Hier moet ik me wel bij aan sluiten. Vooraf getwijfeld en de arme hond wordt weer de dupe. En het beest heeft al het een en ander meegemaakt in zijn jonge leventje. En juist die eerste maanden zijn zo bepalend voor de rest van het leven van het dier! Triest!
Ik ben blij dat ik er al achter was dat ik geen hondenmens ben toen ik nog thuis woonde. Want hoewel ik een hekel aan honden heb, vind ik het voor het beestje erg sneu. Ik hoop dat ze snel een hondenmens-baasje vind.
Hopelijk heb je hiervan geleerd. Bij twijfel niet doen. Helemaal niet als het om zoiets als een hond gaat. Hopelijk komt de hond snel goed terecht.
Triest voor de hond weer dit. Dat gezeul heen en weer. Hopelijk komt ie snel terecht bij iemand die wel goed nadenkt over de keuze.
Volgens mij weet TS zelf ook heel goed dat dit niet de schoonheidsprijs verdient (ze heeft het niet voor niks over die bezemsteel ) Ik heb een tijdje terug 2 weken op de hond van mijn vader gepast.. Echt een heel lief beest, luistert goed, is rustig.. je hebt er echt geen last van.. maar ik ben gewoon geen honden mens, dus wat duurde die 2 weken langggggg!!
Ik begrijp je volkomen hoor! Goed dat jullie eruit zijn gekomen, nooit iets doen als je ergens niet achter staat.
Met twee dagen is hij echt nog niet gewend aan een fijne plek, hoor... dat duurt máánden met herplaatsers, zo niet langer. Ik ben eigenlijk ook niet zo voor dat herplaatsen, meer voor goed nadenken van tevoren Maar daar schiet TS én de hond nu niets mee op. Hoe ze de situatie beschrijft lijkt het me inderdaad niet verstandig om nu een hond van een stichting te nemen: deze hebben vaak een flinke rugzak, die soms maanden later pas tot uiting kan komen, en kan een hele hoop extra druk en stress opleveren. Dat moet je alleen doen als je er als gezin vol voor wilt en kunt gaan. Goed, was niet verstandig van TS dat ze dat van tevoren niet duidelijker besproken heeft met haar man. Maar beter dat ze dit nú beslist dan over een half jaar erachter komt dat ze er compleet doorheen zit, en de hond alsnog weg moet. Nu zijn het een verwarrende paar dagen onderweg naar zijn uiteindelijke bestemming. Over een half jaar zou hij al flink gesetteld zijn. Om dan te zeggen 'ik heb het een echte kans gegeven maar ik trek het toch niet' is echt ontzettend wreed...
Nou inderdaad de hond zal nog niet zo gewend zijn nu. Goed dat je de knoop hebt doorgehakt. Sterkte met je dochter.
Punt 2, 3 en 4 vind ik nogal raar om dat als reden te noemen om de hond al bijna direct maar weer weg te doen...Dat wist je toch vantevoren? Klinkt toch echt alsof de beslissing om die hond in huis te nemen, een bevlieging is geweest en niet weloverwogen is genomen! Zowel hond als kinderen zijn blij gemaakt met een dooie mus. Maar goed, hoop dat het beestje nu ergens mag wonen waar hij wel welkom is en mag blijven voor de rest van zijn hondenleven. Een hond kun je niet vergelijken met een mens, maar een hond is ook absoluut geen gebruiksvoorwerp in mijn ogen. Jij hebt hier ook wel een wijze les van geleerd. Geen huisdier meer erbij in elk geval.
Ik vind het best onvolwassen, je had je verstand moeten gebruiken en er 100 procent achter moeten staan voordat je een hond in huis nam, deze dingen (waarvoor je het dier terug brengt) wist je van tevoren al. Het is geen gebruiksvoorwerp wat als het niet bevalt je weer terug brengt! Hopelijk vind het arme beestje nu wel een goed thuis waar hij een mooi leven krijgt. Sneu voor de rest van de familie ook trouwens.
Kom op...give TS a break. Ja, het verdient misschien niet de schoonheidsprijs maar dat weet ze zelf ook. Mijns inziens is de gemoedstoestand van TS belangrijker dan welke hond dan ook. Een gestresste moeder is het laatste waar een familie (en hond) op zitten te wachten.
Meid, goede beslissing. Gelukkig zijn we allemaal mensen die wel eens een verkeerde keuze maken. Jammer voor het hondje, maar die vindt vast nog wel een goed baasje. Wij hebben in juli vorig jaar een pup gekocht. goed over nagedacht en met hulp van mijn moeder zou het zeker goed komen. We hebben hem nu een jaar en denk soms nog steeds waar zijn we aan begonnen. Mijn moeder doet weinig tot niks voor ons mbt de pup en dat is jammer maar prima. Maar een combi van een pup/puber (grote hond) en 2 kinderen onder de 4 jaar maakt het soms gewoon pittig. Maar ik denk dat we over een jaar meer rust hebben en dat de kinderen dan een vriend voor het leven hebben. Ik moet soms gewoon tot 10 tellen.
Gekukkig is iedereen verder perfect en neemt iedereen altijd hele verstandige en goed overwogen beslissingen. Ik kom zelf uit een burnout en geloof me; de tijd na de burnout is minstens zo moeilijk. Je moet jezelf opnieuw leren kennen. Oude patronen doorbreken en lullig genoeg kan dat pas als je er ineens in zit. Hoe vervelend het ook is. Zeker als het om dieren gaat, zoals nu. Voor hetzelfde idee was er een topic geopend waarin werd gezegd dat er een hond kwam in de huidige situatie. Ze het probeerde..het niet lukte en van schrik de hond of kinderen een tik had verkocht. Dan had ze te horen gekregen dat het beestje al veel eerder weg had gemoeten..dan was dit niet gebeurd. Etc. Etc.
Ja sorry hoor, ze is toch volwassen en kan van de voren deze dingen zien aankomen... Ze twijfelde al om een aantal belangrijke redenen en neemt toch de hond, om vervolgens na twee dagen te zeggen nee toch maar niet. Als je van te voren al weet dat het waarschijnlijk niet handig is, waarom dan toch een hond in huis nemen! Je moet daar als gezin toch allemaal achter staan en zij zou er het grootste deel voor zorgen, als je dan twijfelt doe je het toch gewoon niet, of pas als de situaitie veranderd is en iedereen erachter staat. Zoals ik eerder al zei, het is geen gebruiksvoorwerp!
Vind dit wel een hele erge makkelijke keus hoor. Kom op zeg, je hebt het niet eens een kans gegeven. Wat ontzettend sneu voor het hondje en wat ontzettend sneu voor je kindje. Sorry maar kan er geen goed woordje over zeggen. Eerst iedereen inclusief de hond blij maken en nu ineens na een dag of 2 al de handdoek in de ring geven. Ik zou mijzelf een schouder klopje geven, echt goed van je hoor!
Niemand is perfect dat klopt maar we hebben het hier niet over een verkeerd gekocht pakje boter of een verkeerde maat shirt wat weer terug gebracht word. Denk na zeg. Ik had er heel anders over gedacht als ze het een kans had gegeven, als ze aan had gegeven al een paar maanden verder te zijn maar nee, ik kan geen goed woordje vinden voor iemand die na 2 dagen de handdoek al in de ring gooit.
Ik kom ook uit een burn-out en ik heb me er zelf bij neergelegd dat ik nooit meer de oude wordt. Is niet erg hoor, maar door schade en schande leer ik. Ik heb ook met enthousiasme aangeboden 3 weken op de hond van mijn collega te passen. Wij hebben al een hond en dat gaat super samen, ik dacht dat wordt een makkie... Valt dus tegen.. Nog anderhalve week.. Je wil zo graag, maar elke keer raak je weer een muur. Liever nu naar een gezin dat hem graag wil hebben, dan bij een baasje die hem liever niet wil..
Ja over dit soort dingen neem je inderdaad een verstandige en goed overwogen beslissing. We hebben het namelijk niet over 1 of ander voorwerp maar over een dier die ook gevoel in zijn donder heeft! En al helemaal dit soort hondjes die uit buitenlandse opvang komen.