat, heb je dat toch niet nodig? Kindje gewoon op een deken op de grond, of in de bak. Kan je niet gewoon niet laten oppassen? Het er niet expliciet over hebben, maar hen gewoon niet meer vragen? De grootmoeder van mijn vriend vroeg ook regelmatig om te babysitten, wij antwoordden daar gewoon op dat een baby wat te intens was voor een hele dag, maar spraken dan meteen een moment af waarop we op bezoek kwamen...
's Avonds mee naar een feestje is nog geen optie. We hebben dit geprobeerd, maar het komt nog regelmatig voor dat hij san krampjes oid heeft en dan getroost wil worden. Dus dan zit ik de hele tijd boven met hem. Kan ik net zo goed niet gaan. Als ik geen oppas kan krijgen, ga ik ook net zo lief niet naar een verjaardag hoor! Wil goed voor hem zorgen en dan blijf ik liever thuis. Regelmatig bezoekjes bij ons of bij hun vind ik wel een goed idee. Ik kan dan er meer vertrouwen in krijgen.
Ik zou ze gewoon (voorlopig) niet meer laten oppassen. Ze respecteren jouw wensen niet en het lijkt me inderdaad niet bevorderlijk voor je zoon. Een band kunnen ze ook prima opbouwen zonder op te passen. Hier past één opa nooit op (één keertje voorgekomen door hoge nood), dat wil hij zelf niet en dat is prima. Zoonlief is gek op deze opa dus dat hoeft echt geen belemmering te zijn. Wat betreft spullen zou ik je verwachtingen wat bijstellen. Als ze niet regelmatig oppassen vind ik een box wat overdreven. En anders voorstellen zelf wat aan te schaffen voor daar. Ik heb voor ouders/schoonouders in overleg een antilop stoel van de ikea gekocht om daar te laten. Deze kosten maar 10,- en zijn makkelijk op te bergen. Dat scheelt ons een hoop gesjouw.
Je kan je kindje ook gewoon in de kinderwagen laten slapen hoor, dan hoef je geen heel campingbed mee te zeulen... En eerlijk.. Ik zou ook geen box in m'n huis zetten omdat iemand anders dat makkelijk vind... Geef een kleedje mee en je kindje kan op de grond liggen, hij kan in de kinderwagen liggen, genoeg opties Verder, als je je er niet prettig bij voelt moet je het gewoon niet doen...
Zit ook wel wat in. Misschien moet ik mijn verwachtingen bijstellen. Komt misschien ook omdat mij ouders wel can alles hebben staan en dat is gewoon makkelijker op dit moment voor mij. Oppassen laat ik voorlopig even zitten. Laat hen eerst maar 'wennen' aan flesje geven of luier verschonen wanneer we erbij zijn.
Zelf spullen kopen heb ik ook voorgesteld, maar ze willen 'al die rommel' niet in huis. Kwam nogal lullig op mij over, maar heb het geslikt en niets gezegd. Waarschijnlijk was het niet zo bedoeld, maar door alle nasleep van de bevalling kwam dit nogal lullig over en ben ik wat gevoeliger.
Ik denk inderdaad niet dat ze het lullig bedoelen, ik denk er namelijk net zo over... En ik bedoel het ook niet lullig Maar ik ga toch niet met bijvoorbeeld een box in m'n huis zotten voor een kindje wat zo af en toe eens een paar uurtjes komt. Zon ding neemt enorm veel ruimte in, en het is geen mooie toevoeging aan je huis ( uiteraard heb ik er zelf ook een haha maar ben blij als dat ding weg kan)ik begrijp dus echt dat anderen zich daarin niet aanpassen
Je kindje is nog zo jong en zo klein. Dapper dat je ze op hebt durven laten passen, maar misschien was het iets te vroeg? Ik durfde op die leeftijd alleen mijn zoontje bij mijn vader en z'n vrouw te brengen, die hadden al ervaring met 3 kleinkids. Mijn moeder en mijn schoonouders passen alleen maar heel kort op, nog steeds. Je hebt gelijk met je verhaal hoor , maar ik ben blij dat het alleen een vieze luier en honger was. En niet zoals m'n moeder mededeelde laatst dat ze hem in een paar uur tijd bijna 3x heeft laten vallen
Als ik je verhaal lees zou ik zeker mn kind daar niet achterlaten. Zou eerst zien hoe ze het doen onder mijn toezicht zeg maar. Ik zou baby lekker meenemen naar verjaardag en daar te slapen leggen. Ging hier altijd goed.