Fotos heb ik. hier in de flat heb je pas gierige mensen kom je aan duiken ze snel in de lift. terwijl je ziet dat ze je aan zien lopen. dus ik ben nu ook zo alleee die wel wachten wacht ik ook op.
Ik las je verhaal, en ik ben echt benieuwd hoe je gereageerd hebt? Ik zou namelijk niet weten wat ik moest zeggen? Ik zou denk ik helemaal versteld staan...
Ja, inderdaad. Want zij besluit op dat moment dat jij het budget daar voor hebt. Slaat echt nergens op.
Doet me aan iets denken. We hadden een nieuwe collega. Toevallig was op haar eerste werkdag mijn andere collega jarig. Tijdens de koffie en taart had ze haar cadeautjes uitgepakt. Die nieuwe collega pakt meteen een flesje ervan, zegt 'oh, lekkere crème, knijpt er een flinke klodder uit en begint haar handen en armen er mee in te smeren. Wij keken allemaal toe met verbaasde blikken. We hebben daarna erg gelachen, want wie doet zoiets nou en het bleek geen huidcrème, maar Douchecrèmewas. Een andere collega werd 50. Met de afdeling een enorme taart gekocht met foto erop en 'hoera Pietje 50 jaar'. Alle gebaksbordjes en de koffie stonden klaar, komt hij zijn kantoor uit, zegt 'bedankt voor de taart' pakt de taart op en loopt zo zijn kantoor weer in. Hij heeft die taart mee naar huis genomen. Het erge was, ik kreeg regelmatig salarisstroken te zien daar, die mannen en vrouwen die gemiddeld 7000-9000 Euro per maand verdienden waren te krenterig om met hun verjaardag te trakteren, gaven nooit geld voor de snoeppot die ze vevolgens wel leeg vraten en de schoonmaakster enzo met een fractie van hun salaris wel.
Mijn dochter moest in groep 7 een werkstuk maken. Haar vriendinnetje kon thuis niet printen want de inkt was op. Of ik dat thuis wilde doen. Was een behoorlijk dik werkstuk met veel plaatjes. De moeder van het vriendinnetje bood aan om dan op haar kosten het werkstuk in te laten binden. Dat kostte een paar euro. Van mij hoefde dat niet, ik ga niet moeilijk doen over wat inkt, maar als ze het zelf aanbiedt, prima. Moeder van vriendinnetje haalde de 2 werkstukken bij me op en bracht die van mijn dochter ingebonden terug. Wat bleek later: die van haar dochter was ingebonden met een metalen ringband, met een extra dikke voor en achterkant. De luxe versie. Mijn dochter gewoon de simpele versie van plastic. Het vriendinnetje liet op school vol trots haar luxe versie zien en dacht dat zij vast een hoger cijfer zou krijgen als mijn dochter met het simpele ringbandje. Dat had haar moeder ook gezegd zei ze. Later bleek dat dus niet zo te zijn. Ik heb er echt een beetje om moeten lachen, ik zou t zelf zo nooit gedaan hebben. Gewoon beide werkstukken op dezelfde manier in laten binden.
Ohja. Ik heb ook wel een paar verhalen Een oude vriendin van mij parkeerde de auto altijd een half uur lopen van de stad af, want dat was gratis parkeren! En toen ze een keer naar de bios wilde vroeg ze of ik mee ging, wilde ze weer de auto dik 20 minuten lopen van de bios parkeren, want dat was gratis. Het was een film die pas om half 1 was afgelopen en dan moest je door een parkje, langs de gevangenis om bij de auto te komen. Dat dacht ik dus niet. 'Prima, dan rij ik wel en betaal ik de parkeerkosten. Als jij dan popcorn ofzo betaald?' Nee, ik mocht rijden, parkeerkosten betalen en dan zouden we de rest 50/50 doen want zij wilde geen parkeerkosten betalen.. Bios is niet doorgegaan, dat snap je wel toch? Toen ik klein was ging ik eens mee naar een zwemwater met een vriendin en haar moeder. Ik ben altijd opgegroeid met dat visite gewoon mee-eet of meedrinkt. Als we op de camping waren en ik ging wat drinken en er liepen mensen mee dan kregen die ook. Dat was daar thuis al taboe, je mocht erbij staan en je kreeg niks. En als er meer dan 1 iemand mee liep moest je bij het hekje wachten Maar goed! Bij het water, enorme warme dag, vroeg ik of ik wat te drinken mocht. Maar dat mocht niet want het was op. Toen haar dochter 10 minuten later drinken vroeg kreeg ze een blikje van de aldi en die moesten we ook samen delen. En mijn nichtje. Lief ding hoor, niks mis mee. Maar echt enorm gierig. Op een verjaardag als ik geen geld bij heb vragen of ik mee ga naar de mac, ik had een rijbewijs en voor de rest niemand , prima maar ik heb geen geld. Maar mevrouw ging echt niet betalen voor mij hoor. Dat deed haar zusje die nog geen werk had en alleen maar zakgeld kreeg. Terwijl mijn nichtje Stufi en een bijbaantje had. Oh en nog een keer op een verjaardag, ze had een bakje chips gepakt en haar vriend zat naast haar. Hij wilde een handje chips pakken en ze sloeg zijn hand letterlijk weg met de woorden: 'Mijn chips, als je wilt haal je zelf maar' Uiteindelijk zat ik 'mijn' chips te delen met haar vriend
Jeetje wat een erge dingen in dit topic!! Ik heb gelukkig niet zoiets bizars maar wel een actie van een toenmalige vriendin waar ik echt even van stond te kijken. Ze nodigde mij uit om ter gelegenheid van haar verjaardag uit eten te gaan. Superleuk, ik had een mooi cadeau mee en we hadden een leuke avond. Kwam aan het einde van de avond de rekening en zei ze: 'Zal ik pinnen dat jij dan de helft naar me overmaakt?'
Met een groep uiteten en de rekening splitten iemand van de groep legt NIET in en iedereen beweert met een stalen gezicht dat er betaald is. En ik ben niet de enige die wel eens meemaakt.. en het gebeurt niet eens met vage kennissen, ook met vriendengroepen. zo gierig want uiteindelijk moet het missende bedrag toch gesplitst over iedereen
Ik heb er 2 die ik wil delen. De eerste, jaren terug met een ex en zijn zus en vrienden op vakantie. Zijn zus reed en ik ben eerst met het openbaar vervoer naar hen toegegaan om later in de auto praktisch langs mijn huis te rijden naar het vakantie adres. Benzine werd gedeelt, prima. Tijdens de vakantie werd alles door haar bepaald en ik mocht bijv niet mee boodschappen doen, maar wel mee betalen. Dus later vraag ik of het mogelijk is om mij thuis of in de buurt van mijn huis af te zetten en daar ook extra voor wil betalen. Antwoord; Nee, dat doe ik niet. Je gaat zelf maar omrijden als je een auto hebt. En na het overlijden van mijn vader. We hadden geen contact meer met hem en zijn broer bood aan om te helpen rondom de begravenis. Nou graag, want wij konden het niet opbrengen (emotioneel gezien). Mijn vader had 3 broers, waarvan 1 dus vrijwel alles heeft geregeld. De andere broers dachten alleen maar aan geld en dachten dat zij alles zouden erven, maar konden en wilden niet mee helpen met leegruimen van zijn huis. Wij hebben toen ook tegen onze oom gezegd dat hij mocht kijken wat hij en zijn gezin graag wilden en daarna pas de andere broers iets konden uitzoeken als er nog wat overbleef. Wij hoefden niets. En zodra men dacht dat er ergens geld vandaan te halen viel zaten ze tegen mijn oom (hun broer) te zeuren en klagen. Gelukkig hadden wij deze ervaring niet gehad toen onze moeder overleed. Althans ik heb daar nooit wat van gemerkt, maar ik was toen nog jonger en heb mijn zus er nooit over gehoord... Daarnaast ook natuurlijk wel andere dingetjes die al beschreven zijn. Rondom cadeautjes, drankjes, etentjes die in ons huis door ons betaald worden en bij anderen gedeelt worden... etc etc
Ook dat, al is het meer sociaal onvermogen. Hebben man en ik -zeker naderhand- nog erg om kunnen lachen. Maar geen vrije dagen willen betalen die wettelijk geregeld zijn ( bevalling en begrafenis) in de hoop dat er geen haan naar kraait.. best wel creedy
Dit is toch niet gierig? Jij verkoopt het toch ook aan je zus, dan is het toch niet raar dat zij er ook weer geld voor wil hebben.
Vreselijke mensen zijn er. Hier de week na de geboorte van ons kindje* te horen gekregen; Ach, vier kinderen is toch niet meer van deze tijd....misschien is het maar beter zo......Ze zei nog net niet; wees blij dat je kindje dood is..... En mijn schoonzus heeft ons niet eens gecondoleerd, zelfs nooit gevraagd hoe het ging. En ja, daar ben ik, bijna 3 jaar na dato nog steeds héél erg boos over.
Met een vast groepje in de kroeg zitten, om de beurt een rondje geven en hop is de laatste bijna aan de beurt dan moet ze ineens weg.. Is ons een paar x gebeurd voordat het opviel!
*slaat arm om je heen* Ik weet het..:x Heb het lang op onmacht gegooid, maar er zijn gewoon hele onsympathieke mensen op de wereld. Ik vond de realiteit van de onnozele mensen om ons heen bijna net zo erg, zo niet erger dan het verlies zelf.
Wat ontzettend harteloos zeg! Dat zeg je toch niet?? Hebben we dezelfde schoonfamilie? Toen ons zoontje overleed was mijn zusje erg verdrietig (meisje was toen 8 bijna 9 jaar). Mijn schoonmoeder zei OP de crematie tegen haar: niet huilen, er komen nog wel andere kinderen. Toen ik savonds thuis was belde ze op om te vragen hoe het ging. Dus ik gaf aan niet zo goed. ''Waarom niet?" was het antwoord, met nogmaals: er komen nog wel andere kinderen. Schoonzusje heeft ook nooit gevraagd hoe het ging. Ook ik ben nog altijd not amused hierover. Niet gierig dus, wel super sneu