Dank je. Dit onderwerp is voor mij best heftig. Het heeft 28 jaar geduurd voordat ik eindelijk voor 100% kon accepteren dat mijn moeder nooit 'beter' zal worden. Ik noem het beter want als je ermee opgroeit zie je echt hoe ongezond het is om zo in het leven te staan. Als ik vervolgens te horen krijg dat ik het niet begrijp omdat ik niet zeg wat ze wilt horen frustreerd mij enorm. Ik weet dat ik haar niet kan helpen. Dat niemand dat kan behalve zichzelf. Ik weet ook hoe mensen om je heen emotioneel afstand van je gaan nemen als je deze houding volhoudt. En het doet dan pijn, ja echt, om te moeten lezen hoe ze de schuld bij anderen blijft leggen ondanks alle inzicht die gegeven is. 'Oude' frustraties komen boven bij mij.
Cat, ik heb geen behoefte om privé hier op door te gaan! Alle woorden die een ander zegt leg je direct terug. Ik ben niet de enige die zegt dat je bagatelliseert! De enige reactie die ik van je terug krijg ik: jij doet het ook! Ik denk dat je beter een slotje kan vragen op dit topic. 95% van de mensen hebben gereageert vanuit hun eigen ervaringen, werkgebied what ever. Yaro vertelt een heel heftig verhaal. Ze leest haar moeder in jouw verhaal. Ik kan me voorstellen dat dit confronterend is voor haar, toch is ze open en deelt ze haar pijn met jou. En zo zijn er nog meer mensen iets met je delen. Bagatelliseren is gelijk aan "onderschatten", "onbelangrijk maken" of "minder erg doen voorkomen dan het is" Je zegt tegen mij dat ik jou bagatelliseer, nergens heb ik jouw probleem onderschat of doe alsof het onbelangrijk is, nergens! Ik heb gezegd dat dingen in het leven alleen moet doen, dat je niet kan verwachten dat mensen altijd maar helpen etc etc... daarmee onderschat ik het probleem helemaal niet. Ik heb je verdorie mijn ervaringen gedeelt, het leven van mijn man! In de hoop je ogen de openen! Juist omdat ik het probleem niet onder schat!
En hoe voel jij je nu mensen aangegeven hebben best geraakt te zijn doordat je ze zo afserveert? En waarom? Alleen maar omdat ze behulpzaam wilde zijn aan een wildvreemde via internet.. Voel jij je dan beter over jezelf? Want ja sommige reacties zijn hard, heel hard. Maar niet minder waar. Het is een serieus probleem. En het kan een heel serieus probleem worden voor jullie als gezin en volgens mij ook niet heel onbelangrijk jullie dochter. Maar jij blijft hangen en herhalen..
Ik ben toch ook open geweest? Juist daarop word ik ook steeds aangevallen. Het zelf doen is niet hetzelfde doen als het alleen doen. Maar daar word ik niet in gehoord.
Ik wil je ook nog complimenteren. Ik vind het dapper en ontzettend aardig dat je bereid bent om jezelf zo bloot te geven. Dat TS er vervolgens niks mee doet, doet daar niks aan af.
Maar je verwacht wel dat mensen jouw helpen? Je wilt wel dat mensen jouw situatie begrijpen? Je wilt wel vrienden om je heen hebben? Maar inleven en dus reageren op een ander doe je dan niet? Hier door komt het dus over dat je de situatie van Yaro en andere bagatelliseert, snap je?
Knuffel meis! Ik word zelf al enorm getriggerd en heb helemaal niet zo'n verleden. Ik kan mij niet voorstellen hoe het moet zijn om zo op te groeien, maar de frustratie kan ik mij helemaal indenken
Maar anderen toch ook. Die blijven ook maar herhalen terwijl ik aangeef dat die methode niet werkt. Ik heb wel goede adviezen gezien hoor. Ga ze zeker doornemen.
Een heel aantal dames geeft aan het wel alleen te moeten doen/te hebben gedaan. En die wuif je allemaal weg
Respect. Ik heb een manisch depressieve moeder die alleen voor mij en mijn broertje moest zorgen. We zijn heel ernstig mishandeld en iedereen stond erbij en keek erna. Net als jij weet ik wel wat eenzaamheid is, want als je zo op moet groeien durf je niemand meer voor 100% te vertrouwen.
Maar geef eens heel duidelijk aan welke methode voor jou wel werkt dan. En dan niet, het met jou eens zijn, erkennen hoe slecht jouw leven is geweest, zeggen dat jij 0% schuld hebt aan de situatie en dat de hele wereld je niet begrijpt. Want dat gaat iemand die echt wilt helpen niet zeggen. Dat helpt namelijk echt helemaal niks. Dat laat je alleen denken dat je gelijk hebt. Daarmee kom je nergens.
Het zou al fijn zijn als ik in mijn waarde werd gelaten. Dat ik niet op de openhartige dingen die ik vertel en waar ik mij kwetsbaar in voel wordt aangevallen en afgekraakt. Verder rustig kijken wat er wel mogelijk is en wat ik wel zou willen/ wat mij wel aanspreekt/waar ik wel heil in zie. Er zijn zeker dingen voorbij gekomen waar ik iets aan heb. Mijzelf ook positiever benaderen. Ik schrijf dit nu ook op, stel me kwetsbaar op, maar hier zal ik zeker ook weer op aangevallen worden.
Het doel was iets vinden/adviezen/tips die ik nog niet gedaan heb. Dat heb ik wel voorbij zien komen.