Ik zal proberen het kort te houden, maar ik ben op zoek naar een manier om rust te kunnen accepteren Eigenlijk komt het er op neer dat ik steeds op zoek ben naar nieuwe uitdagingen en veranderingen. Een paar voorbeeldjes: Een aantal keren een klushuis gekocht en dan verhuizen als het af is naar het volgende klushuis. (voordat de kinderen er waren) Leuk om te doen, maar ook steeds de hoogste versnelling dus. Op het gebied van hobby's heb ik eigenlijk altijd wel extreme en uitdagende hobby's, maar ook hier hop ik steeds weer naar een nieuwe hobby om nieuwe dingen te leren. (al is de laatste hobby nu wel 3 jaar geleden sinds de oudste is geboren) Een nieuwe opleiding begonnen terwijl ik een (beter betaalde) baan had, om weer iets nieuws te gaan leren/uitdaging. Zoals nu ook weer mijn bericht hier op het forum over een idee om weer een nieuwe richting in te willen We wonen een paar maanden in ons nieuwe huis, er valt niets meer te regelen en de dozen zijn uitgepakt. Ik begin al weer in mijn hoofd aan een lijstje wat een volgend huis moet hebben als we een volgende keer gaan verhuizen... Helemaal niks mis met dit huis overigens en we willen hier wel even wonen nog. Ik werk onregelmatig inclusief weekenden en geen dag op mijn werk is hetzelfde, ook dit valt in de categorie onrustig. Maar op dit gebied heb ik dus wel uitdaging. Ik was me ervan bewust dat als de drukte rondom het verhuizen weg zou vallen dat de rust me zou gaan overvallen. Maar nu is het zo ver en ik kan er dus niet mee omgaan. Eigenlijk voel ik me in mijn hoofd heel onrustig, maar mijn energielevel is niet heel erg hoog na alle onrust. Dus ik zou graag de balans wat beter willen hebben en ik weet met mijn verstand dat rust dus nu wel nodig is. Is er iemand die dit herkent en die wel de rust terug heeft kunnen vinden? En hoe is dit je gelukt? En mocht je het niet zelf herkennen maar wel DE tip hebben dan is die ook heel erg welkom! Onze vakantie staat al geboekt trouwens, maar daar moet ik nog 2 maanden op wachten Hopen dat het daar wel lukt om me te ontspannen.
Hmm wellicht yoga en meditatie voor wat meer rust in je hoofd? Het steeds maar weer uitdaging zoeken herken ik wel... Emilie Wapnick: Why some of us don't have one true calling | TED Talk | TED.com Herkenbaar?
Ik zou inderdaad ook voor yoga of meditatie gaan, mindfullness misschien? Leren om meer in het nu te leven. Ik ken deze drang voornamelijk als overlevingsmechanisme, niet stil kunnen staan bij het huidige gevoel (pijn of trauma) en op die manier de confrontatie uit de weg gaan. Ik weet niet of dat iets is wat je bekend voor komt, maar daar zou je ook eens naar kunnen kijken.
Ik heb geen traumatische ervaringen of slechte jeugd gehad, dus in die hoek zal het denk ik niet zitten.
Heel herkenbaar. Ik heb ook de continue drang om te veranderen, voorruit te komen, te ontwikkelen. Stil staan voelt voor mij echt als achteruitgang. Ik ben gaan nadenken waarom ik die drang heb. Wat er achter zit. Voornamelijk omdat ik merkte dat ik nooit kan genieten van wat ik bereikt heb of aan het doen ben. Omdat mijn hoofd alweer met wat anders bezig is. Ik heb uiteindelijk een punt achter m'n huwelijk gezet. Dat was mijn ding wat ik voor me uit bleef schuiven. Nu als alleenstaande moeder heb ik eigenlijk ook de energie niet meer om door te blijven denderen. Ik werk nagenoeg fulltime. Ga twee keer per week sporten en doe nog twee curussen erbij, gewoon thuis allebei 1-2 uurtjes in de week. Dus in die zin nog steeds in een hoge versnelling en echt ontspannen en niks doen kan ik nog steeds niet. Feestdagen vind ik echt de hel wat dat betreft. Alles is dicht, niks te doen. Dus ik zoek zelf nu vooral een intellectuele uitdaging. En verder probeer ik me echt meer te ontspannen en meer in het 'nu' te leven. The power of now, vond ik wel inspirerend. Maar goed, ik ben echt een lezer, ik moet vooral ook mijn hoofd bezig houden in die zin. Ik ben trouwens wel ook op yoga gegaan om wat te kunnen ontspannen en dat helpt wel. Ik ga die TED talk eens kijken als ik thuis ben.
Wauw! Ik word al moe als ik het lees zeg! Waar haal je de energie vandaan 😉 Misschien inderdaad yoga, mind fullness maar misschien ook accepteren wat je hebt en daar heel blij mee zijn?! Is je man/vriend ook zo druk met van alles in de hoogste versnelling? Bedoel tis super goed om je zelf te verbeteren en nieuwe dingen te leren en je horizon te verbreden maar vind dit best heftig? Daarnaast vind ik t ook knap dat je volhoud maar hoop dat t je niet gaat opbreken..
Ik heb het ook (steeds uitdaging zoeken dus) en dan zonder enig trauma eronder, ik zit gewoon zo in elkaar. Veel energie, brede interesse, altijd nieuwsgierig en zin om nieuwe dingen te leren. Alleen ervaar ik bij mezelf meestal geen geestelijke onrust. Wel verveling in mijn werk bijvoorbeeld of studies... maar goed, dan weet ik dat het tijd is voor het volgende. In geval van geestelijke onrust zou ik dus denk ik op zoek gaan in meditatie/yoga. Heb dat eerder gedaan en zelf veel baat bij gehad. Maar toen was het bij mij stressgerelateerd, dat is wat anders dan een 'gewone onrust'. Bewaren
Hmm, dat ik niet kan genieten van wat ik bereikt heb is wel heel erg treffend... En mijn hoofd wil ook veeeeel meer dan waar ik energie voor heb op het moment. Een mogelijke hoek waar ik het nog kan zoeken is in de richting van HB, ik had ooit de uitnodiging voor de officiële test van Mensa, maar nooit gegaan. Maar ik voel mezelf echt wel een snob als ik dit van mezelf zeg. Twijfel ook of ik dit hier neer moest zetten of niet. En het is geen oplossing voor dingen, alleen maar een feit vaststellen mocht dit zo zijn. Mijn man kan gelukkig wel heel erg goed de rust vinden, ik denk dat de kinderen gek zouden worden met twee van die stuiterbal ouders Dat verbouwen was trouwens niet met mijn man, ik heb hiervoor een andere relatie gehad. Gelukkig ben ik op het gebied van relaties niet zo onrustig, twee langdurige stabiele relaties.
Oh, héél herkenbaar en hoewel het voelt alsof het niet anders kan, word ik er af en toe ook helemaal gek van. Ik ben ZZP-er en constant opzoek naar iets nieuws. Ik verveel me echt ontzettend snel en moet dan weer die nieuwe uitdaging hebben. Tot ook die nieuwe uitdaging begint te vervelen en ik weer verder ga zoeken.. Op zich niet erg, alleen kan ik datgene waar ik mee bezig was, ook niet links laten liggen. Momenteel heb ik dus 4 lopende 'bedrijven' die ik allemaal draaiende moet houden. Ik werk vanuit huis, dus ik heb ook de hele dag de verzorging voor de kinderen.. Dat was ideaal vroeger, toen ik nog gewoon 1 bedrijfje had, maar nu weet ik af en toe echt niet meer hoe ik het moet combineren. Daarbij komt dan dat, omdat ik de hele week al thuis zit, ik in het weekend zoveel mogelijk leuke dingen 'moet' doen. Eind mei waren alle weekenden t/m 10 september volgepland Dat vond ik toen fantastisch, maar inmiddels ben ik echt doodmoe en weet ik niet of het nu wel zo'n goed plan was.. Dit weekend zouden we in een hotelletje zitten, maar die overnachting hebben we verkocht. Nu hebben we dit weekend dus niks te doen en ik verheug me op het uitslapen (als dat überhaupt gaat lukken..), maar heb ook die constante drang om tóch iets te bedenken wat we kunnen gaan doen.. Misschien toch maar even daarheen, of misschien kunnen we dat nog even doen, want ja, anders zit je ook maar zo thuis he.. Hoe je hier uit kan komen? Ik zou het écht niet weten..
Misschien is dat dan gewoon een deeltje karakter. Iets dat gewoon echt bij jou hoort. Wat je misschien juist wel nodig hebt. Misschien geniet jij meer van de reis dan van de bestemming? Als dat zo is dan is dat eigenlijk een hele waardevolle eigenschap om te bezitten.
Eigenlijk is een periode bewust rust nemen een nog veel grotere uitdaging dan alles wat ik hiervoor allemaal ondernomen heb Maar met zo een laag energielevel en dat het voor de kinderen ook fijner is om een moeder met een goede balans te hebben als voorbeeld, moet ik er toch maar eens aan geloven. Nu alleen de uitvoering nog... Dit is een uitdaging die buiten mijn interessegebied ligt
Misschien toch aan de slag met het HB stuk? Ik zag een tijdje geleden daar ook een boek over wat ik nog wil lezen. Kwam er via een website terecht. Ik heb zelf namelijk ook een Mensa test gedaan. Ik scoorde idd ook hoog genoeg om langs te mogen komen en ook nooit meer wat mee gedaan. Ik ben me daar pas een jaar geleden weer in gaan verdiepen toen bleek dat ook mijn dochter (oudste zoon ook, maar is getest op 'begaaft' nivea) een flinke ontwikkelingsvoorsprong had en de term 'hoogbegaafd' viel, ook met name vanwege haar gedrag. Ik heb toen 'Hoogbegaafd' van Tessa Kiekeboom gelezen. En vind alles enorm herkenbaar. Maar niet alleen van mijn dochter, maar juist ook van mezelf en dingen waar ik zelf tegen aan liep/loop. Dat boek heet 'The gifted adult'. Voor zover ik weet is er geen vertaling van in het Nederlands. Is voor mij persoonlijk geen probleem maar anders zijn er vast wel websites ed over te vinden. Voor mij geeft het veel rust als ik snap waar dingen vandaan komen. Al heb ik me er ondertussen ook bij neergelegd dat ik blijkbaar zo in elkaar steek.
HB hier ook herkenbaar... hangt deels ook wel samen denk ik: veel kunnen, veel interesses, hoge drive, en dan ook het gevoel dat het allemaal moet. Ben er tijdens studies wel tegenaan gelopen dat ik niet echt alles tegelijk kan, dus sinds die tijd ben ik wel beter mijn grenzen gaan bewaken. Oh en misschien heel dom maar wie weet doe je nog niet zoiets? Ik kan zelf heel moeilijk films en series kijken bijv, het boeit me zelden genoeg om te blijven kijken. Lastig om dan rustig te blijven zitten Maar vroeger ging ik dan steeds zitten tekenen, en tegenwoordig zit ik vaak te handwerken. Als ik zo met mijn handen bezig ben en mijn hoofd wordt afgeleid door film/luisterboek, dan kan ik wel een avond rustig zitten. En dat geeft dan ook weer rust voor andere avonden wel activiteit. En lezen in een goed boek is ook een activiteit die ik nog steeds uren kan volhouden. Maar dan 'valt je lichaam weg' zegmaar en heb ik niet zo'n last van die energie Seks is ook heel goed om mijn volledige aandacht te trekken >_> En sporten, maar dan sporten die je volle aandacht opeisen. In mijn geval dus voetbal/klimmen. Beetje hardlopen werkt hier niet, dat vind ik dodelijk saai. Maar ik ken ook van die hoogenergiemensen die juist zweren bij hardlopen omdat hun brein dan uit gaat. (Klinkt goed, werkt bij mij niet ). Sowieso werkt bewegen hier goed, hoe meer hoe beter. Wandelen met de hond, fietsen, etc. Zorgt ervoor dat energielevel van lichaam en hoofd wat beter op elkaar afgestemd zijn.
Eigenlijk ben ik op dit moment fysiek helemaal niet zo actief. Toen tijdens dat verbouwen ging ik dan ook nog daarnaast sporten. Nu is dat niet haalbaar met kleine kinderen plus onregelmatig werken, om op regelmatige basis een teamsport te doen. Ik ga wel veel wandelen met de kinderen, als het weer het toelaat dan zijn we elke dag wel even buiten. En verder "vlucht" ik als ontspanning in mijn laptop om op internet alles te lezen wat er te vinden is over onderwerpen die mij op dat moment interesseren. De tv staat hier eigenlijk nooit aan behalve voor eens een filmpje voor de kinderen, ik heb er zelf echt niet de rust in mijn hoofd voor om daarvoor te gaan zitten. Hardlopen heb ik ook geprobeerd, maar daar kan ik mijn enthousiasme niet in vinden... Ook zo een typisch voorbeeld was dat ik laatst aan mijn man vroeg waaraan hij aan het denken was toen hij stil was. Het verbaasde antwoord was "gewoon nergens aan". Daar kan ik me dus echt helemaal niks bij voorstellen dat er mensen zijn bij wie het lukt om ECHT nergens aan te denken. Mijn hersenen lijken nooit stil te kunnen staan. De genoemde boeken ga ik eens naar kijken of dat wat voor me is, bedankt voor de tip! Het onderwerp HB was wel 1 van mijn google projectjes de afgelopen tijd. Ik scoor op diverse testen en toetsen erg hoog, maar ik geloof niet dat er veel mensen in mijn omgeving zijn die mij als HB zullen inschatten
Mannen zijn sowieso beter in niets doen of denken Als je nu behoorlijk moe bent zou ik zeker aan mindfulness denken. Helpt je meer in het nu te staan. Je hoeft niet per se een training te volgen. Er zijn genoeg boeken en op internet vind je veel oefeningen.
Goh dit begint wel grappig te worden. Het geen tv kunnen kijken is namelijk ook erg herkenbaar. Ik heb daar dus ook totaal geen geduld voor. Normale tv kijk ik al jaren niet meer. Ik heb mensen wel eens proberen uit te leggen dat ik het 'te langzaam' vind gaan. En dan kijken ze me aan of ik getikt ben. Maar ik meen het echt. Een programma als 'the voice' kan ik gewoon niet naar kijken. Al dat bla bla om de feitelijke auditie heen vind ik gewoon zonde van m'n tijd. Ik heb daar helemaal geen zin in. Dus kijk ik al jaren alleen maar Netflix, YouTube en uitzending gemist. En dan doe ik ondertussen wat anders. Strijken, was vouwen, koken. Alleen als ik echt moe ben plof ik op de bank en kijk een serie die me echt boeit. En dan dus geen hersenloze vrouwenserie want daar kan ik niet naar kijken zonder ergernis. Tegelijkertijd kan ik ook geen heel enge of deprimerende dingen kijken. Want dat komt allemaal heel erg binnen en ga ik over nadenken, piekeren en hou er een rotgevoel aan over. Dingen als fietsen en wandelen vind ik ook saai, omdat ik liever meerdere dingen tegelijk doe. Ik ben in mijn hoofd sowieso altijd nog met wat anders bezig. Dus als ik op de fiets zit dan maak ik in mijn hoofd boodschappenlijstjes, planningen, gedichten. Ik heb het met muziek trouwens ook. Ik luister zelden een liedje echt helemaal af omdat ik dan alweer drie andere nummers bedacht heb die ik wil horen. Ik lees heel veel en graag. Opnieuw; geen chicklits want; ergernis alom. Moet echt 'literatuur' zijn wat ergens over gaat. En ja, ik voel me idd een snob als ik dat zeg. Ik lees ook heel veel non fictie over dingen die me interesseren. En dat is nogal breed inderdaad. Verder ben ik dol op schermen en het internet. Die eindeloze stroom aan prikkels en informatie; heerlijk. Het doen van allerlei zelfstudies is dus momenteel mijn voornaamste uitlaatklep. Als mijn hoofd maar bezig kan blijven. Daar gedei ik blijkbaar bij. Ik beschouw mezelf overigens niet als hoogbegaafd. Simpelweg omdat dat nooit bewezen is. Ik denk ook niet dat mensen in mijn omgeving mij zo inschatten. Ik vind het ook niet zo belangrijk meer. Ik pak gewoon de handvaten eruit waar ik wat aan heb.