Dag dames, De laatste tijd zitten wij thuis met onze handen in het haar betreft het gedrag van mijn zoon die in december 4 wordt. Hij is als baby/ dreumes altijd super makkelijk geweest. En ook als peuter hebben wij geen problemen gehad. Hij ontwikkelt zich super op elk vlak eigenlijk. Aantal driftbuien in de afgelopen 3,5 jaar is op 1 hand te tellen. Hij begrijpt alles heel goed, soms denk ik dat hij het te goed begrijpt allemaal. Alleen de laatste tijd is hij hevig aan het puberen, hij lijkt wel een echte puber! Als hij bijvoorbeeld boos is zegt hij: Ik ga naar mijn kamer en slaat de deur dicht. Hij is echt super brutaal geworden, hij neemt echt alles letterlijk in de juiste context over. Hij zegt bijvoorbeeld tegen mij: Ga naar de gang. Of als hij iets niet mag, dan ben ik stom, alles is stom en hij probeert te spugen en slaan. Ik herken mijn ventje echt niet meer terug in dit brutale gedrag, hij is gewoon echt veranderd en ik hoop dat dit slechts een fase is. Ik heb de laatste tijd ook echt moeite om hem te blijven uitdagen. Hij is iemand waarbij alles zo realistisch mogelijk moet zijn. Zoals vandaag bij het klutsen van een ei, dan pakt hij zijn speelgoed mixer en wilt daar het ei mee klutsen. Als hij 'kookt' in zijn eigen keuken dan wilt hij echt pasta of rijst bijvoorbeeld hebben. Alles moet echt zijn. Daarbij is hij heel zelfstandig, en ik weet niet in hoeverre ik hiermee in kan gaan. Hij pakt zelf zijn limonade, probeert al zelf zijn brood te smeren, en wilt gewoon ALLES zelf doen. Hij gaat 2 dagdelen naar de peuterspeelzaal. Nooit geen problemen hij wordt als lief rustig jongetje gezien. Maar de laatste 2 weken zie ik hem wel wat tegengas geven naar kindjes toe die niet lief zijn. Grotendeel praat hij dan terug, maar wel op een harde toon, zoals NIET DOEN! DAT MAG NIET! Mijn vraag is eigenlijk is dit normaal voor zijn leeftijd? En heeft er iemand tips om die brutaliteit aan te pakken? Nu krijgt hij 'straf', en we gaan we proberen om zo weinig mogelijk nee, of dat mag niet te zeggen zodat alles wat positiever wordt. Ik wil er wel even bij zeggen dat ik de afgelopen anderhalf jaar thuis was met hem. Ik ga volgende week weer werken. Zal hij dat voelen?
Hij wordt groot... Misschien moet je daar nog wat aan wennen? Zelf drinken nemen en zelf boterhammen smeren is toch niet zo gek? Mijn dochter is bijna vier en doet dit toch al een paar maanden. Ze zijn zo trots als ze zelf dingen mogen... Verder veel proberen te focussen op wat hij wél flink doet, en bij de rest van 'pick your battles' doen. Soms reageren, soms zelfs boos worden, en soms gewoon negeren. Brutaal terugspreken mag hier absoluut niet, met deuren slaan uiteraard ook niet. Maar dat ze soms alleen wilt zijn, zelfs al brengt ze dat wat onhandig over, daar ga ik wel in mee. En verder heel blij zijn dat het tot nu geduurd heeft voor je dit moet aanpakken
Misschien moet ik er inderdaad nog aan wennen. Het gaat gewoon allemaal zo rap. En soms nou vaak denk ik van, daar ben je nog te klein voor. Maar je zegt dat jouw dochter ook al graag die dingen zelf deed, ben ik blij te lezen dat het toch gewoon kan, dus ik zal hem daarin meer begeleiden, zodat hij dit ook gewoon kan doen. Meestal zeg ik dus dat het nog niet mag hmmmm. Misschien daarom het dwarse gedrag en moet ik hem meer gaan vertrouwen. Ik ben ook blij hoor! Hij is ook vaak lief, grappig en zorgzaam. Maar dat brutale is soms om gek van te worden. De woorden en zinnen die hij gebruikt, dan denk ik van, je bent nog geen 4, hoe je praat en je houding is als een echte tiener haha.
Herkenbaar. Hier ook vanaf baby tot bijna 5 een super rustig kindje. Sinds zn 5de grote mond, druk enz. Ik zeg altijd dat hij toen pas de peuterpubertijd die hij als peuter had overgeslagen doormaakte.
Natuurlijk maakt ze er vaak nog een smeerboel van als ze zelf choco smeert ofzo. Maar ze is het aan het leren. Mijn eerste reflex was destijds ook: nee. Maar waarom zou het niet mogen? Omdat ze het nog niet kunnen? Tja, ze moeten het ooit leren natuurlijk. Ik probeer zelf heel erg zelfstandigheid te stimuleren. En vraag mezelf, als ik 'nee' wil antwoorden op een vraag, ook altijd af waarom niet. Is het omdat het gevaarlijk is of echt niet kan, dan is het nee. Maar ik merk dat het vaak ook is uit luiheid, of 'omdat het niet hoort, volgens sommigen'. Tja, dan wordt het antwoord soms toch nog ja...
Ik dacht hij wel in de peuterpubertijd zat..want hij heeft de 2 is nee fase erg lang gehad. Maar dat werd nooit een discussie of strijd. Dat was heel makkelijk te corrigeren. Nu heb ik dat gevoel dus helemaal niet. Mijn correcties lijken gewoon niet te werken. Het lijkt er ook soms op dat hij al zo groot als ins wilt zijn. Hij neemt bijvoorbeeld onze grappen over. Als hij mij bijvoorbeeld meerdere dingen tegelijk vroeg, zei ik wel eens op een grapppige manier. Nou je.moet even geduld hebben, mama kan toch niet toveren. Hij kaatst die bal dus gewoon terug..in de juiste context. Als ik hem dingen vraag, dan zegt hij : nou wat? Ik kan toch niet toveren? Dan moet ik wel mij lach onhouden hoor. Maar dit is nog te behappen. Maar dat hij nu als hij zijn zin niet krijgt zegt dat ik stom ben, en niet lief en dan boos wordt vind ik erg moeilijk.
Klopt ook. Ik ben best angstig dat zal ook een rol spelen. En die eeuwige troep . Maar ik denk dat ik hem belemmer in zijn ontwikkeling. Hij mag al heeeeel veel zelf doen hoor en dat doet hij ook. Maar ik dacht dat dit soort dingen toch echt te vroeg waren. Blijkbaar is hij er wel aan toe en misschien denkt hij door brutaal te zijn ons te laten zien dat hij al 'groot' is. Ik zal het deze week eens in de gaten houden. Ik ben benieuwd waar zijn grenzen dan zijn.
Ik herken het wel. Dochter is hier ook brutaal en boos om niks (als ik bv de wc doortrek, terwijl ze het zelf wilde doen), maar ik laat haar maar even boos zijn. Soms wordt het vervelend dat ze alles zelf wil doen, duurt langer en frustreert haar als het niet lukt. En op een gegeven moment weet ik niet meer wat ze nou wel zelf wil doen en wat niet (verschilt per dag). Peuterpuber zeker? Ik laat haar zelf brood smeren vanaf ze 2,5 jaar is, is nu niet te vroeg voor je zoontje hoor.
Dat van dat doortrekken van de wc is een heeeel goed voorbeeld. Dat heeft hij dus ook. Flipt helemaal als wij iets hebben gedaan wat HIJ wilde doen. Ik laat hem ook boos zijn..en zeg sorry en dat mama vergeten was dat hij wilde doortrekken. Ik ga hem nu zeker wat (nog) meer 'vrijheid' geven. En nogmaals hij doet echt al heeeeeel veel zelf. Nu gaat hij dus zelf de ijskast in..pakt zelf een plakje kaas en zet zelf drinken. Ik zei laatst tegen hem. Vraag aan papa om een broodje voor je te smeren. Als antwoord gaf hij: ik ga het zelf doen. Hij pakt dan ook echt zelf de spullen. Voordat hj dan wat doet heb ik het al overgenomen. Hij wilt ook graag groot zijn..ik zal hem wat meer loslaten
Ik denk dat loslaten in zelfstandiger worden wel wat zou helpen ja. En bij sommige dingen houd je ook onbewust je kind kleiner, omdat je eigenlijk denkt dat ze er nog te jong voor zijn terwijl dat niet zo blijkt te zijn. Maar bijna zeker is het wel een fase hoor! Hoop ik dan voor je, gelukkig gaat het meeste vaak weer over. - Hier ook zelf brood smeren sinds 2 jaar en een paar maanden (kwam ze mee thuis dat op KDV mocht proberen). Ik had nooit gedacht dat ze dat op die leeftijd al konden (proberen), sindsdien smeert ze alles zelf, ik help uitsmeren. - Zelf kunnen schommelen met wat instructies (toen ik hoorde dat veel kinderen rond 3 jaar al kunnen, ik was haar nog wel een jaar blijven duwen dacht dat dat veel te vroeg was) En inderdaad na wat duidelijke en enthousiaste instructies kan ze het redelijk zelf - Humor gebruikt mijn dochter ook al een paar maanden. Erg grappig uit die kleine mensjes - Drinken inschenken mag ze zelf proberen als er weinig in het pak zit (dan gaat het goed), maar met een voller pak doe ik het. Af en toe vervelend dat je kan gaan dweilen, omdat de inschatting van mij, of van dochter, toch net iets te positief was - Ze mag zelf de tafel dekken, vindt ze leuk. Inderdaad alles uit de koelkast laten pakk en, en ze mag een stoel voor het aanrecht zetten en erop klimmen om de borden, bekers en zoet beleg te pakken. Zelf laten nadenken of ze alles al compleet heeft, bestek etc. Als ze knoeit zelf het vaatdoekje laten pakken, vochtig maken en doekje zelf weer terug hangen. - Zelf laten afdrogen na douche/bad. Zelf kleding laten pakken, pak maar onderbroek, sokken, haarelastiekje (jongens niet dan haha), en zelf aan/uit laten kleden (klein beetje hulp soms) Ook al kiest ze aan het begin de verschrikkelijkste kleurencombinaties (naar KDV vind ik prima), inmiddels heb ik haar geleerd dat je de kleuren een beetje hetzelfde moet zoeken. En trots dat ze dan is, kijk mama, goede kleur past erbij he! Ritssluiting jas mag ze ook zelf proberen (pinnetje erin doen lukt nog niet). - Laatst wilde ze voor het eerst zelf in een ander gangpad gaan kijken in de supermarkt 'mama ik ga even die kant op, tot zo!'. Ik zat echt te twijfelen van laat ik haar 'los', uit het zicht. Maar voor alles komt een loslaten, en trots dat ze was toen ze na het 'zelf boodschappen kijken' me weer kwam opzoeken. - Ik vond haar zo zwaar worden om in het fietsstoeltje te tillen. Tot ik op interenet las dat veel kinderen er op een gegeven leeftijd ook zelf in kunnen klimmen via de stangen op je fiets. En jawel, dochter mocht het zelf proberen en ze klom zo het stoeltje in. - Zelf naar de WC laten gaan 's nachts, dat ze mij mag laten slapen. Heerlijk Allemaal voorbeelden dat ze af en toe groter/zelfstandiger zijn dan je denkt, ze ontwikkelen zich zo hard! En zelf doen/proberen is zo goed voor hun zelfvertrouwen, zowel als het goed gaat, als wanneer het fout gaat leren ze er ook van (en moet mama even wat opruimen, langer wachten, of angst verdragen of het wel goed gaat)
Je dochter is flink zelfstandig hoor! In principe doet mn zoon ook alles wat je schrijft betreft afdrogen, kleding uitzoeken, in de winkel, opstaan om te plassen etc. Dat levert vaak grappige situaties. Vooral als hij in de winkel gaat uitleggen waarom we iets moeten kopen. Of wat er opeens in zijn karretje ligt. Of dan zegt hij opeens dat we ff naar de Blokker moeten ofzo Het is voornameljjk dat niks bespreekbaar lijkt op het moment. Dus echt koppig en eigenwijs als een puber. Maar ik kan wel een link leggen met het geven van meer vrijheid. Ik was zo gewend om zijn broodje te smeren etc. Dat ik er eigenlijk niet bij nadacht hij het zelf kan doen, en meerdere dingen eigenlijk. Hij kan het vast al, het ook doen zal hem inderdaad ook meer zelfvertrouwen geven. Ik start morgenochtend meteen
haha, ik zeg dan ook sorry, dat was ik vergeten. Maar ondertussen denk ik: grr, een uur geleden moest ik het doen, hoe moet ik weten dat je het nu zelf wil doen . Is aankleden ook zo'n drama? Ze moet aan wat ze zelf aan wil, trekt het zelf uit de kast en als ik een ander idee heb is ze boos. . Dan spreek ik met haar af: vandaag kies jij, morgen ik. Maar dat is ze de volgende dag weer 'vergeten'.
Aankleden geen drama behalve als ik met een spijkerbroek kom haha hij wilt alleen een joggingbroek aan. Ik geef hem altijd een keus uit 2 setjes, dan lijkt het alsnog dat hij zelf gekozen heeft alleen met mijn combi's . Voor de rest maakt het hem niet uit. Maar wij hebben dan ook niet veel keus. Geen rokjes, jurkjes, leggings etc. Teveel keus zou dat voor hem zijn Vandaag begon de dag wisselvallig, hij werkte wel goed mee, was best vrolijk maar kon zijn 'mood' niet echt peilen. Ik haalde hem van de PSZ en hij was erg vrolijk, ook met boodschappen doen perfect geluisterd. Een goede dag. Hij kwam thuis deed netjes zijn jasje uit, opgehangen, schoentjes uit, netjes naast elkaar neer gezet. Terwijl hij de laatste tijd zijn jas niet wilde ophangen, schoenen lagen ergens in de woonkamer en als ik hem vroeg deze netjes op te ruimen, deed hij heel dwars. Dus vandaag dacht ik. JA dit is echt een fase en ik ga volhouden haha want het werkt toch blijkbaar, hij KAN het wel. Maar heeft dus vaak gewoon geen zin. Ik hoop dat zijn brutaliteit aan het afzwakken is en wij het hier weer gezellig kunnen hebben.