Hey dames wat leuk.. het begint te lopen 😊 Bedankt voor jullie ervaringen 🙈😍 Hihihi meer is altijd welkom iris.. hoe meer hoe beter 😄 Die relatie is erg rottig verlopen, kreeg dankzij mijn ex een miskraam (de wijze waarop houd ik liever privé maar dat snappen jullie vast wel) en de relatie verliep echt niet goed... Voelde me erg slecht en depressief en het liep gewoon helemaal niet lekker, werd vaak gekwetst en gebroken en heb eigenlijk nooit een gezonde relatie gekend. Door mijn ex, de miskraam en de curettage eerst in een super diep en donker gat beland, toen ging ik googlen en stuitte op dat inseminatie gebeuren... werd mijn lichtpuntje in het donker 😊 Stiekem ovulatie testen kopen en me inlezen terwijl ik me er mentaal op voorbereidde om de relatie te beëindigen.. heeft uiteindelijk een jaar geduurd, maar het heeft me wel sterker gemaakt en ik weet erdoor wat ik wil en wat mijn plekje is in deze grote wereld. Mijn plekje is als trotse moeder van mijn toekomstig kroost een heel gelukkig en fijn plekje en ik kijk er maar uit om dat kleine wondertje eindelijk te mogen ontvangen, ik ben er in elk geval klaar voor... 😇 Een vent in mijn leven zal niet meer gebeuren, ik voel me fijner, veiliger en sterker zonder hihihi Heb al drie mooie tuurtesten gehad afgelopen week, morgen ochtend weer een met ochtend urine benberg benieuwd of m'n streep al mooi is opgelopen 😆😆 Sorry voor het heftige verhaal op dit tijdstip, maar ik kan het helaas niet veel mooier maken dan het is. Ik denk meer aan het nú en aan de toekomst, heb het goed een plekje kunnen geven en word er (gelukkig) niet zo snel meer emotioneel van 😊 Slaap lekker meiden! En nogmaals bedankt voor de verhalen 🙈🙈 Probeer het topic een beetje te promoten hihihi ❤
Jeetje wat pittig zeg. Zoiets gun je niemand. Wat super spannend. Wie weet is het gewoon in een keer raak 😊 Hier nog een tip. Heb je een psycholoog, ik kan me dat zo voorstellen met het bovenstaande verhaal. Zo niet... Ik heb een kaar of 6 geleden een depressive periode gehad. Doordat er tijden de zwangerschap vreeslijk veel op me af kwam heb ik er voor gekozen me te laten monitoren. Eens per maand een gesprekje gewoon om een terugval te voorkomen. Ik was best bang voor en postnetale depressie. Gelukkig nergens last van gehad maar ik vond het wel heel erg prettig dat ik een soort controle had.
Hey AnnaCF Nee loop momenteel niet bij een psycholoog, vroeger wel gehad omdat ik al langer bekend ben met manische depressie en PTSS. Heb er uiteindelijk niet heel veel aan gehad omdat ik moeilijk controle los laat en zorgen uit handen geef. Door de jaren heen vaak een veel met mezelf geworsteld, maar wel manieren gevonden om er mee om te gaan. Nu eigenlijk geen 'goog' meer nodig (gelukkig) Angst voor een postnatale depressie is hier ook sterk aanwezig, heb daar nog geen manier voor gevonden om te relativeren en mezelf gerust te stellen. Veel liefs, Flynn ❤
Ik weet niet precies hoe ik het moet verwoorden en wil je ook geen verwijten maken maar ik krijg bij je berichtjes toch de indruk dat er een aantal dingen zijn die je niet helemaal goed hebt overdacht. Bewust alleen een kindje krijgen doe je heel bewust. Het is een ander traject dan dat je geconfronteerd wordt met een zwangerschap en dan dus ineens moet bedenken wat je wil en in zeer korte tijd van alles op een rijtje moet krijgen. Ook stellen beginnen meestal vrij bewust aan kinderen en wegen de mitsen en maren af. Ongeveer op het moment dat je een ZI krijgt open je hier een topic omdat je je mentaal wil voorbereiden op wat komen gaat. Het lijkt me logischer dat je hier als eerste over nadenkt. Kan ik het alleen, heb ik de nodige hulp om me heen voor het geval de dingen anders gaan dan normaal of als ik ziek wordt. Je moet over de meest deprimerende situaties nadenken want je weet dat een kindje voor 100% afhankelijk is van jou. Je hebt een heel behoorlijke geschiedenis als ik het zo lees wbt je PTSS en je manische depressie. Dat is niet niks. De hormonale veranderingen in je lichaam kunnen nogal wat met je doen. Dat zijn gewoon dingen waar je bij zo'n vreselijk bewuste keus over na moet denken en niet op het moment dat een ZI op de planning staat. Stel nu dat je weer in een manische periode terecht komt, waar gaat je kindje dan naar toe? hoe voorkom je dat jou zoontje of dochtertje hier de dupe van wordt? Er zijn 100.000 redenen waarom je graag een kindje wil en dan maakt het misschien niet eens uit of je het alleen doet of samen met iemand. Maar leg jou geluk (en dat geld ook voor stellen) alsjeblieft niet in de handen van zo'n klein wezentje. Want gelukkig zijn met een kind is iets anders dan gelukkig worden door een kind. Nogmaals geen verwijten en wellicht heb ik je posts niet goed geïnterpreteerd. Het is enkel de indruk die ik van je krijg.
Hoi hoi Denk dat je verkeerd begrepen heb, zoals ik al heb geschreven ben ik erg gelukkig met mijn leven nu. De PTSS heb ik overgehouden aan trauma's uit het verleden maar ook hier kan ik na al die jaren prima mee omgaan. Leg het geluk zeker niet in de handen van een baby, ik ben gelukkig. Ik weet ook al welke steun ik heb, zijn alleen niet veel mensen in mijn omgeving met wie ik hierover kan kletsen omdat ik niet werk (dus geen collega's heb) behoorlijk op mezelf ben en mijn vrienden zorgvuldig uitzoek (op 2 handen te tellen). Ik kan inmiddels heel erg goed met de depressies en PTSS omgaan, zo dusdanig goed dat ik hier niet veel last van heb. De ervaringen, verhalen en mentale steun die ik hier zoek, komt doordat ik in een zeer christelijke omgeving woon. Kan hier dus helaas niet zomaar met Jan en alleman over praten. Hiervoor heb ik mijn ouders, goede vrienden en daarvoor was ik dit topic gestart. Puur uit nieuwsgierigheid naar de verhalen van anderen die mij voor zijn gegaan, deze verhalen, adviezen en tips kunnen later altijd nog van pas komen.. en ik kan me ermee sterken als ik er een keer doorheen zit
Dit is het eerste berichtje wat je hier op dit forum hebt gepost nog geen 1,5 maand geleden. Je bent pas 21? je geeft hier boven aan dat je niet werkt, waarom niet? Hoezo weet je nu al zo stellig dat je nooit meer een fijne en lieve man tegen gaat komen? Niet dat je een partner hoeft te willen maar nu al zo stellig weten dat je zo beschadigd bent dat dat vertrouwen voor altijd weg is. En hoe ga je je kind leren dat niet elke man een griezel is? Het enige wat ik kan denken is zet die kinderwens even in de vriezer, meld je aan voor een studie en ga genieten van je jonge jaren. Ga jezelf ontwikkelen, beter leren kennen en zoek je weg in deze maatschappij. Je sluit bij voorbaat zo vreselijk veel deuren voor jezelf. Je zal ongetwijfeld een lieve moeder worden maar dat zal ook over een aantal jaar vast niet anders zijn. Ik kan er niks aan doen maar krijg echt de kriebels van je hele verhaal.
Ik sluit die deuren heel bewust, ik heb zelf niet de mogelijkheid om te werken (door depressies en PTSS) of een studie op school te volgen. Echter zijn thuis studies prima te combineren met het moederschap. Ook al krijg ik het vertrouwen terug, kies ik er alsnog heel bewust voor om geen partner meer in mijn leven te laten. Ik ben gelukkiger met mezelf dan wanneer ik een relatie heb. Zoals ik eerder had gezegd ben erg op mezelf en lig er echt niet wakker van of ik een vent in mijn leven heb of niet. Mijn kindje is vrij in de keuzes, ik kan mijn angsten en dergelijke prima opzij zetten, en er erg goed mee omgaan. Vorig jaar april ben ik zeer bewust begonnen met plannen, heb een eigen vrijstaand huis, zeer lieve ouders die ik het laatst heb verteld en die mij door dik en dun steunen. Een huisarts die mij ondersteunt en 4 hele lieve vrienden die op de hoogte zijn. Alles is al geregeld van hondenoppas tot de verloskundige, en ik voel dat ik er klaar voor ben. Waarom je er de kriebels van krijgt dat begrijp ik niet. Ik voel geen behoefte om te studeren, door te leren of te gaan werken. Ik krijg een volledige uitkering en mag niet eens werken vanwege mijn psychische en lichamelijke gezondheid. Ik heb veel meegemaakt wat Ik allemaal een mooi en fijn plekje heb gegeven en waar ik nu prima mee om kan gaan. Jammer dat je alleen het negatieve leest, want ik ben zelf erg positief ingesteld en zie juist ontzettend veel mogelijkheden. Elk mens is anders en heeft andere redenen om dingen te doen, maar om dan te zeggen dat je er de kriebels van krijg ? Sorry maar ik had andere woorden gekozen. Voortaan hou ik de dingen wel voor mezelf, de mens van tegenwoordig oordeelt veel te snel. Nogmaals erg jammer dat je alleen het negatieve leest, ik heb duidelijk geschreven dat ik erg goed met mijn dingetjes om kan gaan en dat ik er geen problemen of last van ondervind en de nodige steun om me heen heb..
Beste Flynnagan, Nergens schrijf ik dat ik denk dat je een slechte moeder zal zijn, of dat je de middelen niet hebt om een kind in zijn of haar onderhoudt te voorzien. Jij post je verhaal op een forum en dan heb je gewoon niet altijd alleen maar de jaknikkers die antwoord geven. Dat is overigens wel een keus die je kan maken, alleen maar jaknikkers in de buurt maar daar leer je over het algemeen niet zo heel erg veel van. Je bent een volwassen vrouw en je mag je eigen keuzes maken in dit land. Je vraagt om tips en advies maar blijkbaar mag dit dus geen kanttekening zijn. Ik denk dat je het FT moederschap niet moet onderschatten. Als jij een simpele baan al niet aankan hoe denk je dan in vredesnaam dat het moederschap er uit ziet? dit is nog 100x zwaarder dan een FT baan. Ik wil je in elk geval veel succes wensen.
Vol verbazing alles gelezen en compleet eens met deze respectvolle post. Er zitten hier volgens mij wel meer vrij jonge BAM- vrouwen op het forum, maar als dat al in te schatten is via een forum, hebben die vaak een stevige basis. Je zegt aan de ene kant overal goed mee om te kunnen gaan, maar aan de andere kant dat je door depressies e.d. niet kunt studeren of werken en zelfs afgekeurd bent. Dat is niet niks en zoals Annacf al zegt, moederschap is ook een baan en wat voor een. Wilde Anna even bijvallen, niet jou aanvallen dus hoop dat je dit niet als negatieve aanval leest maar oprechte spiegel.
Hoi hoi Ik ben met het traject bezig... 4 jaar terug ben ik hier over na gaan denken.. Informatie gezocht over van alles, hoe t voor een kindje is, wat voor donor wil ik? En enz.. 2 jaar terug de beslissing gemaakt om t te doen. Ik heb me 5 mei 2015 ingeschreven bij het umc utrecht. Afgelopen maandag mocht ik 2 donoren uitzoeken/matchen, hele leuke ervaring. Dus mag ik dus over 14 dagen (met positieve ovu test) de eerste poging gaan doen.. Super veel zin in Voor jou ook zeker spannend.. Succes!