Hoi, ik moet even mijn verhaal kwijt en ben benieuwd of er meer moeders zijn met dit "probleem". Mijn vriend is sinds de bevalling een enorme aansteller in mijn ogen. We hebben al een zoontje van 2 en nu dus net een tweede erbij. Hij is het niet gewend om veel voor onze oudste te zorgen, maar met de baby erbij moest hij natuurlijk wel. Dit ging al niet makkelijk, hij heeft een heel kort lontje en is onredelijk in zijn verwachtingen van onze pueter. Gelukkig kon ik al redelijk snel weer zelf voor hem zorgen, maar de baby vraagt natuurlijk nog steeds veel aandacht. Ik geef borstvoeding en doe alle verzorging van de baby. Overdag helpt vriend nog wel eens mee door hem even vast te houden of een luier te verschonen, maar snachts doe ik alles alleen. Ik heb hier geen moeite mee, maar wat me wel dwars zit is dat vriend vervolgens constant loopt te klagen over moe zijn, en zodra de oudste slaapt, gaat hij ook meteen weer in bed liggen slapen. Terwijl er nog heel veel gebeuren moet, zoals huishouden, eten voorbereiden, boodschappen doen, etc. Ik doe bijna alles alleen. De baby is overdag heel ontustig en wil veel vastgehouden worden, dus ik kom niet altijd overal aan toe. En even uitrusten als hij wel slaapt is er dus ook niet bij. Vandaag was ik om 0600 uur op, eerst bezig met de baby, voeden en omkleden, toen de baby sliep heb ik de oudste uit bed gehaald, aangekleed, samen ontbeten en daarna spelen. Allemaal terwijl de baby en papa uitsliepen. Dat is toch niet aardig? Toen ik vriend daarna vroeg of hij me wilde afwisselen, ging hij eerst nog even uitgebreid douchen. De baby was daarna alweer wakker dus ik kon meteen weer door. Met stinkende oksels, want geen tijd om te douchen.. Ik heb al vaak geprobeerd tot vriend door te dringen, maar hij lijkt het niet te snappen. Hij heeft zelfs een dag vrij genomen afgelopen week om te slapen, overdag! Dat is toch niet normaal voor een gezonde jonge vent? Hij is 33 en mankeert verder niks, behalve dus enorm zelfmedelijden want o, o, o wat heeft hij het zwaar.
Misschien helpt het om samen een soort planning op papier te zetten? Bv wie wat doet in de ochtend. Afwisselend 's ochtends blijven liggen in het weekend bv. Het klinkt niet alsof hij uit zichzelf zorg voor de kinderen op zich gaat nemen, dus ik zou daar hele heldere afspraken over maken!
Heb je al eens geprobeerd om.hem dit te vertellen? Zo van: ja jij loopt nu te klagen, maar ik doe *noem hier lijstje*. En ik zou het fijn vinden als je wat minder in bed zou liggen zodat ik ook even rustig kan douchen en me fris kan voelen. En zo ja, hoe reageerd hij dan?
Meid, ik vind dit heel vervelend voor je! Misschien moet hij eens met een man praten die wel goed meehelpt. Dan gaan hem wellicht de ogen open! Sorry, misschien een heftige reactie van mijn kant.. maar ik vind wel dat hij inderdaad veel op jouw schouders legt. Ik neem aan dat je vriend ook bewust voor de 2e heeft gekozen? Uiteraard ben jij ook moe en mag jij ook wel eens uitrusten. Dat is zeker geen vreemde vraag van jou. Wellicht kun je eens opschrijven wat jij allemaal doet als hij slaapt?
he bah, kan me ontzettend goed voorstellen dat je hiervan baalt. wat nou als je het huishouden eens laat, zodat hij ziet dat het een zooitje word in huis . of gewoon geen eten op tafel zet voor hem omdat je daar geen tijd voor hebt. valt dan het kwartje misschien?
Zo zie je maar weer wat het zwakke geslacht is. Zoals je zelf al zegt is het een gezonde kerel van 33 jaar. Ik zou hier echt niet blij van worden. Maar eerlijk, ik zou het al niet eens zover laten komen. Je bent er zelf ook bij natuurlijk. Ik zou tegen hem zeggen: man up! En zelf ook echt meer taken bij hem neerleggen en zelf meer afstand nemen van de taken die je bij hem neerlegt. Samen 2 kinderen, samen de verantwordelijkheid dragen. Daaag voor hem.
Een planning afspreken is wel een goed idee. Dat deden we voorheen wel, allebei 1 dag iitslapen in het weekend, maar na de bevalling is dat anders gelopen steeds. Goeie tip, thnx! Verder spreek ik hem er regelmatig op aan, voel me net de moeder van 3 kids ipv twee. Hij vraagt dan heel praktisch, wat moet ik doen? En dan doet hij wel wat ik vraag. Maar uit zichzelf zien wat er nodig is, nee. Ik moet alles vragen. En dan doe ik het vaak maar weer zelf.. ook stom, weet ik.. We hebben inderdaad samen besloten voor baby nummer 2. Huishouden of eten zelf ook laten liggen, vind ik lastig. We hebben een peuter en ik wil dat hij goed eet
Daar zou ik ook echt van balen. Hoe hij zich gedraagt is niet eerlijk tegenover jou. Jij hebt het minstens (herstel bevalling en hormonen er nog bovenop) net zo zwaar. Ik zou zo goed mogelijk voor je kindjes zorgen en dan jezelf op 2 zetten. Hij heeft blijkbaar geen moeite zichzelf op 1 te zetten.. Die planning lijkt me inderdaad een goed plan. Misschien ziet hij echt niet wat er moet gebeuren.
Je zegt dat hij een gezonde man is van 33. Is dat zo? Hoe zeker weet je dat? Op dit moment valt er wat meer 'last' van de verzorging van onze kinderen op de schouders van mijn man. De reden daarvoor is dat ik me echt al weken uitgeput voel. Ik lig inderdaad overdag te slapen, als ik de kans krijg. Ik ga op tijd naar bed en word doodmoe wakker. Ik ben blij dat mijn partner dat gewoon ziet en tegen me zegt: ga maar lekker even liggen, ik ruim wel af. En dat hij niet gaat zuchten en op een forum vol onbekenden over mij gaat klagen... Ik ben trouwens een jonge vrouw van 34, ogenschijnlijk gezond. De oorzaak van de vermoeidheid ligt bij mij waarschijnlijk in allergie (hooikoorts en huismijt) die ik met medicatie niet goed onder controle krijg, i.c.m. drukke periode het werk. Ook gezonde mensen kunnen heel erg moe zijn!
Ik weet niet hoe jullie situatie is maar als jij nog in je verlof zit en je vriend heeft een drukke baan, dan vind ik het niet gek dat jij doordeweeks thuis meer werk op je schouders neemt. Ik heb tijdens mijn verlof alle voedingen laat in de avond en 's nachts gedaan omdat mijn man vroeg op moest. En het huishouden kwam toen voor een groot deel ook op mij neer omdat ik thuis zat. In het weekend vind ik het wel weer een ander verhaal. Dan zou je vriend je wel meer moeten ondersteunen vind ik. Jullie kiezen samen voor een tweede kind.
Dit zou ik idd ook doen. Ik heb dit in het verleden gedaan met de was. Hij vertikte het om zelf eens te wassen, terwijl ik ook werk. Ik kon alles doen in het weekend. Zo irritant. Ik heb toen een tijdje zijn was niet meer gedaan; alleen mijn kleding... Hij was zeer geïrriteerd toen hij geen onderbroeken meer in de kast had. Tja...dan zul je toch eens de was moeten gaan doen. We hebben toen een goed gesprek gehad en hij raakte eraan gewend dat alles voor hem werd gedaan. Dit was ook mijn eigen schuld, want ik deed ook vrijwel alles en liet geen ruimte over voor hem om iets te doen. Dus hij zag toen wel in dat hij wel erg gemakzuchtig werd en toen hebben we taken verdeeld. Nu ook met de kleine...Manlief werkt heel veel en daarom verwacht ik ook niet veel van hem. De laatste tijd werd hij wel weer erg gemakkelijk in dingen, want 'hij had alleen de zaterdag om iets voor zichzelf te doen'. Klopt, ik heb die dagen ook niet meer. Het kan ook wel, maar dan moeten we afspraken maken, want de kleine bepaalt nu het ritme. Misschien eerst eens confronteren met zijn gedrag, zoals hierboven is geschreven. Mannen moeten het, denk ik, eerst zelf ervaren en er zelf last van hebben...De mijne tenminste wel
Ik weet wel zeker dat hij gezond is inderdaad. Hij heeft namelijk wel energie om 3 keer per week te hardlopen en gaat savonds nooit voor 12 uur naar bed. Savonds heeft ie ineens allemaal energie om dingen voor zichzelf te doen. En ja hij is sinds deze week weer aan het werk dus natuurlijk is het logisch dat ik dan het huishouden doe en de nachten. Hij slaapt zelfs met oordopjes in, die komt echt geen gelegenheid tekort om te slapen wanneer het hoort, snachts. Ik zal inderdaad wat meer taken overdragen, in het weekend. Want doordeweeks doe ik alles zelf omdat hij er niet is. Ik neem het moederschap heel serieus, als een baan eigenlijk. Ben gewoon de hele dag bezig en ik vind het belangrijk dat het huis schoon is en we met zn allen aan tafel eten savonds. Het is de laatste tijd extra opgevallen dat vriend zo moe (of lui) is omdat hij eerst 2,5 wk vrij was en de afgelopen week dus 2 dagen vrij heeft genomen dus sinds de bevalling maar 3 dagen gewerkt. In tegenstelling tot mij, ik heb namelijk vanaf dag 9 (nadat de kraamhulp weg was) weer "gewerkt". Als in: overdag niet slapen, voor de kids en het huishouden zorgen, etc.
Hej! Oooooh wat lijkt jouw beschrijving op de beschrijving van mijn man. 😅 Ik heb ook een lange periode van frustratie en uitputting achter de rug doordat mijn man ook verwachtte dat ik en voor de baby, en het volledige huishouden, en de was en koken en winkelen en de nachten kon zorgen. Ik heb het geprobeerd, maar dat gaat gewoon niet. Ook wou het echt niet tot hem doordringen hoeveel werk dat eigenlijk is. Dus na veel praten, commentaar geven e.d. ben ik er gewoon mee gestopt. Ik zorgde nog voor ons kindje en mezelf maar het huishouden, koken en winkelen deed ik gewoon niet meer uit protest. Als het dan toch allemaal maar zo weinig was, dan kon hij het toch doen, zei ik. En ja, na een week of 2 was het en stort, frigo leeg en meneer had geen eten. Toen is hij uit zijn eigen wel moeten gaan winkelen, koken, poetsen,... Zijn besef is toen ook echt gekomen dat het een hele karwei is, zeker met een peutertje in huis. De nachten doe ik nog steeds alleen, en de verzorging ook praktisch maar met het huishouden helpt hij nu mee en dat moet ik zelfs niet meer vragen.
Een lotgenoot, gelukkig kan het ook nog goed komen! Vanmiddag fing het alweer fout, ik had net de peuter naar bed gebracht voor zijn middagslaapje, kom ik beneden, ligt vriendlief languit met ogen dicht op de bank met slapende baby op schoot. Ik ben daarna maar boodschappen gaan doen want dat moest ook nodig gebeuren. Maar voelde me wel weer stom, hij ligt weer te slapen en ik ben weeer bezig. Na de boodschappen kon ik de baby weer gaan voeden etc en ging vriend in de tuin liggen slapen, zucht.
Goh het is net alsof ik mn eigen verhaal lees! Hierbij kan ik je troosten want geloof me dat veranderd wel hoor. Mijn man was pcs hetzelfde in het begin. Maar nu langzaam begint hij ook dingen te doen. In het begin had die van mij ook moeite mee maar nu hoe ouder ze wordt hoe minder dat wordt hopelijk wordt dat bij jou ook zo en moet ie wennen aan de situatie. 2 kinderen betekend minder aandacht voor hem. En eigenlijk zijn het ook net kinderen owee als je niet genoeg aandacht voor hun hebt dan zijn ze zielig
Jemig echt ongelofelijk... Vind het echt een lambal, sorry Hoe kan je nou in godsnaam de hele dag gaan liggen slapen en de ander alles doen
Taken gaan verdelen, dat is de enige oplossing. Wij werken allebei buitenshuis, en echt als ik alles zou moeten doen dan gaat dat gewoon niet. mijn man en ik verdelen de zaken, zodat we allebei ook kunnen uitrusten! Het zijn namelijk ook gewoon zijn kinderen, en ik ben naast moeder ook nog gewoon mezelf. Mijn man ziet dit gelukkig ook zelf wel, zo hebben we een poetsvrouw, en doet hij bijv. de week boodschappen, en ik doe de meeste was. verder proberen we sochtends allebei de kindjes aan te kleden en met elkaar te ontbijten zodat we om 7.30 klaar staan om ze naar het kdv te brengen. savonds kook ik vaak, maar hij zorgt er daarna voor dat de kinderen gewassen zijn en de pyama's aanhebben, en ik bijv. voor het inruimen van de vaatwasser. Het is team work, anders ga je helemaal kapot! Dus probeer duidelijker te zijn naar je man wat je nodig hebt van hem, en als hij savonds tijd heeft om te sporten en tv te kijken, dan heeft hij ook tijd om tijdens dat tv kijken even te helpen een wasje weg te vouwen!
Maar dan maak je hem toch wakker en vraag je of hij de boodschappen kan doen en duw je het lijstje in z'n handen? In een vorige reactie zei je dat ie alles doet als je het vraagt. Dan vraag je het toch?
Ik zou hem eens een trap onder z'n hol verkopen! Als hij zoveel wil slapen en vertroeteld wil worden, gaat ie weer bij z'n moeder wonen! En kom voor jezelf op! Je laat het zelf ook gebeuren, door iedere keer alles zelf te gaan doen. Op die manier is het voor hem wel lekker makkelijk zo en hoeft hij ook niet mee te helpen. Ik zou eens om de tafel gaan zitten en een schema maken en zorgen dat hij op vaste dagen wat doet in huis.
Volgens mij wil hij best wat doen als het duidelijk voor hem is, als ik het zo lees. Het is erg lastig voor je maar probeer inderdaad eens (geduldig ) taken duidelijk te delegeren. Je kan jezelf daarin motiveren als je helder hebt hoe het eerlijk verdeeld kan worden. Maak bijvoorbeeld een lijstje met wat er moet gebeuren en hoeveel tijd het kost. Zet bij elke taak een naam (neem daar ook de officiële-salaris-betaalde-werkuren in mee, zo kan je een eerlijke verdeling maken) en regel vanaf nu ook je eigen rust!!! Dat is echt belangrijk om weer op te laden. Niet in de verleiding komen om de taken van je vriend op te pakken. Aangezien je zegt dat je het huishouden ook serieus neemt Ik ken die vrouwen wel. Mijn ouders zijn ongeveer jouw omschrijving, met als toevoeging dat mijn moeder dus 7 kinderen had ipv 6. Terwijl het niet nodig is! De combi van een makkelijker vader en een perfectionistische oververmoeide moeder is funest en dan krijg je dit Ik hoop dat het helpt!