helemaal herkenbaar hoor... Mijn sz heeft het (volgens zichzelf niet natuurlijk) Wij hebben na een jarenlange ellende voor mijn man zn 4 jar geleden definitief gebroken. Pb mag altijd als je meer wil weten of je verhaal kwijt wil. Sterke en sucses het is moeilijk wat je ook kiest.
Borderline is een van de moeilijkste persoonlijkheidsstoornissen. Veel mee te maken op mn werk. En ja, dat is altijd al wat makkelijker dan als iemand dichtbij staat. Als familie is het zeker goed je grenzen te stellen. Lastige is dat iemand met borderline ook in veel gevallen niet anders kan, ze zien het daadwerkelijk anders en hebben het eigenlijk ook heel moeilijk met zich zelf. Maar dat is als hulpverlener makkelijk te zeggen natuurlijk. Genezen van borderline kan niet, eel is er een groep wat door therapie er mee om leert gaan, waardoor ze minder hinder zelf ervaren maar ook de omgeving. Zou dus zeker tegen haar zeggen dat het voor jou niet te doen is en haar een kans wilt geven als ze therapie gaat doen. Mogelijk kun je zelf ook ergens terecht om meer informatie te krijgen over borderline zodat je beter weet hoe je met haar om kan gaan.
Ik doel op het stukje stoornis = Het ernstig beperken van iemands functioneren. De persoonlijkheid zal er niet totaal anders op worden zoals ik al aangaf. Dus eigenlijk typ jij hier hetzelfde als wat ik bedoel. Zodra het ernstig beperken van iemands functioneren verdwijnt blijft de borderline persoonlijkheid over. Overigens verschillen de cijfers en lopen de meningen heel erg uiteen hierover.
Ik heb bpd en kan er pas 't laatste jaar beter mee omgaan, ik heb vers training gevolgd eb vele afspraken bij psycholoog, klinkt stom maar ik ben erg bezig met mezelf om overal 't goede in te zien, niet overal alles achter zoeken als iemand te aardig is, proberen wat meer vertrouwen te krijgen in de mensheid, ik probeer de positieve kanten ervan te zien, borderliners zijn over 't algemeen gevoeliger, diervriendelijk, creatief, kunnen goed luisteren, levenservaring... Ik heb mijn momenten dat mijn wereld in stort maar geef mij weer 'n schop onder m'n kont en ga verder... Ik laat die emoties wat ik af en toe voel niet de baas spelen als je snap wat ik bedoel, en zo hou ik 't onder controle... Is af en toe moeilijk niet voor mij ook voor mijn dochter, maar heb al veel overwonnen en ben er erg trots op... Probeer iedere dag positief mogelijk in 't leven te staan, en ja structuur is erg belangrijk voor mij je hebt niks aan mijn post maar wilde 't even kwijt😊 Succes en sterkte met je beslissing wbt je zus
Wij hebben ook een familielid dichtbij met borderline. Het is nu een hele poos goed gegaan maar ik heb laatst haar gevoelige snaar geraakt ( Een afspraak met haar afgezegd omdat er iemand in onze familie overleden was en we dus een begrafenis hadden ) en ineens was het weer helemaal mis en is al het contact weer weg ( Later klagen dat de kinderen diegene niet eens herkennen; ze zien ze nooit... ) Onze enigste tip is een lange adem... En er nooit op moeten rekenen of vertrouwen, het is mooi meegenomen als er dan een keer iets wel waar is of gebeurt.
Ben ik de enigste die dit niet herkent bij borderline persoonlijkheidsstoornis? Ik heb zelf borderline en wordt behandeld, maar haar gedrag herken ik totaal niet. Wat ik weet en voel is dat mensen met borderline gevoeliger zijn, alles komt harder binnen, stemmingswisselingen en impulsiviteit. Maar egocentrisch? Nee, dat klopt in mijn ogen niet. Misschien heeft ze nog niet de volledige diagnose gehad? Is narcistisch niet aan de orde?
Nee, die ken ik zeker niet. Het was niet aanvallend bedoeld, het was meer een uiting van verwarring omdat ik nooit heb begrepen dat borderline ook in deze egocentrische vorm plaats kon vinden.
Ik herken het egocentrische ook niet hoor bij mijn zus. Ik weet wel dat voor veel naasten of omstanders niet altijd duidelijk is dat de stoornis voor de persoon in kwestie zelf een dagelijkse strijd is
je hebt verschillende uitingen ervan. hier is het vooral veel emotioneel in de knoop zitten met mezelf, teleurstelling/woede naar mezelf toe. dit is nu onder controle en zou zelfs al kunnen zeggen dat ik er vrijwel vanaf ben. maar je hebt ook mensen waar het zich naar buiten toe keert en dus de hele omgeving in hun ellende word meegezogen. dat hoef je ook niet te pikken. er zijn en blijven grenzen.
Op het moment dat de emoties de overhand nemen is er vaak geen ruimte meer voor anderen. Natuurlijk valt er geen diagnose te hangen aan een klein stukje tekst in een topic. Daarbij is dit geschreven van buitenaf. Van hoe het overkomt. En bij bps zit er naar mijn idee soms een wereld van verschil tussen wat er ervaren word door de persoon en wat de buitenwereld ziet. Maar het is ook niet uit te sluiten met de openingspost. Daarbij is de 1 de ander niet.
Dat begrijp ik wel hoor. Lijkt mij vreselijk. Heb zelf te maken gehad met een behoorlijke depressie en ik weet hoe het is om je machteloos te voelen en er niks aan kunnen doen. Maar waar trek je de grens? Iemand kan niet altijd maar blijven doorgaan, ik heb geen zin om hier straks zelf aan onderdoor te gaan, net nu het weer beter gaat en het thuis heerlijk stabiel is. Ik houd dat graag zo.
Oh en wat betreft de stoornis. Ik ben geen psycholoog. Ik schrijf hoe zij op mij overkomt en betrekt daarbij borderline omdat dat is wat haar therapeut in 1e instantie heeft gezegd. Maar goed, deze therapie is nooit afgerond, dus misschien zou er wat anders uitgekomen zijn. Ik herken haar zelf ook heel erg in een narcistische persoonlijkheidsstoornis, maar nogmaals, ik heb er dus ' geen verstand' van.
Dat begrijp ik helemaal. Dat is dus ook exact de grens die ik bij mijn zus heb aangegeven. Ik houd zielsveel van haar en sta altijd voor haar klaar maar binnen mijn grenzen. Dat heeft heel veel tijd en tranen gekost van beide kanten maar het is nu wel duidelijk. Ik voel me altijd wel schuldig als ik mijn grens aan geef want ze is mijn enige zus,geen broers of ouders meer. Maar het moet, precies om de reden die jij noemt.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet alle reacties heb gelezen. Ik begrijp je op zich wel. Mijn schoonmoeder heeft ook Borderline. En belt ons/mijn vriend om de haverklap als ze er weer eens 'doorheen' zit. Reageerd enorm overdreven op dingen en vliegt van hot naar her qua emoties. Nu de grap, ik heb zelf ook Borderline heb de diagnose nu een paar jaar en heb allerlei soorten therapie gevolgd en nog steeds. Maar voordat ik de diagnose had wist ik al wel dat mijn reacties niet normaal.waren. ik slikte ze altijd in. Tegenwoordig zeg ik: ik weet dat dit een 'borderline reactie is, maar' en ga vervolgens even uit mijn plaat. Ik ben het dan kwijt en de ander weet dat ie het niet voor 'vol' aan moet nemen. Maar goed, vroeger had ik ook een goede vriend die het had. Die draaide idd ook alles om. Als je iets positiefs zei geloofde hij het niet, want hij wist hoe het echt zat en ik zei dat dan maar zonder het te menen. Heb op een gegeven moment alles afgekapt. Ik trok het niet. Denk dat je voor jezelf moet kijken wat je wilt. Mensen met borderline hebben hun eigen waarheid. Dat maakt het lastig
Lees eens wat (boeken) over omgaan met manipulatief gedrag. Dat helpt enorm in de communicatie met een borderliner/ narcist.