Door de slechte ervaringen van werkgevers en instanties. Of door vooroordelen? Toen gastarbeiders naar ons land kwamen hadden die een heel andere mentaliteit. Ergens is die mentaliteit anders geworden. Waardoor weet ik niet. Misschien door de arbeidsmarkt zelf? Of doordat er mensen met andere idealen/dromen naar Europa kwamen? En daar worden nu de vruchten van geplukt. Ik kan niet zeggen wie/wat hier de schuldige van is. Het is de realiteit. En daar heb ik toen, met mijn collega's, van alles aan proberen te doen. Maar dat leek toen niet echt succesvol helaas....
Dat zou kunnen... Ik ben daar alleen niet zo zeker van. Je voelt je als (pedagogisch) medewerker bij een buurthuis verantwoordelijk voor het welzijn van de buurtbewoners. Als je ziet en hoort dat er problemen zijn probeer je die op allerlei mogelijke manieren op te lossen. Daar is niet 1 soort aanpak voor. Als je alle denkbare mogelijkheden hebt gehad dan moet je het loslaten en dat is best frustrerend...
Hoe dan? In welke aanpak gaat het mis dat je liever op straat hangt dan aan je toekomst werkt? Iedereen weet toch dat als je iets wil bereiken je naar school moet?
Er zijn zo veel groepen in de samenleving die extra hun best moeten doen. Daar ga je niet dood van . Je moet gewoon de juiste instelling hebben en niet overal tegenaan schoppen bij voorbaat al.
Je kan er ook in blijven hangen dat je kansen minder zijn op de arbeidsmarkt. Je hier druk over maken, er achter willen komen wiens schuld het is, je hier het slachtoffer van voelen enz enz. Dan bereik je niks, hoe rot het ook is dat we vooroordelen zijn.
Ik denk zelf dat de generatie gastarbeiders een andere mentaliteit had. Het is dus ergens begonnen. Of de arbeidsmarkt ze zo 'gemaakt' heeft weet ik niet, of dat het komt doordat er een bepaalde gedachtengang tot stand is gekomen. Geen idee.. Maar ik denk dat er veel mensen zien dat dit wel de realiteit is. En moeten we dat dan gaan zien als reden voor radicalisering of het plegen van een feit als dit in München? Ik denk dat het een rol kan spelen, maar ook zeker de mentaliteit van zulk soort personen. Maar.. wordt die ook niet gevormd door de (negatieve) ervaringen die ze op gedaan hebben? Vicieuze cirkel..
Mijn mans opa, vader en hijzelf (36) hebben gewoon werk gevonden en behouden. Zijn neefjes van 10 jaar jonger en met een betere opleiding komen nu niet aan de bak, één is gaan solliciteren met een andere naam en na 2 jaar aangenomen voor een simpele baan ondanks zn HBO diploma, de ander heeft Nederland verlaten, de derde is compleet de weg kwijt.
Hoe denk jij zelf dat dit komt? Waarom geven ze schijnbaar kandidaten met een buitenlandse achternaam minder kansen? Zou dat komen door slechte ervaringen of vooroordelen?
Ik vind eerlijk gezegd dat sommige hier makkelijk praten hebben. Zolang iemand niet in zo'n situatie zit kan ie moeilijk oordelen en zeggen dat 'ze' zich niet moeten aanstellen en gewoon maar beter hun best moeten doen. Maargoed ik weet dan wel weer hoe moeilijk en oneerlijk het kan zijn om tweederangs burger te zijn en wat dat psychisch met je kan doen. Ik las gister nog een stuk in deze trant: 'Souad?' Websitebouwer werkt alleen voor mensen met Nederlandse namen - RTL Nieuws En daarmee zeg ik trouwens niet dat er bij zijn die er met de pet naar gooien maar om bijv te zeggen dat al die allochtonen uitkeringtrekkers zijn (wat ik regelmatig hoor), tjah, dat krijg je als ze nergens worden aangenomen, dan word de visuele cirkel in stand gehouden. Maargoed dat heeft verder niets met het topic te maken, dat bijft vreselijk en ziek.
Ik vind dat Tupp het eerder heel mooi verwoordde. Er zijn altijd 'rotte appels', mensen met smoesjes en niet-willers. Die hoef je niet met zijden handschoentjes aan te pakken, net zoals je je eigen kinderen een trap onder hun k*nt zou geven. Maar het is wel heel mooi als we open kunnen blijven staan voor elkaar. Gelijke kansen. Het voordeel van welke twijfel dan ook... zowel voor Souad als voor Henk, als voor Lodewijk, als voor de mevrouw die scheel kijkt, als voor de persoon met dwerggroei... Een persoon beoordelen naar wie hij of zij is. We zijn allemaal als baby ter wereld gekomen. Ook ik denk dat sommige mensen echt ziek zijn in hun hoofd en dat er geen excuus goed genoeg is om een ander iets aan te doen, maar ik denk ook dat de angst die er nu heerst (en die ik zelf ook voel) veel stuk maakt. En wanneer we gaan handelen vanuit die angst en vanuit vooroordelen, zetten we hele groepen mensen op 1-0 achterstand. En dat is geen goede basis voor een vredelievende samenleving. Denk ik.
Dit verhaal is helaas voor veel " blanke" jongeren precies hetzelfde verhaal in deze tijd. Werkloosheid is op dit moment heel hoog. Het verhaal over het buurthuis herken ik erg. Allerlei hulpaanbod en gewoon echt geen mentaliteit om vooruit te willen komen. Echt jammer en daarmee houdt een kleine groep het negatieve beeld in stand ten ongunstig van een grote groep die wel wil.
De aanpak thuis, de aanpak van scholen, de aanpak van de samenleving..... Niet iedereen wordt "succesvol(lees heeft geld en een dikke auto)" door school af te maken en te gaan werken. Waar denk jij dat de meeste jongens mee bezig zijn? Het begint al op jongen leeftijd he?! Fantaseren over een goede baan zit er dan vaak nog niet in....eerder over geld, dure kleding, nieuwste van de nieuwste telefoons, scooters, auto's.......kortom status en indruk maken op de jongens/mannen met veel aanzien. De hersenen zijn nog niet volgroeit, waardoor ze een groot stuk inzicht, inschatten nog niet goed kunnen. Lichamen staan bol van de hormonen er veranderd van alles. Algemeen Ik verbaas me er vaak over hoe erg onderschat wordt wat voor een impact het op iemand heeft als je bij voorbaat al weet dat je niet goed genoeg bent. Dat je geen eerlijke kans gaat krijgen. Dat een deel van de samenleving je uitkotst alleen om je geloof en je afkomst. Ooit wel eens gehoord van...' Als iets je maar vaak genoeg gezegd wordt, dan ga je het zelf geloven'? De ene is mentaal sterker en voelt de drang zich te bewijzen. De ander wordt hartstikke onzeker. Voelt onrecht en ziet geen uitweg. Weer een ander wordt boos en gaat rebellen. De verleiding om de slechte kant op te gaan wordt groter. Auto's stelen, drugs verkopen, inbreken, afpersen enz. De grootste factor van de manier waarop iemand er mee om gaat is natuurlijk de psyche. En je kan er moe van worden dat er wordt genoemd dat wij "(mede) schuldig" zijn. Het is alleen wel de waarheid. Misschien doe jij als individu juist hartstikke goed je best en heeft iedereen eerlijke kansen bij jou. En voelt de 'wij' als een aan al. Met wij bedoel ik het grote plaatje. Overheid, media, bedrijven, scholen, grote groepen van de burgers in hun privé leven. Natuurlijk is een daad als deze nooit goed te praten, echt nooit! Fout is fout. Afschuwelijk beestachtig is afschuwelijk beestachtig. Wel kunnen (daar komt ie weer) wij er wel wat van leren, zoals ik in een vorige post al schreef.
Dat eerste is bij zijn eerste twee neefjes niet zo helaas, de rest van zijn studiegenoten hebben een baan gevonden. Hijzelf ook binnen drie maanden nadat hij met een Hollandse naam ging solliciteren. De tweede is uiteindelijk voor zichzelf begonnen toen hij na 550 sollicitaties nergens was uitgenodigd. Nu is hij dus uit NL vertrokken.
Ik begrijp het juist wel heel goed. Omdat wij, als zwaar gereformeerden, uitgekotst (om in jouw bewoordingen te spreken) door onze eigen landgenoten. Recent nog hier op het forum trouwens.. Maar ik zie in onze groep weinig mensen die daar de samenleving de schuld van geven of bij de pakken neer gaan zitten. Daarom verbaas ik me er dus over.
Maar succesvol heeft in mijn ogen niet zozeer te maken met een dikke auto, maar met je eigen geld verdienen. In de pubertijd zag ik zelf ook niet dat leren belangrijk is maar uiteindelijk ben ik daar achter gekomen. Als je dan in zo'n situatie ook nog hulp krijgt uit een buurthuis en je wil dan niet, hoe is dat dan de schuld van 'ons'? (Om maar in het wij/zij te blijven, ik heb er persoonlijk een hekel aan namelijk.) Ik vind dit ook geen excuus om zo'n daad goed te praten...