Hallo meiden, Twijfels, kan ik het wel aan, kan het met mijn gezondheid etc. Al deze vragen zijn jaren door ons hoofd gegaan. We hebben gesprekken gevoerd met de neuroloog en de gynaecoloog. Het wordt zwaar, maar het kan! Vanaf september 2015 zijn we aan de gang gegaan, in december zwanger, maar dat is mis gegaan, heel snel. Op dat moment was ik ook heel sceptisch, van het kan misgaan etc. Nu ben ik weer zwanger en hopelijk kunnen wij een gezond kindje verwachten begin maart. Het voelt goed! Ondertussen heb ik mijn lijf wel leren kennen Ik heb een herseninfarct gehad in 2007, heb hier mee leren leven, ook afgekeurd maar eigenlijk pas vorig jaar gestopt met werken. Er is ruimte voor en heel veel liefde vanuit ons. Het zal zwaar worden, maar ik heb het ervoor over en mijn partner ook. Tevens heb ik 4 hernia's gehad dus de kans is aanwezig dat ik aan het eind op bed moet liggen. Ik sport, ik probeer mijn spieren krachtig te houden, wandel veel en dat wil ik blijven doen totdat het niet meer mogelijk is. Ik ben er heel erg van bewust, wij zijn er heel erg van bewust, maar nu denk ik: "ik heb een grote herseninfarct overleefd, ik heb 9 maanden op bed gelegen met een dubbele hernia in 2001 dus ja het word zwaar maar ik zou niets liever een klein hummeltje in mijn armen sluiten!" Ik ben benieuwd of er nog meer vrouwen zijn die een beperking hebben en misschien kunnen we wat tips met elkaar delen, adviezen krijgen/ontvangen of gewoon even een hart onder de riem steken.
Niets is onmogelijk. Het feit dat je afgekeurd bent is prettig in die zin dan het alle rust en ruimte geeft voor de zorg van een kleintje. Ik weet niet precies wat je besprekingen zijn. Dat kan na een herseninfarct nogal verschillend natuurlijk. De eerdere hernia's en dus de zwakke rug zal aan het einde van de zwangerschap zwaar kunnen zijn, maar ook later in de verzorgen van je kindje. Zou hier op tijd de juiste begeleiding bij vragen van een fysiotherapeut om je rug in optimale conditie te krijgen en houden, voor zover dat nu nog niet het geval is. ZElf heb ik ook een chronische aandoening, maar werk gewoon en kan zowel de zorg voor de kinderen als de zwangerschap goed aan. Er zijn denk ik genoeg meiden/dames op het forum die ook een aandoening hebben met duidelijke beperkingen. Wens je een fijne zwangerschap!
Dank je wel Lieke voor je bericht!! Wat goed dat je en werkt en je kids verzorgd. Fijn dat het kan!! En ook nog eens zwanger bent. Komt dichterbij voor je, zoals ik zie. Spannend! Ik was al bezig om mijn rug sterker te maken en te onderhouden. Ik wil naar bekkenfysiotherapie want dat is ook per preventie voor zwangere met lage rugklachten. Ik bespreek dit straks met mijn gynaecoloog. Belangrijk is dat ik weer vertrouwen heb in mijn lijf en dat was heel lang weg. Nu de afgelopen 2 jaar weer opgebouwd en ken mijn lijf ondertussen heel goed. Nogmaals bedankt voor je bericht en voor jou ook nog een fijne zwangerschap!
Een vriendin van mij heeft een herseninfarct gehad en is na 10 jaar zwanger geworden. Zij heeft helaas geen goede zwangerschaps periode gehad. Met een vroeggeboorte van 2 maanden en dat ze zelf bijna weg was geweest ( opnieuw een herseninfarct)... ondanks strenge controles in het zkh. Uiteindelijk zijn ze er beide weer bovenop gekomen maar dat was een lang proces. Zo kan het alle kanten opgaan helaas...
Bij mij niets ernstigs maar heb chronische vermoeidheid. Inmiddels al bijna 10 jaar en ook mama van 2 kids. Tijdens en na de eerste zwangerschap voelde ik me top. Heerlijk genieten van ons makkelijke meisje. Onze 2e daar in tegen heeft me super veel energie gekost. Hij was erg groot, dus de zwangerschap was zwaar, de bevalling ging op zich prima, maar daarna begon de onrust, het vele huilen. Uiteindelijk bleek hij koemelkallergie te hebben en niemand geloofde me, dus op eigen houtje alle melkproducten laten staan. Na 6 dagen een heel ander kindje, maar nog steeds een echte mama plakker. Inmiddels is hij ook 2 en gaan we voor een derde. Het is soms zwaar en partner moet wat meer doen, maar ik blijf het geweldig vinden en hoop dat een 3e ons nog wordt gegund. Probeer zo veel mogelijk je rust te pakken en wees vooral niet te streng voor je zelf. Lukt iets niet, dan lukt het niet. Probeer dan een andere manier te vinden. Ik wens je een hele fijne zwangerschap!
O dat is niet zo mooi ... de kans op een herseninfarct is net zo groot als bij ieder ander heeft de gynaecoloog en neuroloog verteld die zwanger is. We gaan ook voor dat alles tegen zit en dan hopelijk dat het meevalt. Het enige wat ik zelf kan doen is zo goed mogelijk voor mijzelf zorgen, dat heb ik in de hand en de rest ... de rest doet de natuur
Chronische vermoeidheid is ook erg lastig, ik herken dat ook, want dat is één van de overblijfsel van mijn infarct. Wat super spannend voor jullie en hoop dat het jullie gegund is. Bedankt! Ik luister nu extra goed naar mijn lichaam.
Zou zelf niet direct van het ergste uitgaan hoor. Gewoon positief blijven, maar natuurlijk wel realistisch. Als de gyn en neuroloog hebben gezegd dat voor jou het risico op opnieuw een herseninfarct niet groter is dan voor ieder andere zwanger, dan zou ik daarop vertrouwen. Eea is geheel afhankelijk van wat precies bij jou de oorzaak is geweest, wat eraan gedaan is etc. Geen situatie is vergelijkbaar wat dat betreft. Neem aan dat je goede begeleiding hebt van neuroloog en gynaecoloog. Hou vertrouwen in je lijf, dat heb je weer moeten opbouwen en laat dat zo blijven! Rondom zwangerschap en bevalling kan je wat meer 'gedoe' hebben vanwege bijvoorbeeld medicatie etc. Ook uiteraard klinische bevalling en wellicht opname na geboorte, dat is het allemaal waard. Goed voorbereiden op wat komen gaat. Die bekkenfysio lijkt me een goede stap. Zoveel en zo lang mogelijk gedoseerd in beweging blijven zodat je zelf fit blijft. Voor de rest gewoon rustig zien hoe het loopt en daarop anticiperen. Komt vast goed en als dingen tegen zitten dan zijn daar ongetwijfeld ook weer oplossingen voor. Volgens mij sta je er helemaal goed in wat dat betreft!
Ah lief van je! Wat jij zegt, ik ben positief maar zeer zeker realistisch. Wij zijn realistisch. Het kan zwaar worden maar ook niet. Ik hou er wel rekening mee dat het zwaar wordt want dan kan het alles meevallen. Ik word goed in de gaten gehouden, daarom loop ik meteen in het ziekenhuis. Ook bewegen wil ik doen zolang het kan, al zijn het maar kleine stukjes iedere keer. Gisteren is er een enorme gymbal bezorgd haha ... daar ga ik mee oefenen, gewoon opzitten tijden een serietje kijken of tijdens het eten. Kan absoluut geen kwaad. Dank voor je bemoedigende en realistische woorden. Top!
Hier oa epilepsie door hersenletsel. Werk niet. Ik heb heel erg tijdens de zwangerschap gedacht 'go with the flow'. Voor mij hielp dat. Bij de laatste zwangerschap helemaal want en een tweeling en waarbij een operatie nodig was. Was rust het allerbelangrijkste. Beide bevallingen zijn zonder gekkigheden verlopen! moet nu eerlijk bekennen dat ik het behoorlijk zwaar vind. 3 kinderen, waarvan een tweeling van net 1 Te moe om verder iets in huis te doen.
Bedankt voor je reactie! Best pittig zeg! Ik denk ook dat het de hormonen zijn maar ik sta er precies in zoals jij omschrijft. Leef van dag tot dag, maak weinig vaste afspraken, slaap als ik moe ben en voel me totaal niet onzeker. Erg fijn gevoel en hoop dat ik dat vast kan houden. Heb je vaak last van je epilepsie? En waarschijnlijk is je energielevel ook iets lager ... ik hoor graag weer van je.
Ja energielevel is laag momenteel. Moet me echt oppompen om iets te doen. Maar dat is voor nu prima. gelukkig is de epilepsie goed onder controle, en heb ik al een aantal jaren geen aanval gehad.
Fijn dat de epilepsie onder controle is. Soms erg rot hè? Je wilt veel in je kop en komt er soms het uit. Ja je doet het maar met je hoofd vol met watten. Wel respect voor je met 3 kids!
Juist meis, ik spreek tegenwoordig ook voor mensen die net hersenletsel hebben, krijg ik heel veel voldoening van. Kop met watten en alles raast langs je heen staat ook in m'n speech haha. Waar is het knopje??? Niet dus, ik kan er goed mee omgaan gelukkig en heeft wel even geduurd. Dit is nieuw maar voel me sterk zo van m'n lijf kan dit gewoon aan. Zullen wel de hormonen zijn 😂