Maar nodig jij hen wel eens uit voor kerst of een lunch ofzo. Of vraag je iemand in je omgeving of hij/zij koffie komt drinken?
Dit vraag ik mij ook af. Misschien hebben die mensen wel het idee dat alles van hun uit moet komen? Kan me voorstellen dat ze dan denken; laat maar zitten. (misschien heb ik het mis hoor)
Ik heb meerdere keren mensen gevraagd met kerst. Krijg ik als antwoord: kerst vieren wij met eigen gezin. Nou daar sta je dan. Vind ik zo pijnlijk. Ik vraag mensen weleens op koffie. Zeggen ze, ja doen we. Maar het gebeurt nooit. Vind het jammer dat conclusies worden getrokken dat ik zelf nooit iets vraag. Het blijft eentonig maar dat heb ik allemaal al gedaan.
Dat kan eigen tradities enzo. Maar het gemis blijft. Elk jaar met kerst en sinterklaas het weer alleen moeten doen. Om me heen hoor ik niet anders dan dat mensen naar familie gaan. Dat vind ik pijnlijk en helpt geen eigen traditie tegenop.
En nu? Nu blijkt dat ik wel mensen vraag maar geen respons krijg. Dus daar ligt het niet aan dat ik zelf niks vraag. Het is wel zo als het zo elke keer gaat dat ik dan mensen ook niet meer durf te vragen. Bang voor weer een afwijzing. Ik vind het aardig dat zoveel mensen hier reageren en er moeite in steken. Ik kom er alleen niet uit. Weet echt niet wat ik nog kan doen. Ik denk niet zo veel meer. Alleen accepteren hoe het is. Hopelijk kom ik nog eens mensen tegen die mij wel accepteren. Als wel positief gereageerd wordt zou dat mij weer meer vertrouwen geven. Ik begrijp dat ik negatief overkom. Ik zou niet weten hoe ik positiever zou moeten zijn als ik telkens afwijzingen krijg van mensen.
Je hebt het idd gedaan, maar het punt is dat je het moet blijven doen! Niet mee stoppen. Blijf praatjes (proberen te) maken, blijf mensen vragen of ze een keertje koffie komen drinken, vraag buren om hulp als je bv een ei nodig hebt ofzo, spreek ouders in de speeltuin aan, koetjes/kalfjes/het weer. Blijven doen!
Het was een vraag, geen conclusie. Misschien moet je de afspraak concreter maken? Dus niet; 'Zullen we een keer koffie drinken?' Maar gelijk; 'Heb je aanstaande maandag tijd voor een bakkie?' En vervolgens een tijd afspreken. Als ze dan aangeven niet te kunnen, zeg je direct: 'Wanneer schikt het jou dan?' En zorgen dat de afspraak vastgezet word. Het kan zijn dat je deze manier al geprobeerd hebt, maar anders zou ik zeggen: go for it! En nogmaals mijn vraag; had je wel een goede band met je ouders toen zij nog leefden? En op welke leeftijd zijn zij weggevallen? Dat kan ook een heel verschil maken met hoe jij nu in het leven staat.
Ik snap dat dat pijnlijk kan zijn, maar zwelgen helpt niks en ga je je alleen maar slechter door voelen. Ga je eigen tradities maken, ga kerst in een gekke outfit vieren, ga lekker weg met je eigen gezin, verzin een leuk spel om te spelen met sinterklaas.
Wij vieren het ook als gezin, maken onze eigen tradities. Natuurlijk blijft dat gemis, maar ook daar kun je een traditie op bouwen. Dat hebben wij bv rondom het gemis van de moeder van mijn man, daar staan we met feestdagen extra bij stil, hij vertelt onze dochters over hun oma - ze overleedt toen hij nog jong was - en zo wisselt pret zich af met even een soort herdenk-momentje en bezinning.
Maar je hebt nu heel veel tips gehad en die helpen volgens jou niet. Maar tijd in je eigen gezinnetje investeren, je daarop gaan richten? Wat iemand anders al schrijf maak zelf nieuwe rituelen. Bijv. op zondag uitgebreid ontbijten of op zaterdag avond samen tv kijken met een chippie. ( Is ze misschien nog te jong voor maar je kunt best iets passends verzinnen) Zoals je er nu in staat wordt het iig niet beter en dit gaat je dochter zeker merken als ze opgroeid Al zou je alleen maar om haar en je vriend hulp zoeken.
Natuurlijk doet dat pijn maar aan het gemis van een familie kan niemand iets doen, ook eventuele nieuwe vrienden zullen kerst en sinterklaas met hun familie of eigen gezin vieren...dat gemis is niet op te vullen, dat zal je een plekje moeten geven en daar kan iemand als een psycholoog je bij begeleiden en gezien je reacties en manier van reageren kan je die begeleiding heel goed gebruiken!
hoi chrystel, dat zal ik echt wel doen die dingen die jij noemt. Het lijkt mij heel leuk om samen met mijn dochter te gaan bakken en koken. Als ze het zelf ook leuk vindt natuurlijk. Het gemis blijft alleen zo vaak. Iemand vroeg nog over ouders. Met 1 een goede band. Met de ander niet, ook altijd door afgewezen.
En probeer ook het positieve van dit topic in te zien. Hoeveel vrouwen er zijn die de moeite nemen om te reageren, je tips geven, een hart onder de riem steken en erg met je meeleven. Daaruit kun je opmaken dat je wèl degelijk de moeite waard bent.
Ik ga naar 20 jaar echt niet meer naar een psycholoog. Vind het wel mooi geweest. Heeft niet genoeg geholpen. Ik vind wel dat de mensen die om mij geven best met zulke momenten er bij stil mogen staan. We hoeven echt niet de hele dag aanwezig te zijn, we horen immers niet bij het gezin. Maar een bakje koffie mag iemand ons best voor uitnodigen. Gewoon het idee dat iemand aan je denkt deze dagen. Maar in plaats daarvan moet je naar een psycholoog, dat vind ik raar.
En zit er geen verzorgingshuis o.i.d. in de buurt. Dan kun je vrijwillig met een ouder iemand gaan wandelen of koffie drinken. Daar zijn ze vaak hartstikke blij mee en jij en ook zij hebben wat aanspraak. (kleine kindjes vinden ze meestal ook heel leuk) Misschien voel je je bij hen ook wat meer op je gemak dan bij mensen van je eigen leeftijd? En kun je zo weer wat zelfvertrouwen opdoen.
Je bent echt vreselijk negatief. Noem eens een reden waarom mensen bij jou op de koffie zouden moeten komen? Niks helpt, niemand wil, alles ligt aan een ander.... Ik zou ook afhaken! Iemand zei ooit tegen mij 'de enige waar je invloed op hebt, is op jezelf'. Maak jezelf eens aantrekkelijk om tegen te praten/bij langs te gaan/kerst mee te willen vieren. Echt niemand zit op gezeik te wachten!
Ik zeik niet in dagelijks leven. Ik ben nogal gesloten dus ga echt niet als ik bij iemand op bezoek ben of andersom mijn hele hebben en houwen op straat gooien. Meestal gaat het over de ander wat die allemaal doet. Lekker lompe reactie weer. Je hebt zelf zeker nog wel alles?