Dat is ook raar, zoiets moet wel in overleg gebeuren. Het lijkt wel alsof je ouders (moeder) de huisarts gebruikt om een urgentie los te wrikken om zodoende een urgentie te krijgen ofzo. Met jou als mantelzorger in de buurt zou dat het proces kunnen versnellen.
De huisarts heeft dit waarschijnlijk aangegeven om te proberen dat je ouders inderdaad urgentie krijgen, misschien dat de gemeente meegaand is op het moment dat er urgentie gevraagd word en een deel van de zorg door een mantelzorger opgelost zou kunnen worden. Los daarvan had hij het in ieder geval moeten overleggen. Dat je geen rede hoeft aan te geven klopt niet helemaal, dit klopt als je inderdaad niet inwonend bent. Ook bij mijn moeder werd als eerste gekeken naar de inwonende kinderen en mijn vader (ondanks dat wij toen nog bezig waren met een opleiding en mijn vader ploegendiensten werkte) wij moesten op dat moment een deel van de zorg op ons nemen. Nu we niet meer inwonend zijn word er nog gezegd dat we mantelzorg kunnen verlenen omdat we in hetzelfde dorp worden maar kunnen ze het niet verplichten.
Vind dit best een heftige reactie naar Strijkkraal toe hoor. Aan de ene kant heeft ze volkomen gelijk want als deze mensen altijd voor ons hebben gezorgd waarom zou er dan niet 'een stukje' mantelzorg gedaan mogen worden. Dat jou oma ondankbaar overkomt wil niet zeggen dat mantelzorg over het algemeen goed kan. Feit is dat je met gemak je handen van haar kan aftrekken ondanks dat het je oma is.
Rustig aan meid . Rotsituatie voor jou, natuurlijk, maar betekent natuurlijk niet dat dit in alle gevallen zo is. Suzy bedoelt het niet persoonlijk naar jou toe maar in het algemeen. En in dat geval, ben ik het helemaal met Suzy eens. Ook in mijn ogen is het juist goed als mensen meer voor elkaar zouden zorgen als dat nodig is en kan. In enorm veel landen is dat niets meer dan normaal en in mijn ogen, en in mijn situatie, is er niets belangrijkers in mijn leven dan de mensen om mij heen van wie ik hou, en hoop ik dat ik op een dag ook voor hen kan gaan zorgen als zij dat nodig hebben (voor zover dat mogelijk is redelijkerwijs).
zo chill zeg ... ga je frustratie lekker even ergens anders venten. Jou persoonlijke situatie is niet algemeen voor de hele mantelzorg en voor alle mensen. Beetje absurd vind je niet?
Heb je je ouders hier trouwens al over gesproken? Wellicht dat ze zelf opheldering kunnen geven? En daarnaast ging ik niet 3 weken wachten tot de huisarts terug is. Dan kan je niet verweten worden dat je zelf ook geen actie hebt ondernomen om van de sticker 'mantelzorger' af te komen.
Maar waar moet ik het dan melden? Maatschappelijk werk zit er al bovenop. De gemeentie hier verleent geen urgentie.. Mijn ouders hierop aanspreken, daar zit m nou net het punt. Die zeggen nergens ban te weten. Maar het moet ergens vandaan zijn gekomen. En waarschijnlijk dus...toch.. wat ik zeg: lang en complex verhaal. Ik zorg ook graag voor mensen. Ik help mijn buren ook bijvoorbeeld. Als ik ramen lap, neem ik die van hun even mee. Een boodschap, een keer extra koken. Fijn juist. Maar in bovenstaand geval ligt het net even wat genuanceerder. Bovendien ga ik in augustus weer een studie volgen. Deze wordt betaald door de gemeente (bijstand en re-integratie), voor een betere toekomst etc. Dat zou niet kunnen wanneer ik continu mijn ouders moet verzorgen. Niet fysiek trouwens. Maar ik zou eerder een soort bewindvoerder worden zeg maar.
Hmm, lastige situatie dus ... Is de brief al naar de gemeente? Zo ja, zou ik daar even contact mee opnemen. Zo nee, eventueel een (aangetekende) brief naar de huisarts waarin je bezwaar maakt tegen het mantelzorgerschap.
Ik werk zelf in de thuiszorg en als ik dan zie dat sommige kinderen bijna tot niet komen bij hun ouders .. Ik zou het helemaal geen slecht idee vinden om ( zonder geronde reden ) mantelzorg te verplichten .. Dan heb ik het niet over de zware zorgtaken maar gewoon de kleinere zorgtaken .. Sommige mensen zijn te afhankelijk van de thuiszorg .. Als ik gister bij een client komt en ik weet dat zij 3 kinderen heeft die in de buurt wonen en de aan mij vraagt of ik alsjeblieft even de afwas wil doen omdat ze zich niet zo lekker voelt de laatste tijd , dan kan ik daar plaatsvervangend boos over worden .. Ik doe het met liefde hoor en ik heb het ook gedaan , maar eigenlijk heb ik daar geen tijd voor ( duurde een kwartiertje maar ik liep meteen een kwartiertje uit en kwam later bij andere cliënten ) Dat soort zorg taken kunnen de kinderen of andere familie leden echt wel op zich nemen .. Ik doe veel extra's voor de oudere mensen ( heb al een keer de gordijnen opgehangen voor iemand omdat d'r zoon geen tijd had ) kom op zeg .. Ik ben viger en ben er voor de medische zorg taken en doe graag iets extra's hoor , maat eigenlijk hoort dat gewoon niet En hoort die zoon de gordijnen op te hangen .. Met 5 minuten was het gebeurt .. Ik kan daar echt pislink van worden .. Maar ja mogen er niks van zeggen .. Sterker nog wij mogen niks extra's doen dat moeten we weigeren .. Maar dat kan ik niet hoor.. Maar je heb soms ook de andere kant .. Kinderen die zich overal Mer bemoeien , maar dat komt niet zo vaak voor ..
Ik denk dat je niet eens 3 weken hoeft te wachten, zo'n assistente kan zoiets toch ook aanpassen, tenzij de hele praktijk dicht is natuurlijk.... Wat de reden betreft lijkt het erop dat ze dit ter plekke hadden verzonnen om een verhuis urgentie te krijgen of heb ik het mis? Niet netjes in elk geval, ik ken dit soort dingen. Ik slik zware pijnmedicatie tegen pijnklachten die ik al erg lang heb, en die medicijnen worden in de regel ook aan afkickende junks gegeven. Hadden ze toen ik in het ziekenhuis was opgenomen zonder te checken in mijn dossier gezet dat ik een drugsverslaafde was geweest. Gewoon van "ow ze gebruikt die pillen, dan zal het wel een junk zijn" ik heb krijsend en tierend een rectificatie geëist, woedend was ik. Maar goed, ter vergelijking denk ik dus dat jouw misverstand ook het gevolg is van iemand die zelf nadenkt en niet checkt of het wel klopt, met alle nare gevolgen van dien. Ik zou het zo snel mogelijk recht zetten als je de kans krijgt.
@TS, 70km verderop en een ernstige belasting qua tijd waardoor je integratietraject in gevaar komt, zijn naar mijn mening geldige redenen om eventjes niet als mantelzorger klaar te kunnen staan. Dit zou ik zo snel mogelijk met de gemeente van je ouders bespreken en ook in een aangetekend schrijven naar de huisarts communiceren. Dan kun jij straks aantonen dat je de huisarts direct op zijn verkeerde aanname gewezen hebt. Dat hij vervolgens 3 weken op vakantie is en zijn post niet open maakt is zijn probleem. En je ouders is waarschijnlijk gewoon gevraagd of ze kinderen hebben en of ze daar een goed contact mee hebben. Als zij beide vragen met ja beantwoord hebben, gaat zo'n huisarts er al snel vanuit dat jij klaar staat voor je ouders. De aannames die hier door het wijkteam gemaakt worden, ugh, het bezorgt me slapeloze nachten.
Omdat het heel cru gezegd is maar het is MIJN leven en daar geef in invulling aan zoals ik dat wil niet omdat het moet. Wil natuurlijk niet zeggen dat ik niks voor mijn ouders of de ouders van mijn man wil doen maar wel dat ik me nergens aan ga binden. ts: ik zou morgen de huisartsen praktijk wel bellen en daarna de gemeente.
De hele praktijk is gesloten, maar een brief waarin ik aangeef dit niet te willen zijn is echt een heel goed idee. Ik zal ook hun maatschappelijk werk een mail sturen waarin ik dit aangeef (MW ondersteunde de brief van de huisarts ook niet trouwens). Ik heb mijn ouders er wel over gesproken. Mijn moeder zegt dat het niet klopt wat erin staat en als het goed is, heeft maatschappelijk werk ervoor gezord dat de brief niet mee is gegaan. Toch voelt het niet goed. Want die brief staat dus wel in het systeem van de huisarts. Ik ga er dus schriftelijk op reageren. Verder over mantelzorg in het algemeen; Ik ben een voorstander van elkaar helpen, daar waar kan. Juist binnen ons huidige zorgstelsel is dit heel hard nodig. Maar ik heb inmiddels ook ervaren dat de omstandigheden er soms niet naar zijn om dit te kunnen doen. Stel je voor ; je bent als kind mishandeld door je ouders in het verleden. Of er is sprake van sexueel misbruik? Een ernstig verstoorde band? Hoe kun je dan verwachten dat het kind in deze kwestie als mantelzorger functioneert? Ik vind eerder gedane uitspraken hierover best lastig; je kunt nu eenmaal niet in de gezinssituatie kijken. Door dan te zeggen dat er drie kinderen zijn die wel even dat gordijn op kunnen hangen; natuurlijk. Maar zoek eerst eens uit waarom er geen mantelzorg is.
Svp niet quoten, want ik haal dit stukje dalijk weer weg! Niemand schrijft dat er iets mis is met een stukje zorg aan je ouders geven. Wel is er iets mis met het opleggen van mantelzorg. Het is namelijk aan de persoon zelf om te bepalen of hij/zij dat kan en/of wil. Ik heb jarenlang voor mijn ouders klaargestaan en gezorgd toen ze dat nodig hadden. Toen ik ze een periode nodig had gaven ze echter niet thuis dus het contact heb ik daarom gestopt. Mogen ze nu ooit hulp nodig hebben dan kunnen ze een boom in. Ook als het contact ooit nog wel wordt hersteld. Ik loop emotioneel gezien op hun leeg. Geen instantie die dus voor mij gaat bepalen dat ik wel mantelzorg moet geven. En ik ga ook geen verantwoording afleggen waarom ik het niet wil.
Jouw ouders kunnen niet voor jullie spreken toch? Dan moeten ze die vragen aan jullie stellen. En jullie zijn helemaal niet tot antwoorden verplicht.
Groot gelijk Madelie! Ik denk er precies zo over. Hier is het vaak ook eenrichtingsverkeer en geen haar op mijn hoofd die er over piekert elke week boodschappen te gaan doen. Ik werk zelf in de thuiszorg en zie vaak dat kinderen of niets doen of alle touwtjes in handen willen houden. Beide snap ik, je weet immers niet wat er ooit gebeurd is.
Ik zie dat anders. Het is idd mijn leven ... die mijn ouders voor mij op de rit hebben gezet. Ik kan doen wat ik wil omdat zij er voor mij waren vroeger. Als je een stukje zorg voor je ouders ziet als moeten .. mja ... ik vind dat bijzonder. Ik vind het eerder eens stukje vanzelfsprekendheid dat als het nodig is, ik mijn mijn ouders ondersteun waar mogelijk.
Madelie, ik vind dat nog een ander verhaal. Als de band met je ouders slecht is .. dan zou ik ook geen mantelzorg doen. Maar in de gevallen waar dat niet het geval is (en dat is in 80% van de gevallen zo) mag er best wat van de kinderen worden verwacht. In alle ons omringende landen is de zorg voor de ouders de normaalste zaak van de wereld ... waarom hier niet?
Precies, niemand kan invullen waarom die 3 kinderen niet of heel weinig langskomen zonder die kinderen zelf hierover te hebben gesproken.