Vandaag alweer 37 weken! En de uitgerekende datum en daarmee dus ook de bevalling komt steeds dichterbij. En naarmate de dagen verstrijken ben ik aan de ene kant super blij want ik ben er nu best klaar mee maar aan de andere kant breekt het zweet me zowat uit. Ik ben absoluut niet bang voor de bevalling..de weeën...de pijn enz. Maar het is "alweer" 5.5 jaar geleden sinds de geboorte van m'n nu nog jongste dus ik ben best al een tijdje uit de luier en flesjes periode en nu gewend aan het " ze kunnen al heel wat zelf dus ik hoef niet alles meer te doen" periode. Ik heb er dan ook echt een spuughekel aan als mensen zeggen.. Nu kan het nog he..straks niet meer als het bv gaat om uitslapen. JA DAT WEET IK OOK WEL!! nu slaap ik ook niet bepaald uit hoor..dat stukje ben ik bij de geboorte van m'n eerste al verloren en nu weet ik niet beter. En toch benauwd het me als ik eraan denk dat ik snachts de voedingen moet doen..overdag uitgeput ben en dan idd een dutje zou willen doen maar dat dat niet altijd zal gaan want ik heb ook nog m'n twee andere schatten. Net lag ik uit verveling bij de 2016 mama's te lezen die kort geleden zijn bevallen en ooo had ik dat maar niet gedaan..het is natuurlijk normaal dat zo een mini mensje vaak wakker wordt voor een voeding maar ik moet mezelf nog steeds bijna moed inpraten van kom op je kan het..je hebt er al 2 "groot" gebracht waarvan 1 een huilbaby was en je leeft nog. En als ik eraan terug denk was het idd een erg zware periode maar hoe gek ook..ik had het niet willen missen. Ik hou van structuur en regelmaat en van zo een pasgeboren baby moet je dat natuurlijk niet verwachten en al helemaal niet wanneer je bv wilt geven maar pffff wat benauwd dat me zeg. Zo ik heb het even van me kunnen afschrijven, niet dat ik me nu pats boem opgelucht voel maaaaaar het doet je altijd goed om herkenbaarheid, tips, enz te krijgen.
Het komt goed! Ja, het is weer even omschakelen, maar je zit er zo weer middenin. En dan ben je weer verliefd op zo'n mooi klein minimensje en dan ga je gewoon weer je bed uit als hij gevoed moet worden. Als de oudsten na de vakantie weer naar school zijn, heb je alle tijd om een beetje bij te slapen als de kleine ook slaapt. Ja, het is pittig, maar het is ook een hele mooie periode! Sterkte en maak er iets moois van!
Dank je wel Dat stukje hou ik me ook voor dat ik wellicht nog wat kan rusten als de andere twee op school zitten, maar dan komt dat duivels stemmetje weer naar boven dat zegt; tsjah..romantiseer het allemaal maar, maar je moet ze om 11.45 ophalen voor de lunch en je zal maar net zien dat de kleine man in die tijd ervoor lekker actief is dus jij ook..
Tsja, dat kan natuurlijk een keer voorkomen. Maar zal vast niet iedere dag zo zijn. Probeer dit voor ogen te houden: 1. Je went eraan om minder slaap te hebben. 2. Je kunt meer dan je denkt. Denk dat de hormonen je een beetje parten spelen
Hier net een ukkie van 20 weken na 6 jaar en eerlijk ... het valt me zo erg mee dat ik meteen een derde zou willen. Het is zoooo herkenbaar en leuk en gezellig en ukkie is zoooo lief. Ik had het niet gedacht maar wel gehoopt maar nummer twee is net zo makkelijk en past zoooo bij ons. Het voelt nu nog meer als een familie. Neem het voor lief dat je even wat minder slaapt. Maar geniet. Geef die positieve vibes aan je uk door en leer hem of haar kennen. Het is zo bijzonder weer. Succes met de eerste dingen ... je gaat zien dat het weer zo leuk is!
Bijzonder is het zeker en daar moet ik me ook echt heel erg bewust van gaan worden want ik had nooit gedacht nog een derde kindje te mogen krijgen (en dat wilde ik heel graag) na deze houdt het echt op. Ik zou me er dus eigenlijk echt niet druk over moeten maken dat ik tijdelijk minder slaap krijg of minder aan m'n rust toe kom want hierna maak ik dit nooit meer mee. Zo raar en ik voel me zo ontzettend ondankbaar dat ik me daar druk over loop te maken terwijl mijn wens vervuld is met zoiets moois en waardevols.
Ik herken je gevoel wel hoor. Voor mij duurt het nog even, maar ik kan nu al tegen die nachten op zien. Ik ben zo bang dat ze elkaar gaan wakker houden. Maar wie weet krijg ik nu wel een heel rustig kind(lk kan het me haast niet voorstellen) dat heel lekker kan slapen. En anders hoop ik maar dat het met een jaar weer beter wordt.
Grappig dat ik dit net nu lees We hadden vanavond bezoek van een neef van mijn vriend. We waren aan het vertellen hoe goed onze zoon nu sliep en ook 's morgens regelmatig tot een uur of 9 slaapt. Hij heeft zelf geen kinderen dus kon zich niet voorstellen hoe dit met een pasgeboren baby dan is. Dus was ik de eerste weken/maanden aan het beschrijven en ineens kreeg ik het toch wel een beetje benauwd dat mij dit achter 4 maanden opnieuw te wachten staat Maar we zullen er snel weer aan wennen. Voor jou veel succes met de aankomende bevalling
Het is niet ondankbaar. Het komt gewoon even in alle hevigheid op je af en je beseft dat je er geen invloed meer op hebt. Plus een flinke dosis hormonen. Dan krijg je soms zo'n gevoel. Wij hebben flink wat moeite moeten doen om onze kindjes te krijgen, maar soms (als ze bv tegelijk huilen en ik een slechte nacht heb gehad) denk ik ook weleens: waarom wilde ik dit ook al weer? Is normaal, hoort erbij.
Mijn jongste dochter is 7,5, maar kwam pas bij ons wonen toen ze 2,5 jaar was. Dus hier een baby in huis was al ruim 10 jaar (bijna 11 jaar) geleden. Ik heb me tujdens de zwangerschap ook wel regelmatig afgevraagd 'oh jee, kan ik dat nog wel' en 'zijn we niet helemaal gek geworden dat we hier weer aan beginnen' Maar man, wat zijn we aan het genieten van ons mannetje, nu net 5 wkn. Zelfs de nachtvoeding vind ik heerlijk, als het hele huis stil is en ik in mijn eentje kan genieten van de drinkgeluidjes. Nou zitten wij wel al in een vast ritme, doordat we fv geven. Maar dat was niet meteen zo, en ook dat was geen probleem. Ik denk omdat je het zo snel weer oppikt en je ook niet meer kan voostellen dat dat baby'tje er niet het allemaal wel goedkomt. Ik had me voorgenomen om overal dubbel van te genieten en dat zorgt er misschien ook voor dat ik alles wel prima vind, ook al heeft hij een soms een onrustiger dagje of uurtje en loopt alles anders dan gepland. En ik vind je niet ondankbaar hoor! Ik dus tijdens mijn zwangerschap ook af en toe dat gevoel (komt ook echt soms door hormonen) en nu ben ik zo blij dat we alles nog een keer mogen meemaken. Ik hoop dat dat voor jou ook zo gaat zijn! Helpt misschien ook om aan de mooie dingen in het vooruitzicht te denken. Hoe heerlijk het is om te knuffelen met zo'n klein pasgeboren babytje, of het allereerste echte glimlachje, hoe trots je gaat zijn op hoe hij gegroeid is de eerste keer bij het cb enz.
Aadje; het zal wel goed komen hoor.. ik kan ook niet meer terug hahahaa En ik denk wel vaak aan het t lekkere zachte baby geurtje, de lieve kleine geluidjes en inderdaad de ontwikkelingen en de groei. Maar die stomme andere gedachtes overheersen
Heel herkenbaar. Mijn dochter was 6 toen mijn nu nog jongste kwam. En het beviel zo goed dat ze op haar 7de weer grote zus wordt. Jongste is bijna anderhalf jaar. Zo'n eerste jaar is pittig, maar gaat zo vlug voorbij. Ik had jou gedachtes ook.
Zo'n berichtje had ik even nodig, bedankt! Ik vind het ook opeens weer mega spannend worden en het zweet breekt me af en toe uit. Zeker als mijn lijf me even in de steek laat en mijn peuter de boel op stelten zet. Moet echt voor ogen houden dat zo'n ukje ook wel weer heerlijke genietmomenten heeft..