Volgens mij heb ik eens gelezen dat het een soort onbewust contact maken is. Je laat zien dat je ook moe bent of je verveelt. Daarnaast was het ook iets met empathie. Mensen die een groter inlevingsvermogen hebben, schijnen vaker te geeuwen/gapen als een ander dit ook doet. Je zult ook sneller gapen als je iemand ziet gapen die dicht bij je staat, familie/vrienden ipv een vreemde, om die reden. Ik weet het niet 100% zeker, maar zoiets heb ik onthouden.
Vind het opzich wel een terechte vraag, want we hebben het allemaal geleerd en nagenoeg allemaal wel een voortgezet onderwijs doorlopen. Werd je er toch écht op afgerekend. Denk eerder dat het te maken heeft met gebrek aan noodzaak en interesse.
Ik heb mijn hele school carrière fouten gemaakt in d /t/dt . Compenseerde dat met ander dingen/ opdrachten goed doen. Ik krijgt het er niet in. Vaak gaat het tegenwoordig goed door puur herkennen van een woord.
"help mijn man is klusser".... De vrouw met (vanavond 5) kinderen mogen naar het hotel. Maar hoe zit het dan met school en werk enzo van de vrouw en kinderen? En is er oppas geregeld als de vrouw het huis mag gaan bekijken en de kinderen later komen?
Hahahaha, ja! Dat vraag ik me ook altijd af met dat soort programma's! Je had jaren terug een make-over programma waar mensen echt helemaal veranderd werden... tanden rechtzetten of facings, chirurgie, afvallen, haren, make-up, de verplichte innnerlijke bezinning in de vorm van een gedicht oid, sport, kleding... echt totale make-over. Maar dat hebben ze vast niet in een dag of weekend gedaan. Hóe dan? Mijn baas ziet me aankomen!
En dat komt dan weer Door je spiegelneuronen. Onderdelen in je herkennen die gericht zijn op het nadoen. Die helpen onze kindjes ook om van alles te leren Door nadoen.
Voor mij is de Nederlandse grammatica erg lastig. Het is me in al die jaren niet gelukt om het te snappen. Ik heb inmiddels de hoop een beetje opgegeven. Ik heb er jaren mijn best voor gedaan zonder resultaat.
En als je je even voorstelt alsof er het werkwoord "zien" staat? Dus "hij ziet", en dus niet "hij zied" (dat weet denk ik bijna iedereen wel, zelfs veel dyslectici). Dan weet je heel makkelijk of er al dan geen t achter moet. Dus ik word (/zie), hij wordt (/ziet). Misschien heb je het op deze manier met dit voorbeeld wel eens gehoord maar zo snappen de meeste mensen het, aan wie ik het uitleg, die er voorheen moeite mee hadden.
Ik doe dit ongeveer zo. Elk werkwoord verander ik in smurf. Dus ik word gek wordt dan ik smurf gek. Er komt geen t achter smurf dus schrijf je word met alleen D. Hij wordt gek wordt hij smurft gek. Nu maak je er smurft van, dus plaats je de t er nog achter en krijg je dus wordt.
Dat voorbeeld kreeg ik op school ook. Vond het altijd maar raar, dat smurfen... Ik zette er dan liever een gewoon werkwoord voor haha. Al hoef ik dat nu eigenlijk nooit meer te doen, gaat bij mij eigenlijk gewoon automatisch (gevoel voor taal).
Ik heb het kofschip en fokschaap geleerd en dat snapte ik totaal niet. Nu nog niet trouwens. Tot iemand me 'smurfen' uitgelegd had en toen ging het stukken beter. Ieder heeft zo zijn eigen manier dus.
Ik zie regelmatig op Facebook voorbij komen dat ze het over een vriendin hebben en die noemen ze dan "bea". Telkens vraag ik me af waar dit de afkorting van is,of wat het betekend