Nou daar ben ik weer... Misschien hebben jullie al elders op het forum mijn beginnende wens voor een 2e kind meegekregen. Het kriebelt weer enorm! M'n dochter is net 1 geworden. De aanleiding voor de wens voor een 2e kindje komt voort uit dat onze dochter geweldig is en we er nog zo'n leukerd bij willen , we het eerste jaar hebben overleefd en ik me weer min of meer de oude voel (inclusief libido ), een niet te groot leeftijdsverschil ons voor de kids heel leuk lijkt. Als we er deze maand (ofwel deze week ) voor zouden gaan, zou er 21 mnd tussen de twee kinderen zitten. M'n man wil sowieso ook een 2e kind en vindt het goed als we nu beginnen, maar als ik wil wachten tot over een jaar vindt hij dat ook prima. Dat waren de voors. Tegelijkertijd wonen we nu nog vrij klein op 50 m2 appartement met balkon in de Randstad. Het is een heerlijke plek met veel groen en andere jonge gezinnen. Onze dochter heeft haar eigen kamer van ca 7 m2 naast de woonkamer. Tot 6 mnd heeft ze bij ons op de kamer geslapen. We zijn naarstig op zoek naar een groter huis met tuin, maar na bijna 8 mnd nog niks gevonden (wel vaak misgegrepen met biedingen). We hebben nu wel een makelaar, dus dat scheelt wat kopzorgen. Met m'n werk gaat het goed, ik zit er weer in, maar m'n grootste passie is het niet. Ik ben bezig met het vinden van meer uitdaging daarin, maar de situatie is ok zo. Goede arbeidsvoorwaarden, fijne collega's en baas. M'n dochter is een ondernemende dame, actief, nieuwsgierig, observerend, grappig en heel lief. We houden zoveel van haar en gunnen haar sowieso een broer of zus op enig moment. Tegelijkertijd heb ik ergens een schuldgevoel naar haar toe omdat ze dan aandacht zal moeten delen. Ook ben ik soms bang voor mezelf dat de babytijd zo snel voorbij is met kinderen snel na elkaar. Maar dat kan ook een voordeel zijn. Voor jullie, ervaringsdeskundigen met 1,5-2,5 jaar verschil, heb ik wat concrete vragen: - hoe hebben jullie de overgang van 1 naar 2 kids zelf ervaren en jullie partner? Fysiek, mentaal, werk, relatie en praktische zaken. - hoe ervaarde jullie oudste kind de komst van kindje 2? - hoe ging de communicatie met jullie oudste kind na de komst van kindje 2? En konden jullie de komst van het kindje van tevoren enigszins uitleggen? - vonden jullie de tijd te snel gaan met 2 kinderen kort op elkaar of was het juist prettig wb slaapjes bijv? - bij verhuizingen: wanneer en hoe hebben jullie de verhuizing aangepakt? - op stap gaan: hadden jullie een duowagen of andere manier (dragen bijv)? - wat waren de reacties van jullie familie en werkgever? Sorry voor het lange verhaal en alle vragen. Ik wil alles goed op een rij zetten en een weloverwogen beslissing met m'n man maken. Heel veel dank alvast!
Onze oudste 2 schelen 20 maanden, de oudste weet niet beter dan dat zijn broertje er is. Nooit jaloers geweest. Zelf vonden wij het wel heel heftig, maar nu hebben ze zoveel aan elkaar, zijn elkaars maatjes en speelkameraadjes, kunnen niet zonder (en af en toe niet met) elkaar. Qua slaapjes is het ideaal, ze hebben nog 2 jaar samen geslapen. Familie en werkgever reageerde positief, waarom niet? Zo weinig verschil is het ook niet toch?! Succes met de afweging!
Onze oudste is nu 2,5, de jongste 1,5 en ik ben 35 weken zwanger van ons derde kindje. Over werk kan ik niet meepraten want ik ben thuisblijfmoeder, dat moet ik er even bij zeggen. - hoe hebben jullie de overgang van 1 naar 2 kids zelf ervaren en jullie partner? Fysiek, mentaal, werk, relatie en praktische zaken. Fysiek en mentaal was het zwaar maar dat komt omdat onze jongste een huilbaby was en de oudste net 1 jaar was geworden en nog niet elke nacht doorsliep. Dat was best pittig maar buiten dat vond ik het wel meevallen, de omschakeling. In sommige dingen moest ik echt even handigheid krijgen maar na een maand of 2/3 gingen veel dingen als vanzelf. Ons intieme leven is op een lager pitje komen te staan maar daarbuiten zijn we meer naar elkaar toe gegroeid, dat komt mede door het zware eerste jaar van onze jongste dochter. Praktisch gezien is er niet veel veranderd. In huis hadden we genoeg ruimte, inmiddels slapen ze samen op 1 kamer maar hebben ook een tijd hun eigen kamer gehad. Qua auto hoef je eigenlijk niks te veranderen en een duowagen hebben we niet. Ik zag dat helemaal niet zitten, de oudste kon al lopen (en ook al snel heel goed) maar ik heb wel een draagdoek aangeschaft. Zo kon de oudste ook eens in de kinderwagen als het nodig was. - hoe ervaarde jullie oudste kind de komst van kindje 2? Ze kreeg er niet veel van mee, 's ochtends kwam ze uit bed en daar was haar zusje. Echt uitleggen konden we het ook nog niet omdat ze pas 1 was natuurlijk. - hoe ging de communicatie met jullie oudste kind na de komst van kindje 2? En konden jullie de komst van het kindje van tevoren enigszins uitleggen? Uitleggen konden we het niet nee, nu wel en dat scheelt toch wel moet ik zeggen. Maar goed, de communicatie tsja.. Echt communiceren was het niet maar ze vond haar zusje heel interessant. Helaas ook vervelend omdat ze zoveel huilde en dat merk ik nu soms nog aan haar. Een baby doet verder ook nog niet zoveel en ze kon ook nog weinig met haar zusje dus veel interesse was er (nog) niet. Na een aantal maanden, toen de jongste ook meer kon, gingen ze meer contact maken. Inmiddels spelen ze echt met elkaar en dat is zo mooi om te zien! Een eigen taaltje en vaak snappen we niet wat ze aan het doen zijn maar hebben ze de grootste lol. - vonden jullie de tijd te snel gaan met 2 kinderen kort op elkaar of was het juist prettig wb slaapjes bijv? Het is een beetje van beide, voor mijn gevoel zijn we door de babyperiode heen gesjeesd en het is dat we nu ongepland nog een derde kindje mogen krijgen anders had de babytijd voor ons nu afgesloten geweest. Qua slaapjes was het eerste jaar hier niet zo geweldig, nu slapen ze samen in de middag zo'n 2,5 a 3 uur.. En ja dat is toch wel erg fijn om even het huishouden te doen of gewoon lekker tv kijken. Want het huishouden doen als ze allebei wakker zijn is met recht (vind ik) een uitdaging haha.. Maar ook dat lukt steeds beter. - bij verhuizingen: wanneer en hoe hebben jullie de verhuizing aangepakt? Dat is bij ons niet van toepassing. - op stap gaan: hadden jullie een duowagen of andere manier (dragen bijv)? Kinderwagen en draagdoek. Duowagen leek me heel onhandig en de draagdoek vond ik ideaal! - wat waren de reacties van jullie familie en werkgever? Beide is bij ons niet van toepassing. Hopelijk heb je er iets aan, als je nog meer vragen hebt stel ze gerust!
Hoi, een hoop vragen zijn zo situatie afhankelijk. Ik zou, nu je relatie net weer beter gaat daar eerst nog even 3 mnd van genieten! Hoe snel was je zwanger bij de eerste? Ik zou het gewoon doen, boeidend wat familie/werk vinden toch? Mijn zoontje was 2,3 en moest echt even wennen. Dat gehuil en mama die ddan steeds naar baby loopt. Nu gaat het goed (9 wkn later) Ik heb een compacte duowagen gekocht, ideaal (tweedehands moma kobi) Peuter zat in ondeugende fase dus zo kon ik makkelijker boodschappen gaan doen. Verhuizen lijkt me pittig als je zwanger bent of net bevallen. Heb je familie en vrienden die zullen helpen?
-De overgang van 1 naar 2 kindjes vond ik zwaarder dan van 0 naar 1. Maar mijn zoontje was dan ook een hele pittige baby. Veel huilen en slecht slapen. Overigens schelen ze hier 21 maanden. -De oudste heeft het makkelijk geaccepteerd. Ze heeft ook geen last gehad van zijn gehuil 's nachts ofzo. -Ik heb met mijn dochter het boekje van Nijntje 'kleine pluis' voorgelezen. Maar ze snapte het nog niet helemaal toen. -Met slaapjes vond ik het in het begin wel lastig. Omdat dl nog 1 keer sliep en zl 2 keer. -Wij zijn verhuisd toen zoontje 4 maanden was. Is wat lastiger geregel dan anders maar toch wel goed gegaan. Mijn sz heeft toen opgepast. -Ik heb een duowagen maar had net zo goed zonder gekunt. Bijvoorbeeld een gewone wagen met meerijdplankje. Ik heb ook een draagdoek en drager en dat vond ik ook heel fijn. -De reacties van iedereen waren heel positief! Ook mijn werkgever en collega's
Dank voor jullie reacties. Ik was de bij de eerste keer zwanger in de derde ronde, maar dat werd een vroege miskraam. Daarna was ik zonder menstruatie gelijk weer zwanger van m'n dochter. Het kan dus vlot gaan, maar ook even duren. Mijn ouders zouden zeker kunnen helpen bij het verhuizen. M'n vader met kleine klusjes en m'n moeder met oppassen. Daarnaast hebben we vrienden die zouden kunnen bijspringen met verhuizen, ook al zouden we wel een klusjesman, schilder en verhuisbedrijf inhuren. Verhuizen lijkt me zeker niet ideaal als ik zwanger of pas bevallen zou zijn, maar ik wil onze keuze om wel/niet al voor een tweede te gaan er niet van laten afhangen. Terwijl ik tot nu toe steeds dacht, eerst maar verhuizen. Ik heb er zelf nog een nachtje over geslapen en toen ik m'n dochter uit bed haalde vanochtend dacht ik "maar dit is ook heerlijk zo...". Ik ben er dus nog steeds niet uit. Deze maand skippen we dus maar even, volgende maand kijken we weer verder. M'n man is er klaar voor als ik er klaar voor ben. Misschien wachten we inderdaad nog 3 maanden, want dan zou onze dochter in ieder geval 2 zijn bij de geboorte.
Hier zit er 22 maanden tussen mijn zoon en dochter. - hoe hebben jullie de overgang van 1 naar 2 kids zelf ervaren en jullie partner? Fysiek, mentaal, werk, relatie en praktische zaken. Fysiek geen probleem, werk ook niet. Mentaal is het wel wat zwaarder omdat je echt geen momentje rust hebt in het begin. Waar vroeger bijvoorbeeld papa even met zoon ging spelen en ik even kon tv kijken kan dat nu niet meer... Relatie kan wat meer onder druk komen te staan hierdoor maar nadat je 2de ook wat zelfstandiger is gaat dat weer beter. Praktische zaken: Tja, praktisch is het niet altijd maar daar valt wel een mouw aan te passen. - hoe ervaarde jullie oudste kind de komst van kindje 2? Goed, we hebben hem een pop gekocht, hem de laatste 2 maand voorbereid op de komst van zusje (niet eerder want dat zou te lang zijn voor hem). - hoe ging de communicatie met jullie oudste kind na de komst van kindje 2? En konden jullie de komst van het kindje van tevoren enigszins uitleggen? Ja, dat was geen probleem. - vonden jullie de tijd te snel gaan met 2 kinderen kort op elkaar of was het juist prettig wb slaapjes bijv? Ik vind het net wel prettig. En dat ze zo leuk samenspelen is ook een voordeel. - bij verhuizingen: wanneer en hoe hebben jullie de verhuizing aangepakt? geen verhuizing gedaan. - op stap gaan: hadden jullie een duowagen of andere manier (dragen bijv)? Neen. We hadden gewoon een buggy en een kinderwagen. We zijn toch altijd met 2 als we voor langere tijd weggaan en als het is om boodschappen te doen kan zoontje wel lopen. We hadden wel zo een meerijdstoeltje gekocht maar daar heeft hij hooguit 10x op gezeten. - wat waren de reacties van jullie familie en werkgever? Familie was blij. Werkgever ook maar mijn baas' eerste reactie was: Wat? Weeral? Maar daarna excuseerde hij zich en feliciteerde hij me.
Mijn oudste dochters schelen precies 2 jaar. Overgang van 1 naar 2 kinderen beviel prima. Ik vond het minder 'heftig' dan het krijgen van de eerste, waarna je hele leven echt veranderd. De tweede ging gewoon mee in het ritme wat er al was (met natuurlijk wel wat verschil). De oudste was gelukkig niet jaloers. We hadden een babypopje met verzorgingsspulletjes voor haar gekocht en zo kon ze betrokken worden bij de verzorging voor de baby. Ze was wel even 'boos' op mij, waarschijnlijk omdat ik een paar dgn in het zkh lag. Dat uitte zich in een paar driftbuien echt naar mij gericht. Dat was met een paar dgn over. Een jonge peuter kan je maar heel basaal dingen uitleggen. Mama heeft een baby in de buik. En de baby is uit de buik. Tijdsbesef is er ook nog niet. Dus een peuter echt voorbereiden kan niet echt, maar is ook niet echt nodig denk ik. Wel het verdelen van de aandacht na de geboorte van de tweede is heel belangrijk. Achteraf weet ik heel weinig nog van mijn zwangerschap van mijn tweede, omdat ik druk was met een dreumes. En ook de babytijd van de tweede heb ik minder bewust meegemaakt of de tijd gehad/genomen om van te genieten. 7 wkn geleden hebben wij ons 4de kindje gehad, met een groot leeftijdsverschil met onze oudere kinderen en wat een verschil! De zwangerschap heb ik zo bewust meegemaakt, en zo veel meer van kunnen genieten. En ook nu de eerste wkn met mijn zoontje waren veel intenser. Echt geweldig! Verhuizing al voor geboorte oudste dochter gedaan en daarna nog een keer toen onze tweede 2 jaar was. Ging prima. Inpakken tijdens dutjes en wat extra oppas regelen. Op stap: we gebruikten een meerijplankje op de bugaboo en dat werkte prima. Reacties van familie was positief en op het werk ook, maar dat zou ik sowieso niet meewegen in ons besluit Oh en even een toevoeging: mijn oudste dochters zijn heel close! Konden altijd al goed samenspelen en nu nog. Ze zeggen nu zelfs dat ze later samen willen gaan wonen, haha, hoe schattig
zie mijn antwoorden in de quote. ik denk dat je prima voor een tweede kindje kunt gaan, alleen lijkt het me wel lastig om te verhuizen als je hoogzwanger bent of net bevallen bent. dat is niet ideaal, maar geen reden om te wachten met je wens voor een tweede. Het kan namelijk in 1x raak zijn, maar als je pech hebt duurt het nog maanden. verder is er altijd wel een reden (werk, huis etc) om te wachten, uit te stellen etc. maar dat moet je niet laten tegen houden! Succes met jullie keuze!
- hoe hebben jullie de overgang van 1 naar 2 kids zelf ervaren en jullie partner? Fysiek, mentaal, werk, relatie en praktische zaken. Fysiek; bekkenpijn dus pittige zwangerschap maar niet pittiger dan bij kind 2; verder draait kind 2 na 3 maanden heerlijk mee in het ritme. Boodschappen doen; dagje uit wordt weer ingewikkelder. - hoe ervaarde jullie oudste kind de komst van kindje 2? Hij liep net 3 maanden en ging weer kruipen. Iets met aandacht, verder wel lief. Al is hij niet echt knuffelig naar kind 2 - hoe ging de communicatie met jullie oudste kind na de komst van kindje 2? En konden jullie de komst van het kindje van tevoren enigszins uitleggen? We hebben alles uitgelegd .. Kinderen begrijpen meer dan je denkt en dat was goed - vonden jullie de tijd te snel gaan met 2 kinderen kort op elkaar of was het juist prettig wb slaapjes bijv? Vanaf baby 3 maanden zelfde ritme qua middag slaap. Ideaal. Zit trouwen 22 maanden tussen - bij verhuizingen: wanneer en hoe hebben jullie de verhuizing aangepakt?nvt, wel verbouwd; kind 1 week voor de bevalling verhuisd naar groot bed nieuwe kamer ging goed - op stap gaan: hadden jullie een duowagen of andere manier (dragen bijv)? Kind 1 loopt liever mee; wil wel een draagzak kopen voor kind 1 voor drukke plekken is een buggy zo onhandig - wat waren de reacties van jullie familie en werk Leuk! Sommige mensen zeggen; zo wat vlot maar vind dat wel meevallen. Ik vind t een aanrader.
Ik heb er zelf geen ervaring mee, hier bewust een groot leeftijdsverschil. Maar om mij heen wel heel veel, is echt een poosje " hip" geweest en op een enkeling na heeft iedereen het al zwaar ervaren en als ze het van te voren hadden geweten hadden ze het niet meer gedaan. Wat ik terugkrijg van familie en vriendinnen is dat ze toch het idee hadden dat dingen bij ons wat relaxter gingen. Omdat wij qua verzorging en slaapjes steeds maar met 1 kind tegelijk rekening hoefden te houden. Toen onze zoon geboren werd was onze dochter al uit die fases. Dus geen persoonlijke ervaring, wel de algemene gedachte die ik hier vaak hoor.
Voor jullie, ervaringsdeskundigen met 1,5-2,5 jaar verschil, heb ik wat concrete vragen: - hoe hebben jullie de overgang van 1 naar 2 kids zelf ervaren en jullie partner? Fysiek, mentaal, werk, relatie en praktische zaken. De eerste tijd vond ik het fijn dat mijn zoon nog niet naar de psz/school ging. Zo kon in sochtends rustig aan opstaan. Inmiddels is mijn dochter 1 en mijn zoon 2,5 geweest. Hij gaat smiddags naar de psz en dan heb ik even tijd met alleen mijn dochter. Ik vind het vooral lastig om uitjes in mijn eentje te doen omdat mijn zoon nog te klein is om helemaal zelfstandig te spelen maar ik heb ook mijn dochter nog. Het is best wel pittig maar ik denk dat je altijd obstakels hebt. Als je langer wacht heb je weer dat je en baby steeds mee naar school moet slepen of naar zwemmen of sport. En wat ik heel fijn vind is dat met uitjes dat ze samen dingen kunnen doen. Als we naar een pretpark gaan bijv dan is het niet zo dat 1 nergens in kan. En ze hebben altijd elkaar als we ergens zijn. - hoe ervaarde jullie oudste kind de komst van kindje 2? Mijn zoon was in het begin wel een beetje jaloers toen hij besefte dat zijn zusje geen bezoek was, maar na 1 maand weet hij niet meer beter. Hij is echt dol op haar. - hoe ging de communicatie met jullie oudste kind na de komst van kindje 2? En konden jullie de komst van het kindje van tevoren enigszins uitleggen? Nee dat heb ik niet uitgelegd want met 1,5 jaar snapte hij dat toch niet. Maar het is allemaal vanzelf gegaan. - vonden jullie de tijd te snel gaan met 2 kinderen kort op elkaar of was het juist prettig wb slaapjes bijv? Mijn zoon slaapt niet meer sinds hij naar de psz gaat. Maar dat is geen probleem. Ik vind het wel zwaar op sommige momenten maar aan de andere kant vind ik het ook heel fijn dat ik niet opnieuw hoef te beginnen. In mijn omgeving zie ik met meerdere kinderen 4-5 jaar ertussen maar dan zit je jaren in die baby/peuter fase - bij verhuizingen: wanneer en hoe hebben jullie de verhuizing aangepakt? Wij zijn nog niet verhuisd. Wij wonen in een flat en de kinderen delen een kamer. Maar dat gaat verrassend goed! Onze dochter slaapt vanaf 4 maanden samen met haar broer op de kamer - op stap gaan: hadden jullie een duowagen of andere manier (dragen bijv)? Wij hebben een duowagen. Andere is het bijna niet te doen. Ik heb ook een enkele buggy voor als ik met 1 kind op pad ben. - wat waren de reacties van jullie familie en werkgever? Heel positief! Iedereen vond het heel leuk.
Hier iets minder dan 2 jaar leeftijdsverschil. Ik zou het zo weer doen, max. 2,5 jaar leeftijdsverschil, voor zover je wat te kiezen hebt natuurlijk. Druk ben je toch al, dus de overgang vond ik klein van 1 kind naar 2. Tijdens de zwangerschap deed ik tegelijk met mijn dochter een middagslaapje. Mijn dochter deed tot 4 jaar zelfs een middagslaapje, dus ze lagen tegelijk in bed. Mijn zoon was een stuk eerder van de middagslaapjes af. Was erg makkelijk juist dat ze in hetzelfde ritme zaten, vooral met dagjes uit, vakanties etc. Ze kunnen aardig hetzelfde, hebben dezelfde interesses. Tussen mijn zussen en mij zat hetzelfde leeftijdsverschil, altijd als positief ervaren. Dat ze minder aandacht krijgen of aandacht moeten delen als de baby er is, vind ik geen punt, het jongere broertje of zusje moet vanaf dag 1 al de aandacht delen. Maar goed, ik pieker sowieso niet zo snel over zulke dingen. Had een tweedehands duowagentje of deed de jongste in de draagzak/doek. Oh ja, we zijn verhuisd toen ik ongeveer 32 weken zwanger was van de tweede. Tja, is even wat drukker en ik kon wat minder doen dan normaal, maar ik vond het niet zo stressvol.
Tussen de oudste 2 zit 19 maanden. Is ons prima bevallen qua drukte en merk nu dat ze veel aan elkaar hebben omdat ze qua belevingswereld niet zover uit elkaar zitten. Nu zwanger van de derde, als deze uk geboren wordt is de (nu) jongste 21 maanden. Bewust voor gekozen, druk is het toch wel met 2/3 kinderen en dan gaan we liever nu 'door' ipv' over een aantal jaar weer helemaal terug te vallen in de babytijd. De jongste doet sowieso nog een middagdutje, de oudste soms. Als ik behoeft heb aan even een uurtje rust leg ik ze lekker allebei op bed Met 2 hebben we een meerijdplankje gebruikt en de draagdoek, nu hebben we er toch voor gekozen om een duowagen aan te schaffen, maar dan wel eentje die ook als enkele wagen gebruikt kan worden.
Geen ervaringsdeskundige maar misschien heb je toch wat aan mijn redenering. Wij gaan in september voor nr. 2. Als het direct raak zou zijn dan is dochter ongeveer 2,5 jaar. Duurt het iets langer dan is het ook goed. Sowieso wilde ik het eerste jaar nog niet denken aan een 2e. Had grotendeels met de nasleep van de bevalling te maken. Vond het moederschap ook erg wennen. Nu denk ik: ik kan er wel een baby bij hebben. Wij willen niet meer dan 2 kinderen. Ik wil op en top van de babytijd genieten. Zou ik ze snel achter elkaar krijgen dan is die babytijd zo snel over. Nu denk ik (hoop ik) er wat meer van te kunnen genieten. Als dochter 2,5 is (of ietsje ouder) hoop ik dat ze een aantal dingen al zelf kan, wat beter zelf kan spelen, etc. En niet onbelangrijk: zelf trap kunnen lopen. Oef wat worden ze op een gegeven moment zwaar zeg. En als laatste, al kan je dit van te voren nooit weten natuurlijk, zat er nog geen 2 jaar tussen mij en mijn zus. Heb dat altijd als heel erg vervelend ervaren. Denk dat we beter af waren geweest met meer tijd ertussen. Wil er ook niet meer tijd tussen hebben (tenzij moeder natuur niet meewerkt, dan is het weer wat anders) want dan zit je straks met brengen en halen van school en begin je weer van voren af aan met de luiers en flesjes. Wat mij betreft is 2,5-3,5 jaar een mooi leeftijdsverschil, al zie ik ook de voordelen van ze snel op elkaar of er veel meer tijd tussen.
- hoe hebben jullie de overgang van 1 naar 2 kids zelf ervaren en jullie partner? Fysiek, mentaal, werk, relatie en praktische zaken. Onze 2e was stukken makkelijker als baby dan de eerste, ik was ingesteld op weer een hel van een babytijd, dus hier viel het reuze mee. Er zit 19 maanden leeftijdsverschil tussen. Werk maakt niet uit of ik er 1 of 2 naar de opvang moet brengen als ik moet werken. Voor de relatie is minder tijd, de kinderen hebben ons altijd wel nodig beide zo jong nog. - hoe ervaarde jullie oudste kind de komst van kindje 2? Die negeerde zijn zusje compleet en deed net alsof ze niet bestond in het begin. Hij leek haar ook gewoon echt oprecht niet in de gaten te hebben, hij deed zijn eigen ding. - hoe ging de communicatie met jullie oudste kind na de komst van kindje 2? En konden jullie de komst van het kindje van tevoren enigszins uitleggen? Met 19 maanden kreeg hij dit nog niet echt mee. - vonden jullie de tijd te snel gaan met 2 kinderen kort op elkaar of was het juist prettig wb slaapjes bijv? De babytijd van de tweede vloog voorbij, bij de eerste liep het helemaal niet lekker en duurde de babytijd juist eeuwen Toen de oudste een slaapje deed en de jongste twee slaapjes sliepen ze om en om en zat ik heel veel thuis. Nu zitten ze beide op een middagslaap en dat is erg lekker voor mama om even rust te hebben 's middags... - bij verhuizingen: wanneer en hoe hebben jullie de verhuizing aangepakt? Wij woonden ook klein, ze deelden vanaf dat de jongste 3 maanden was een slaapkamer en we zijn verhuisd toen de jongste net 1 was en nu beide een eigen slaapkamer. - op stap gaan: hadden jullie een duowagen of andere manier (dragen bijv)? Wij hadden zowel een draagdoek als een Phil en Teds duowagen, we gebruiken eigenlijk altijd de duowagen en nu nog steeds met de oudste van 3 jaar en de jongste van bijna 1,5 jaar. - wat waren de reacties van jullie familie en werkgever? Normale reacties, niets vreemds gehoord.
Ik vond de overgang van 1 naar 2 niet heftig, maar bij ons zat er tussen hen 3,5 jaar. De oudste was dus al vrij zelfstandig en begreep dingen goed. Tussen de 2e en 3e zat 22 maanden, dat vond ik wel aardig aanpoten. Een peuter die zindelijk wil worden, baby aan de borst, slaapjes die langs elkaar heen liepen en al vrij snel sliep de middelste niet meer mee, peuterbuien en eigenlijk zelden een nacht doorslapen geruime tijd: het was echt best pittig.
Dank weer voor alle reacties! Lastige afweging blijft het met jullie voor- en nadelen aan een klein leeftijdsverschil. Ik denk dat we nog even wachten. In ieder geval tot de herfst en onze dochter tenminste 2 is als er een tweede komt Dat idee dat de babytijd voorbij vliegt bij een tweede snel na de eerste klopt dus wel, lees ik zo. Enerzijds fijn dat je dan snel uit de luiers bent, anderzijds vind ik die babytijd van zo'n krummel op je borst wel heeeeeerlijk... Wij zijn er nog niet over uit of we twee of drie kinderen willen. Dat zien we wel als het eenmaal is gelukt hopelijk met een tweede kindje. Voor nu ga ik genieten van wat we hebben, zoals een prachtige dochter, een goed huwelijk en ook fijn om weer m'n lijf even voor mezelf te hebben.
Oh ik vind het juist fijn 2 jaar verschil! Toen de tweede baby geboren was zaten we nog in het "baby ritme".
Hier exact 2 jaar tussen beide kids. Ik vond het eerste jaar echt pittig (de tweede bleek een huilbaby). Voordeel vond ik zeker dat de oudste totaal geen jaloerse gevoelens had. Daarnaast sliepen ze altijd tegelijk hun middagslaapje (m'n oudste sliep totdat ze naar school ging). Nu zijn het grote vrienden en spelen ze heerlijk met elkaar. Als ik het over mocht doen, dan zou ik het niet anders doen.