Hoi ladies, Ik zit momenteel met een dilemma, eigenlijk al best een tijd, maar het voelt alsof de tijd nu rijp is om echt een keuze te maken: Onze oudste is ernstig meervoudig beperkt. We hebben nog geen diagnose, maar haar motorisch niveau is die van een baby van een maand of 2, cognitief/sociaal-emotioneel is ze waars verder, hoewel dat niet getest kan worden omdat ze niet kan praten en een visuele stoornis heeft. Verder is haar weerstand erg laag en heeft ze gedragsproblemen. De zorg voor haar wordt steeds intensiever, inmiddels hebben we 2 hulpen thuis, gaat ze sinds deze week 2 weekenden per maand naar een logeerhuis en doordeweeks naar het Kdc. Onze jongste dochter is een engeltje we zijn echt heel dankbaar dat ze zo'n lief vrolijk meisje is dat zich uitstekend ontwikkeld. Mede voor haar willen we graag nog een derde kindje. Maar, nu komt het probleem: moet ik daarbij nog wel willen werken? Ik werk nu ruim 7 jaar bij hetzelfde bedrijf, heb een goede functie (nu weer 24 uur) maar het laatste jaar heel veel 'gezeur' gehad omdat ik steeds in de knoei komt met de zorg voor onze oudste. Ze is afgelopen winter in 12 weken tijd 10x ziek geweest, nee ik overdrijf niet. De virussen vlogen ons om de oren. En door haar aandoening is het niet een simpel verkoudheidje, maar direct een week zeer hoge koorts en doodziek. Ik houd m'n hart vast voor aankomende winter. In januari ben ik op het matje geroepen; ik mocht niet meer vrijnemen/zorgverlof opnemen om voor mijn dochter te zorgen en er werden serieus getwijfeld of ik nog wel een toekomst had bij het bedrijf vanwege mijn 'thuissituatie'. Uiteindelijk kwam het goed, en heb ik kunnen laten zien wat ik waard ben. Maar er is nog steeds veel 'gedoe', er wordt vanuit het Kdc aan me getrokken dat ik me meer moet laten zien en bij therapieën aanwezig moet zijn, er zijn gemiddeld 20 controle afspraken per jaar bij de specialisten waar ik met haar naartoe moet. Er moet verbouwd gaan worden (garage moet helemaal verbouwd worden tot slaap/badkamer voor haar) waar ontzettend veel tijd in gaat zitten (overheid, architect, aannemers, financiering etc) we hebben de administratieve rompslomp rondom het pgb, het geregel, het gedoe. Ik kom handen en tijd tekort met mijn werk erbij. Ik merk dat ik me niet lekker kan concentreren en het plezier in mijn werk kwijt ben. Ik zou graag wat anders gaan doen maar ik heb nu de tijd/energie/middelen niet om te solliciteren, en trouwens ze zien me aankomen. Ik mag geloof ik dankbaar zijn dat ik nog een baan heb. Mijn man doet veel van de verzorging van onze oudste omdat ik dit door bekken/rugproblemen niet kan. Maar hij is onlangs voor zichzelf begonnen en maakt vanaf september weken van 60 uur, hij kan dus niet meer bijspringen als ik het op het werk niet geregeld krijg om vrij te moeten nemen of als er een ziek is. Het liefst zou ik zeggen ik stop er lekker een paar jaar mee. Mij rustig kunnen concentreren op de kindjes en alles eromheen. Maar mensen, wat een stap om ermee op te houden, mijn financiële onafhankelijkheid op te geven en nergens meer een plek om even mijn eigen persoontje te zijn. Daarnaast zouden we voor nu een financiële stap terug doen, hoewel ik niet goed weet of dat straks nog zo is omdat mijn man dus onlangs voor zichzelf is begonnen. Kortom een hoop onzekerheden. Maar man, wat ben ik toe aan rust. Even geen getouwtrek meer, het eeuwige zoeken naar een balans tussen werk en privé, wat me nu na 4,5 jaar met onze oudste eigenlijk nog steeds niet is gelukt. En straks met onze diepe wens voor een derde kindje nog lastiger zal gaan worden. Als ik nu nog een baan had waar ik echte passie voor zou voelen zou ik ervoor willen blijven knokken. Maar dat is dus niet zo, ik zou in de toekomst graag iets anders gaan doen. Het voelt als falen om nu op te geven, maar het lukt me gewoon niet om al deze ballen in de lucht te houden. Het lucht op om dit zo neer te zetten, en ik hoor het graag als iemand tips of advies heeft. Bedankt voor het lezen van mijn (onsamenhangende) verhaal
Respect hoe je dat al die tijd hebt weten vol te houden! Ik snap dat het in deze situatie fijn is om soms even 'je eigen ding' te kunnen doen, maar als je het daar niet naar je zin hebt is het ook geen plek om even afstand/ rust te nemen van de thuissituatie. Wat hierboven ook al werd gezegd, als jullie het financieel aan kunnen dan zou ik ook stoppen met werken, maar dat moet je misschien even goed bekijken hoe dat er nu uit gaat zien nu je man voor zichzelf is begonnen. Heel veel succes en daarbij, wij kunnen allemaal wel wat adviseren en zeggen wat wij zouden doen, maar uiteindelijk gaat het om jou en jouw gezin, dus ik zou goed met je man in gesprek gaan en dan uiteindelijk de keuze maken die bij en in jullie leven past.
Jeetje, lastige situatie zeg. Ik vind het lastig om te zeggen wat ik zou doen. Probeer je hart te volgen. Hoe staat je man erin? Kun je misschien eerst ouderschapsverlof opnemen om te zien hoe zo'n situatie je bevalt.
Als je genoeg inkomsten hebt om het leven te leiden dat jullie willen leiden zou ik het zeker doen. Je gezin kan net zo goed bijdragen aan jouw persoonlijke ontwikkeling. Zowel op je werk als bij je gezin wordt je op een bepaalde manier geleefd. Echt tijd voor jezelf heb je alleen als je 100% mag bepalen wat je gaat doen. Dat kan je thuis misschien wel beter af en toe inplannen dan onder werktijd. Mij heeft stoppen met werken ontzettend veel rust gegeven. Focus op het gezin, daarnaast genieten van de mooie momenten en af en toe tijdens een rustmomentje nadenken wie ik ben en wat ik wil. Ik ben nog maar 3,5 maand gestopt, maar ik heb al wat kleine persoonlijke stapjes genomen. In de gekte van een baan, een gezin, een huishouden en een sociaal leven vergeet je jezelf soms. Met minder ballen om in de lucht te houden kom je jezelf misschien zelfs weer tegen. Succes met je beslissing!
Wat voor bedrijf heeft je man? Zit daar voor jullie samen een toekomst in wellicht? Lastige is nl als je eenmaal stopt, hoe.meer tijd je er uit bent hoe lastiger je weer terug kan in het werkzame leven. Ik zou in jouw positie overigens stoppen, richten op gezin en misschien onderzoeken wat je wilt, oriënteren welke studie toekomst voor switch/bedrijf partner versterken/eigen onderneming, maar zeker niet zo doorgaan.
Porh dat klinkt pittig allemaal zeg. Wat verdrietig dat jullie oudste zo zwaar gehandicapt is. Je zegt niet zoveel over het financiële aspect maar ik neem aan dat het wel mogelijk is? En hoe zit het wat betreft financiële zekerheid van je man nu hij een eigen onderneming heeft? Komt er weer meer zorg voor je dochter (s) bij jullie als je door stoppen van werk geen kot of andere toeslag meer krijgt? Want dat zou het ook mogelijk weer zwaarder kunnen maken. Ook zou je de afleiding van werk misschien wel kunnen missen misschien. En misschien niet zon leuke vraag om te stellen maar denk je dat op dit moment gaann voor een derde al haalbaar is? Hoe dan ook;ik kan me goed voorstellen dat je naar rust verlangt!
Heb na de geboorte van de jongste volledig ouderschapsverlof gehad, zou eigenlijk tot februari thuis zijn maar er werd me een uitdagende functie aangeboden dus ben ik in november weer gestart, waarmee dus automatisch mijn recht tot ouderschapsverlof kwam te vervallen volgens de personeelsadviseur.
Wat fijn om jouw positieve ervaring te lezen, die rust dat is precies wat we nodig hebben idd. Echt alsof je jezelf eigenlijk al jaren voorbij aan het rennen bent. Maar ik denk steeds dat er betere tijden zullen komen, dat we een ritme zullen krijgen, maar dat gebeurd steeds niet. Bedankt!
Mijn man is communicatie adviseur voor gemeenten iets waar ik niet veel kaas van gegeten heb. Hij werkt ca 36 uur voor een detacheerder en straks ca 24 uur voor zichzelf. Ik heb daar behalve mis de administratie niet veel te zoeken Maar je slaat de spijker op z'n kop in de zin van: twee jaar thuis blijven en bedenken wat ik nu ECHT wil doen. En dan evt een studie volgen of een andere baan zoeken tzt. Maar eerst 2 jaar de focus hebben op mijn gezin.
Dan ook nog een kleintje erbij ? Ik zou eerst wachten tot je in rustiger vaarwater zit. Garage klaar, pgb geregeld en daarna verder kijken. Kun je het financieel aan als je man alles draagt per direct stoppen natuurlijk meestal worden die 60 uren alleen maar meer als het bedrijf goed gaat lopen. Wat ik zelf zou doen is mijzelf inhuren en betalen uit het pgb, de uren waar er geen hulp is moge dat dan duidelijk zijn en de baan opzeggen ( zelf werk ik in de gehandicaptenzorg )
Mijn man heeft een vast contract bij een detacheerder, 4 dagen per week, (hij had eerst een papadag) hij verliest geen inkomen want dat blijft gelijk, alles wat hij nu voor zichzelf gaat verdienen komt er bovenop. Dus dat is een groot voordeel qua financiële zekerheid. Hij heeft nu al voldoende werk tot volgend jaar december qua projecten er kan zelfs niks meer bij. Maar goed dit gaat dus ook ten koste van de tijd dat hij met het gezin bezig kan zijn. Daarnaast hebben we momenteel ook het probleem dat we voor de jongste nu gastouder oid moeten zoeken omdat de oma's hebben aangegeven niet meer wekelijks te willen oppassen en er kwam ook steeds iets tussen. (Lekker last minute stress) Scheelt dus nog eens 300 EUR per maand als ik zou stoppen.
Nou precies dat van een derde kindje krijgen is hier een heel ding geweest. Mijn man was eigenlijk niet zo enthousiast, heb hem er echt een beetje in moeten 'overtuigen', ineens was hij helemaal om en toen wilde hij het ook wel per direct. Dat er niet zo veel tijd zou zitten tussen onze jongste en de baby. Ik snapte dat wel, en zo is er een soort compromis ontstaan van herfst 2016 starten. Dit is alleen iets eerder geworden maar goed, ik snap je punt en moet idd nog maar zien of ik dit nu wil doorzetten. Ja dat inzetten van pgb om mijzelf in te huren had ik ook aan gedacht, alleen; een weekend logeren in een logeerhuis kost (schrik niet!) 500 EUR. Dit wordt betaald vanuit het pgb. Verder hebben we nog de 2 thuishulpen, gemiddeld 30 EUR p uur, 4 uur per week. Er blijft op die manier weinig meer over om mezelf van te betalen maar bedankt voor de tip!
Pfff ik word al moe en beroerd als ik het alleen maar lees. Hoe gaat het met jou? Voel jij je nog energiek en gezond of ben je opgebrand? Ik zeg het niet snel, maar is het een idee om je ziek te melden? Mensen blijven voor minder thuis om op adem te komen! Ik vind dat ze op je werk weinig begripvol reageren en jij blijft maar doorbuffelen. Dat houdt toch geen mens vol? In de tijd dat je ziek thuis bent, kun je uitzoeken wat je nu echt nodig hebt. Want zo te lezen heb je weinig te willen omdat het leven zo voorbij raast. De zorg voor een ziek/gehandicapt kind is vreselijk zwaar. Ik zou iedereen een halt toeroepen, zowel je werk als de zorgverleners zoals het mkd die je vaker verwachten. Zorg voor jezelf, dat is wat nu telt!
Nu schieten de tranen in m'n ogen... Ik doe heel erg mijn best. Maar het lukt gewoon niet. Ik durf me niet nog eens ziek te melden, ik heb dat in januari gedaan en daarna werd ik dus op het matje geroepen en kreeg ik mijn laatste waarschuwing. De druk is hoog, erg hoog daardoor. En het voelt als falen. Linksom of rechtsom doe ik iemand tekort. Als ik op mijn werk zit doe ik mijn kindjes tekort, als ik thuis ben vanwege de kindjes doe ik mijn werk tekort, als ik savonds moe ben doe ik mijn man tekort, als ik op zondagavond bedenk wat ik allemaal niet heb kunnen doen deze week voel ik me zo schuldig. Ik doe absoluut helemaal niks voor mezelf, want heb nergens tijd voor. En ben afgepeigerd aan het einde vd dag. Enige waar ik echt alleen maar energie van krijg is mijn jongste dochter, jeetje wat klinkt dat triest, eigenlijk. Bedankt voor je berichtje meid.
Wat heftig zeg, voor je en jullie! Toen het ruim 2,5 jaar geleden niet zo goed ging met onze oudste (achteraf werd hij gepest op school, dat was toen nog niet zo duidelijk, hij wordt binnenkort ook op hoog- of meerbegaafdheid getest), hij zat slecht in zijn vel, we konden er toen de vinger nog niet op leggen, heb ik ook besloten te stoppen met werken, omdat ik er van overtuigd was dat dat beter zou zijn voor hem. We wilden voor hem dat er als hij uit school kwam altijd iemand van ons was. Want natuurlijk is werken fijn, om iets voor jezelf te hebben, maar ik vind dat mijn kind(eren) altijd voor gaan. Financieel kon het, we hebben nog 'snel' een ander huis gekocht, zodat we onze hypotheek rond kregen, en toen heb ik mijn contract niet laten verlengen. En het heeft echt goed uitgepakt. Doordat ik rust kreeg, kon ik veel objectiever naar mijn zoon en de school kijken, en tot de conclusie komen dat deze school nooit zou gaan bieden wat onze zoon nodig heeft. Dus hebben we een andere school opgezocht. Daar ging het meteen zoveel beter. Dat kwam deels door de nieuwe school, maar ook echt doordat ik er altijd voor hem was, en er rust was thuis. Ondertussen ben ik weer aan het werk gegaan, iets totaal anders, maar juist doordat ik thuis was had ik tijd om na te denken wat ik wilde. Het ging en gaat zo goed met onze zoon, dat ik de stap weer durfde te wagen. Ik heb geen seconde spijt gehad van die 2 jaar thuis, het gaf zoveel rust. Sowieso vond ik het heerlijk om zwanger te zijn en te bevallen zonder dat ik werkte, het gaf mij zo'n rustige en ontspannen zwangerschap, en eerste jaar van onze jongste. Hij heeft erg veel gehuild, maar dat was geen ramp, omdat ik toch altijd thuis was, en niet wegens oververmoeidheid mijn werk af moest bellen ofzo. Dus ik zou het zeker aanraden En het betekent niet dat je dan nooit meer gaat werken, er komen vast weer tijden dat je het wel weer oppakt, dat zie je dan wel weer, toch?
Even kort want zit met de jongste nu, maar meld je ziek! Dan ontslaan ze je maar! Althans, dat kunnen ze proberen! Maar je krijgt dan wel een inkomen of uitkering. Als je ontslag neemt krijg je niets en dat is wat zij willen natuurlijk. Meld je ziek en rust. Laat dat schuldgevoel komen, erken het en laat het daarna weer gaan. Jij moet doen wat jij nodig hebt nu.
Ik vind jezelf inhuren uit een pgb om voor je eigen kind te zorgen altijd een ontzettend grijs gebied... PGB is bedoelt om proffessionals van in te huren, zodat de ouders kunnen werken. Dus als je het zelf gaat doen, dan ontneem je of een professional werk of je vergoed jezelf tijd/taken die gewoon bij het ouderschap horen. Maar goed, dat is een aparte discussie. @TS ik weet niet wat je vak/vaardigheden zijn, maar misschien kun je via je man ook aan de slag binnen gemeenten. Overheid is vaak wel een heel prettige werkomgeving. Zeker in combinatie met zorg. Verder zou ik me heel goed kunnen voorstellen dat je in jouw situatie stopt met werken. Kanttekening: als je nu al zoveel bekkenklachten hebt, moet je jezelf en je gezin dan nog wel een derde zwangerschap willen aandoen?
Ze is niet ziek. Wat jij voorstelt is fraude en gaat ten koste van de werkgever en/of de belastingbetaler.
Ik snap je gevoel over het jezelf inhuren vanuit het pgb voor de zorg voor je kind. Ik denk wel dat het ook bedoeld is om op deze wijze ouders die tevens mantelzorger zijn en het moeten combineren met een betaalde baan te kunnen ontlasten. Het is me al vaker geopperd als idee (vanuit het zorgkantoor en het ciz zelfs) dus het is kennelijk heel gewoon. Maar goed zoals ik al zei heb ik voor nu liever dat ze weekendjes kan logeren, waarin we tijd hebben voor onszelf en voor ons jongste meisje dan dat ik daar mijn salaris in compenseer. Ik snap ook je punt over die rug/bekkenklachten, het is niet zo dat ik er in mijn dagelijks leven belemmeringen van ondervind, hoewel ik zeker weet dat het bij een volgende zwangerschap opnieuw zwaar zal worden. Maar mijn dochter is spastisch, ze is 1 meter lang en tillen kost enorm veel kracht (hoewel ze niet zwaar is gelukkig) als ik haar bij wijze van de hele dag heb getild (alle transfers van bed naar stoel, van stoel naar mat, van mat naar auto etc) dan voel ik dat de dag erna in mijn rug en heup. Vandaar dus dat mijn man het meeste doet en dat we verhuizen naar een woning waar we de garage gaan verbouwen zodat alles op de BG kan plaatsvinden (inclusief tillift en stretcher etc) dat gaat enorm veel schelen. Weet je, we genieten zo intens van onze jongste dochter, we willen dat graag nog eens meemaken als het ons gegund is. Plus het feit dat ik niet zou willen dat ze er later alleen voor komt te staan. En precies dat weegt zwaarder dan alle praktische bezwaren voor nog een zwangerschap.