Mijn zoontje is nu anderhalf en eigenlijk sinds z'n geboorte een lastige slaper.. Altijd laat naar bed, Snachts wakker... Hij is niet elke nacht wakker, maar wel vaak. Savonds vind ik het lastige, als m'n andere kinderen naar bed gaan, lukt het me niet om m'n zoontje ook naar bed te doen. Meestal valt hij rond 10/half 11 savonds in de woonkamer in slaap... Dan breng ik hem naar bed en ga ik zelf ook slapen. M'n 2 meiden waren altijd zo makkelijk met slapen, en nog gelukkig. Ik wil heel graag dat hij rond dezelfde tijd als m'n meiden naar bed gaan zodat ik zelf ook nog even tot rust kan komen. Maar hoe pak ik dit aan?
Tussen de middag slaapt hij een uurtje/ anderhalf. Meestal van 12 tot 1/half 2... Ik heb geprobeerd hem overdag wakker te houden, maar dan heb ik aan het eind van de dag een vervelend kind en dat is voor hem ook niet fijn
Maar als je hem wakker houdt, gaat hij dan wel slapen? Ik zou daar even naar kijken of hij heeft weinig slaap nodig of je laat hem max 1 uur slapen. Ik zou hem zeker niet op de bank inslaap laten vallen, maar het gewoon om half 8 of 8 uur op bed leggen.
Ja dat heb ik geprobeerd. Als ik hem in bed leg schreeuwt hij moord in brand... Dat kan hij ook heel lang volhouden.
Overdag niet slapen en dan op tijd in bed? Avond ritueel maken, boekje lezen enz. Zal hij het waarschijnlijk niet mee eens zijn. Maar elke dag stug volhouden. Dat moord en brand gieren ken ik ook van andere kinderen om mij heen op die leeftijd. Was alsof de wereld verging. Volhouden was hier de remedie. Maar goed heb er zelf geen van 1,5 alleen dacht misschien dat dit helpt? Het in slaap vallen op de bank om 10 uur is ook niet echt wenselijk lijkt me. Maar ja kan me ook voorstellen dat je dat op een gegeven moment ook maar toe laat voor de rust.
1 manier kiezen and stick with it! Hier ook een zoon die nooit een goede slaper is geweest. Wij hebben echter altijd consequent een aanpak gekozen en die toegepast. En dat helpt. Soms heeft hij weer een fase dat het weer minder gaat met slapen, dan halen wij de aanpak weer uit de kast en passen die weer toe. Hier is het vanaf begin af aan hetzelfde slaapritueel; na het eten even met papa en mama boven spelen, pyjama aan, beneden bekertje warme melk drinken, tandenpoetsen, met papa of mama naar bed, even naar buiten kijken, slaapzakken aan, boekje lezen, gordijntjes dicht en slapen. En dan kan soms de ellende beginnen.....niet willen slapen, nog een slokje water, knuffel uit bed gooien, noem maar op. Gaan we weg dan is her moord en brans bij elkaar gillen. Wij passen dan de 5 minuten regel toe. Rustig zeggen dat hij moet gaan slapen en dan weg. 5 minuten wachten (wat er ook gebeurd) dan weer terug, even troosten en weer rustig zeggen dat hij moet slapen. Hou het vooral kort en rustig en ga weer weg, 5 minuten. De eerste keer heeft onze zoon het 1,5 uur volgehouden, daarna ging het al heel snel veel beter. Maar dus vooral volhouden, ook 's nachts!! Het zal bij jullie wellicht een stuk langer duren omdat jullie echt een patroon moeten doorbreken. Stel je in op 1 à 2 weken slechte nachtrust om het goed aan te pakken, daarna zul je er alleen maar profijt van hebben. Succes!
Ben je weleens bij de kno geweest? Huisartsen hebben meestal niet de juiste apparatuur om goed in de oortjes te kijken. Wat vermoeiend voor je zoontje en jullie. Wat heb je allemaal al geprobeerd? Heeft hij voedselalleegieen?
Blijf dicht bij jezelf. Er bestaat geen methode die voor alle kindjes werkt. Voor sommige kindjes helpt het zelfs niet als je consequent blijft. Dit is omdat alle kinderen verschillend zijn. Dat heb je inderdaad zelf al ervaren, schreef je, omdat je nu voor het eerst meemaakt dat het anders verloopt dan bij je dochters. Je kindje laten huilen hoeft niet. En is zeker niet de enige manier waarop je dit op kunt lossen of aanpakken. Mijn zoon was ook een slechte slaper en dat kost veel energie ja, maar als je een manier vindt die bij jullie allebei past kan dat in ieder geval meer rust geven. Deze fase gaat uiteindelijk weer voorbij, maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je duidelijkheid schept. Een bedtijdritueeltje en daar dan ook bij blijven. Misschien kun je een middenweg bedenken? Ik zal je vertellen wat voor ons werkte. Misschien kun je er wat uit pikken.. Wij merkten dat weglopen nadat ik hem in bedje had gelegd geen optie was. Hij werd zooo verdrietig. Dit was eigenlijk al toen hij een klein babytje was. Na wat omzwervingen en gezoek naar mijn mening als moeder hierin, besloten we hem nooit huilend alleen te laten. Ik heb hem als baby veel gedragen, gewiegd en in slaap gevoed. Maar net wat er op dat moment werkte. Ik hield wel vast aan een bedtijdritueeltje, maakte daarna de kamer donker en ging met hem op schoot in het donker zitten (dit was vanaf een leeftijd van ongeveer 1 jaar). Vreselijk saai, mama zegt niks meer, neuriet hooguit heeeeel langzaaaaaam. In het begin huilde hij keihard, maar in mijn nabijheid dus. Na een tijdje begreep hij het ritueel en ging hij wat rustiger tegen me aan liggen. Luisterend naar mijn hartslag. Wegleggen gebeurde eerst in een diepe slaap, later probeerde ik dat iets eerder en nog wat later fluisterde ik zachtjes: "Mama, gaat je lekker in bedje leggen". Ik zorgde dat zijn kneuterdoekje tegen hem aanlag, legde hem in dezelfde houding in bed en bleef nog even staan en liet mijn hand nog op zn schouder liggen (hij slaapt altijd op zn zij). Of ik begon weer opnieuw als het toch niet lukte. En nog weer later vroeg ik na elke 5 minuten gewoon of hij naar zijn bedje wou. Op een gegeven moment zei hij ineens ja! En zo gebeurde het dat hij ineens wakker in zijn bedje gelegd kon worden. Veel uitleggen is voor zl belangrijk. Zo vertelde ik hem vaak dat mama altijd dichtbij is. Dat als er iets is, hij me altijd mag roepen. 'Iets' is voor mij ook de angst om alleen te zijn. Ze zijn nog zo jong en eigenlijk zo afhankelijk van de ouders. Alleen slapen staat nogal haaks op die natuurlijke behoefte en het is dus niet zo gek dat er zoveel slaapdrama-topics hier bestaan. En ook als je het bedritueeltje volgt, steeds de volgende stap aankondigen. "Ik doe nu je pyama aan, straks gaan we tandjes poetsen en dan.." Het kost veel energie, vooral omdat je graag beneden je eigen ding wilt doen. Vraag jezelf af wat voor jou zelf werkt en goed voelt. De strijd aangaan kan, met hem meedenken en meebuigen kan ook. En als het je een beetje opvreet once in a while, is het misschien mogelijk om af en toe een avondje te wisselen met een partner? Toen ik verder las over waarom kinderen dit doen, de achtergrond van dit eigenlijk natuurlijke gedrag, kon ik het wat beter accepteren. Ik ging inzien dat zijn gedrag misschien wel puurder was dan mijn verwachtingen. En weet je, dit gaat weer voorbij, welke stap je ook onderneemt. We hebben voor de nachtelijke struggles een cosleeper gefabriceerd. Een aanschuifbedje op hoogte van je eigen matras. Wel knuffelen, niet inleveren op ruimte dus. Ik vond het ideaal. Zo sliepen we nog het meest. Ik had voor mezelf bedacht dat ik maximum 3 keer de overloop overstruinde naar mijn huilende kind. Daarna legde ik hem altijd bij ons. Dat verdween vanzelf en nu komt hij alleen nog als hij heel eng gedroomd heeft of ziek is bij ons slapen. En hij gaat de volgende dag zonder strijd zijn eigen bedje weer in. De laatste keer is nu 2 maanden geleden. Hij huilde, was bang 'voor een spinnetje' zei hij. En hij bleef onrustig, probeerde weer te slapen in zijn bedje, maar dat lukte niet. Toen ik vroeg of hij bang was. Zei hij Jajajaaaah half huilend. En toen ik vroeg of hij liever bij mama verder wou slapen, kroop er een koalabeertje om mijn lijf heen. Ik legde hem naast me, hij knorde nog "heerlijk", terwijl hij zich onder de deken schurkte en de volgende morgen werd ik op een normaal tijdstip wakker van een kusje op mijn neus. I love it Sterkte met deze fase.
Wij hebben het ook zo gedaan (niet heel vaak nodig geweest gelukkig) Ik wilde haar laten merken dat ik er wel voor haar was maar ook duidelijkheid geven en consequent zijn. (Er bij blijven werkte juist averechts, meer prikkels, ze ging kletsen, spelen, huilen omdat ze eruit wou, niet slapen!) Ik kan me voorstellen als er al zo'n sterk patroon ontstaan is dat het even duurt om dat te doorbreken.. Verder slaapt mijn dochter nog 2 keer per dag (is ook 1,5 jaar) Ochtend 0.45 min en s'middags bijna 2 uur. Hoe minder mijn dochter slaapt hoe slechter ze ook slaapt. Krijgt je zoontje niet te weinig slaap en is hij oververmoeid s'avonds? Sterkte, ik hoop dat je snel een manier vind die voor jullie werkt, is zo vermoeiend voor jullie allemaal.