Ik zou er zelf ook niet voor kiezen om ingeleid te worden als het niet nodig is. Maar ik had/heb ook makkelijk praten, want ik kon tijdens mijn vorige zwangerschap met 41 weken eigenlijk nog alles doen wat ik wou. Als iemand echt niet meer kan of er een gevaar voor het kind is vind ik het een ander verhaal. Maar, en hier wil echt niemand mee voor het hoofd stoten, gewoon maar inleiden omdat je je eigen kleren wel weer eens aan eilt en je zo benieuwd bent naar je kindje vind ik toch niet echt een goede reden.
Ik had een hele zware zwangerschap en de vk vond dat ik ingeleid kon worden. Echter de gyn weigerde dit om die reden en zei evt vanaf 41 weken. Toen kreeg is spontaan zwangerschapsvergiftiging en moest ik ingeleid worden. Mijn lichaam was er totaal niet klaar voor! Mijn bevalling was een hel en een uiteindelijke keizersnede. Denk dat dat toch wel aan de inleiding lag! Ben hierdoor zo getraumatiseerd dat ik de volgende keer echt niet weer ga bevallen maar weer voor een keizersnede ga.
houd wel in je achter hoofd dat je al een kind hebt gehad, bij een volgend kind is je lichaam vaak sneller klaar voor de bevalling, wil niet zeggen dat je kind ook sneller ( qua termijn) ter wereld komt... maar qua verweking en verstrijking en open staan van de baarmoedermond gaat het allemaal net wat sneller, zo kun je soms vanaf week 30 al met 2 cm ontsluiting rond lopen, wat weer voldoende is voor het breken van de vliezen wat soms alweer voldoende is om weeen op te wekken zonder wee opwekkers, en dat doet je lichaam het dus eigenlijk al zelf. de vriendin van de neef van mijn man heeft het ook gehad zoals jij omschrijft, uiteindelijk ook een keizersnede, maar 3 maand geleden is ze vaginaal bevallen van de tweede, deze ging heel soepel en ze was echt blij dat ze toch gekozen had om het eerst zo te proberen. dus je zou bij een eventuele volgende daar afspraken over kunnen maken met de verloskundige of gynaecoloog, eventueel toucheren en kijken hoe het er van binnen voor staat voor je die keuze gaat maken na 1 keizersnede mag je nog vaginaal bevallen, na 2 geloof ik niet meer,
Ik denk niet dat inleiden een hype is, maar dat er meer kennis en ervaring is met verschillende zwangerschapsduren. Ik word bij een eventuele volgende zwangerschap rond 39 weken ingeleid, ivm kans op herhaling PE en HELLP. Is nu al bekend, voor onze veiligheid.
"De hype die inleiden heet..." Dat klinkt wel erg veroordelend ook al bedoel je dat niet zo. Denk niet dat er verloskundigen of gynaecologen zijn die "zomaar" in gaan leiden. Ik persoonlijk ken in ieder geval geen verhalen van mensen die zich laten inleiden voor de lol omdat ze de kleine willen vasthouden... vreemd hoor.
Eens. Ik ben met 38.0 ingeleid en de kleine is met 38.2 geboren. Mijn zwangerschap was vreselijk! Niet meer slapen van de pijn vanaf week 20 en dit heeft psychisch ook veel met me gedaan. Slaaptekort wordt mijns inziens zwaar onderschat. Voor mij persoonlijk was het een opluchting en echt nodig. De kleine is gezond en is met 7 pond ter wereld gekomen. De gyn stond er volledig achter. Dus het hangt ook van de situatie af.
Wil je niet afvallen maar jouw gegevens kloppen niet bepaald, het is niet zo dat de meer dan de helft overdraagt, volgens mij ligt dit rond de 10%, daarnaast zijn de risico's er van te weinig vruchtwater 20% bij 41 weken, 50% bij 42 weken. Daarnaast zijn er ook nog risico's met het zicht op een grote baby.
Ik ben 2 x ingeleid.. en bij mijn dochter heb ik geluk gehad dat ik alles op alles heb gezet om met precies 40 weken ingeleid te worden.. Ik wilde van de zwangerschap af. Werd er geestelijk te moe van. Tenminste.. dat heb ik mijn verloskundige wijsgemaakt. omdat niemand mij geloofde dat er wat mis was! . Maar toen ik werd ingeleid. en daar mijn dochter was met 2 kilo en 44 cm. en als ik een dag langer had gewacht dood geweest was.. tja..
Dan weet ik niet waar jij je gegevens haalt, want slechts ongeveer 38% van de spontane geboortes zijn voor de uitgerekende datum, dus >60% er op of erna. Voor een eerste kind ligt het gemiddelde op 41+1, als je eerder bevallen bent op 40+3. Na 40 weken worden de controles fors opgevoerd om te kijken naar tekenen van te weinig vruchtwater of een uitgeput rakende placenta. Als daar mogelijk sprake van is krijg je een medische indicatie voor inleiding. En risico's op een groot kind zijn verwaarloosbaar, die paar dagen dat je extra zwanger blijft zullen het verschil niet maken...
Hoe kom jij in vredesnaam aan jouw gegevens dat 60% overtijd is en het gemiddelde 41+1 is, het gemiddelde is 38 weken (hoeveelheid kinderen niet meegerekend). Extra controles vinden hier pas plaats na 41 weken. Grote van kind is weldegelijk een reden voor inleiding omdat de grote en groei van een baby in twee weken NIET verwaarloosbaar is, dit is echt niet waar wat je zegt, snap ook niet hoe je dat zo kunt zeggen dat het geen verschil maakt, iets te makkelijk.
Persoonlijk ben ik ook een voorstander om de natuur haar gang te laten gaan. Denk dat dit het beste voor moeder en kind is, maar kan mij goed voorstellen dat er redenen zijn dat men voor een inleiding kiest. Vind wel dat de risico's hiervan ook duidelijk uitgelegd moeten worden.
Ben ik het mee eens. Medische redenen / risico's voor moeder en kind / erg lijden... Niemand zal tegen een inleiding zijn. De voordelen moeten groter zijn dan de eventuele nadelen. Ook ik zie genoeg topics voorbij komen die meer te maken hebben met ongeduld / ongemak. Ergens snap ik het ook wel. Heb er zelf ook over nagedacht. Met 40 weken werd mijn baby op 4300 gram geschat en had wel wat angst, wilde eigenlijk niet te lang doorlopen. Gelukkig wilde het ziekenhuis afwachten, alles zag er bij de controles goed uit en een week later is ze met 4300 gram geboren Denk dat de risico's inderdaad goed uitgelegd moeten worden. Ik ben niet ingeleid maar heb wel weeen opwekkers gehad en een ruggeprik. Dit door een zware bevalling van 48 uur en een ontsluiting die niet opschoot. Niemand heeft mij hiervan echter de risico's goed uitgelegd, die waren er amper volgens de anesthesist. Maar al die medicijnen komen mooi wel bij je kindje terecht en hoewel ik anders de bevalling niet doorgekomen was, heb ik hier achteraf heel veel spijt van.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het geeneens meer wil proberen! Heb het al doorgeven dat ik bij een eventuele volgende zwangerschap een keizersnede wil. Ik had nu ook al 1 cm ontsluiting een paar weken van tevoren maar uiteindelijk tijdens de bevalling in 2 dagen niet verder gekomen dan 4.
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt 3 dagen bevallen een spoedkeizersnede etc. Helaas tot mijn grote teleurstelling toch een keizersnede gepland, zit potdicht niet eens 1 cm en ben nu 40+5 maar ohh wat had ik het graag zelf geprobeerd. Ik hoop elk uur weer dat ze uit zichzelf komt zodat ik het ieder geval zelf kan proberen, lukt het niet helaas. Zo zie je maar hoe verschillend iedereen is
Mijn zus had dat ook! Die vond het zo erg dat ze niet vaginaal mocht bevallen van de 2de. En ik denk alleen maar waarom wil je dat jezelf nog een keer aandoen. Haha Cato heel veel succes! Hopelijk begint het in jouw geval nog spontaan.
Ik was liever 'natuurlijk' bevallen. Ons ventje heeft de eerste week laten zien dat hij er gewoon nog niet klaar voor was, dat zit me weleens dwars. Ik ben bevallen met 37,5 na inleiding omdat ik behoorlijke zwangerschapsvergiftiging had... Dus geen keus gehad.
Ik ben erg blij dat ik met 38 weken heb aangegeven dat ik het niet meer trok. Had het zo benauwd. Achteraf gezien logisch want onze zoon was 4700 gram en dus erg groot. Hij zat ook klem en is door goed optreden van de verloskundige zonder al te grote problemen geboren. Had niet willen weten wat er was gebeurt als hij langer had moeten blijven zitten. De bevalling zelf heeft ongeveer 3m5 uur geduurd en was heftig, maar een stuk beter te doen als mijn eerste bevalling. De volgende wordt voor ons dus weer een ziekenhuisbevalling (hopelijk komt de kleine dan wel uit zichzelf), maar wil dan dat ze eerst de vliezen breken en dan afwachten, want mede door het breken van de vliezen en het aanzetten van de weeenopwekkers ging het als een trein.
Ik ben absoluut anti-inleiden als er geen medische reden voor is. Aan inleiden zitten namelijk risico's vast, voor zowel moeder als kind. Dat is niet iets wat je "voor je lol" wil doen. Voor mij stond dus vast dat ik pas ingeleid wilde worden als mijn gezondheid of dat van mijn kind in gevaar zou zijn. Niet ter preventie van, niet "omdat het protocol dat zegt", niet omdat een ander dat wil en ook niet omdat ik zwanger zijn zwaar vind. Ik had vanaf 25 weken gekneusde ribben doordat mijn baby heel hoog zat en constant zijn voeten tussen mijn ribben schopte. Vanaf 30 weken hopeloze rugpijn. Ik kon niet slapen omdat ik op geen enkele manier kon liggen. Niets werkte. Met 37 weken kwamen de opmerkingen van mensen dat ik gewoon om een inleiding moest vragen als het zo zwaar was. Maar dat wilde ik niet, want al die pijntjes en kwaaltjes die ik had waren niet gevaarlijk voor mij of mijn kind. En aan die zwangerschap komt heus ooit wel een eind. Ik liep door tot 42 weken. De laatste weken en zeker de laatste dagen was er in mijn omgeving geen enkel begrip voor het feit dat ik niet wilde laten inleiden. Iedereen vond het maar raar dat ik met al die kwalen en al die pijn door bleef lopen. De verloskundige wilde me met 41 weken naar het ziekenhuis sturen, dat heb ik geweigerd. Met 41+3 heb ik opnieuw geweigerd. Met 41+5 ben ik gegaan voor een ctg en echo en heb nadrukkelijk gezegd dat wanneer daar alles goed bleek ik weer terug naar huis ging om verder af te wachten. Met 42+0 is hij spontaan geboren. Ik vind het echt ontzettend jammer dat inleiden tegenwoordig als zoiets normaals wordt gezien en de natuur volgen als raar en afwijkend. Dat ik me moest verdedigen omdat ik met gezond lichaam en gezonde baby gewoon de natuur zijn werk wilde laten doen. Dat de verloskundige zelf aangeeft dat alles goed is met ons maar me toch wil laten inleiden gewoon omdat dat zo in het protocol staat. Heel jammer. Zeker die laatste week zwangerschap vond ik hierom echt verschrikkelijk, al die stress van mensen die aan mijn kop zeurde dat ik voor inleiden moest gaan. En uiteindelijk heel erg blij dat ik ben blijven opkomen voor mijn eigen rechten. Want uiteindelijk had ik een prachtige thuisbevalling en die had ik absoluut niet onnodig willen inruilen voor een inleiding in het ziekenhuis.