https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2016/jul/30/attachment-parenting-best-way-raise-child-or-maternal-masochism Engels artikel. Ik vond het boeiend om te lezen en ik herken heel erg het 'moreel verhevene' van dit type ouders (lees: moeders!). Ik ben er persoonlijk van overtuigd dat AP niet per se het beste voor het kind is (en sowieso niet voor ieder kind). Ik vind het heel erg voor de bühne, 'kijk mij eens'. Het komt volgens mij voort uit een behoefte om je goed over jezelf te voelen en zelfvertrouwen te hebben als moeder. En dat creeer je door anderen 'aan te praten' dat zij hun kinderen te kort of zelfs kwaad doen. Bah.
Nog niet het hele artikel gelezen maar so far kan ik me er wel in vinden. Een kind van 19 maanden bv geven vind ik niet heel dramatisch. Daar groei je gewoon in. Mijn zoontje kreeg tot ongeveer 15 maanden bv maar toen was het ook echt wel klaar. Maar nooit dat ik voor de geboorte besacht had zo lamg te voeden. Eerst 3 maanden, toen 6 toen maar naar 12. Maar erna was het echt aflopend. Er zijn in de loop der jaren zoveel technieken en opvoedingsmanierrn geweest. Nu is dit de hype. Tja die moeders voelen zich misschien wel extra speciaal, geen idee? Ik pak van alles een beetje wat bij mij past. Het meeste steek ik nog op van Nanny Jo on tour. Haar vind ik praktisch en down to earth.
Ik denk dat het afzetten is tegen de autoritaire opvoeding. Die sommige volgers als onprettig hebben ervaren. Anna wat bv betreft ga ik juist de andere kant op. Ik wilde in het begin 1 jaar tot max 2 jaar voeden. Bij de oudste ben ik, of zijn wij, er met 10 maanden mee gestopt. Maar als ik nu zie hoe een kindje van anderhalf is wil ik toch minder lang voeden dan ik oorspronkelijk in gedachten had.
Jammer dat het in het Engels is, dat beheers ik niet zo goed. Ik ben me er namelijk een beetje in het verdiepen en merk dat ik gevoelig ben voor uitspraken die daar vaak gedaan worden. Het beste voor je kind, emoties erkennen, behoeften etc. Eigenlijk zou ik me er niet druk over moeten maken maar het word gebracht als zijnde 'het beste voor ieder kind' en als ik het niet doet ben ik dus geen goeie moeder. Als iemand nog een kritisch Nederlands artikel heeft zie ik het graag!
Bah, dat is idd de reactie die ik krijg na het lezen van jouw stukje tekst. Volgens mij voel jij je meer verheven dan anderen hier. Ik vind ap wel heel fijn, niet heel strikt, ik neem een stukje mee van alles wat mij aanstaat, ik geloof niet dat er 1 manier is. Wat ik wel geloof is dat (bijna) alle moeders hun kinderen opvoeden op een manier waarvan zij denken dat het goed is voor hun kind, iedere moeder wil in principe het beste voor hun kind. Dus niet voor de buhne of om op te vallen, echt een heel raar idee. En over commentaar, ik heb juist het idee dat ap moeders veel meer openstaan voor mensen die het anders doen dan andersom. Wat ik soms wel niet te horen heb gekregen.
Ik vind dat jij vooral heel erg een oordeel klaar hebt over anderen en meent te weten wat de beweegredenen zijn van deze moeders. Heb je ze allemaal zelf gesproken? En zou er ook juist een hele positieve kant kunnen zijn mbt het feit dat ze voor deze manier van opvoeden kiezen? Die totaal niets te maken heeft met de "behoefte om jezelf goed te voelen" maar gewoon omdat je gelooft dat deze manier bij je kind past?
Ik houd van een natuurlijke manier van opvoeden dat houdt in dat ik kijk naar het kind zelf. Niks meer en niks minder.
Pfff "female masochism" ... Ik vond het heerlijk om mijn kinderen lang te voeden en ik vind het heerlijk dat onze jongste vaak bij ons slaapt... Anders zou ik het niet doen! Ik vind AP vooral een eye opener voor mensen die te krampachtig hun kind in een schema willen prakken. Waarom heb ik mijn oudste de eerste 3 maanden geprobeerd om m alleen in een kamer boven te laten slapen? Waarom liet ik het zover komen dat dames van het cb kwamen die hem inbakerden en zeiden dat ik hem 45 min moest laten huilen? Ja dat heeft onze hechting veel kwaad gedaan, daar ben ik van overtuigd! Ik wou dat ze met een draagdoek gekomen waren ipv inbakerdoeken en een kookwekker. Inderdaad zoals het artikel zegt heeft dit mijn moederlijke intuïtie om zeep geholpen en me van mijn kindje vervreemd. Sommige dingen zijn wel de vinger op de zere plek, ik wil met heel mijn gezin rekening houden.. Mijn man en mijn oudste zoon en ik mogen er ook zijn, niet alles kan altijd draaien om de behoefte van de jongste. En emancipatie is wel een ding ook voor mij. Wij hebben het eerlijk verdeeld, mijn man doet het dragen en ik (deed) het voeden. En "Shes right: there isnt a parent who hasnt sought validation for their own choices by denigrating others" ja dat zie je terug in ongeveer alle topics hier op Zp. Wel leuk om te lezen Hilly, dank voor het delen!
Weet je wat ik nou zo raar vind; ik lees hier (op ZP) heel vaak dat mensen zoveel commentaar krijgen/hebben gekregen op hun manier van opvoeden. Of dat nou de keuze bv/fv was, wel of niet laten huilen, ap/andere stroming van opvoeden, etc. Ik vraag me echt af hoe dat nou kan. Ik heb namelijk nog nooit commentaar gehad op wat mijn man en ik deden en doen. Is dat dan omdat ik daar eigenlijk nooit over sprak met mijn vrienden of familie? Wij doen het namelijk gewoon zoals wij het doen. Is het dat wij dat zo doen en ook uitstralen dat wij onze kindern op onze manier opvoeden? Is het juist het feit dat het ons echt niets uitmaakt hoe een ander zijn kind/ kinderen opvoed? Ik vind het erg om te lezen dat iemand zijn keuze moet verdedigen tegenover een ander, die er feitelijk niets mee te maken heeft. Ik moet er wel bij zeggen dat ik mijzelf nooit echt heb ingelezen in manieren van opvoeden. Wij hebben altijd naar de behoeftes van onze kinderen en naar onze eigen behoeftes gekeken en daar een goede balans in proberen te vinden. En natuurlijk zijn wij wel eens gestruikeld en gevallen en nog gebeurt dat wel eens, maar daar leer je van. En als ik dan naar onze kinderen kijk dan denk ik dat wij best wel een goede manier van opvoeden gevonden hebben, maar we zullen er wel altijd kritisch naar moeten blijven kijken. Moraal van mijn verhaal: mensen hou nou eens op met kritisch naar een ander kijken. Bedenk wat jij zelf wilt qua opvoeden en laat een ander in zijn waarde. Iedereen heeft namelijk het beste met zijn kind voor (daar ga ik vanuit) en of je nu mainstream, ap of op een andere manier opvoedt, je kinderen worden pas gelukkig als jij ook gelukkig bent.
sommige kinderen moeten in een strak schema...anders gaat het niet goed met ze... Onze dochter is een kindje dat heerlijk rustig werd van inbakeren... Ze sliep af en toe heel graag in ons bed...en dat mocht dan ook als ze daar behoefte aan had. Onze zoon heeft echt nog nooit bij ons geslapen...dat wil hij echt niet. Als kleintje niet en nu als schoolkind al helemaal niet. Hij vindt het heerlijk om zijn eigen ruimte te hebben. Dat bedoel ik dus met kijken naar het individu... En als dit toevallig AP is ...dan is dat zo. Maar ik kan me voorstellen dat dit voor sommige kinderen meer kwaad dan goed doet. En andersom.
Waarom voel jij de behoefte om het feit dat je bv hebt gegeven in je forum-handtekening te vermelden?
Ik denk dat dat voor iedere vorm van oordelen geldt, niet alleen voor ap. Dezelfde argumenten komen ook terug bij de voor- en tegenstanders van vaccineren, borstvoeding, corrigerende tik etc, en wanneer je dat doortrekt voorbij het ouderschap zie je dat overal, in politiek en religie komen dit soort houdingen ook voor. Het is een hele menselijke houding, sommigen hebben daar meer last van dan anderen, maar dat is niet zo zeer gebonden aan een specifieke groepering. Ook binnen de aanhangers van ap zullen er mensen zijn die andere opvoedstijlen niet veroordelen, net zo zeer als dat er buiten ap mensen zijn die dat wel doen.
Oh mijn zoontje wilde al vanaf dag een graag in zn wiegje slapen. Overdag sliep hij soms bij mij maar als hij evht moe was in zn wieg. Het is ren heerlijk knuffelkind en heel heel soms wil hij bij mij slapen. Maar meestal toch echt in zn eigen bedje. Niet elk mens is hetzelfde. Voor het ene kind is AP een uitkomst de ander heeft een strakker ritme nodig. Ik denk dat je als ouder moet kijken wat bij jou kindje past. De ene 'techniek' werkt wel. De ander niet 😇
Het is een groot verschil tussen een mening geven, gebaseerd op feiten, of passief-agressief mensen die het 'anders' doen het gevoel geven dat hun kind op weg is om een gewetenloze moordenaar te worden. Ik chargeer nu uiteraard, maar heb je het gelezen? ADHD? Zeker geen AP. Jeugdcriminelen? Allemaal onvoldoende bv gehad en te weinig gedragen. Hou echt op hoor. Wat anderen boven me al zeggen: je moet gewoon kijken naar je kind. De een heeft iets anders nodig dan de ander. En dat morele voetstuk waar sommige moeders zichzelf op plaatsen is echt heel sneu, maar ook gevaarlijk. Want elke moeder wil de beste moeder zijn. En onzekerheid is een prima voedingsbodem voor het schuldgevoel dat AP je aanpraat over het 'anders doen'.
Persoonlijke ervaring mee? Ken je ap moeders? Moeders die jou blijkbaar een schuldgevoel aanpraten. Ik ben voor ap, want dat werkt voor ons, maar ik oordeel daarmee niet over een ander. Jij daarentegen, schaart alle ap moeders nu over 1 kam. Wie is hier nu iemand een schuldgevoel aan het aanpraten en aan het oordelen? Ik heb ook nare opmerkingen gekregen, "bv aan een peuter is ranzig/ de kindermishandeling", " samen slapen is ziek en slecht voor je relatie", "je straft niet, dus je voedt ook niet op". Zal ik nu ook maar gaan roepen dat alle ouders die niet aan ap doen mij een schuldgevoel aanpraten of ben ik dan wel heel veroordelend en verkeerd bezig? Lijkt mij wel he?
Tja dat ligt niet alleen aan de adviezen die je krijgt maar ook hoe je er zelf in staat. Ik heb mij nooit iets aan laten praten, maar heb ook adviezen gekregen als laten huilen, met 4 maanden gaan bijvoeden met gepureerde prut. Mogen zij zelf weten, ik doe er mee wat ik wil. En ja ik heb mijn kinderen qua voeden en slapen in een strak schema geprakt (over een respectloze term gesproken) en daar ben ik nog steeds blij om. Het zijn gezellige vrolijke kindjes die goed eten en slapen. Ik lees over peuters toch wel eens andere verhalen, dan was mijn aanpak toch niet zo slecht denk ik
Jij wil nu insinueren dat ze dat doet om zich beter te voelen dan anderen? Heb jij je onderschrift om zielig gevonden te worden? Of mag ik dat niet zeggen maar jij dat wel over anderen?
Hilly: in jouw post gister over bv kwam naar voren dat je onzeker bent gemaakt over het (niet) geven van bv. Ook in dit topic laat je doorschemeren dat moeders die ap (deels) volgen anderen onzeker maken. Ben jij snel onzeker? Ik voel echt zo'n afkeur naar moeders die iets anders doen dan jij. Onzekerheid uit zich nog wel eens in vijandigheid. Misschien kun je eerst vragen hoe ap moeders zich voelen? Wat ze doen en waarom? Ik ben zelf geen fervent ap moeder. Wel vind ik het mooi dat in deze manier van opvoeden de jonge baby centraal staat. Er zijn zo veel onderzoeken doe uitwijzen hoe belangrijk de nabijheid van een ouder is. Maar ik voer dat zelf niet 24/7 door. Ik ben zelf meer uit de up (Ja Ja, er is nog een enge groep!) kant. Weliswaar niet vreselijk dogmatisch maar deze manier vind ik de juiste voor alle kinderen. Ik sta erg achter dit gedachtengoed. Als ik erover praat is dar niet omdat ik me beter voel, ik voel de overtuiging dat het kind erbij gebaat is. Als je ergens achter staat, dan is dat voor jou het goede.