Ik had gisteravond weer een gevalletje "ohja ik ga te snel" en moest direct aan dit topic denken We waren de laatste details van onze nieuwe tuin aan het bespreken, en we hadden de tegels al lang en breed uitgezocht, dus ik benoem het kort en ga verder naar verlichting. Echt na 2minuten verlichting zegt mijn man "Oh ik dacht dat we nog bij de tegels waren"
Heel herkenbaar dit. En inderdaad frustrerend. Iedereen vind het leuk hoor, de interesses die ik heb en dat ik daar over vertel. Maar er komt nooit wat terug zeg maar. Op mijn werk ook vaak frustratie. Ik stuur als HBO teamleider een club MBO-ers aan. Ik wil me niet verheven boven de rest voelen. Maar ik moet soms echt even nadenken hoe ik iets ga communiceren zodat iedereen het snapt. En steeds erger ik me weer als het dan nog niet begrepen word, weer op opnieuw dezelfde vraag gesteld word of weer fouten worden gemaakt. En voel me dan zo een snob! Wil dat helemaal niet... Het lijkt me heerlijk om een universitaire studie af te maken en dan met gelijk gestemden te werken.
Die laatste zin is niet per definitie waar, weet ik uit ervaring. Ik werk nu maar voor mezelf, ik trok het zelfs in een omgeving met alleen maar academici niet. Die ellenlange vergaderingen waarbij het zo lang duurde voordat iedereen de meest recente vakliteratuur door had... Vergeet niet, met een IQ van rond de 120 kun je prima een universitaire studie afronden.
Ik wil je niet weerhouden die studie te doen, maar 1+1 is geen 2. Ik heb rechten gestudeerd en ik heb bij verschillende bedrijven en overheidsinstanties gewerkt, maar dat betekent niet dat je collega's op dezelfde golflengte zitten als jij. Ik weet zeker dat je meer aansluiting hebt, omdat het verschil tussen MBO en WO best groot is, maar ik wil je ook niet het idee geven dat iedereen die WO gestudeerd heeft ontzettend intelligent is. Je zal dan nog regelmatig jezelf afvragen waarom iemand iets 3x uitgelegd moet krijgen, ergens heel lang over doet, of in een vergadering niet to the point komt... Of dat mensen denken dat je een dubbele agenda hebt, omdat je meer werk verzet in dezelfde tijd.
Ja dat realiseer me dat ook heel goed hoor. Universiteit afmaken is geen enkele garantie. Maar ik heb ook een tijd op een afdeling gewerkt waar ik wel tussen de WO-ers zat en dat was heel prettig. Zij hebben me in die tijd ook gestimuleerd om toch me te laten testen. Maar goed. Het zal uiteraard niet altijd een paradijs zijn. Dat snap ik ook wel. Hoogbegaafd is ook niet hetzelfde als slim zijn. En zo'n heel hoog IQ hoef je idd niet te hebben om een masters te halen. Is voor HBO al helemaal van toepassing. Waar ik op wilde inhaken; je een soort van alleen voelen omdat je snakt naar inhoudelijke gesprekken. Iemand die je niet een beetje glimlachend zit aan te kijken dat je helemaal enthousiast bent dat space x een raket heeft afgeschoten en weer heeft laten landen. Of die het ook echt vet vind dat er zwaartekrachtgolven zijn gemeten. Ik heb met tranen in mijn ogen gekeken naar de conferentie waarin werd verteld dat de higgs boson was gevonden omdat ik al jaren de LHC volg. Maar als ik daar over wil praten dan moet ik eerst uitleggen wat het standaard model is, het higgs field etc. Goed dan zijn dan mijn interesses. En andere 'slimme mensen' zullen weer andere interesses hebben. Maar om een voorbeeld te geven.
Oprechte nieuwsgierigheid . Wanneer beschouwen jullie jezelf als hoogbegaafd? Mijn TIQ is getest op mijn 17e en was 142, maar ik vind mijzelf niet hoogbegaafd. Ik neem aan wel voldoende om lid te worden van de Mensa. Ik gok dat zij een grens van 130 hanteren? Cognitief ben ik sterk, maar ik blink daarnaast verder nergens in uit. Ik loop ook nergens tegen aan. Misschien ook een verschil? De term voegt in mijn geval dan ook niks toe. Mijn dochter daarentegen heeft een forse ontwikkelingsvoorsprong, maar is ook goed in alles wat ze doet. Niet alleen het leren, maar ook qua sport en andere creatieve activiteiten blijkt ze aanleg te hebben. Ik vermoed dat zij wel hoogbegaafd zou kunnen zijn. Ik vraag me af hoe jullie daar over denken?
Ik beschouw mezelf eigenlijk niet als hoogbegaafd. Ik heb wel testen gemaakt en scoor dan redelijk consistent tussen 135-150. Maar nooit een officiële test. Dus zo lang ik niet 'officieel' HB ben ga ik dat ook niet roepen van mezelf. Bovendien moet je dan behalve IQ nog een aantal andere eigenschappen hebben. Ik herken mezelf wel in het profiel van de HB. En van daaruit probeer ik wel handvaten die dan zouden helpen te gebruiken. Mijn zoon is getest op 'begaafd' niveau, hij doet VWO nu. Pas sinds mijn dochter op de basisschool zit is de term HB weer in mijn leven gekomen. En ik herkende zo enorm veel toen ik me erin verdiepte. Maar waar ik voor mezelf meer mee bezig ben. In ontdekken hoe ik meer intellectuele uitdaging kan vinden. Misschien dat ik ooit nog echt een test ga doen. Maar het heeft geen prioriteit.
Ehh ik noem mezelf niet hoogbegaafd juist omdat ik nooit officieel getest ben.... maar stiekem denk ik dat het wel klopt. Het is dus mijn eigen invulling op basis wat ik van hb weet. Zonder een 'officiele iq-test' kan ik dus niks duidelijks zeggen over mijn iq, maar online scoor ik altijd hoog. Enigszins gerelateerd rol ik zonder echt moeite te doen door alle studies heen, goed geheugen en ik leer heel snel. Als kind ontwikkelingsvoorsprong mentaal (maar duidelijk niet fysiek ). Maar ook creatief, muzikaal, handig, heel brede interesse, hoge mate van zelfreflectie, hoog concentratievermogen, en ik heb tot nu toe nog niks gevonden wat ik niet kan. God wat klinkt dat enorm arrogant om over jezelf te zeggen Mindere kanten ook herkenbaar van veel lijstjes: heel zelfstandig maar vooral omdat het meestal uitermate vermoeiend is om met andere mensen een taak af te ronden, verveel me heel snel, in gesprekken/qua gevoel voor humor niet altijd aansluiting met mensen (al heb ik dat de laatste tien jaar behoorlijk geleerd), te veel praten en te snel oordelen (meestal handig maar niet altijd), en rete-eigenzinnig En wat ik met sporten uiteindelijk geleerd heb: dat het ook mogelijk is om iets te leren/oefenen, ipv iets gewoon te kunnen. Ik vind het nog wel eens lastig, als ik iets niet direct kan, dan denk ik vaak 'oh, dan kan ik dat blijkbaar niet.' Wat je zegt van je dochter, dat had ik altijd ook, maar daardoor leer je niet echt om door te zetten als je iets niet kan. Met terugwerkende kracht had ik dat graag toch al als kind geleerd, nu ben ik er als student met sporten heel erg tegenaan gelopen. Misschien nog een tip? Al zijn jullie er vast al beter in. Tegelijkertijd heb ik nog altijd het gevoel wat ik had toen ik vroeger Wonderkinderen van Thea Beckman las: 'ik ben wel slim maar niet ZO slim.' Het is vooral dat ik heel veel verschillende dingen wel redelijk goed kan, van studeren tot muziek maken...
Wat ik ook wel merk met dit soort testen dat je met oefening echt heel veel winst kunt maken? Als ik een paar weken dat soort testjes doe dan word ik steeds sneller en wordt mijn iq steeds hoger
Precies Leraje ! Je kan je zelf heel slim oefenen. Ik herken mij verder ook niet in het lijstje HB. Ik scoor vooral op het hoge IQ en ik heb dankzij dit IQ twee universitaire studie cum laude kunnen afronden. Waar ik eigenlijk wel erg trots op ben. Een aantal punten herken ik wel, maar niet geheel. Ik ben redelijk creatief, maar niet extreem. Mijn concentratie is normaal. Motorisch ben ik een ramp . Mijn humor loopt uiteen van uitermate 'domme' humor tot wat ingewikkelde humor. Het enige wat ik herken is het snelle denken en dat niet iedereen mij volgt. Ik kan mij daar wel goed op aanpassen. In de loop der jaren wel geleerd. Daarnaast heb ik het geluk dat ik een ontzettende uitdagende baan heb. Ik sport wel veel, maar juist omdat dit het zwakke punt is en ik het leuk vind om daarin uitgedaagd te worden. Erg behendig zal ik echter nooit worden. Wij hebben inderdaad met de school van dochter de afspraak gemaakt dat ze haar regelmatig te moeilijke opdrachten moeten geven. Ze is ontzettend perfectionistisch en begon al wat faalangst te laten zien. Het eerste half jaar leverde dat nogal wat huil- en woedebuien op, maar inmiddels kan beter met falen omgaan. Het blijft echter wel een aandachtspunt. Ik vind het trouwens wel verfrissend als iemand zegt waar zij goed is. Ik vind het helemaal niet arrogant. Het is zo typisch Nederlands dat dit 'niet' mag. Imoeder misschien een deeltijdstudie aan de universiteit? Intellectuele uitdaging vind ik ook erg belangrijk. Zonder word ik een vervelend en rusteloos mens. Ik ben eigenlijk altijd bezig met cursussen en opleidingen binnen mijn vakgebied.
Ik vind mezelf ook nooit echt heel creatief, andere mensen vinden dat vooral. Ik ben vooral goed in connecties leggen en ideeen verbinden waardoor iets nogal snel creatief overkomt (en ik ben dus handig met bijv potlood of garen ). Echt creatief vind ik meer als je uit het niets dingen kunt bedenken. Maar ik ken maar heel weinig mensen die volgens die definitie creatief zijn, maar enkelen op de kunstacademie. Zo'n uitdagende baan, dat is echt mijn droom... mag ik vragen wat je dan doet, Rabarber? Ik vind tot nu toe vooral de uitdaging in mijn werk in het omgaan met anderen, hoe leer je leidinggeven, hoe krijg je je project aan de man, hoe ga je didactisch te werk, etc. Op zich heel leuk, maar ik merk dat ik de inhoudelijke uitdaging echt mis. Maar die vind ik ook gewoon niet echt in mijn sector, ik heb ondertussen het idee dat ik daarvoor de ict in zou moeten ofzo? :') (code ontwikkelen vind ik wel lastig hahah, ik heb de afgelopen dertien jaar niet echt iets vergelijkbaars gedaan). Edit: taal/cultuur gestudeerd op uni, expres niet gepromoveerd omdat ik dat onderzoek doen na 5 jaar ook saai begon te vinden . Taal/cultuur sector heeft vooral beroepen in communicatieve kant of meer projectleider, dat idee. Heel leuk maar inhoudelijk niet bijzonder uitdagend. Heb ik daar van tevoren toch eens niet goed over nagedacht
Ik zít in de ict én kan programmeren. Programmeren doe ik alleen niet in mijn baan. Ik vind programmeren geweldig omdat je soms creatieve dingen moet bedenken om tot de oplossing te komen. Echter is het allercreatiefste vaak niet wat er gevraagd wordt door klanten. Ik zou graag in de richting van datawarehousing en datamining iets doen, maar programmeren op zich niet
Ja dat zei mijn man ook al. Wat mij juist trekt is het creatieve en het ambachtelijke van programmeren, echt iets maken, en het puzzelen. Maar hoe vaak doe je dat als ict-er? Wat is datamining/datewarehousing? En vind je het uitdagend genoeg?
Ik ben neuropsycholoog, orthopedagoog en bijna gz-psycholoog kinder- en jeugd. Voor het laatste wacht ik nog op goedkeuring van de examencommissie en dan ben ik echt klaar. Ik werk als hoofdbehandelaar met een multidisciplinair team en daarnaast doe ik onderzoek. Voor mij uitdagend genoeg. Programmeren etc. zou ik volgens mij niet kunnen. Daar mis ik het HB- gen voor .
Daar is nog steeds geen overeenstemming over, zijnskenmerken worden tegenwoordig wel meegenomen in tests, maar ik weet niet of dat nou de heilige graal is. Beelddenken schijnt vaak voor te komen, net als top-down leren. Ik ben begin jaren negentig getest, 147, maar toen werd er niet over de zijnskenmerken gesproken. Voor mij gelden die toevallig wel heel sterk: overexcitabilities, doorzettingsvermogen, sterk rechtvaardigheidsgevoel en nog meer van dat soort dingen. Ik heb er wél ontzettend veel last van dat ik geen aansluiting vind, heb heel lang gedacht dat ik wel asociaal moest zijn en me afgevraagd of ik niet autistisch was of zo. Dus in die zin is het wel fijn dat er tegenwoordig wel aandacht is voor de lastige dingen van hoogbegaafd zijn (zo zie ik mezelf dus wel). Ik besefte voorheen echt niet dat ik razendsnel denk en nieuwe kennis oppak en dat andere mensen dat regelmatig gewoon niet geloven (zowel op school als op mijn werk). Sinds onze dochter tegen allerlei dingen aanloopt ben ik me in de nieuwste opvattingen gaan verdiepen en er is een wereld voor me opengegaan.
Ik denk inderdaad dat je in de bètahoek sneller de zogenaamde 'nerds' tegenkomt (absoluut niet negatief bedoeld, overigens) en dat je dan in een omgeving met academici beter op je plek zit. Ik kan me ook vreselijk blij maken over bepaalde dingen of me heel druk maken over dingen waarvan anderen niet koud of warm worden. Hoe vaak ik in mijn leven niet heb gehoord: 'Wind je toch niet zo op.' Ik kan het niet helpen, ik word gepassioneerd van dingen die anderen niet eens opvallen (ik ben bijvoorbeeld een rasechte taalnazi) en dat vind ik ook lastig.
Het zal je tegenvallen hoeveel aandacht er is in de opleidingen voor HB. Het wordt hooguit zijdelings genoemd. Zo jammer! Ik weet er vooral wat af, omdat ik mij erin aan het verdiepen ben voor mijn dochter. Ik kan mij wel heel erg vinden in de zijnskenmerken. Dit maakt voor mij het verschil tussen wel en niet HB. Ik herken hier ook vooral mijn dochter in en niet mijzelf. Zij loopt tegen zaken aan, waar ik als kind (ondanks een hoge intelligentie) nooit tegenaan ben gelopen. Ik heb een paar maanden geleden het IQ van mijn dochter getest en ze komt ongeveer op hetzelfde uit als ik, maar het is een heel ander kind. Nu is haar IQ nog weinig stabiel, dus het is afwachten hoe het in de toekomst zal gaan ontwikkelen. Mijn verwachting is wel dat ze HB is, maar voor haar zelf hoop ik eigenlijk van niet. Het maakt je leven er niet makkelijker op.
Het bekendste voorbeeld is misschien wel de bonuskaart van Albert Heijn. Ook al registreer je hem niet, aan de hand van wat boodschappen kunnen ze achterhalen hoe oud je bent, wat je gezinssamenstelling is etc, dat ze kunnen inschatten welke nieuwe producten voor jou interessant kunnen zijn en voorspellen welke items je gaat kopen die je nog niet eerder gekocht hebt. Het gaat nog veel verder maar ze zouden bijna eerder weten dat je zwanger bent dan dat een test positief zou zijn zeg maar. Ik vind programmeren soms wel en soms niet creatief. Misschien kan iemand hier beter iets over zeggen die dat iedere dag doet. Het was bij mij iig zo dat je 10% creatief ermee bezig bent. De rest is saai, herhaling, en het opsporen van kleine foutjes in ellenlange lappen code.