Blijkbaar, maar als jouw kind trots op iets is, wie ben jij dan om te zeggen dat jij het daar niet mee eens bent.
Dat hangt er toch helemaal vanaf hoe hard je ervoor hebt moeten werken? Dus nee, als je met 2 vingers in je neus cum laude afstudeert is dat niet iets om trots op te zijn. Op welke prestatie zou je dan precies trots moeten zijn?
Omdat ik mijn kinderen leer om zaken in perspectief te zien en te relativeren. Dat geldt voor 'prestaties' en 'trots' en dat geldt ook voor 'verdriet' en 'pijn'. Mijn zoontje is pas anderhalf, maar als het hem na veel gepruts lukt om een blokje op een stokje te krijgen, dan complimenteer ik hem uitbundig, maar ik ga niet juichen en klappen voor elke beweging die hij maakt. En net zo goed als hij valt en er is eigenlijk niks aan de hand, dan zeg ik 'geen erg, valt mee', dan ga ik ook niet overdreven lopen troosten.
Ik laat mijn kinderen hun eigen lat bepalen. Zij moeten leren wat hun trots maakt, zonder na te denken over de lat die ik leg. Ik wil dat zij bepalen wanneer ze trots zijn en iets willen vieren. Intrinsieke motivatie en niet omdat mama dan trots is. Ik ben blij als zij blij en trots zijn en vier dat met ze mee. Zij bepalen en oordelen over hun eigen prestaties, niet ik.
Je wordt niet geboren met besef van wat een prestatie is en wat niet. Wat perspectief is, wat relativeren is. Dat referentiekader leer je, onder meer van je ouders.
Mijn zoon was laatst heel trots op een tekening die hij van ons had gemaakt, hij wilde hem graag aan iedereen laten zien. Waarom zou ik daar in hemelsnaam afbreuk aan doen? Ik snap best je punt hoor, maar het lijkt mij als kind ontzettens vervelend als je, om wat voor reden dan ook, trots op iets bent en je ouder geeft je totaal geen support, omdat het niet goed genoeg is voor hem/haar.
Onzin. Als mijn kind sport, voelen ze zelf aan of ze hun eigen doelen bereiken of niet. Zij bepalen hoe hard ze hun best willen doen en wanneer ze trots zijn. Een mens is intrinsiek gemotiveerd. Een baby wil de wereld verkennen, ontdekken, begrijpen. Dat is niet aangeleerd, dat is instinct. Wij hangen er later een waardeoordeel aan, zonde.
En ik heb ook van m'n ouders geleerd dat het niet aan mij is om te beslissen of iemand wel of niet een rede heeft om trots te zijn. Als ik van iemand hoor dat ze trots is omdat ze de reep chocola heeft kunnen weerstaan, dan denk ik, daar zit vast een verhaal achter. En dan vraag ik daar naar, als dat mogelijk is. Dan ga ik niet gelijk denken (en al helemaal niet zeggen) dat het nergens op slaat, geen échte prestatie is en dat je alles in perspectief moet zien enz. En ik ben blij dat mijn ouders me dit hebben geleerd.
Mijn kind wil leren rolschaatsen. Prima, we kopen rolschaatsen. Haar eigen doel is los schaatsen. Ik leg nergens een lat, zij bepaalt zelf dat ze oefent totdat ze het kan. Zij is intrinsiek gemotiveerd. Ze is tussendoor boos als het niet snel genoeg gaat en later op de dag blij dat het gelukt is. Zij viert haar prestatie en is trots, ik ben vooral blij voor haar. Wanneer ik me had bemoeidmet haar, zou het om iets anders gaan. Het is niet belangrijk wat ik ervan vind, het is belangrijk wat zij ervan vindt. Zonder na te.hoeven denken over mijn lat. Ze hoeft zich niet af te vragen wat een ander ervan vindt, het is haar doel.
@Carino als we niet uitkijken komen we zo in een hele andere opvoeddiscussie terecht. Laten we dat niet doen. Ik sta op een hele andere manier in het leven dan jij. Ik ben niet van de 'intrinsieke motivatie' en andersoortige toestanden. Ik wil niet weer allemaal harde en kwetsende oordelen opschrijven, maar ik heb in mijn directe omgeving gezien hoe kwalijk Iederwijs (bijvoorbeeld) is. Dus laten we vaststellen dat we het hier niet over eens gaan worden.
Ik weet niet hoe oud je zoon is. Als hij 3 is, dan vind ik het helemaal logisch. Als hij 13 is, dan zou het wat gek zijn. #perspectief #relativeren
Nu wordt t een andere discussie. Dan gaat het over dingen waar je de achtergrond van weet. Dat je zoon bijvoorbeeld 13 is en dat het normaal is (als je geen beperking hebt) om bepaalde dingen te kunnen. Maar ik heb hier een aantal keer een oordeel van jou gelezen over iets waarvan jij totaal niet wist of hier iets achter zat waarom iemand een bepaalde emotie voelde. En daar heb ik moeite mee. Dan zou t je sieren om eerst door te vragen voordat je een keihard oordeel geeft.
Ik ben er niet op uit om wie dan ook te kwetsen. Maar ik ga ook niet met meel in de mond praten vanwege het gebrek aan eelt op de ziel van een ander.
Maar...ik heb mijn onderschrift staan dat ik mijn kindjes heerlijk aan de borst heb gehad. Verder dus niets over mijn persoonlijke verhaal. Toch beoordeel/veroordeel je mij Want jouw vraag was geen interesse maar absoluut aanvallend bedoeld..
Mijn zoontje kan nu zelf schommelen.Ik hoef niet meer te duwen! Hij is autistisch. Weer een stapje naar meer zelfstandigheid. Damn ik was trots!
Het ging om dat moment over vrouwen die zichzelf laten voorstaan op BV. Jij doet dat met jouw onderschrift. Jij kiest ervoor om dat neer te zetten. Dat is een feit. Ik vraag je waarom jij dat doet. Toevoeging: ik zet toch ook niet neer 'trotse mama van J. Geef m elke dag te eten'.
Waarom? Oke, dan krijg je een antwoord. Ik heb een behoorlijk laag/negatief zelfbeeld mbt mijn lijf. Daar worstel ik al mijn hele leven mee. Dat ik 2 keer een miskraam heb gehad, was ook niet echt stimulerend op dat vlak. Dat mijn lijf toch 3 mooie kindjes heeft gedragen, daar ben ik dus trots op. Dat mijn lijf die kindjes ook nog kon voeden, en ze laten groeien, dat dit niet vanzelf ging maar dat het toch is gelukt, ook daar ben ik trots op. Dat lijf is toch ergens goed in! Doet bovenstaande er toe? TOTAAL niet. Een ander heeft een ander verhaal.Is weer om andere reden trots,blij,boos etc. Ik ben ik. Waar ik trots op ben, blij mee ben, verdrietig om ben, boos op ben... Ik maak beslissingen vanuit mijn referentiekader. Natuurlijk kunnen mensen het daar niet mee eens zijn. Je kan ergens over praten, een discussie hebben. Maar benader de ander met respect. En dat jij niet opschrijft dat je jouw kind elke dag eten geeft....wil dat dan zeggen dat ik het daarom ook niet mag? Omdat dit in jouw ogen niet normaal is? Joh, doe vooral waar JIJ je goed bij voelt?!?! Dan doe ik dat ook. Iedereen blij.