Hier ook aan tafel, maar kleine man mag vaak wel eerder van tafel, dan kunnen wij nog even lekker de dag doornemen met een wijntje terwijl hij dan alweer lekker aan het spelen is of iets kijkt op tv. En soms eet hij wat minder vlot en dan zitten we lekker tot het eind met zn allen aan tafel. Ook prima.
Ja, wij eten aan tafel en Eva blijft ook aan tafel zitten. Ook als ze niet wil eten, dan blijft ze zitten totdat we allemaal klaar zijn. Daar is Eva het niet altijd mee eens, maar dat is dan heel jammer.
Maar dat is jouw norm en jouw peuter. Betekent jouw norm ook mijn norm? Staat jouw peuter gelijk aan alle peuters? Ik heb kinderen die niet altijd aan tafel eten maar op momenten dat ik het belangrijk vind wel en dat lukt altijd. Staan zij gelijk aan alle kinderen, nee. Ik vind aan tafel eten niet heel belangrijk. Dat is geen harde grens. Ik vind gezamenlijk eten wel belangrijk en dat doen we meestal. Dat kan ook op een andere plek zijn. Er is niet 1 manier die voor iedereen passend is. Er zijn peuters die er wel moeite mee hebben, die van jou blijkbaar niet. Dan heb je nog geen ervaring met kinderen die daarin anders zijn. Je kunt dan kiezen om elke dag de strijd aan te gaan of je verzint een alternatief waar iedereen zich goed bij voelt en je gezellig eet. Waarom moet je met 2 jaar al volwassen zijn? Tijd genoeg om iets te leren, in stapjes. In geval van jouw kennissen: je hebt niet opvoeden rn alles laten gaan of leren in stapjes. Dat je vindt dat kinderen met 2 1x per dag aan tafel oefenen en met 5 maaltijden uitzitten. Dat kan ook. Kindvriendelijk en met uitzicht op je noen.
Ik denk trouwens dat een kind dat het moeilijk vindt om aan tafel te blijven meer heeft aan de gedachte dat zijn ouders hem helpen. Dat je zegt: "het lukt nu nog niet om aan tafel te blijven, ik denk met je mee en dan lukt het je over een tijd wel". Ipv: "wat jij vindt interesseert me niet zoveel, dit wil ik en als je dat niet doet, eet je tot morgen niks". Kom op zeg, waar is de begeleiding, de steun, de hulp? Waarom moet een kind van 2! jaar oud zich gedragen als een volwassene en anders ontzeg je hem eten? Prima dat je doel is om aan tafel te eten, maar er is nog zoiets als liefdevol ergens naartoe werken ipv ongezellige dwang.
Dat is ook precies hoe wij erover denken. En tuurlijk werken er er naar toe dat ze op gegeven moment wel lang genoeg kunnen blijven zitten, maar dat komt wel. Hier is de jongste dus inmiddels 4 en gaat het bijna altijd goed. Ook altijd gezegd, we gaan aan tafel eten, lukt het zitten even niet meer (en nee, echt niet alle peuters zijn in staat 20 minuten stil te zitten, sterker nog, genoeg volwassenen die er nog moeite mee hebben hoor ) dan ga je even van tafel.
Wij hebben een beetje een middenweg gezocht. Dochter had rond twee jaar heel veel issues met aan onze hoge keukentafel zitten. We hebben een kleinere tafel ernaast gezet, en haar steeds laten kiezen. Soms zit ze bij ons, soms aan haar tafeltje. Fine. Ze eet, ze zit naast ons in de keuken. Iedereen blij. Voor ons hoeft ze nu (vier jaar) ook niet te blijven zitten tot wij klaar zijn. Wij vinden het veel leuker dat ze flink eet, gaat spelen en dat wij rustig verder kunnen eten en praten, dan dat ze blijft zeuren. Dat betekent overigens niet dat ze dat nooit moet doen. Als we met anderen eten, blijft ze zitten tot alle kinderen klaar zijn. In een restaurant blijft ze uiteraard zitten tot iedereen klaar is... Ze begrijpt dat onderscheid perfect. En dat vinden wij het belangrijkste.
Natuurlijk is dat mijn norm, de vraag in de openingspost is toch ook: hoe denk jij daarover? En er zijn vast peuters die dat onderscheid zien waar het wel moet en mag maar niet allemaal dus. Zo hebben wij op het kdv peuters gehad (en niet eentje) die bij ons dus weigerden te eten omdat ze thuis gewend waren om een boterham op de salontafel te hebben staan en een hap te nemen wanneer hen dat blieft. Lijkt mij geen wenselijke situatie...op een kdv kun je daar echt niet aan beginnen. En ik als go overigens ook niet. Zou leuk zijn als ik 6 bordjes verspreid door de kamer had staan en iedereen eet wanneer het uitkomt.
Wij eten s ochtends en s avonds altijd aan tafel, tussen de middag vaak even op de bank met tv aan. Is ons rustmomentje sinds ze geen middagdutje meer doet. Heerlijk hoor!
Het is maar net wat je belangrijker vindt. Vasthouden aan de regels die je bedacht hebt of deze ombuigen zodat hij wel eet. Wij eten meestal wel aan tafel en dat gaat gelukkig goed. Alleen weet ik nog dat ik als kind ook erg lastig was op dat vlak. Ik mocht dan aan mijn eigen tafeltje eten zodat ik toch wat binnen kreeg. En ik heb toen echt wel geleerd om bij anderen thuis aan tafel te blijven
Jij reageerde op mijn post en sprak over manieren. Dus dan ga ik ervan uit dat je dit de algemene norm vindt. En jouw kennende vind je dat die norm ook voor iedereen moet gelden toch? Wat jij later noemt is voor mij een belangrijke reden om mijn kinderen niet op jonge leeftijd naar een kdv of drukke gastouder te sturen, er wordt naar mijn mening te weinig adequaat op een kind gereageerd, daar is geen tijd en ruimte voor. Niks ten nadele van het personeel daar, eerder het gebrek aan tijd en soms inzicht. Mijn ervaring is trouwens dat kinderen prima onderscheid kunnen maken tussen thuis en ergens anders. Het blijft erom gaan of je een kind helpt om op latere leeftijd aan tafel te kunnen blijven of op jonge leeftijd dwingt en zelfs eten ontzegt. Ik praat niet over niet opvoeden en je kinderen maar aan laten modderen. Dat is meer wat je over jouw kennissen schrijft. Ik herken dat niet. Ik leer mijn kinderen liever dat ze mogen oefenen en fouten maken, niet dat ze meteen gestraft worden als ze er nog moeite mee hebben. En een 2-jarige en 20 minuten stilzitten?! Wat een onzin vind ik dat. Dat is een te grote opgave die ze van mij echt nog niet hoeven te volbrengen met moeite.
Sja... Ik zal dan wel de bitch mom from hell zijn... Maar manieren leren kan ook als je peuter bent. Eva snapt prima wat er van haar wordt verwacht en dan als we aan tafel zitten dan wacht je dus gewoon totdat iedereen klaar is. Ik erger me groen en geel aan die kinderen die de hele hut op stelten zetten in een restaurant terwijl de ouders nog zitten te eten. Eva zit gewoon keurig aan tafel, soms met wat gemopper (want leg maar eens uit dat zij wel van tafel mogen en Eva niet 😡maar ze blijft gewoon zitten. En ze eet ook wel eens haar boterham op de bank... Wij doen niet alle eetmomenten aan tafel.
Bedankt voor de reacties dames en leuk om alle verschillende meningen/aanpakken te lezen. Goede tips ook! Terechte vraag van carino...wat vind ik belangrijk? Tja, toch dat hij aan tafel eet. Dus vanaf nu zijn we hier consequent in. Maar hij hoeft niet te blijven zitten als hij klaar is. Maar van tafel is van tafel. Goede tip van shakes ook. Eventueel een klein tafeltje aanschuiven. Ook heb ik zitten denken aan een stoelverkleiner, zodat hij op een grote stoel kan.
Ja, onze dames eten altijd aan tafel. In de avond eten we met het hele gezin aan de eettafel of de bar, in de ochtend en middag mogen ze ook met een stoeltje aan de salontafel eten en ondertussen tv kijken. Maar het eten gebeurt dus wel altijd aan een tafel. Eten doen we niet op de bank, grond of wat dan ook.
Maar ik vind dit voorbeeld weer niet echt te maken hebben met eetmanieren. Genoeg kinderen die aan tafel moeten blijven zitten en dan ook de boel op stelten zetten En ook als je van tafel gaat hoef je de boel niet op stelten te zetten, mijn dochter gaat dan lekker spelen. Zoals ik eerder al aangaf mag mijn dochter van tafel af als ze klaar is met eten, maar begint ze het eten wel gewoon samen met ons aan tafel. Echter vind ik het in een restaurant niet kunnen dat ze van tafel gaat en de boel op stelten zou gaan zetten, dus dat gebeurd ook niet. Maar dat heeft niets met haar tafelmanieren o.d. te maken....
Over het algemeen zitten we met het avondeten gezamenlijk aan tafel, van begin tot het eind van de maaltijd, maar zoontje mag ook wel eens voor eten en voor de televisie, dat is dan speciaal...dan wacht ik bijvoorbeeld met eten tot man thuis is. Ontbijt en lunch worden vaker op de bank dan aan de eettafel genuttigd. Heb een neefje van 1.5 die alles lopende voort eet maar ook een hele hoop lopende voort op de grond gooit. Ieder z'n ding maar ik vind best dat ze kunnen leren om aan tafel te eten, ook met het oog op uiteten bijvoorbeeld.
Dit. Hij wil ook soms niet. Pech dan eet hij ook niet. Hij blijft ook aan tafel tot we allemaal klaar zijn. Soms zit er dan een sirene naast ons. Eet heel ontspannend. Maar goed hij moet het leren. Over het algemeen loopt hij zelf al naar z'n stoel nog voor ik klaar ben met koken of boterham smeren haha.
Een te grote opgave?? 20 min is voor een peuter een prima tijdsbestek. En ik weet niet wie het over straffen heeft? Ik straf niemand hoor. Alleen we blijven allemaal zitten, degene die dan niet wil eten beslist dat toch zelf? Zo druk heb ik het overigens niet altijd hoor, soms maar 1 kindje extra maar ook die moet gewoon blijven zitten. En bij alle go en kdv's gaat dit over het algemeen prima. Alleen degenen die thuis zelf mogen bepalen haal je er zo uit.
Hier eten we 's avonds sowieso met z'n allen aan de tafel. We gaan allemaal tegelijk aan tafel en blijven zitten tot iedereen klaar is. Uitzondering is de patat zaterdag, dat eten we op de bank met de tv aan, maar zoontje zit dan als nog in z'n kinderstoel erbij. Onze maaltijd 's avonds duurt +/- 30 minuten en over het algemeen blijft ons zoontje prima zitten, hij zit nog wel in de kinderstoel, maar als hij wil kan hij hier zo uitklimmen. Hij weet precies uit welke onderdelen de avondmaaltijd bestaat en weet ook wanneer het klaar is en hij van tafel mag. Dit gaat al zo sinds hij een maand of 6 was en zeker sinds hij 1 jaar is blijft hij de hele maaltijd aan tafel zitten. Ontbijt en lunch gebeurd nog wel eens op de bank, maar daar geldt, eerst je bordje leeg en pas dan gaan we weer spelen of van de bank. Hij krijgt hierbij 1x een waarschuwing en anders zet ik hem als nog in de kinderstoel. Gaat meestal prima, er zijn ook momenten dat hij zelf z'n kinderstoel erbij pakt en aangeeft dat hij daarin wil zitten.