Hallo, Ik vroeg me af of er meer dames last hebben van PMDD. Misschien zouden we tips uit kunnen wisselen? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van. Zeker in die kl#te periode. Nu gaan we volgende week met vakantie en zit er precies middenin. Over een maandje naar een superleuk feest waar ik al een half jaar naar uitkijk en ook dan ben ik weer de lul. Ben er soms zoooooo klaar mee. Lijkt me fijn om hier over te kunnen kletsen met meiden die het echt begrijpen. Groetjes An
Ik weet niet of ik het heb. Ik heb wel aardig wat last van de hormonen. Zo'n hele week waarin ik nergens zin in heb en niet vooruit te branden ben. Maar goed toen ik erachter kwam dat ik die dagen bij wijze van spreken in mijn agenda kon zetten is het makkelijker geworden. Oh is het weer zover, nou over een week is alles beter Maar ik ga niet van tevoren denken van oh dan ga ik mij niet lekker voelen. Want anders dan zou ik mijzelf extra naar beneden gaan denken.
Ik had er nog nooit van gehoord, maar klinkt heftig zeg! Wordt t ook niet beter evt aan de pil, spiraal ofzo?
Ik heb het gehad door de mirena. Ding laten verwijderen en op het moment dat hij eruit ging voelde ik al een last van me afvallen. Sindsdien echt stukken beter, soms wat normale pms klachten maar zo erg als met mirena gelukkig nooit meer!
Dit klinkt hoopvol voor mij... Ik vind het ideaal dat ik nergens aan hoef te denken maar verder vind ik het helemaal niets... Toch maar overwegen.
Het is altijd fijn te weten dat je niet de enige bent. Hoe vervelend ik het natuurlijk ook voor jullie vind. Het is helaas niet maar één week. Het zijn er bijna twee. Ik vind het heel moeilijk hier mee te leven en te accepteren. Vooral ook omdat ik niet alleen een last voor mezelf ben, maar vooral voor mijn omgeving. En dat vind ik verschrikkelijk. Als ik op mijn ergst ben, zoals nu, heb ik helemaal geen energie, ben ontzettend boos, prikkelbaar, verdrietig enz. Het is zelfs zo erg dat ik soms gedachtes heb dat het allemaal niet meer hoeft. Hoe kan je nou zo denken met zo'n leuke man en 3 geweldige dochters. Dat is toch voor niemand te begrijpen. Anticonceptie zit er voor mij niet in. Dat maakt het allemaal nog vele malen erger. Ik ben nu doorverwezen door de gynaecoloog naar een centrum die o.a. gespecialiseerd is in PMS/PMDD. Voor de zoveelste keer een dagboek bijhouden en aan de hand daarvan wordt een behandelplan gemaakt. Tijdens de intake was het al zo duidelijk als wat, maar zo werkt het allemaal nou eenmaal. Behandelplan kan bestaan uit lichttherapie, antidepressiva, cognitieve gedragstherapie en misschien zijn er nog wat opties. We gaan het afwachten. Antidepressiva staat me erg tegen. In het verleden eerder gebruikt, maar het vlakt toch af. Maar zoals ik er nu tegenaan kijk, is het misschien toch een optie. Zo kan het echt niet langer meer. Ik vraag me af of er meer vrouwen zijn die ervaring hebben met PMS/PMDD icm antidepressiva? Wat mij ook verteld is, is dat zo'n heftige variant vaak samengaat met bijv. AD(H)D. Ik heb ADD, dus dat zou wel kunnen kloppen. Is dat evt. bij sommigen van jullie ook het geval? Alvast hartstikke bedankt.
Ik lees dat je zegt dat anti-conceptie geen optie is, maar is daar verder al naar gekeken? Ik kreeg toen het advies om wanneer het verwijderen van de mirena niet het gewenste resultaat had te gaan beginnen met de yaz, omdat deze erom bekend staat de ergste klachten weg te nemen. Misschien dat de gynaecoloog daar ookal naar heeft gekeken en is het inderdaad geen optie voor je, maar wilde je het wel even meegeven. Add/adhd heb ik zelf iig niet, maar bij mij lag het ook echt puur aan de mirena dus.
Ik heb al zoveel geprobeerd. Mirena, orale anticonceptie, prilpil. Had laatst een zeer lichte pil en ben letterlijk gek geworden in mijn hoofd. Ik durf ook gewoon niet meer. De Yaz zou evt. een laatste optie zijn, maar na mijn laatste ervaring ben ik zo bang geworden.
Dat snap ik inderdaad ook wel. Ik werd ook agressief ervan, en dat heeft me echt angst aangejaagd. Zeker omdat ik niet ongesteld werd heeft het echt lang geduurd eer de link met de mirena gelegd werd en ik ben daar ook enorm van geschrokken. Waar ik vroeger geen problemen had met de gewone pil ben ik na het mirena-drama ook echt huiverig voor kunstmatige hormonen. De natuur zn gang laten gaan werkt nu, dus voorlopig zal ik dat blijven doen, dat voelt veilig. Maar dat kan nu ook met het oog op zwangerschap. Terwijl dat niet altijd zo zal blijven en ik vrees ook voor het moment dat er weer iets moet veranderen. En dan is het bij mij echt maar een ding geweest, ik kan me goed voorstellen als je al zoveel geprobeerd hebt je er nog maar weinig vertrouwen in hebt Bah, wat rot zeg. Ik hoop dat ze een manier vinden voor je die wel werkt, want dit is geen doen.
Wat vervelend voor je. Weet uit ervaring hoe erg het kan zijn. Steeds denk je nu gebeurd het niet meer en de volgende maand zit je er weer midden in. Vreselijk. Wat bij mij geholpen heeft is Omega 3 Visoliecapsules, Teunisbloemolie en toch ook na lang twijfelen antidepressiva Sertraline via de gynaecoloog (de laagste dosering 50 mg).
Het nergens zin in hebben was aan de pil wel iets heftiger dan het zo geschreven staat. Misschien is er geen zin meer in hebben dan een duidelijkere benaming. Op dit moment ga ik nog wel piekeren dan, maar doordat ik weet waarom en doordat ik niks aan hormonen gebruik is het niet zo heftig als vroeger. De gedachtegang is makkelijker te ontdekken en door te prikken. Misschien ook mede door cognitieve therapie. Ik heb meerdere keren antidepressieva gehad en ik werd er goed naar van. Dat afgevlakte gevoel voelde als depressie zonder ups en downs. Terwijl die ups in die tijd weer even een goede draai aan de motor gaven. Daarbij als je al zo gevoelig bent voor neurotransmitters/hormonen vraag ik mij af hoe verstandig het is om medicijnen te gebruiken. Het is toch altijd zoeken naar de 'juiste', er gaat een periode overheen voordat je er zelf op in gesteld bent en zodra je stopt moet je weer 'afkicken'. Ik wilde juist voor de mirena gaan omdat de hormonen in de buik zouden blijven. Maar als ik dit zo lees kan ik dat misschien maar beter niet doen. De prik/pil werd ik ook niet leuk van.
Ik heb het ook. Na de bevalling is t alleen maar erger geworden, ik voelde ze echt gieren gewoon. Telkens vanaf m'n eisprong tot aan de dag dat ik moest menstrueren was t raak. Werd met de dag depressiever en neerslachtiger en de 2 dagen voor de menstruatie zou ik mij zo vrijwillig laten opnemen op de paaz bij wijze van. Vreselijk, voelde mij dan zo labiel. Om een lang verhaal kort te maken, ik slikte in die periode geen pil want dat maakte alles alleen maar erger. Er werd gesproken over antidepressiva geven maar dat heb ik geweigerd omdat ik gewoon 100% wist dat er iets met m'n hormonen moest gebeuren. Uiteindelijk een telefonische intake gehad met een psycholoog en die zei toen dat hij aan alles kon horen dat het hormonaal was. Dus terug naar de huisarts, ben ik nog 1x begonnen aan een pil. Ik was sceptisch.. Maar ik slik sindsdien cerazette, een pil zonder oestrogeen en sindsdien verdwenen al m'n klachten als sneeuw voor de zon. Nooit meer ergens last van gehad
Die herkenning is zo fijn. Soms denk ik dat ik echt gek geworden ben....zo heftig is het. Heb het nu ook even heel lastig. Werkelijk alles is me teveel. Kan ook heel slecht tegen allerlei geluiden. Het is al irritant als de kinderen op de iPad spelen. Ze moeten echt even hun koptelefoon op. En dat gevoel van neem mij maar op in eoa inrichting, herken ik zo goed. Al zit je er middenin, heb je het idee er nooit meer uit te komen. Volgende week kan ik voor mijn gevoel de hele wereld weer aan. Zo tegenstrijdig.
Die cerazette heeft mij echt bijna de das om gedaan. Raar he dat iedereen overal zo verschillend op reageert.
Het is bij mij echt na mijn 30e begonnen. Na de tweede zwangerschap. Ik hoopte dat deze zwangerschap de boel weer op zijn plek zou gooien, maar het is alleen maar erger geworden 😢
Ik had het voor mijn zwangerschappen, achteraf gezien lag ik hormonaal gewoon helemaal in de war. Als tiener ontzettend veel last van gehad, duidelijk gerelateerd aan mijn cyclus. Gelukkig nu dus na 2 zwangerschappen in balans! Pil werkt voor mij niet, daar word ik permanent neerslachtig van. Cerazette was net zo erg als andere pillen. Dus hier geen hormonale anticonceptie meer.
Ik ben nog niet geheel ontzwangert en tussendoor ook niet. Cyclus wel direct na beide bevallingen weer op orde. Maar dat was voor mij ook het moment waar ik er geen overdreven last meer van heb gehad. Alleen nog een beetje het gevoel dat mijn lichaam teleurgesteld is als de eicel weggespoeld word. Maar ook geen hoge piek meer gehad voor de eiersprong. Die had ik daarvoor wel. Dan kon ik alles aan en ging ik finaal over mijn grenzen.
http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/604745-humeur-rond-naderende-menstruatie.html Ik denk dat ik het ook heb. Heb wel het idee dat het met de borage olie wel wat getemperd is maar ik ben nog vaak opstandig, opvliegerig niet gezellig dus.