Baby huilt bij papa

Helaas duurde dat hier tot een week of 14, voor papa haar kon knuffelen en vast kon houden...
Waarom denk je dat je vriend een hekel aan haar gaat krijgen? Lijkt me niet goed als je dat gevoel hebt..
En andere dingen doen als hij met z'n kind bezig is vind ik ook not done eigenlijk. Klinkt alsof hij niet helemaal snapt dat hij verantwoordelijk is voor een baby?

 

Als eerste van harte!

Als je vriend daardoor een hekel aan jullie kindje gaat krijgen dan klopt er iets niet. Kleintje kan er ook niks aan doen, hij/zij heeft 9 maanden bij jou in de buik gezeten en kent je. Je vriend is nieuw voor je kindje en ik neem aan dat hij werkt? Jij bent de hele dag bij het kindje dus weet al veel sneller wat hij/zij prettig vind.

Probeert hij wel te sussen? wiegen of mee te lopen. Alleen op je mob zitten werkt inderdaad ook niet mee. Hij kan ook jullie kindje lekker in bad doen, keertje wassen in de ochtend gewoon mee laten draaien met alle dingen.

Ik herken het wel, moest met 12 weken weer werken en in de avonden was het soms nogal moeilijk hier soms. Dus kreeg ik berichtjes dat hij haar niet stil kreeg pfff vond ik echt niet prettig om te horen. Uiteindelijk gaat het over, mijn vriend weet nu ook wat hij moet doen om haar rustig te krijgen.

 

Dan zal die echt meer zijn best moeten doen. Dus niet alleen 10 min per dag knuffelen maar ook echt verzorgen; verschonen, wassen, flesje geven. Dan bouw je een hechte band met je kind als vader zijnde, anders is het net als alle andere vreemde mensen die langs komen.
Gewoon je baby aan hem geven en even naar de winkel gaan, dan zal die wel moeten.
En voor meeste vaders is het even wennen, mijn man kon onze zoon in bgin ook niet troosten.

 

Ik denk dat heel veel mannen er problemen mee hebben. En ook het omschakelen van opeens niet meer alles kunnen doen wat ze willen! Zoals het uitslapen van je vriend. Hier ook een ding geweest hoor maar alles went. Ik nam in het begin heeeel veel over, dacht zielig hij werkt al zo hard. Maar ik dan? Ik doe de zorg voor grotendeels en het huishouden ook nog eens en nu ook alweer een tijd aan het werk. Toen heb ik dat van mij afgezet en toch taken laten overnemen en zo kreeg hij steeds meer de handigheid er in.

 

Het klinkt een beetje alsof hij niet helemaal beseft dat hij ook een kind heeft gekregen waar hij wat mee moet. Als hij nu nog steeds in het weekend lekker gaat uitslapen en dan uitgebreid opstaan en in bad.... Ik zou dat sowieso om en om gaan doen. En idd weggaan zodat hij wel moet. Verder zou ik idd niet overpakken. Hij is haar vader en prima in staat te bedenken wat hij zou kunnen doen (te beginnen met telefoon wegleggen en echt gaan sussen... ).

Ik denk dat dit echt een probleem is van er geen tijd en aandacht in willen steken van je vriend.

 

Uhm ja, ik vind het ook fijn (heeeerlijk zelfs) om tot 11 uur uit te slapen, maar dat zit er nou eenmaal niet meer in.
Ik zou er echt niet blij van worden als ik alles alleen moet doen, je bent toch allebei evenveel ouder van jullie kind?
Misschien dat het idd meer komt als er wat meer interactie. Sommige mensen zijn nou eenmaal geen baby-ouders, al vind ik dat eigenlijk nog steeds geen excuus.
Wel heel goed dat je al wel eens alleen weg bent gegaan, zo maakt hij ook wat vlieguren.

 

Hier ook tot 3 maanden voordat papa ok was.
Scheelt dat het de derde is, alles op het gemakje is er al een tijdje niet bij
Maar mijn vriend heeft ook niet veel met baby's hoor, pas als ze gaan praten gaat het wat meer leven voor hem zeg maar. Al is ie gek op alledrie en hij draait gewoon de diensten (flesje, luier, badje) mee. Hij heeft ten slotte ook voor ze gekozen, niet alleen ik

 

Mannen gaan (een enkeling daargelaten) niet uit zichzelf opeens bedenken wat ze zouden kunnen doen. Als jij iets verwacht, dan moet je daar duidelijk over zijn.

 

Zoals de meeste al zeggen, hij moet meer in de verzorging doen.
En heb je ook al met hem gepraat?
Ik had die angst met 2/3 weken ook. Was bang dat m'n vriend ons maar lastig zou vinden waardoor ik dus ook niet echt relaxed was, wat dus voor meer spanning bij onze zoon zorgde.
Uiteindelijk met hem gepraat en dit bleek totaal niet het geval te zijn. Hij dacht dat ik ons zoontje juist heel erg bij me wou houden en wou mij de ruimte geven om hem langzaam "los" te laten.
In het begin was hij ook niet relaxed als hij hem vast hield. Een beetje de angst dat ie zou gaan huilen, en voelde de druk dat hij hem stil moest krijgen want het is ook zijn zoon. Nu is het zelfs zo dat ik laatst mijn zoon niet kon kalmeren en mijn vriend is toen rustig met hem op bed gaan liggen en kreeg hem in slaap.

Doe het desnoods in stapjes zodat zowel je dochter als je vriend kan wennen.
Dat hij alle flesjes doet als hij thuis is. En zo opbouwend tot je dochter een stuk vertrouwder is met hem.

 

Oh ja en dit inderdaad. Na 15 jaar moet ik nog steeds alles vragen anders gebeurt het niet. Ze zien het vaak niet of hebben andere prioriteiten dan jij. Vragen/praten is dus de oplossing.

Oh en als mijn vriend de eerste weken voor haar zorgde, zorgde ik dat ik de ruimte uit was. Zodra ze mij waarnam (rook, hoorde) begon ze te huilen. Als ik er niet was, was papa vaak wel ok.

 

Misschien heel bot, maar laat papa het zelf maar verzinnen dat hij niet 2 dingen tegelijk kan doen? Iets tegen iemand zrggen kan soms averechts werken.

Mijn moeder (stapje verder weg i know) liet zich ook niet vertellen hoe met de baby om te gaan. Dus werd hij in een andere houding gevoed, Andere volgorde luiers verschonen ivm voeding, te snel neerleggen na de fles etc. Ze wilde het perse op haar manier doen "want die baby paste zich wel aan'. Ik ben gestopt er wat van te zeggen maar heb wel gezegd dat als ze deze manier aanhield ook maar bleef slapen want zij had het gedrag vd baby dan veroorzaakt. Na 2 weken niet luisteren, had ze binnen een halve dag door dat het toch niet ging zoals zij het wilde.

Maar ik denk dat misschien je het je vriend zelf moet laten oplossen. Dat je er wel bent voor hem als hij dat wil, maar dat je niet meer gaat zeggen dat hij zijn telefoon weg moet leggen (hij weet dit inmiddels dat jij dat vindt).

Alleen een beetje lastig idd als jij gaat rusten. Misschien dat je dan kan vragen of hij even naar buiten gaat met de baby?

 

Hier heb je absoluut gelijk in. Mijn man is ook zo. "Wil je stofzuigen" werkt niet. Hij zegt wel ja, maar je kan er 3 weken op wachten. Maar "kan jij vanavond voor 7u boven en beneden stofzuigen incl de trap en wc" werkt hier wel (met een kleine herinnering soms).

Maar qua baby laat ik het ook steeds meer gaan. Ik ben idd degene die aangeeft dat hij in bad moet (om de dag tot voorkort), dat hij naar de kapper moet evt en dat de melk of luiers op zijn. Maar ik sta niet op zijn vingers te kijken verder. Ook niet met het inpakken van luiertassen. Dan wordt er wel eens wat vergeten, en de echt belangrijke dingen vraag ik nog even na (papfles gister bijna vergeten). En soms heeft ie dan geen fruitje mee of geen soepstengel. Ok. Dat is dan maar zo. Maar hij doet het wel

 

Wat ik heb gedaan.... Heb een dagje sauna geregeld en gezorgd dat ik vroeg weg moest. Briefje met de voedingen klaargelegd en voor de zekerheid een dagritme. Daarna.... Dag papa! Toen kwam hij er achter dat het best veel werk is een kleintje maar ook dat hij moest aanpassen en meer moest helpen. Geef aan dat je telefonisch niet bereikbaar bent en ga even er uit.... Dat was hier de eye-opener voor mijn man.