Meningsverschil met partner

Dit is denk ik een van de moeilijkste dingen om het over oneens te zijn met je partner. Het is zo'n grote wens. En er is geen concessie mogelijk. (Je kunt niet een half kind 'nemen', of een kind alleen voor de weekenden ofzo.) En meestal is het dan zo dat de gene die wel wil 'gewoon pech' heeft. Je kunt de ander niet dwingen. Maar dat is wel verdrietig voor jou.

Geen garanties, maar een vriendin van mij had dit ook. Zij wilde graag twee kinderen en hij maar 1. Aan de ene kant is het natuurlijk goed om daar met elkaar over te blijven praten. Maar het is denk ik ook wel een beetje man-eigen om dat dan op een gegeven moment te ervaren als 'doorzeuren' en dan worden ze steeds standvastiger. Zij heeft er het dus heel bewust (en met heel veel moeite) een jaar niet meer over gehad. Ze heeft dit vooraf ook tegen hem gezegd: Mijn wens blijft, maar we worden het niet eens dus we hebben het er een tijd niet meer over. Maar ik kom hier volgend jaar nog wel op terug om te kijken hoe we er dan in staan.
Hij wilde nog steeds niet maar toen ze er inderdaad na een jaar weer over begon, snapte hij beter dat het voor dus echt wel heel belangrijk is. Ze was het niet na een jaar vergeten. Weer afgesproken het er een tijd niet over te hebben. Na een aantal maanden vroeg hij uit zichzelf hoe ze er nu instond. En uiteindelijk zijn ze er toch voor gegaan.

Ik wil niet zeggen dat dit bij jou ook zo zal gaan. Maar soms is het beter om die mannen even -heel lang- te laten marineren Je schrijft dat jullie sowieso nog voor een tweede gaan. Vertel hem dat je graag meer kinderen wilt. Maar misschien is het voor jullie ook goed om het er dan gewoon een tijd niet over te hebben. Jullie zijn het in ieder geval eens over ene volgende zwangerschap. Wacht dat in ieder geval eerst af.

 

Je zegt dat de volgende zwangerschap de laatste zal zijn. Hieruit begrijo ik dat je man sowieso wel een tweede kindje wil.
Waarom dat niet eerst afwachten? Je weet niet hoe het loopt en hoe je er zelf in staat na twee zwangerschappen/bevallingen/kinderen. Er kan zoveel gebeuren waardoor je gevoel hierover kan veranderen. En zo ook dat van je man. Daarnaast moet het allemaal nog maar lukken...

Je kunt je beter eerst richten op een evt nummer twee en dan kijken hoe het ervoor staat.

 

Je weet nooit hoe het leven loopt voor hetzelfde geld word je zwanger van een tweeling. Of wil je na een tweede kindje zelf ook geen derde meer. Hier altijd de wens voor een groot gezin gehad maar nu onze dochter een chromosoomafwijking blijkt te hebben staan we daar nu echt anders in. Dus ik zou gewoon genieten van een volgende zwangerschap en daarna pas weer verder kijken.

 

Zoals gezegd dat is het moeilijkste punt om oneens over te zijn.
Je kan de ander niet dwingen tot nog een kind, hoe verdrietig dat voor de ander ook is. Toch vind ik het in dit geval te vroeg om daar zo verdrietig in te staan. Een volgende zwangerschap ziet hij dus nog wel zitten, dus dat is iets om naar uit te kijken. Als het zo ver is geniet daar intens van. Hoe het daarna gaat weet je toch niet. Mogelijk wil hij toch wel of jij wilt dan ook niet meer en als het zelfde blijft dan is het dan tijd om plekje te geven. Nu heb je nog genoeg om van te genieten en naar uit te kijken.

 

Waarom wil hij geen groot gezin? Is er iets veranderd, of hebben jullie het hier niet eerder over gehad? (Wel/niet/hoeveel kinderen kwam bij al mijn vriendjes al vrij snel ter sprake ).

 

Ik heb altijd een groot gezin gewild ( 6 ongeveer ) mijn man niet. Hij vond 2 voldoende

Toen de tweede 1,5 was begon ik over een derde maar hij wou echt niet, ik heb beloofd op te houden en ik heb geaccepteerd dat we met zijn 4 gelukkig waren.

Toen de tweede net geen 2,5 was begon hij zelf over de derde, drie vonden we toen wel beide voldoende en ik ben terug gekomen van mijn 6 de vierde kwam als verassing en ik vind het goed zo, ben gelukkig en compleet maar nu begint mijn man steeds vaker over een 5e 🙄 Maar voor mij hoeft dat echt niet, onze jongste is nog maar 10 maanden en ik ben nog maar 27 en mijn man word bijna 35 dus we kunnen nog best even maar voor nu is het voor mij een nee.


Ik zou echt je man even de tijd geven het is misschien te vroeg om daar nu al over in te zitten, misschien denk jij na die tweede wel oke deze zwangerschap of bevalling was te heftig of te zwaar of de babytijd waarbij je heel wat te stellen hebt en veel moet inleveren dat je zelf denk 2
Keer nooit weer.

 

Lastig en herkenbaar. Mijn vriend wil het eigenlijk maar bij 1 kindje houden ( altijd al gehad), ik ben daar nog lang niet over uit. Wat ik in mijn achterhoofd hou is dat mijn vriend enorm moet wennen aan de kleine maar dat dit op den duur vast wel losloopt en wie weet. Zo niet dan is dat ook zijn goed recht want niet alleen de vrouw neemt deze beslissing, het is iets wat je samen wil. Hopelijk komen jullie er uit!

 

Dit.

Tussen onze kinderen zit 3 jaar. Bij mij was dat ook een soort mijlpaal, toen de jongste 3 was had ik ook zoiets van, een groter leeftijdsverschil wil ik ook niet en toen werd het steeds makkelijker.