Ik zie veel topics voorbij komen over samengestelde gezinnen, de 1 liep in duigen, de andere had de grootste plannen, echter zijn ze bijna allemaal gesloten... Ik ben heel erg benieuwd hoe het nu gaat met iedereen en hoe het leven als samen gesteld gezin bevalt!?? zelf ook mama van samengesteld gezin (inmiddels al weer 6 jaar!) en ik weet als geen ander dat dit ver weg van ideaal is en dat het niet altijd even makkelijk is, dit mag gerust gezegd worden, vind persoonlijk nog al dat er een taboe op ligt om te zeggen " mijn samengesteld gezin is moeilijk" of " mijn stiefkind? pfuuu kan het bloed onder mijn nagels vandaan halen? " dat moet toch kunnen! al met al veel ups en downs gehad, maar het maakt ons ook ons en we genieten zo van het leven en het heeft ons zo sterk gemaakt! ik kan met 200% zeggen ik hou van ons gehele gezin zoals die is! hoe gaat het met de rest?
Hoi Hoi, Leuk dat je het vraagt kijk ook regelmatig indd maar zie ook tot mijn spijt dat er al heel veel eigenlijk alles gesloten is. Hier bevalt het samengesteld gezin zijn nog steeds goed kan goed met de kids van vriendlief en ze zijn blij dat ze een broertje of zusje krijgen Het enigste waar ik moeite mee heb is de ex van mijn vriend die probeert nog steeds erg veel invloed op mijn vriend uit te oefenen. Ook heb ik het idee dat de kids het 1 en ander aangepraat wordt gezien dat ze sinds een paar weekenden in eens erg dwars zijn en steeds roepen als ze hun zin niet krijgen ik wil naar mama. Ook te horen gekregen van de jongste dat als de baby geboren wordt dat hun niet meer hoeven te komen, dit meteen recht gezet en gezegd dat ze gewoon moeten blijven komen omdat wij dat graag willen en dat ze wel hun broertje of zusje moeten leren kennen. Al met al doe ik mijn best om er het beste van te maken ondanks de vervelende ex
Oja de ex... dat kan heel moeilijk zijn idd. ik probeer me altijd neutraal op te stellen en zal me niet bemoeien met de ex partner van mijn man, echter als het op het kind aan komt heb ik wel degelijk wat in te brengen omdat zij net zo goed onderdeel is van het gezin als ik. ik heb in al die 6 jaren nog nooit met de moeder van mijn stiefdochter gesproken, dit wil ze niet, maar ze heeft wel duidelijk een mening over mij en over ons gezin. en dit brengt ze inderdaad over op mijn stiefdochter en dat is heel erg lastig want dit gaat ten koste van alle kinderen binnen ons gezin. We hebben heel veel geprobeerd, maar helaas niks heeft zijn vruchten afgeworpen, we kunnen alleen maar zeggen dat wij neutraal zijn en ik zal mijn stiefdochter altijd laten weten dat ze welkom is en dat ze ook deel uit maakt van ons gezin, dat ik altijd open sta voor overleg tussen de ouders en dat ik er voor haar ben. ik denk overigens dat een ouder welke negatief praat over het gezin waar het kind ook graag is, dus bij de andere ouder icl stiefouder en broertjes en of zusjes, van zelf een keer het boemerang effect zal krijgen. ooit zal het kind in zien dat ze weg gehouden wordt bij de andere ouder en dit zal negatieve gevolgen hebben voor de verzorgende ouder. Ik kan er ook niet bij dat mensen dit doen, mijn ex heeft ook wel eens zo zijn dingen waarvan ik denk " hmm kon dat niet anders?" maar goed, het is zijn leven, en we zijn niet voor niks meer samen, ik weet dat mijn zoon het super leuk heeft daar en stel als ik zon erge ruzie met mijn ex zou hebben dat ik hem even niks zou gunnen, dan gun ik mijn zoon altijd nog zijn vader... gelukkig is dit niet aan de orde hoor... maar bij mijn man en zijn ex partner helaas wel ... en dat is heel moeilijk!
het is inderdaad juist belangrijk om ze er wel bij te betrekken, Bij de geboorte van onze jongste waren afspraken gemaakt, te samen met bureaujeugdzorg de moeder en de vader is afgesproken dat mijn stiefdochter de kraamweek mocht bij wonen. Toen het moment daar was is mijn stiefdochter door haar moeder eerder van school gehaald en is tegen afspraken en beschikking in een week weg gehouden bij ons. die tijd, die eerste foto... dat krijg je nooit meer terug.. en hoe leg je uit aan een toen nog 4 jarig meisje dat haar broer wel de fles mag geven, dat we met elkaar een mooie tijd hadden en dat er getrakteerd werd op school etc.. Uiteraard gelijk contact gelegd met BJZ, die deden natuurlijk niet, moeder zweeg en vond dat het haar tijd was met dochter, ondanks de gemaakte afspraken. Uiteindelijk is ze na 1 week wel langs geweest, en werd er letterlijk door hulpverlening gezegd " ach ze is er nu geweest, daar gaat het om" . je krijgt door zulke dingen niet alleen een haat verhouding met de moeder, maar ook met instanties... want het maken van afspraken heeft geen meerwaarde meer, maar het wekt alleen maar frustraties op, en het gekke is, het kan allemaal! nu zijn we jaren verder, de situatie rondom stiefdochter is alleen maar verergerd en ze weet van die kraamtijd niks meer af, alleen als ze babyfoto ziet vraagt ze waar zij was.. maar legt dit ook gelijk weer naast haar neer, omdat ze niet weet hoe om te gaan met die emotie... het is zielig, maar weten ook dat er ooit een dag zal komen dat ze zelf tot inkeer komt en bepaalde dingen zal inzien, daar is zwart praten van de andere partij niet voor nodig .... het maakt het niet minder lastig hoor, maar na 6 jaar kan je dat wel zeggen, at moet ook wel, je hebt tenslotte nog meer kinderen thuis.
Hier is het wel wat rustiger dan een aantal jaren terug toen we verwikkeld waren in een rechtszaak, met jeugdzorg te maken hadden en de oudste (verstandelijk gehandicapte) zoon van mijn man erge agressieve buien had. Oudste is inmiddels uit huis geplaatst, gaat om het weekend 1 dag naar ons/het hele weekend naar zijn moeder en is daar erg op zijn plek. Er is daar rust en regelmaat en de agressie is vele male minder, bijna verdwenen. Dit zorgt ook voor rust in het gezin bij ex, wat de jongste ten goede is gekomen dus die zit lekkerder in zijn velletje. Ex is hertrouwd en houd zich koest, eens in de zoveel maanden krijgen we een ellenlange mail met verwijten (ze vind dat we de oudste hele weekenden moeten halen ipv 1 dag maar dat werkt voor ons niet en doen we dus niet. Ze vind het niet kunnen dat de oudste van 19 niet met ons mee mag op vakantie maar zijn gedragsproblematiek is gewoon best wel complex en wij kunnen dat geen twee hele weken aan. Alles is leuk zolang het op zijn manier gaat, maar willen we bijvoorbeeld een dagje naar een stad ipv zwembad dan gaat de bokkepruik op en is hij onmogelijk om mee op te gaan. Ze vind dat de jongste te weinig 1:1 tijd met zijn vader krijgt (letterlijke woorden: je gaat nooit alleen met hem naar een pretpark en daar heeft hij behoefte aan. Tja, das heel leuk maar dure uitstapjes maken we met z'n allen. Dit doet manlief ook niet met onze kinderen) omdat er nog twee kleintjes zijn hier. Ze vind dat de twee kinderen uit hun relatie meer recht hebben dan de twee die wij hebben omdat die van hun er eerst waren enz enz". Dat negeren we dan en dan is het weer een tijdje rustig. Jongste stiefzoon is bijna 12 en zei laatst "als ik 12 ben mag ik zelf kiezen of ik wil komen, dus als mama dan iets leuks gaat doen in het weekend blijf ik daar en als jullie iets leukers gaan doen ga ik naar jullie." Hebben maar even uitgelegd dat het zo niet werkt, of hij komt volgens de bezoekregeling, of hij komt niet meer maar we gaan niet per weekend bekijken waar het het leukst is en aan de hand daarvan kiezen. Dat is ons veel te onrustig. Maar verder, zo tussen de mails door zijn er rustige maanden en dat is wel eens anders geweest, dus ik klaag niet!
Ik vind dat jullie een groot applaus verdienen door aan te geven waar jullie krachten en valkuilen liggen, zoals met jullie gehandicapte zoon / stiefzoon. Mijn man en ik werken beide in de jeugdhulpverlening/ gedragsproblematiek/verstandelijke beperking en zien toch vaak tegenovergestelde. Mensen die voor de buiten wereld toch het kind langer in huis nemen, of omdat het zo hoort.. of indd bij gescheiden ouders dat ouders tegen elkaar op willen boxen of geen begrip hebben voor elkaars situatie en op basis van onderbuik gevoelens toch langer een kind in huis nemen dan wat ze aan kunnen, of indd mee nemen op vakantie. De kracht zit hem juist in erkenning , je kan beter je kind 1 x per week zien en dat dit een positieve werking heeft, met mogelijke uitbreiding ing in de toekomst... dan een hele week mee nemen op vakantie terwijl het hele gezin eronder leidt... Het andere wat je aangeeft over het "gezonde" kind. Kan ik mij ook in vinden. Ik vind het ook heel erg als we weer een mail krijgen van de moeder van mijn stiefdochter met "ze komt niet bij jullie op verjaardag, want ze wil liever met mama naar de manege" Ten eerste laat je een kind van 7 jaar niet kiezen. Ten tweede hoort een kind van 7 gewoon er bij te zijn, die ene dag in het jaar wat een familiedag is hoort ze bij te zijn. Dan plan je die manege maar een andere Dag! Wat voor beeld creëer je dan ook bij zowel stiefdochter als bij haar broertjes en zusjes.. Nee vandaag komt je zusje niet op je verjaardag, ze had geen zin. Er zijn ook meer kinderen in het spel. En het erge is, later blijkt altijd dat stiefdochter wel komen wou, maar dat haar moeder zei dat het niet kon... Jaja... Dus wat je schrijft over dat kiezen als je 12 bent etc... Ik snap het.. Dat wordt hier ook gezegd.. helaas mogen ze ook niet kiezen als ze 12 zijn... maar das weer een ander verhaal...
Dank je voor je reactie, doet me goed! De instelling laat zich natuurlijk niet uit over hoe zij het zien, wel is in overleg met hun juist besloten om voor kwaliteit te gaan en niet voor kwantiteit. Maar volgens ex vinden de begeleiders ook dat wij het laten afweten en meer moeten halen. Ik kan me niet voorstellen dat ze dat echt tegen haar zeggen, zou niet professioneel zijn, maar je word er toch wel eens onzeker van. En idd de buitenwereld...die zien (op verjaarden of leuke uitstapjes) een hele lieve vrolijke "mongool". Zij zien niet hoe de sfeer omdraait zodra je in de auto zit, of de strijd die er thuis is en hoe iedereen dan op z'n tenen loopt om te zorgen dat het niet escaleert. Dat kost ons echt bergen energie en dat brengen we met liefde 1 dag in het weekend op, maar vaker kunnen we dat gewoon niet, dan loopt het mis. Officieel is het zo, dat als een 12jarige niet meer naar de vader toe wil, hij dat bij de rechter moet aangeven. Deze kan dan besluiten tot een andere omgangsregeling, maar volgt niet klakkeloos de wil van de 12jarige op. kijk, als hij een partijtje heeft in ons weekend mag hij daar gewoon heen, en als opa/oma oid een jubileum heeft (bijv 65 word ik noem maar wat) kan hij daar in overleg ook gewoon naar toe. Wij hebben daar nog nooit moeilijk over gedaan. Maar het moet niet elke keer voorkomen en het moet zeker niet zo zijn dat we op donderdagavond te horen krijgen "oja ik kom morgen niet want ik ga met m'n moeder naar een pretpark". Dan weet ik nu al dat ze elk weekend iets leuks verzint om m daar te houden 😉
Klopt. Met hulpverlening moet je proberen te denken "zolang ze niet bij ons zelf iets aankaarten dan zal het wel niet zo zijn" Mocht de moeder haar beklaagde doen en daarbij aangeven dat hulpverlening over jullie klaagt zou ik zeggen " dan hoor ik dit graag van de hulpverlening zelf " In principe mogen ze geen uitlatingen doen, natuurlijk gebeurd dit wel eens. Maar zie het zo, dat moeder in dit geval anderen er bij haalt " jullie doen het niet goed en dat vinden die en die Ook! " zegt voldoende over hoeveel ze achter haar eigen standpunt staat. Want in principe zou ze geen anderen nodig zijn... Heel veel succes met alles !
Ik kwam deze tegen, ik zal morgen of maandag alles lezen en reageren over onze stand van zaken, hoe het is met de puber bonusdochter , ze woont nog steeds in.... ex van ml, rechtzaken enz.
Hier ook alles goed hoor Ze luisteren nog steeds niet altijd, ze eten nog steeds niet zoals het hoort, ze ruimen nog steeds niet op zonder lichte dwang. Maar mijn nieuwe motto is Let it go. Het zorgde alleen maar voor zoveel spanning in de weekenden omdat wij graag hebben dat ze aan onze regels voldoen, en ze dat door de week toch niet hebben. Ex van vriend probeert nog steeds iedere euro die we hebben af te nemen. Maar een brief van een bevriende advocaat heeft het al erg gebeterd. Tegenwoordig komt ze met de bonnetjes en weet ze dat ze ons niet zomaar op vrijdag kan eisen dat wij op zondag het geld geven. Daar bestaat gewoon een wettelijk kader voor. Ze krijgt ook niks meer cash, alles wordt overgemaakt (ja zelfs 2 euro!) zodat ze niet kan zeuren dat ze niks ontvangen heeft.
Kan je wat meer uitleggen over de tegemoet koming van de bijdrage? Is het niet zo dat de verzorgende ouder alimentatie ontvangt en daar alles van betaald? Wat bedoel je met bonnen als ik vragen mag?
Meiden respect voor jullie allemaal! Jullie doen het wel ondanks alle perikelen om handdoek in de ring te gooien. Cvm 12 jaar is wel een cruciale leeftijd. Blijf zoveel mogelijk de regeling volgen want ook al zijn ze 12 ze zijn verplicht te komen tot een andere uitspraak van de rechter. Door de gewoonte door te zetten blijft de drempel laag. Wij hebben met de oudste van mn man gemerkt dat die drempel steeds hoger werd en elke keer weer een smoes verzon om maar niet te hoeven. Hier, ja gaat het wel gaat het niet. Soms wat behang nodig en een zweep om aan te sporen of iets. Afgelopen jaar in het kort. Bonusdochter woont nog steeds in is over met prachtige cijfers naar haar laatste jaar. Ondertussen is ze bijna 17, werkt heeft een vriendje (is ze nu mee op vakantie) Aan de ene kant gaat het heel goed. Ja ze loopt er zoals elke puber de kantjes ervan af. Andere kant ze blijft liegen/manipuleren. Precies haar moeder. Draait alles om en de wereld is tegen haar. Grote mond hoort wel bij een puber, maar er komen alleen maar leugens uit. Heb haar al een paar keer betrapt op het enorm laten schrikken van de kinderen dat ze beginnen te huilen en zij met een tevreden glimlach liep. Dat ze de kinderen slaat als ze op haar tenen staan of in ene mee willen spelen op haar 3ds, dat sloot bij mij heel verkeerd, dus ze had haast een hengst te pakken van mij. Ze klaagt alleen maar hoe slecht we wel niet zijn en over de vele regels dat dat niet normaal is.... Regel 1 om 22.00 in bed (wij moeten dagelijks 5 uur op) Regel 2 laat weten of je thuis eet. Regel 3 hou je kamer schoon. Verder kan bijna alles in overleg. Dus dat valt wel mee. Maar ze vindt ze onmenselijk. Nu heeft mn man gezegd dat ze kan kiezen. Aanpassen of terug naar der moeder. (ze ziet haar moeder 2x een week, 1 week met kerst 1 week met de zomer, want meer tijd heeft haar moeder niet). Je merkt dat ze nu weer meer contact heeft want ze heeft weer hele rare ideeën. Zegt ze bij jullie heb ik meer en heb ik meer kansen voor de toekomst al is het bij mijn moeder beter. Onder het motto, uitgekookt overal graaien wat je nodig hebt.... Net haar moeder.... Jammer genoeg krijgen we dat gedrag er niet uit. Kamer niet schoon, zegt ze nou en daar heb ik mn vriendje later voor die gaat het maar doen... Zo jammer dat we geen positieve invloed op haar kunnen hebben. Alles wat ze doet en zegt is uit eigenbelang. Zelfs liegen dat een 3 jarige wat heeft gedaan waar die helemaal niet bij kan. (zoals chocolade uit de kast enz). Het is vermoeiend omdat het jammer genoeg pathologisch lijkt. We hebben haar alle liefde aandacht en hulp gegeven, 1x praten met haar moeder en alles is verdraait. Met bijna 17 jaar mag je verwachten dat ze zelf een sociaal leven opbouwt. Enige wat ze doet is hele vakantie binnenzitten. Want niemand heeft volgens haar, haar denkniveau en iedereen is stom. Ze heeft het na al die tijd nog steeds geen kans gegeven. Ze blijft tot haar 18e en dan schrijft ze zou gelijk hier en daar in. Want dit gedrag, wat alleen maar erger wordt, wil ik niet nog jaren in huis hebben. Nu vergeten de kleintjes een duw, een snauw nog, maar over een jaar of 2 zijn dar soort herinneringen aan hun zus... Is toch niet tof. En als ze nog 1x der hand op tilt naar die van 3 of 1 dan woont ze weer bij der moeder. Dan betalen we wel weer alimentatie. Iets wat ex nu niet betaalt ook niet aan haar kind. Die gaan naar de primark en mag ze voor 50 euro kleding en uitzoeken en dan moeten wij niet zeuren want ze heeft toch kleding gehad? Nu kwam ze zelfs bonnen van daar inleveren voor kleedgeld. Die zijn dus niet door haar ma betaald. Komt tijd komt raad. Dat liegen zal er nooit uit gaan. Ik hou de Kids goed in de gaten. Ook zoiets, ja je geeft meer aandacht aan de kleintjes. Uh meid op mn 17e woonde ik op mezelf, wat verwacht je, dat ik de hele dag je hand vasthoud? Ik weet niet waar ik het fout gedaan heb. Ik help haar met schoolwerk, solliciteren, voorbereiden op vanalles, we betalen zelf schoolreisjes enz want ex betaalt daar niet aan mee, ze mag met vanalles mee, maar dat vindt ze zelf stom. Wat wil ze dan. 1 op 1 aandacht kan wel, maar ketst ze zelf af en 1 op 1 met haar vader dan moet ze zich wel wat anders opstellen. Want nu in ene tegen hem. Jij bent militair dus jij bent gevaarlijk voor de mensheid, zou niet alleen met jou op stap durven want dan weet ik niet wat je doet (uit het niets tijdens eten, echt zn ex)... Voor je het weet doe je iemand wat aan. Dusssss... Toen moest ze gelijk naar boven, mn man was echt verdrietig. Dat soort dingen. Aan de ene kant ontloopt ze alles en leeft ze langs het gezin heen en aan de andere kant neemt ze het ons kwalijk dat wij er geen energie in steken. Ik weet dat ze een puber is, maar sommige dingen gaan te ver ook voor een puber. En heeft ze wat nodig dan is ze een week O zo vrolijk en tot het slijmerige af (gemaakt) naar de kinderen en ons toe. We zingen nog even een jaar uit dan is ze 18 als ze dan verhuist moet ze zelf een rechtzaak aanknopen, als zij er uit gezet wordt, of gewoon zelf verhuist en geld eist (zie ik haar wel voor aan want het is een geldwolf) Als ze nu naar haar moeder gaat dan gaat ex gelijk een rechtzaak aanspannen om zoveel mogelijk geld eruit te trekken en een hoger beroep wordt dan weer onvermijdelijk omdat ze militaire loonstrookjes niet snappen. Nu zijn we zo goed als uit alle schulden, dan zijn we weer een heel eind terug bij af. Het zou wel rustiger zijn voor ons maar aan de andere kant wat is nogdie paar jaar dat ze inwoont. Het is dubbel/ een tweestrijd. We zullen zien hoe het zich verder ontwikkeld. We hebben haar alle mogelijkheden kansen liefde, veiligheid geboden, maar ze moet ook zelf willen.... En van de oudste hebben we nooit meer wat van gehoord. Die is 20 geworden. Die heeft toen aangegeven dat haar vader dood voor haar is. Verder nooit meer contact gehad, O ja of we vrijwillige bijdrage willen leveren aan haar studie haha, uh nee.
Jee Meijtje ,wat een verhaal... Heel herkenbaar, ik hoor hier regelmatig de ex van mijn man spreken via mijn bonuszoon. Hier is het vrij rustig, ex heeft door hoop ik dat ze zich met ons niet hoeft te bemoeien en dat wij de dingen op onze manier doen. Bonuszoon is nu 2 weken bij ons en is vrij rustig en luistert ook redelijk. Hij is al 2 weken ergens anders wezen logeren en nu hij zijn moeder al 4 weken niet heeft gezien merk je dat hij een stuk rustiger is. GGZ heeft aangegeven dat hij hier beter niet kan komen wonen ivm mijn onregelmatige diensten en we kunnen hem daardoor niet genoeg in de gaten houden wat betreft op tijd naar schoolgaan enz. Moet zeggen dat ik daar niet rouwig om ben omdat wanneer hij hier woont dat enorm veel stress gaat opleveren. Het gaat in elk geval stukken beter dan een poos geleden.
Mama40 gelukkig dat het rustiger gaat. En typisch he als ze een tijd geen contact hebben dat ze veranderen in gedrag.... En ja inwonen is echt wel even extra belasting op het hele gezin. Doordat er een hormonster in huis woont lopen de kinderen op hun tenen. Nu is ze 10 dagen weg en een verschil in hun gedrag is er zeker. Ze zijn wat meer ontspannen. Het is hier nog een paar jaar en heeft ze haar eigen stekkie. Daar is ze ook aan toe. Ze begint overal tegen te ageren. Hopelijk kan het op een leuke manier want mn man is verder klaar met haar dan dat ik ben... Die heeft al een keer uitgesproken tegen haar dat als ze zo blijft doen dat daar de gat van de deur is en nu alles mag pakken en vertrekken naar haar moeder, als ze het zo slecht bij ons heeft....Dat zeg toch wat.
Ik herken het op de tenen lopen.Soms lijkt het of mijn huis niet van mij is in het weekend. De sfeer is nu gelukkig minder gespannen want het vreet aan je. Mijn man was een tijd geleden er ook helemaal klaar mee. Vanaf de andere kant krijgt hij alle schuld in de schoenen geschoven en hij heeft al een aantal maal gezegd dat zoon anders maar gewoon niet meer komt. Ik heb weleens gedachten gehad van "dat zal zo rustig zijn" maar voorlopig is het niet aan de orde, het blijft zijn kind en ik weet dat hij veel meegemaakt heeft en nog steeds mee maakt. Soms vallen samengestelde gezinnen niet mee, ik weet dat je er zelf voor kiest maar dingen nemen soms een andere wending die je niet voorzien kan. Vooral invloeden van buitenaf waar je geen invloed op hebt, daar kan ik soms zo boos om worden van de enorme onmacht die ik voel.
Wat een herkenning is al jullie verhalen, hoewel ik mijn gezin voor geen goud wil missen, is het zo fijn om te lezen dat jullie hetzelfde gevoel hebben, Dat op je tenen lopen, het niet thuis voelen, ander thuis ervaren met stiefkinderen, maar ook de impact op je andere kinderen... Er heerst nog al een taboe op om te zeggen dat je gezin niet perfect is.. Ik ben super gelukkig, want het is nooit saai, maar soms.... 😂😂😂😂😂 Toch een fijn topic dit. Wat vinden jullie de grootste valkuil van het hebben van stiefvader en eigen kinderen?
Meijtje wat een verhaal, heftig hoor! Soms ben ik ook bang voor een gelijksoortige situatie in de toekomst met mijn stiefdochter. Ze is nu nog een basisschoolkind, maar al zo beïnvloed, gewoon zielig. Het erge is, ze weet niet beter. Ook wij hebben grote financiële problemen gehad door rechtszaken etcetera. Gelukkig gaat het nu weer de betere kant op 😃 Helaas met minder omgang met stiefdochter maar veel meer rust voor ons gezin.
Goh ja wij wonen in België.. Wij betalen 320 allimentatie voor de kids, maar moeten al de rest nog door 2 delen, sport, kleding voor sport, dokter, school etc... Nu volgende maand moeten wij haar bijna 800 euro overschrijven Dat is voor ons heel veel en moeilijk om in 1x te betalen. Zij dreigde dan altijd met de kinderen af nemen. na uitpluizing van de wetten blijkt dat wij gewoon in delen mogen betalen die extra kosten. Anders zou ik mijn eigen dochter te kort moeten doen want 800 euro is bijna de helft van ons inkomen....