Als mensen aanstoot nemen aan iemand's trots over iets dat zijzelf niet bezitten, hebben, kunnen, etc. komt deze aanstoot dikwijls voort uit (onbewuste) onzekerheid . Waarom mag je niet heel trots zijn als je 1 jaar (of wat dan ook) BV hebt gegeven of al 3 jaar samen met je kindje in een bed slaapt of je kindje tot hij/zij 45 kilo was op je rug hebt gedragen? Als je iets volhoudt puur uit liefde voor je kindje, vind ik het volkomen terecht dat je je hier goed en trost over voelt en dat je er een goed zelfbeeld aan overhoudt. Daar is helemaal niets mis mee! Je mag best zelfvertrouwen ontlenen aan gedrag waar je zelf waarde aan hecht, sterker nog je bent gek als je dat niet doet (letterlijk). En als je hier zelfvertrouwen aan ontleent betekent dat echt niet per sé dat je neerkijkt op wat anderen doen of er negatief over oordeelt. Trots zijn op wat je zelf doet en commentaar hebben op een ander zijn twee totaal verschillende dingen en worden naar mijn mening veel te vaak op één hoop gegooid. Iemand die alsmaar commentaar heeft vind ik ook irritant, maar iemand die trots is - ook op iets waar ik zelf 0 waarde aan hecht- heb ik geen enkel probleem mee.
Ik heb een gloeiende hekel aan mensen die heel duidelijk iets insinueren en als je dan reageert komen met: "oh, het zegt heel veel over jou dat je je aangesproken voelt". Ik had ook kunnen reageren met: klets nou niet, je bedoelde mij. Het is typerend voor een bepaald type vrouw. Vandaar mijn 'oh, ben jij er zo een'.
Wat een ongelooflijke flauwekul. Dan kun je ook wel trots zijn op dat je ademhaalt. Je hebt niemand uit een brandend huis gered hoor. Dat gemuts dat je maar overal trots op mag zijn. Ik lees hier dames die trots zijn op anderhalve week borstvoeding.. 'ik heb het m toch maar geflikt!!!' NEEN! Je hebt niks geflikt, je hebt niks volgehouden, het is geen prestatie van formaat. Ga weg.
Waar je aan voorbij gaat is dat het bij trots gaat om een subjectief oordeel en (godzijdank!) niet om een objectief oordeel. Er zijn tal van zaken die maken dat iemand zich trost kan voelen op iets in jouw ogen heel kleins. Als iemand BV mega pijnlijke vond en het haatte en in een depressie zat en misschien van zichzlf weinig doorzettingsvermogen heeft, dan is het helemala niet zo raar dat deze vrouw trots is op 2 weken BV. Ik ben soms oprecht trost op het feit dat een chocolade reep als meer dan 24 uut onaangeraakt in mijn kastje ligt of als ik eindelijk mn bed weer eens heb verschoond. Zegt dat iets over mij? Ongetwijfeld. Voel ik me daardoor minder trots? Nee. Gelukkig heb je niemands toestemming nodig om je trots te voelen.
Jij vindt het niets.. Jouw mening. Dan mag een ander nog wel trots zijn op hetgeen zij bereikt heeft. Misschien was het voor diegene een enorme drempel, een enorme 'strijd' of wat dan ook. En misschien ook niet. Lekker belangrijk.
Wat een onzin kraam je hier allemaal uit!! Borstvoeding is gewoon ontzettend zwaar. Daarnaast weet jij niet wat er van te voren heeft afgespeeld! In mijn geval heb ik het bij mijn 1e geprobeerd ware het niet dat ik zo'n extreme borstontsteking had dat ik en een flink gat in mijn borst had en mijn borst bijna kwijt was! Ondanks dat moest ik blijven kolven en voeden etc... Ik heb dat 6 weken moeten en kunnen doen. Ja ik was blij dat ik daarna fv kon geven maar tegelijk ben ik wel trots dat ik mij in mijn eentje toen er doorheen heb gesleept! Wie zegt dat iemand anders het niet moeilijk heeft gehad en daarom dan niet er trots op mag zijn? Wie ben jij om dat te veroordelen?? Ik ga jou toch ook niet bestempelen als aandachttrekker omdat jij 4 miskramen hebt gehad. Doe normaal leef en laat leven!!
Ik lees zo veel.harde nare berichten van jou. Triest voor je dat je zo in het leven moet staan, ben je zo liefdeloos opgevoed? Jij praat een beetje zo: Waarom jank je over 4 miskramen? Je bent toch niet dood gegaan, gewoon niet janken en verdergaan. Zo verdrietig is dat niet, je kan gewoon een nieuwe maken. Waarom stilstaan bij zoiets, niet verdrietig zijn maar gewoon doorgaan. Echt weer zo'n typische vrouw die blijft hangen in verdriet. Ik schrijf het even over jou, in jouw stijl. Vind je dit leuk?
Ik sta heel vrolijk in het leven, gelukkig. Ik ben niet hard of naar, maar nuchter en hou niet van gemuts. Ik blijf ook niet hangen in verdriet. Ik heb het meegemaakt, maar ben er verder heel nuchter over. Ik snap overigens de vergelijking echt niet. Gewoon BV geven aan je kind is echt niet te vergelijken met het doormaken van zelfs maar 1 miskraam of uberhaupt de MMM.
Ik heb ook BV gegeven hoor, na een ontzettend zware start. Iets waar ik klaarblijkelijk ontzettend TROTS op zou moeten zijn. Voor mij is het in retrospectief eerder schrikken dat zelfs ik zo vatbaar was voor het schuldgevoel dat je aangepraat wordt rondom bv/fv. En natuurlijk zijn er omstandigheden (zoals wat jij omschrijft) dat je je petje even afneemt dat iemand zich ergens doorheen geknokt heeft. Maar dat maakt niet elke vrouw die bv heeft gegeven tot een 'strijdster'. Sommige dingen zijn een prestatie, andere dingen niet. Iedereen vindt maar dat je om een poep en een scheet trots zou moeten zijn op jezelf. Dat vind ik echt sneuer dan sneu.
Het gaat ook.om jouw reacties in andere topics. Er is bij jou geen ruimte voor trots, verdriet, etc. Je moet alles relatveren en doorgaan. Waarom? Waarom heb je dat onderschrift? Waarom leg jij nadruk op jouw verdrietige weg en mag een ander geen emotie hebben?
Trots omdat je je bed hebt verschoond? Of van een reep chocolade af bent gebleven? Ja, dan heb je een vrij bizarre invulling van het begrip 'trots' en 'prestatie'. Mijn lat ligt wat hoger.
Dit is een zwangerschapsforum en het is handiger om mijn 'geschiedenis' (4 miskramen, nu een zoon, wens voor een brusje, moeilijke weg (eufemisme voor MMM)) zo te vermelden dan in elke bijdrage uit te moeten schrijven. Er is zeker wel ruimte voor terechte trots en terecht verdriet. Ik vind het alleen heel vaak gemuts. En dat zeg ik dan ook.
Waarom die behoefte om mensen zo neer te halen? Er bestaat ook zoiets als wijselijk je mond houden. Waarom voel jij je zo veel beter dan een ander?
Ze liegt tegen zich zelf als je zo keihard ben of je bent emotieloos of markeerde iets in je boven kamer, Kom maar op Hilly. Eens kijken hoe je dit gaat formulieren. En ja het was algemeen al bekend. Ben prettig gestoord als je niks toe te geven hebt kun je enkel perfect zijn . In de scheinwereld. En heb bakken met ellende en ervaring alleen kun je er niet veel mee,
Heeft echt geen moer met empathie te maken. En alles met een referentiekader en zaken in perspectief zien. Ik ben niet van de 'Olympische gedachte'. Niet iedereen is een winnaar. Meedoen is niet belangrijker dan winnen. We zijn niet allemaal gelijk. De een is gewoon beter dan een ander. En een weekje of anderhalf BV geven staat niet in verhouding tot iemand die een zware borstontsteking heeft overwonnen. Relativeren is juist ontzettend eerlijk. Weet je wel hoezeer je mensen te kort doet die écht ergens voor hebben moeten knokken als je aankomt met je 'ik ben zo trots op mezelf, ik heb mijn bed verschoond'-mentaliteit? Echt hoor. Ik vind het gewoon lachwekkend. Ik word doodmoe van al die kwetsbare zieltjes die allemaal vinden dat ze enorm trots op zichzelf moeten zijn. Maar als je dan gaat kijken waarop dan, dan is het allemaal hete lucht.
Ik haal niemand neer en ik voel me niet beter dan een ander. Waarom voelen zoveel mensen de behoefte om zich beter voor te doen dan ze zijn. Wees gewoon tevreden met wie je bent en ga jezelf niet oppeppen met allerlei zogenaamde 'prestaties'.
Dan kun je alles wel tegen elkaar gaan afwegen Hilly. Ik snap niet waar jij je druk om maakt, hou het lekker bij jezelf. Jij zult waarschijnlijk ook trots zijn op dingen waar ik mijn neus voor ophaal, maar dat geeft mij niet het recht om jouw je trots af te pakken, of wel dan?