Ik zit even met een situatie waarin ik niet zo goed weet wat te doen... Wij hebben twee kindjes, en vonden dat daarmee ons gezin wel compleet was. Daarna werd mijn zus zwanger van haar eerste. Omdat wij nog zoveel goede spullen hadden, hebben we bijna alles aan hen uitgeleend. Ook bij opa en oma liggen veel spullen van ons, omdat ik geen zin heb alles mee te slepen als ik er heen ga met de kids. Zo ook een (reis)kinderstoel, logeerbed, speelgoed noem maar op. Als zij bij onze ouders zijn maken ze ook gebruik van deze spullen. (veel vaker dan wij, of nemen het mee op vakantie) Nu is de kinderstoel kapot gegaan, niet meer te repareren. Nu we zwanger blijken te zijn van de derde, heb ik veel van deze spullen weer nodig, en krijg ik ze waarschijnlijk ook netjes allemaal terug, daar twijfel ik niet aan. Maar ik zou zo graag ook die kinderstoel willen gebruiken die bij opa en oma lag. Probleem is nu dat niemand bij ons thuis opstaat om even een nieuw kinderstoeltje te kopen. Terwijl iedereen weet dat wij hem het minste gebruikt hebben van allemaal. Het gaat mij niet om die 3 tientjes voor zo'n stoeltje, maar ik vind het een beetje een principe kwestie. Iedereen gebruikt onze spullen, maar als het stuk gaat is er niemand thuis. Wat zouden jullie doen in deze situatie? Ergens denk ik, niets over zeggen, zeker als er straks iets blijkt te zijn met de andere spullen die ik nog terug moet krijgen...wil ik niet steeds de zeikerd zijn die over alles zit te zeuren. Maar toch zit het me ook niet lekker. Of is dit gewoon mijn risico als ik spullen uitleen? Als ik zwanger ben kan ik me altijd zo vreselijk druk maken om dit soort dingen haha Ik hoor graag wat jullie zouden doen...
Ik zou je hormonen even voor lief nemen en wachten tot je de rest terugkrijgt.. Als er dan meer dingen stuk zijn, zou ik er iets van zeggen. Voor alsnog is het alleen een kinderstoel ... Daarbij denk ik dat niemand beseft dat jij er zo mee zit. Waarschijnlijk rent er meteen iemand naar de winkel voor een nieuwe stoel als je erover begint? Ik snap het wel. Heb nu ook wat moeite met dat soort dingen
Daar hadden jullie beter eerder afspraken over kunnen maken. Voor de stoel zou ik niks zeggen. Maar voor nu, alles terug vragen en niks meer uitlenen. En als je andere spullen kapot terug krijgt, muv die stoel, dan kun je er zeker iets van zeggen. Neem ik wel aan dat je toendertijd duidelijk hebt vermeld dat ze die spullen mochten lenen en niet hebben gekregen. 1 ding kapot...oke kan..maar meerdere dingen mogen ze zeker wat voor geven dan.
Ik heb ook zo'n zuster. Als ze iets kapot maakt (of haar kinderen) dan is steevast het antwoord "Shit happens hoor, daaag" Ze is nu weer zwanger en heeft wel wat spulletjes van ons gehad, maar allemaal dingen waarvan we wisten dat we het niet terug wilden, want het is dan toch stuk of enorm vies.
Maak een verlanglijstje voor een baby shower en zet die stoel bovenaan dan lijkt mij dat de boodschap wel duidelijk is toch?
Ik snap je gevoel wel, maar als het niet gaat om iets heel duurs of met sentimentele waarde zou ik me er niet zo druk om maken en gewoon zelf een nieuwe kopen. Kan me voorstellen dat je familie denkt, 'anders had het op zolder gestaan, nu is het in ieder geval goed gebruikt', of zoiets. Het verschilt ook wel per gezin geloof ik, bij mijn schoonfamilie is het heel gebruikelijk dat zoiets dan door degene bij wie het stuk gegaan is, wordt vergoed. Ook al is het een ongeluk of gewoon slijtage. In mijn familie veel minder, daar geldt meer van 'het had sowieso stuk kunnen gaan maar gebeurde toevallig hier', als het tenminste een ongeluk of slijtage was. Merk daar wel verschil in, zo zou ik bijv. niet vanuit mijn opvoeding aanbieden om een glas te vervangen als ik het stuk laat vallen bij mijn schoonfamilie, en zou ik ook nooit verwachten dat iemand dat zou doen als ze bij mij een glas laten vallen. Maar dat komt toch niet altijd goed over als ik het niet aanbied, dus ik moet daar wel op letten
That said, ik heb een broertje die vroeger al mijn spullen wilde lenen en ik kreeg ze steevast kapot terug. Toen heb ik wel geleerd om zaken gewoon níet meer uit te lenen aan hem (Hahah ik heb er nog moeite mee, zelfs al is hij nu volwassen. Heb nog steeds wel eens een boek met waterschade teruggekregen, hij is gewoon niet zo zuinig op spullen als ik).
Ik leen spullen uit met het idee dat ze gebruikt mogen worden. Dan kan er iets kapot gaan, dat vind ik dan niet erg. Dat vind ik het risico van uitlenen eigenlijk. De dingen die ik absoluut (heel) terug zou willen leen ik niet uit, of met de duidelijke afspraak dat ik het heel terug wil en anders een vervangend product. Tenzij er bewust heel onvoorzichtig mee om is gegaan, mag er best wat kapot gaan verder. Als ik zelf iets leen en het gaat stuk dan koop ik meestal wel een vervangend product. Maar ook dat is misschien eigenlijk niet helemaal eerlijk. Dan krijg je 2ehands spul, en krijgen ze iets volledig nieuws terug. Had ik beter zelf een nieuw product kunnen kopen toen ik het nodig had. Daarom vraag ik nu vaak of ik het over kan kopen (zoals babyspullen van degenen die zelf geen kinderen meer willen) dat vind ik veel prettiger. Dus misschien is dat een idee voor de toekomst. Verkoop het tegen een zacht prijsje. Voor de stoel kun je voorstellen samen met de anderen die hem gebruikten een nieuwe te kopen.
Ik vind dat dit een situatie is van goed fatsoen tonen. Weet niet door wie hij stuk gegaan is ouders of je zus? Maar als mij zoiets zou gebeuren dan zou ik het fatsoen hebben te vragen hoe ik de schade kan betalen aan ze. Je maakt iets stuk van een ander maakt niet uit of het per ongeluk is dat kan gebeuren maar hoor je wel netjes af te handelen. Je zus heeft zelf die spullen al niet aan te hoeven schaffen. Ik zou het trouwens net als jou met liefde uit lenen. Ze hoeft geen spullen te kopen als ik het zelf uit kan lenen aan haar. en als mijn zus dat kapot zou hebben gemaakt dan had ze het niet hoeven te betalen. (behalve als het echt om iets duurs gaat wat ik niet zomaar kan vervangen) maar dat ze het in ieder geval aangeeft en zegt zou ik wel verwachten.
over de stoel kun je denk ik ook niks zeggen.. dingen gaan nu eenmaal kapot door gebruik.. maar ik ben wel van mening dat als je spullen leent van een ander waarvan het echt duidelijk is dat het geleend is en je maakt het stuk dat je het ook vervangen moet. ik heb bij de oudste wat spullen van mijn zus mogen lenen maar als er wat stuk gegaan was had ik het dus zeker vervangen
Niet iedereen wilt een babyshower, of krijgt een babyshower. Ik wilde er geen maar had ik het wel gewild had ik er waarschijnlijk niet eens 1 gekregen. Dus die vlieger gaat niet altijd op. Ts; ik zou kijken hoe de rest van de spullen er uit zien. Is er meer kapot dan zou ik er wat van zeggen.
tja dan moet je het niet uitlenen je weet dat het gebruikt gaat worden en dus stuk kan gaan als je ergens zoveel waarde aan hecht moet je dat niet doen
Hier gaat het net zo. Veel spullen kwijt/kapot/vies en daarnaast ook overal de namen van mijn nichtjes op gezet, want die gingen naar het kdv. Dat is duidelijk het nadeel van de eerste zijn met kids. Zelfde geldt trouwens voor de gezamenlijke kampeerspullen. Wij hebben bijna alles gekocht en zij gebruiken het ook. En dan krijgen wij dus een lege gastank terug en kunnen wij 'm weer laten vullen. Terwijl wij overduidelijk het laagste inkomen hebben van onze familie. Ben inmiddels en stuk minder vrijgevig geworden en bedenk me goed hoe erg ik het vind als ik iets niet in goede staat terug krijg... Wel jammer, zou het fijn vinden als het gemakkelijker ging. Al zouden ze het gewoon eerlijk zeggen. Ja, we hebben koffie over het bedje laten vallen en dat krijgen we niet meer schoon. Ja, 1 rits van het tentje is kapot gegaan, wat kunnen we doen? Maar het niet vermelden van dat soort dingen staat me nog het meest tegen. Hopelijk valt de schade bij de rest van de spullen mee!
Dit inderdaad. Jij hebt er zelf voor gekozen om al die spullen aan te schaffen voor bij oma, ja dan is het logisch dat anderen ook gebruik maken als het er toch is. En ik vind dat je een beetje zeurt en moeilijk doet. Anders bel je toch gewoon op en zeg je tegen je zus joh die stoel is kapot, zullen we samen een nieuwe kopen en dat ieder de helft betaald ofzo als het je zo hoog zit. En bij ikea heb je voor 15 al een stoeltje.
Mensen kunnen er natuurlijk anders over denken, maar juridisch moet degene die het geleend heeft, de schade vergoeden. Dat is het uitgangspunt, daar kun je vanaf wijken als je wilt. Als ik iets niet terug hoef te hebben of het maakt me niet uit of iets kapot gaat, geef ik het, dan leen ik het niet uit.
Met een kapot ding zou ik niet zo'n moeite hebben (samen een nieuwe stoel - voor bij opa en oma - kopen vind ik wel een hele goede!), Ales er meer kapot blijkt te zijn dan zou ik er of wat van zeggen of niets meer uitlenen/enkel dingen waarvan je 300% weet dat je ze zelf niet meer nodig hebt. Ik leende voorheen veel kleding van mijn oudste dochter uit, maar kreeg het vol met vlekken en volldig verwassen weer terug. Nu ben ik vast een zeurpiet, maar dit sloeg echt alles, er was (in mijn ogen) geen enkel kledingstuk meer draagbaar. Toen ik wist dat de tweede ook een meisje was ben ik dan ook gestopt met kleding uitlenen. Nu gaan enkel dingen van de jongste of dingen waarvan ik zeker weet dat de jongste ze nooit zal dragen nog naar anderen toe. En dan hoef ik het dus ook niet meer terug.
Even nieuwsgierig: Gaat de schade dan over de dagwaarde of de aanschafwaarde? Verder zou ik me niet zo druk maken en zelf een nieuwe stoel kopen. Ligt er ook aan of je expliciet gezegd heb dat je het uitleent en ook na gebruik weer terug wil hebben. En het scheelt ook nog hoelang een voorwerp in gebruik is geweest en de levensduur van zo'n product. Ik heb bijv mijn maxicosi uitgeleend aan m'n zusje, maar heb na 5 jaar toch echt weer een nieuwe gekocht voor mijn eigen kind.
Goede vraag, ik zou het niet weten, ik heb alleen de theorie gehad, hier niet mee in de praktijk gewerkt. Ik vermoed de dagwaarde, je hoeft er als uitlener ook weer niet op vooruit te gaan, natuurlijk.
Tja, hier 16 kleinkinderen onder de 10 regelmatig over de vloer bij schoonmoeder en als er iets kapot gaat wordt er gewoon aan de kinderen of ouders gevraagd wie het kapot gemaakt heeft of ouders geven het zelf aan en als het iets van dermate waarde is dan zorgen die ouders gewoon dat het in orde word gemaakt of er een nieuwe komt. Lijkt mij persoonlijk meer dan logisch aangezien er met kinderen nog wel eens iets kapot gaat. Natuurlijk word er bij kleine dingen niet moeilijk gedaan dan is het gewoon pech, maar het gaat dan om het gebaar/initiatief dat ouders zelf voorstellen een nieuwe te kopen oid. En ik moet zeggen iedereen let wel gewoon beter op z'n kinderen dat die niet onzorgvuldig met andermans spullen omgaan. Maar om op jouw situatie terug te komen; waarom er omheen draaien? Waarom niet gewoon eens luchtig zeggen: hee jongens, prima dat iedereen gebruikt maakt van de spullen maar het zou fijn zijn als ieder z'n verantwoordelijkheid neemt voor het in tact houden van de spullen. Is je goed recht toch?! Maargoed, je kan ook wachten tot je de rest van je spullen terug hebt en dan bekijken of het prio heeft maar wat ik ermee wil zeggen is dat ik nooit zo begrijp waarom het een probleem moet zijn als het gewoon luchtig besproken kan worden.