Zijn er moeders met een kind welke sensorische integratie therapie heeft gehad? Zo ja, voor wat voor problematiek? Welke vorm van SI- therapie? Heeft je kind er baat bij gehad en zo ja hoe uitte zich dat? Hoe lang duurde het voor je verschil merkte? Ik hoop graag wat ervaringen te lezen. Mijn dochter is zeer sensitief voor geluid. Het belemmert haar en we zijn gestart met sensorische integratie therapie.
Mijn zoontje heeft nog SI-therapie. Het doet hem erg goed. Bij hem komen prikkels erg binnen en hij heeft de neiging om meer naar buiten gericht te zijn dan dat hij bij zichzelf blijft. Nu met de therapie kan hij ook stil zijn en geconcentreerd met iets bezig zijn. Ik ben er heel blij mee en hij vindt het daar erg leuk.
Hoi Lisa, bedankt voor je reactie. Bedoel je met meer naar buiten gericht dat hij erg druk is? Hoe lang heeft hij al SI therapie en wanneer begon je verschil te merken? Mijn dochter sluit zich juist af bij teveel prikkels. We lijken door de SI therapie wat verschil te merken, maar misschien is dat omdat we er zo op gefocust zijn. Ze heeft het nog niet zo lang die therapie namelijk...
Hij is erg op anderen gericht waardoor hij zichzelf vergeet. Gevolg is dat hij moeite heeft met zijn temperatuurregulatie, hij is snel koud. Alles komt bij hem binnen, moeite met zich daarvoor afsluiten. Inmiddels heeft hij zes behandelingen gehad, eigenlijk na vier keer merkten we al verandering. Hij kwam met rode wangetjes bij haar vandaan en zat daarna heerlijk bij mij op schoot na te rusten. Thuis wordt hij rustig van schilderen en kleien, dan kan hij echt de rust vinden om een langere tijd daar mee bezig te zijn. Andere momenten kan hij erg claimerig zijn, dus dit is dan voor ons beide een verademing.
Hai! Ik wilde net een topic hierover openen! Ik heb vrijdag een gesprek met de psz leidsters en een medewerkster van het CJG gehad. De leidster hebben hun handen vol aan m'n dochter omdat ze niet luistert, vaak niet reageert, speelgoed afpakt en soms kindjes slaat. Na al die klachten van de leidsters zat ik letterlijk met m'n handen in het haar. Daarom had ik al snel contact opgenomen met Jeugd RIAGG om door een orthopedagoog te laten kijken/observeren. De coach van het CJG had al gauw het vermoeden dat ze bewust prikkels opzoekt. Na het gesprek viel alles wel een beetje op z'n plek voor mij. Nu ga ik een afspraak maken met een kinderfysiotherapie praktijk die gespecialiseerd is in sensomotorische integratie therapie. Ik heb ook zoveel vragen... Ik heb de beschrijving in een mail van de medewerkster van het CJG ontvangen. Ik zal hem hier plakken: Beste, Zoals beloofd zou ik jou een fysiotherapiepraktijk waar ze zowel kinderfysiotherapie hebben als sensorische integratie therapie. Een verwijsbrief van de huisarts zou fijn zijn! Zoals we vanmiddag op de peuterspeelzaal hebben besproken valt zowel thuis als op de psz op dat L regelmatig valt. Ook stoot zij zich vaak. Daarnaast valt op dat zij veel lichamelijke onrust laat zien. Zo heeft zij bijvoorbeeld veel moeite om op een stoeltje te blijven zitten en is zij nog weinig taak gericht. De leidsters zien in dit opzicht weinig groei. Op de psz beschrijven zij verder ook dat zij motorisch onstabiel lijkt, de coördinatie wat moeizaam verloopt en haar spierspanning laag lijkt te zijn ( tijdens het verschonen zwabbert zij met haar benen volgende de leidsters). Ook lijkt zij erg gevoelig te zijn voor prikkels. Zij lijkt ook prikkels op te zoeken door speelgoed van andere kinderen af te pakken en te wachten op de reactie. Dit gedrag wordt al snel uitgelegd als uitdagend gedrag. Correcties lijken dan ook niet bij haar binnen te komen. Ook lijkt zij niet onder de indruk te zijn van de correcties. Dit herken je, in meerdere of mindere mate ook van thuis. Wij hebben gezamenlijk het volgende plan bedacht: - Screening bij een kinderfysiotherapeut met ook aandacht voor sensomotorische integratie therapie. - Observatie op de psz na de zomervakantie. Ik ga dan video opnames maken zodat wij die samen met de leidsters van de psz kunnen terug kijken. Zo krijg jij ook een kijkje achter de schermen. Wij hebben afgesproken dat jij zelf contact opneemt met de huisarts en vraagt om een doorverwijzing. Deze mail kan je gebruiken als informatiebron. Een doorverwijzing naar Kenter lijkt niet passend voor een meisje van 2 jaar. We pakken het stap voor stap op.
Onze zoon heeft si therapie gehad bij een gespecialiseerde kinderfysio, we hebben ook borstel therapie geprobeerd (als onderdeel van de si therapie). Mijn zoon heeft een zeer zware vorm van autisme en hij is extreem (woorden van de psychiaters) prikkelgevoelig. De si therapie had wel wat resultaat, maar niet voldoende. Hij gebruikt nu medicatie en dat heeft meer resultaat (hij ontwikkelt zich weer), maar hij is nog steeds erg prikkelgevoelig.
Ga je toch wel de observatie laten doen? Jij schreef eerder een topic toch dat de leidsters continu aan het klagen waren over je dochter? Er zijn heel wat overeenkomsten in je verhaal met mijn dochter. Zij is ook in februari begonnen op de PSZ en de laatste tijd was het ook veel geklaag. Niet omdat ze vervelend is, maar meer omdat ze niet past in standaard boekje. We zien een ernom verschil met thuis en elders, dingen die ze goed kan laat ze nooit bij andere zien. Zodra er andere mensen zijn praat ze nauwelijks. Ze blijkt ook erg prikkelgevoelig, ze neemt alles op. Dingen die andere dan zeggen komen niet binnen, net zoals jij ook zegt bij je dochter bij de PSZ. Wij hebben nu al een aantal sessies SI gehad. Ik vraag me af of dit echt voor grote veranderingen gaat zorgen, ik hoop het wel in ieder geval
Fijn dat de medicatie wel helpt en vooral fijn dat hij zich ontwikkeld. Wij gaan volgende week ook starten met borsteltherapie erbij, terwijl onze dochter geen problemen heeft met aanraking. Het schijnt ook goed te zijn bij prikkelverwerking op andere gebieden dus niet alleen voor aanraking. Ik ben benieuwd..
Hai sorry! Ik was even heel druk. Mijn dochter past idd ook niet in het standaard boekje. Dat is wat ik vanaf het begin al hoor van de leidsters. Ze zou 'anders' dan de andere kinderen zijn. Ik heb ivm wat problemen met het concept 'papa' een gezinscoach vanuit het CJG, zij was ook aanwezig bij het gesprek met de leidsters. M'n gezinscoach vermoedde al heel snel dat m'n dochter prikkels opzoekt. Nu ik er informatie over opgezocht heb, is het een feest van herkenning. Ze lijkt daarin echt onverzadigbaar. Ze reageert ook op alle prikkels vanuit haar omgeving en is veel te ongeduldig om een taakje uit te voeren omdat ze steeds wordt afgeleid door haar omgeving. Het slaan is dus om een reactie/prikkels te krijgen. Ik heb nu een afspraak gemaakt met de huisarts om een doorverwijzing naar de kinderfysiotherapie te krijgen. Ik heb nu wel 100 vargen die ik niet op het internet kan vinden. Zoals: is het erfelijk? Is het te 'genezen'. Is het te behandelen? Zal ze speciaal onderwijs moeten volgen? Zal die honger naar prikkels haar leren belemmeren? Hoe ga ik daarmee om? Krijgt ze nu medicatie? Thuis zie ik overigens ook een ander kind. Misschien heeft ze hier minder prikkels of minder honger naar prikkels? Het valt wel op dat m'n dochter een regelrechte brokkenpiloot met een hele hoge pijngrens is. Zo valt keihard van haar loopfietsje af met bloedende knieën en al, maar ze staat rustig op en pakt haar fietsje op verder te fietsen. Ze zit ook standaard onder de blauwe plekken. Vooral haar knieën (zie foto)
Aaah wat een mooi meisje. Ik was en ben zelf ook een brokkenpiloot en herken mezelf daar echt in , haha. Mijn dochter is juist weer erg voorzichtig. Niet angstig, maar voorzichtig. Soms wel irritant, want dan denken andere dat ze het niet kan, terwijl ze het zelf 'te gevaarlijk' vind. Zover ik weet is dit erfelijk (bij ons heeft dochterlief dit namelijk van mij), want het is wat hoort bij hooggevoelig (de een heeft er meer last van als de ander). Het is niet te genezen, maar je kunt het verminderen. Daarnaast kan het met de jaren slijten. Als je ouder bent, weet je er ook beter mee om te gaan. Zoals ik zelf, ik weet nu wanneer ik iets beter niet kan doen. Als ik zelf thuis kom van een feestje wil ik de tv niet aan, want dat zorgt weer voor prikkels. Daar zal een peuter nog niet over nadenken. Medicatie lijkt me echt overdreven. Tenminste, ik zal mijn kind hier nooit medicatie voor geven. Bij de therapie worden er zoveel mogelijk prikkels in een korte tijd aangeboden, zonder dat je daar de tijd voor hebt erover na te denken. De zintuigen welke te veel werken gaan daardoor dempen en de zintuigen welke te weinig werken gaan weer beter zijn werk doen. Zo moet er een balans komen.
Het slechte balans, de onrust en spierspanning heeft te maken met het slecht voelen van het eigen lijf. Niet weten waar je in een ruimte staat, hoe je lichaam beweegt, hoeveel ruimte je nodig heb. Vaak loopt iemand ergens expres tegenaan zoals langs een muur om eigen lijf te voelen terwijl je wandelt. Om t lkchaamsgevoel te bevorderen kan je evenwicht oefeningen doen of diepe druk toepassen. Spelen met zo'n grote yogabal is bijvoorbeeld fijn om met t hele lijf op te rollen of strak in een deken gerold worden. Er zijn speciale vesten met bijvoorbeeld gewicht of luchtdruk die ook die diepe druk kunnen geven (maar kort, mag niet lang) en dat bevordert soms de concentratie tijdens een werkje etc. Heel veel succes de komende tijd!