Ik kwam net op dit artikel, waarbij 2 moeders aan het woord komen, die kun kind een keer ergens vergeten zijn. Don't worry: Deze verhalen lopen goed af! Slechte moeders? Deze vrouwen vergaten hun kind - RTL Nieuws Ook ik ben een paar keer vergeten mijn kind af te zetten op het KDV. Ik zat al met mijn gedachten op het werk en reed zo de verkeerde kant op. Mijn zoontje was nog heel klein en maakte nog geen geluid op de achterbank. Nu zou me dit niet meer overkomen, want nu krijg ik meteen commentaar van ze, dat ik de verkeerde kant op ga. Maar ook nu gebeurt het me dus wel eens. Niet dat ik ze helemáál vergeten ben dan, maar ik rij dan meteen de provinciale weg op i.p.v. één straat eerder naar rechts voor het KDV. Ik moet dan wel even 4 km terug (ben dan 1 of 2 afslagen verder voor ik het me besef). Dus niet dat ik ze in de auto heb laten zitten bij mijn werk. Ik ben me hierdoor wel bewust geworden van het feit, dat als je met je hoofd ergens anders zit, dit soort dingen kunnen gebeuren. En als er dan iets zwaars speelt, wordt het risico alleen maar erger. Ik zal dus ook nooit meer bij een bericht, waarbij een baby is vergeten in de auto, en is komen te overlijden, denken: Hoe kun je dat nou doen?! Maar goed, ik ben benieuwd wie zijn/haar verhaal hier kwijt wil/durft. En voor degenen, die bang zijn voor te veel commentaar, heb ik een anonieme poll toegevoegd.
Niet met vergeten weg te brengen of dat ik hem alleen gelaten heb of dat hij überhaupt een keer alleen is geweest. Maar wel een keer dat ik hem om 1 uur op zou halen bij de gastouder en zij appte van: hij slaapt nog, zal ik je appen wanneer hij wakker is of kom je hem om drie uur halen? Dus ik zei: app maar wanneer hij wakker is Ondertussen ben ik lekker gaan Netflixen omdat ik het huis aan kant had en dus wat tijd over - en schrok ik me rot om half vier. Ze had niet geappt want zij dacht dat ik hem om 3 uur kwam halen. Nou ja, te laat met ophalen dus Dat soort dingetjes heb ik hier wel eens vaker gehad. Vaak gaat het om een kwartiertje te laat of een paar minuutjes - maar meer niet. Ik ben blij dat ik een flexibele gastouder heb.
Nee gelukkig niet en ik vergeet altijd alles, tas, telefoon, autosleutels, maar gelukkig nog nooit 1 van de kinderen.
Ik ben ze nooit vergeten maar dat was vooral omdat ze altijd bij mij in de doek zaten of aan de borst lagen. En als ik ook maar 1 stap weg durfde te nemen (even alleen naar het toilet ofzo) dan zetten ze allebei een keel op. Dus zij zorgden er zelf voor dat ik mij altijd bewust was van een klein bol babytje dat gezegd hebbende: ik snap het absoluut dat je je kind kunt vergeten! En mijn hart breekt als ik verhalen hoor van ouders die hun kind vergeten zijn en het slecht afliep. Wat een afschuwelijke drama's zijn dat... En als ik geen tbm was maar zoveel ballen omhoog moest houden als sommige mensen, zou het mij ook kunnen overkomen dat ik mijn kinderen vergeet.
Nou, dat gaat helaas behoorlijk gemakkelijk. Denk: baby van vier maand die talloze keren wakker wordt 's nachts, twee oververmoeide ouders die beiden voltijds werken, en een halfslapend ritje naar de onthaalouder waarbij je opeens ontdekt dat je al halverwege je werk bent, inclusief baby.
Nee. Ik zie het ook niet zo snel gebeuren. Misschien eerder bij mijn man, die kan soms erg chaotisch bezig zijn. Maar ook hem is het nog nooit gebeurd.
Dat is niet je kind vergeten. Dat is de oppas vergeten. Vergeten zijn voor mij die heldere lichten die zoveel met zichzelf bezig zijn dat ze een kind in de auto laten zitten of naar huis rijden na het shoppen bij ikea en er dan thuis achterkomen dat hun kind nog in smalland zit. Sorry daar is geen enkel excuus voor te verzinnen. Ik moet ook heel veel ballen in de lucht houden maar dat gaat mij echt niet gebeuren.
Nee dat is nog nooit gebeurd en hopelijk blijft dit ook zo. Kan mij ook echt niet voorstellen dat ik ze zou vergeten. Mijn gedachtentrein stopt nooit, en ik moet enorm veel ballen in de lucht houden, maar mijn kinderen zijn altijd het eerste en het laatste waar ik aan denk. Die vergeet ik echt niet. Andere dingen daarentegen...
Dat bedoel ik, je kind vergeten daar kan ik echt niet bij hoor. En ik lees het ook wel eens in kranten, maar snap er werkelijk helemaal niets van dat je dat gebeurt.
Nou, ik vind dat ook je kind vergeten hoor. Niet beseffen dat je kind nog steeds op de achterbank zit, en gewoon doen wat je op een andere dag zou doen als je je kind niet bij had... Is me wel degelijk overkomen, en het is een heel onprettig gevoel. Gelukkig zonder gevolg. Ik zal dus ook nooit zomaar roepen dat het me nooit zou overkomen.
Niet vergeten, wel een keer kwijt geraakt. Mevrouw schoot de lift in terwijl ik nog stond te praten met een buurvrouw. Een lol dat ze had (toen net 2), toen ze weer beneden was
Kun je me uitleggen hoe je dit kan overkomen? Ik snap het namelijk echt helemaal niet en kan me er helemaal niets bij voorstellen? Wat zorgde er voor dat het gebeurde? Ben gewoon echt heel erg benieuwd
Ik was doodop. Dat is alles. Kind met zware reflux, kma en een aangeboren aversie van slapen. Hersenen functioneren niet meer. Je leeft op automatische piloot. Rijden naar het werk was een default mode, dus dat deed ik.
Nee ik ben haar nog nooit vergeten en ik ga er ook niet vanuit dat mij dat ooit zal gebeuren. Ik snap niet zo goed dat je je kind kunt vergeten ook al ben je nog zo vermoeid of wat dan ook.
Mijn kinderen zijn altijd in mijn gedachten. Sinds ze er zijn denk ik aan ze. Kan me dan ook niet voorstellen ze te vergeten. Soms ook erg lastig, zo vind ik het lastig me volledig te focussen op mijn werk of andere belangrijke dingen. Mijn kinderen spoken altijd door mijn hoofd, en dan om de gewone dingen. Ben niet overbezorgd of altijd bijv contine aan het checken wat ze doen, maar heb ze gewoon in gedachten