Nog een 3e?

Oei lastig. Wij hebben er 3 en alhoewel ik het heel erg druk vond in het begin, is hij wel ons kersje op de taart en hebben we nooit 1 moment spijt gehad. Maar bij ons waren de financiën eigenlijk nooit een issue. Ik vind het namelijk wel duurder dan 2. Zeker de opvangkosten, waar je weer 4 jaar aan vastzit. Als het nu al niet heel ruim is, tja, dan lijkt het mij wel heel moeilijk.

 

Oh heel herkenbaar..
Mijn vriend twijfelt ook heel erg van ja ik wil een derde - naar ik weet het niet- naar nee het is goed zo - weer terug naar twijfelen.
Ik twijfel al die tijd al. Voor mijn gevoel zijn we nog niet compleet.. maar verstandig gezien kunnen we het beter bij 2 houden.
En zo blijf ik maar bezig en weet dus ook niet goed wat ik nu moet volgen.. verstand of gevoel.

Wat iemand anders al zei, maken jullie gebruik van opvang? Want dit geeft dan natuurlijk wel n hoop extra kosten.
Bij ons zou het financieel en qua ruimte kunnen, maar ik denk dan ook aan de toekomst.. je krijgt wel alles keer 3.
Dus verjaardagen, kinderfeestjes, sinterklaas, dagjes weg, later studiekosten etc
Ik wil de 2 kinderen die ik heb nu ook niks tekort doen. In materieel opzicht en qua aandacht. Maar dan denk ik ook weer.. Ze hebben zo veel! Van iets minder en delen worden ze echt niet slechter.

Je merkt t al wij zijn er ook nog niet uit. Vind t ook echt heel moeilijk.
Ook als mensen dan bijv zeggen van bij twijfel niet doen, of jullie hebben t goed zo, Never change a winning team. Dan zet dat ook wel weer aan t denken..

 

Lees net dat je op zoek bent naar ouders met 3 kinderen. Sorry aan mijn post heb je dan helemaal niks hihi

 

Ja, dat is ook het belangrijkste uiteindelijk. Maar het maakt natuurlijk wel of uit of je krap rondkomt of eigenlijk niet kunt rondkomen. Kan die vakantie in Nederland op de camping eraf of moet je elke maand de eindjes aan elkaar knopen?

Wanneer schoolreisjes/sporten/uitjes een probleem worden dan wordt het lastig. Als alleen de verre reizen er niet inzitten en dat niet een prioriteit van jullie is, dan zou ik het wel weten.

 

Ja dit.
En zit er nog financiële groei in de komende jaren? Bijv doordat 1 van jullie meer kan/gaat werken of promotie maakt? Dan zou ik het wel aandurven, als de financiën meegroeien met het gezin zeg maar. Want in het begin kosten ze nog niet heel veel maar straks met sporten, groeispurten en studeren kan het een hoop geld gaan kosten.

 

Wij zijn nog geen gezin met drie, maar ik ben wel al zwanger van de derde. Wij hebben ook best wel getwijfeld. Er waren genoeg redenen om het bij twee te houden, maar de wens en het verlangen naar een derde bleek toch groter dan alle bezwaren. Wij hebben het momenteel niet super breed, maar bij ons komt dit omdat ik nog studeer en we eigenlijk heel veel hebben.
Laats zei iemand nog tegen me dat wij qua inkomen inderdaad niet zo hoog zitten, maar qua wat we in bezit hebben wel. In ons geval zouden we daardoor best wat stappen terug kunnen doen zouden we niet meer rondkomen.
Verder zal ik ook een mooi salaris binnenbrengen als ik afgestudeerd ben en dan zitten we zeker niet meer krap.

Met mijn verhaal wil ik zeggen dat het er erg aan ligt hoe jullie situatie er nu uitziet en wat er nog kan/zal veranderen. Wonen jullie nu al met een lage huur/hypotheek? Besparen jullie nu al op allerlei dingen? Hebben jullie luxedingen die niet noodzakelijk zijn?
Als je nu inderdaad al zo goedkoop mogelijk leeft en bezit en je komt nipt rond, dan wordt een derde natuurlijk een grote belasting. Is er echter nog speling, dan denk ik dat er veel mogelijk is.

 

Dat is waar dat is ook het belangrijkste. Maar zoals de anderen al zeggen.. als je echt moeilijk rond kan komen is een derde niet verstandig. Maar als de "gewone" dingen allemaal gaan en jullie daar tevreden mee zijn dan is het goed
Als ik dit zo zeg dan is t financieel bij ons geen probleem.. Want ik werk nu niet en zou dat in de toekomst wel weer gaan doen. Verder sparen we nog en sparen we de kinderbijslag ook nog volledig.
Maar toch die twijfels he.. om gek van te worden!!
Ik lijk er maar niet uit te komen.
Het ene moment verlang ik zo naar een derde kindje om vervolgens de voordelen van 2 weer te zien. (Merk ook vaak dat ik mezelf probeer "aan te praten" dat het bij 2 houden beter is, met allerlei praktische bezwaren, maar dat gevoel blijft)

 

Wij hebben 2 kindjes, van 5 en 4 jaar, ze kwamen vlak op elkaar. Daarna was het wel even goed maar toen de jongste 2 werd begon het bij mij wel te kriebelen. Mn man moest nog even aan het idee wennen en dit voorjaar was hij dan wel om; hij wou ook een derde kindje. Ik was vrij snel zwanger en zie onderschrift. Die kwam even als een verassing! Er kwam dus wat meer bij kijken als verwacht, zowel qua zwangerschap als qua financieen en aanpassingen in huis en auto...

 

tja mijn man wil graag een 3e..
we hebben nu 2 meiden en hij zou ook heel graag een zoon willen hebben.
ik heb nu heel erg van nee wil ik niet.
de jongste vraagt veel meer van me dan de oudste deed.
en we komen nu al ruimte tekort.
ik vind de jongste ook nog te klein om er serieus over na te denken ze is pas 10 maanden en ik ben niet de moeder die dat leuk vind om er weinig leeftijd tussen te hebben.
ons huis staat te koop maar wie weet hoe lang dat gaat duren?
af en toe denk ik wel van misschien denk ik er anders over als we groter wonen en de jongste wat minder van mij vraagt..
als het aan mijn man ligt gooi ik vandaag de pil nog de deur uit.

 

Cactusje haha gek is dat he.. lijkt wel of t bijna overal zo is, of de man twijfelt of de vrouw twijfelt.
Wel leuk dat je man zo enthousiast is. Als mijn vriend zo enthousiast zou zijn, zou ik zelf niet zo twijfelen denk ik.

Maar ik herken wel wat je zegt over dat de jongste veel van je vraagt. Is hier net zo alleen wordt hij in nov al 2 en is nog zo goed als alle nachten aan het spoken. En wat dat betreft kun je nooit van te voren weten hoe het gaat.
Net als jullie huis verkopen, kan lang duren maar het kan ook juist heel snel gaan.
Ik vind het ook moeilijk in hoeverre je zo'n dingen mee moet laten wegen want je kunt niet alles voorspellen. Het kan ook allemaal anders lopen.
Net als bij ons het slechte slapen van zoontje.. dan zou je wel weer op z'n minst 10 maanden verder zijn.

Maargoed mijn twijfel zit dus meer in de zaken als aandacht verdelen.. doe ik de andere 2 niet tekort.
Van de week bijv ook op de kermis.. ieder neemt er 1tje aan de hand en ergens mee in.. met 3 zijn zo'n dingen al moeilijker.
Maar ja hoe vaak is t nou kermis hahahah zo kan ik wel aan de gang blijven.

Ach ja het valt of staat met mijn vriend.. als hij het niet wil houdt het op.

 

@Eva, ik vind bij mij het voordeel dat de oudste 2 al wat ouder zijn, die gaan vaak samen overal in of we nemen opa en oma mee, aandacht genoeg
Maar goed dat soort praktische zaken hebben mij er nooit van weerhouden voor een derde te gaan, voor mij voelde het echt alsof zij erbij hoorde, er miste er gewoon 1.
Dat wil niet zeggen dat ik de twijfel ivm praktische zaken niet herken, want dat heb ik nu met een evt. Vierde. (Auto, te klein huis, financieel) voor mij is het wel een teken dat zolang ik die beren op de weg zie, ik het niet moet doen.

 

Ja eigenlijk zijn het ook onzin argumenten. Ik heb ook het gevoel dat er 1 mist. Maar ik probeer mezelf soms wijs te maken dat het goed is zo en dan probeer ik met allerlei praktische argumenten mezelf te overtuigen ofzo.
Maar ruimte en financiën genoeg in principe.
Ik twijfel wel.. maar denk dat ik dat zou houden tot ik zwanger ben. Mijn kinderen zijn trouwens nog wel wat jonger en schelen 15 maanden

 

Ja snap ik, bij mij is het ook geen bewuste keuze geweest er zoveel tussen te laten (of eigenlijk wel, omdat het qua relatie gewoon niet verantwoord was nog een kind op de wereld te zetten) maar in het ideaalplaatje was ze er wel eerder geweest ja. Al vind ik het nu heerlijk dat er wat meer tussen zit. Oudste 2 zijn al zo zelfstandig, zindelijk, smeren zelf hun brood, douchen zelf etc. En kunnen enorm helpen met hun zusje.
En ik heb mezelf ook vaak wijsgemaakt dat 2 prachtige kinderen hebben genoeg was (moest ook wel ivm relatieproblematiek) maar het bleef altijd roepen op de achtergrond. Als ik in mijn 'gewenste' toekomst keek, zag ik gewoon een groter gezin.
En toen we alles weer op de rit hadden en ervoor gingen, hebben wij ook gedacht: waar beginnen we weer aan? Helemaal opnieuw gebroken nachten etc, stel dat er iets mis is.. Maar goed dat houd je denk ik altijd

Ik weet ook niet wat je leeftijd is, maar hopelijk heb je nog even om er over na te denken. Een groter leeftijdsverschil tussen de kinderen is niet per se een nadeel

 

Wij hebben ook drie kinderen.
De jongste was niet helemaal gepland maar ze is echt de kers op de taart in ons gezin maar ook in de familie.
De kinderen zijn nu 12 j, 10 j en zij wordt bijna 4 jaar.
Een groter lft verschil maar zo ontzettend leuk.
Ik had altijd wel een wens voor een derde maar man was daar niet voor te porren en toen een onverwachts kadootje.
Heeft zo moeten zijn en voelt gewoon helemaal compleet.
We zijn nu echt een "groot" gezin en daar ben ik heel trots op.
Ik had best nog wel een vierde willen krijgen maar we hebben besloten dat niet te doen ivm onze leeftijd maar ook de financiele draagkracht en ik wil ook graag blijven werken en dat wordt met 4 kinderen wel erg veel organiseren.
Ik zou zeggen als dat wanneer je je niet compleet voelt dan moet je er voor gaan mits je er allebei achter staat.
Ik heb me met 2 kinderen nooit compleet gevoeld en na de geboorte van nummer 3 wist ik meteen dit is het ultieme complete gevoel van een gezin.

 

Ahh wel fijn dat dat herkenbaar is..
Als ik mensen hoor zeggen nee hoor wij hebben nooit getwijfeld, dan ga ik haast denken van oh.. is onze twijfel dan wel n goed teken, moeten we het dan wel doen..
Maar ik denk dat dat ook een deel van ons karakter is, we denken overal over na voor we iets doen. Maar juist dit gevoel is zo sterk dat ik geneigd ben m'n gevoel te volgen. Terwijl ik dat dus normaal niet snel doe.

Ik ben zelf 26 jaar dus in principe tijd genoeg, (al ben ik al wel 1 eileider kwijt geraakt op mijn 18e vanwege n gezwel wat operatief verwijderd is, wel goedaardig) maar het liefst wil ik geen groot leeftijdsgat. (Voor zover je daar wat over te zeggen hebt natuurlijk, het moet ook maar lukken) al weet ik dat meer leeftijdsverschil ook wel voordelen heeft. Het heeft nu niet mijn voorkeur. Inderdaad ook wat jij zegt.. weer helemaal opnieuw beginnen. Ik denk dan maar liever in een moeite door met de luiers en gebroken nachten

 

Mooi verhaal!
Dat klinkt toch hoopvol.. pas dat echte complete gevoel na de derde

 

Dat complete gevoel kreeg ik ook gelijk nadat de 3e er was, nu is het af zeg maar.

 

wij hebben er 3 en ik vind het geweldig!
zelf dacht ik bij twee dat het genoeg was maar mijn man wilde er nog eentje, nu zou ik wel een 4de willen.

financieel vind ik het mee vallen. babyspullen heb je al, kleertjes van de anderen, enkel in de solden eens wat extra voor hem. we komen nu net rond en binnenkort ga ik weer aan het werk dus dat moet wel lukken.

het enige wat er tegenvalt is de opvang voor als wij eens weg gaan. 3 kinderen zomaar bij de grootouders/tante afzetten is wat anders dan 2. nu splitsen we ze opof tante komt ook naar de oma, maar dat is wel een heel geregel.

voor de rest is het vooral genieten van ons 3de kindje