Ik geloof je absoluut dat het te lang is. Waar ik ook een beetje op doelde is dat soms dingen erger voelen dan het misschien wel is. En dan is relatieveren soms wat moeilijk, zeker als het om je kind gaat.
Je hoort dat uiteraard niet graag als kersverse moeder, maar het ís ook rommel. Ik snap helemaal dat ze dat niet standaard in huis willen hebben, toch zeker niet als ze niet courant oppassen.
Ik zou deze mensen ook (voorlopig) niet meer op laten passen. Inderdaad misschien als jullie zoontje wat groter is, maar niet nu hij zo klein en afhankelijk is. Mijn schoonmoeder past wel elke week op, maar zij is nog geen 50, mijn opa en oma daar in tegen zijn rond de 75 en hun zou ik inderdaad nooit op laten passen. Ze mogen langs komen als ze dat willen en wij proberen ook geregeld bij hun langs te gaan. Ik zou ook zoeken naar een weg waarbij jullie je prettig voelen en waarin ook je schoonouders zich kunnen vinden. Want wel een heel weekend op willen passen, maar moeilijk doen als je iets later bent dat past in mijn ogen ook niet helemaal bij elkaar.
Ik denk dat leeftijd niet altijd relevant is. Mijn schoonvader is ook 70 en die kan nog prima voor een baby zorgen. Mijn schoonmoeder is 68 en die sport 4x per week en onderneemt altijd allerlei (sportieve) activiteiten met onze kinderen. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je geen goed gevoel had nadat je schoonouders op jouw zoontje hebben gepast. Hoezo hebben zij niet gemerkt dat hij een poepluier had? Dat zou ik ook heel vervelend vinden. Iemand schreef al eerder: als je het gevoel hebt dat aan de basisbehoeften van je kindje wordt voldaan kun je zorg uit handen geven. Voor jouw kindje nu zijn die behoeften nog heel simpel: eten, slapen en veel liefde (en schone luiers ). Als eten en slapen nu nog niet lukken, is het misschien geen goed idee om ze structureel op te laten passen en/of je zoontje daar te laten logeren. Ik ben echt een groot voorstander van logeren en van betrokken opa's en oma's, maar alleen als het in goed overleg gaat en dat is bij jullie helaas (nog) niet het geval.
Mijn vader is 70 en past ookop.., oke,mn moeder is 61. Ze passen praktisch altijd hier op,hier heb ik alle spullen. Thuis is een oud buro opgeknapt tot commode met aankleedkussen,luiers en doekjes zijn er ook gewoon. Mijn oude ledikant is er nog en staat samen met t buro op een aparte kamer. Vind je situatie wel lastig....kun je ze vertellen dat je t moeilijk vind om je kindje uit handen te,geven?
Natuurlijk verschilt het per persoon, maar in dit geval heeft mijn schoonmoeder zware reuma en oa veel pijn aan haar knieën. Met reuma ben je in de ochtend enorm stijf en is alles zeer zeer pijnlijk. Zij zou dan de kleine uit bed moeten halen, want schoonvader doet dat niet. Daarom wil ik niet dat mijn zoontje daar nu blijft slapen. Ik heb aangegeven dat ik moeite heb om hem uit handen te geven en mijn hele psychische situatie uitgelegd. Ik kreeg doodleuk te horen: "Ach, iedereen moet een beetje wennen. Je moet je daar ook niet teveel mee bezig houden hoor!" Alsof ik hier zelf voor gekozen heb! Dit maakt onze band niet veel beter zeg maar.
Een actieve rol als opa en oma hoeft niet perse met logeerpartijen. Hij is nu nog zo klein, dus daarmee kan je sowieso wel wachten tot jij iets ouder is. Leeftijd vind ik los staan van het feit of ze capabel zijn om op te passen. De ene 70 jarige is de andere niet. Hier een opa die een stuk jonger is, maar die laat ik niet alleen met een kleine baby, dat is vragen om moeilijkheden. Voor nu zou ik korte oppasmomenten wel doen als dat voor jullie ook zo uitkomt. Maar wel op zo'n manier dat ze een beetje dat doen wat jullie als ouders ook doen. Daar zit dan wat mij betreft wel wat ruimte in, maar de basis moet wel een beetje zo zijn als jullie doen. Voor een heel weekend zou ik het alleen al vanwege de leeftijd van je zoontje nog niet doen.
Joh je kindje is nog zo klein en jij zit nog vers in de hormonen, ik zou het oppassen even laten voor wat het is. Ik heb hele lieve ouders die ook nog eens naar mijn aanwijzingen luisterden maar ik vond het ook erg moeilijk om de kleine achter te laten, gewoon omdat ik als moeder het beste voor hem kon zorgen vond ik. Na een paar maanden bedaren de hormonen wel weer en dan is je kindje al wat ouder en is het ritme wat voorspelbaarder dus dan wordt het al makkelijker. En die band opbouwen komt dan ook vanzelf wel hoor. Mijn zoon is gek op alle opa's en oma's die hij heeft en sommige ziet hij wekelijks, andere maandelijks en een oma maar een paar keer per jaar of op Skype. Gewoon lekker op bezoek gaan en erbij blijven dus. Je merkt vanzelf wanneer je toe bent aan de volgende stap.
Het ritme vind ik nu nog zo lastig! We hebben echt mazzel dat de kleine man snachts doorslaapt! Overdag mijn ritme vinden in huis heb ik aardig op de rit. Verandert er iets, bijvoorbeeld een doktersafspraak tussen slaapje en fles in, dan is het voor mij een behoorlijke uitdaging om het tóch te doen. Voor sommigen klinkt dit misschien heel raar, maar echt álles moet ik in kleine stappen doen. Dus oppassen door schoonouders was voor mij een megastap! Ik heb het tóch gedaan en daar ben ik een beetje trots op. Als het dan niet goed gaat, dan ben ik best even van slag. Dit alles komt echt wel goed, maar dat heeft tijd nodig. Dus voor nu gewoon regelmatige bezoekjes zodat zij kunnen keutelen met de kleine. Het oppassen doe ik op mijn manier; ze passen op als de kleine al op bed ligt. Voor mij is dit even voldoende en als ik er genoeg vertrouwen in heb, komt de volgende stap.
Ik heb nog steeds moeite om mijn zoon ergens achter te laten, en dat doe ik ookniet langer dan 2 uur. Ik vind het niet nodig dat hij met 1 jaar bij opa gaat logeren of bij zijn tante en oom. Ze mogen altijd op bezoek komen, ( en hij is aan alle familieleden gehecht ) maar ik vertrouw nog steeds alleen op mezelf en mij man als het om MIJN kind gaat en daar hoef ik me aan niemand te verantwoorden. Je moet het echt gewoon loslaten en niks aan trekken van hen opmerkingen en op je intuïtie vertrouwen. Je zult niet voor niks een naar gevoel bij hebben.
Mijn zoontje is 15 maanden en gaat nog niet logeren, ik vind het onnodig! En ik zal me eigen daar ook helemaal niet fijn bij voelen als hij zou gaan logeren, dus hier gebeurt het niet! Oma en opa zeiden vorige week nog, kom je ook een keer lekker logeren, ik heb gezegt dat ik dat liever een keer heb als hij ouder is en kan praten, en het zelf graag een keertje wil Oppassen mag als het echt nodig is en dan hier thuis, en dan hooguit een paar uurtjes. Gelukkig vinden de opa's en oma's dit prima Jou zoontje is nog helemaal klein, dat zou voor mij een reden zijn om dat nog helemaal niet te doen.
Het is hoe flexibel jezelf bent... Ik lees geen hele grote dingen waarvan ik denk ooh dat kan niet in je topic... De een is makkelijker dan de ander. Ik kan zeggen dat het overdreven vind en dat zelf niet groot punt zou vinden( brengen, keertje minder drinken Enz). Maar het is jullie kind en ieder doet het op zijn manier.
Tsja in mijn beleving heel simpel, je voelt je er niet prettig bij dus niet doen! Je gaat dan toch ook niet met een gerust hart weg. Mijn keus zou zijn dat een van jullie dus gewoon bij de kleine blijft en de andere naar de verjaardag gaat. Dat is nou eenmaal niet anders als er een kleine is. Die tijden komen wel weer dat het makkelijker gaat.
Als ik jou was, zou ik ze zeker niet meer laten oppassen, ook niet als je zoontje al op bed ligt. Voorzien in de basisbehoeften is het allerbelangrijkste. Als dat al zo moeilijk gaat... De leeftijd vind ik ook een punt, maar dat verschilt per persoon (de een is superfit op die leeftijd, de ander wankel). Gaat je zoontje binnenkort ook naar de kinderopvang? Ik vond dat een hele prettige manier om m'n dochter ergens anders achter te laten en te laten verzorgen door een ander dan m'n man. Ze is voor die tijd (4 mnd) nooit bij een ander dan mij of m'n man alleen geweest. Vanaf 9 mnd is m'n moeder incidenteel komen oppassen. Zij is 62 en volgt heel braaf mijn instructies op. M'n schoonmoeder heeft nog niet opgepast. Wel regelmatig bezoek uiteraard, maar voor nu is het prima zo. En wat betreft uit logeren: dat doen wij echt pas met een jaar of 4, en alleen als m'n dochter er zelf om vraagt. Voor die tijd is het alleen maar leuk voor de opa en oma en alleen maar stress voor het kind, vind ik. M'n man is hier makkelijker in dan ik, maar luistert gelukkig naar mijn visie hierop en is overtuigd. Luister naar je gevoel en zeker niets forceren. Voelt het niet ok: niet doen! En kijk ook zeker naar de feiten. Als bepaalde basics niet goed lopen, is het niet goed. Wij namen onze dochter overal mee naar toe (nog steeds eigenlijk) en dat gaat prima. Inderdaad de kinderwagen ergens op een rustige plek zetten als het niet al te rumoerig is en je je zoontje nog wel kunt horen. Anders je zoontje in een draagdoek/zak doen? Heel veel sterkte!
En ik vind een campingbedje en kinderstoel toch redelijk basaal om in huis te hebben als je 1 of meer kleinkinderen hebt... Hebben onze beide ouders ook en zijn dolblij als er met plezier gebruik van wordt gemaakt. Ze hebben ook allebei een autostoel klaarstaan, badspulletjes, handdoeken, aankleedkussen.
Nee, de kleine gaat niet naar de opvang. Mijn ouders passen regelmatig op en dat gaat heel erg goed. Zij doen het ook zoals wij het doen, dus ik vertrouw daarop. Als ik weer ga werken, gaan mijn ouders oppassen. Vanavond hebben ze opgepast. Ik he gezorgd dat de kleine man al in zijn bedje lag te slapen. Dit ging goed. Ze zou bellen als hij aan het huilen was en ze niet wist wat ze doen moesten. Dit is niet gebeurd, want hummeltje lag nog lekker te knorren toen we thuis kwamen. Ik ga wat vaker met de kleine op bezoek bij schoonouders zodat zij hem dan vaker de fles oid kunnen doen. Zo kan ik er zelf aan wennen. Bedankt voor de tips meiden!
Als het aan mij had gelegen was dit ook zo gebeurd hoor. Schoonouders wilden zo graag weer een keer oppassen, want het is hun enige kleinkind. En manlief vond dat ik ook moet wennen aan nieuwe situaties. Dit klopt ook wel, maar vind dat doodeng allemaal... Ik vind mezelf soms zo vermoeiend 😂
Vind ik stiekem ook, maar dat is een heel andere discussie die we maar niet moeten aanslingeren in dit topic Mee naar een verjaardag savonds hebben we een keer gedaan, maar de kleine man was zo van slag achteraf dat we dit nog niet weer doen. Ook heeft hij die avond veel liggen huilen (hij lag boven) en mijn man en ik zaten hem continu te troosten boven. Dus veel hebben we er niet aan gehad (aan de verjaardag bedoel ik). Het is een snel overprikkeld kereltje en dat maakt mij nog onzekerder; kan ik dit wel met hem doen, raakt hij dan niet overprikkeld en dan zit ik weer met de gebakken peren...