Ben zo trots op mijn zelf ondanks alles rook ik nog steeds niet! Mag ik trots zijn of depressie worden omdat ik ooit ben gaan roken, Nou met of zonder depressie woord je soms van zelf wel! Als mijn kind badje verder gaat zwemles gaat het op Facebook zo trots ben ik dan, net zoals zoonlief vandaag heerlijke spinazie g;emaakt heeft. En hij de aardappelen schilden normale dingen maar toch trots, Zijn jus was heerlijk trots☺☺☺☺ Trots. Ongewone dingen is top net zoals op grote dingen je weet nooit wat iemand beweegt of wat voor last iemand mee draag't. De grootste glimlach kan de zwaarste lasten met zich mee dragen. Wees trots. Zo kan ik nog wel eens vol bewondering denken aan het kind dat in mijn buik heeft gezeten mij lichaam heeft dat gemaakt. Wonder de natuur dat we kinderen mogen krijgen en wij vrouwen dat brouwen wauw.. trots.
Ik vroeg mij al af waarom het uitverkocht was xd Whahaha Nee, zolang je toilet niet verstopt is geraakt is het geen prestatie 'van formaat'.
Sorry Whysteria: onze peuter heeft vandaag voor de tweede keer netjes uit zichzelf op zijn potje gepoept DAAR ben ik trots op! Al os dat iets dat elk kind uiteindelijk doet... Hij keert het nu. Voor hem is het iets waar hij nù even moeite voor moet doen. Extrinsiek gemotiveerd, overigens. De voorraad 'lieve-juf-bedankt-voor-het-afgelopen-schooljaar-chocola" gaat deze zomervakantie op aan zijn potje-poepjes. Ik moet trouwens in alle eerlijkheid wel zeggen, Whysteria, dat ik hier vanachter mijn iPad wel tegen je durf te zeggen dat ik niet trots op je ben. Sterker nog, dat het me geen reet kan schelen wat jij op je wc uitvoert. En oh ja, bh the way, ik heb wel eens een WEEK niet gepoept! Maar... Als ik je echt zou kennen zou ik wel gepaste trost gesimuleerd worden. In het echte leven wil ik namelijk stiekem toch wel aardig gevonden worden. Sssst! Niet doorvertellen hoor!
Gaat u wel naar de juiste opticien? (Of.... Grote aanrader: zet de autocorrect uit 😀 Maar, en ik zeg het je recht voor zijn raap: ik ben trots op jou dat je mij hier toch maar even (in jouw eigen taal) de les durft te lezen. Chapeau Madame 😂
Haha, het is verschrikkelijk met mijn iPad op het moment. Hij kan mijn typtempo niet meer bijhouden. Dus hij loopt steeds een paar woorden achter. En dan inderdaad die idiote autocorrect. De spatie doet het vaak niet. Onding. Het resultaat is inderdaad niet iets om trots op te zijn... Ik zal dit berichtje goed nalezen en verbeteren. Dan kost het me maar even extra tijd. Maar ik wil heel graag dat jullie trots op me zijn en me aardig vinden. Oh nee, bij forumvolk hoef da niet. Kan me geen reet schelen. Jullie zijn tochten echte mensen?
Ik ben wel een echt tochtend mens hoor lieverd. En ik vind je aardig, ondanks al je spelblundertjes 😂❤️
Ik voel ook altijd veel sympathie voor mensen die de moeite nemen uitgebreid hun poepperikelen te beschrijven. 😘 Ik krijg wel de indruk dat we enigszins van het oorspronkelijke onderwerp zijn afgedwaald, trouwens.
Wat een reacties alweer.... Hilly, ik vond het een heel interessant artikel, dank je. Ik heb alle reacties niet gelezen maar tot waar ik gelezen heb waren er weer velen bij die zich aangevallen voelden door het artikel en TS. Spijtig hoor. Wat me vooral opvalt is dat velen vallen over de openingspost van Hilly. Dat snap ik niet. Als je voor attachment parenting bent, volgens dit artikel toch, doe je dat omdat je zeker bent van jezelf en je manier van opvoeden. Waarom dan zo fel reageren omdat iemand er een andere mening op nahoudt? Dat is een contradictie. Verder ben ik van mening dat dat AP je inderdaad om de oren gesmeten wordt. Met de Brelfies, het geen reclame mogen maken voor zuigelingenmelk nr 1, het eten van hele stukken broccoli ipv geplette hap, co-sleeping, het in vraag stellen van vaccinaties etc. De moeders die bewust kiezen voor flesvoeding, regelmaat, in hun eigen kamer slapen voelen zich door deze nieuwe trend (want dat zijn het allemaal, het zijn trends...binnen dit en 20 jaar wordt er weer iets anders gepreekt) onzeker over zichzelf. In dat opzicht vind ik de openingspost van TS niet raar. Ik kan me er in zeker opzicht in vinden maar zou het mss niet zo gezegd hebben. Wat ik ook opmerk is dat hier op het forum 80% van de posts die over dit soort onderwerpen gaat (denk maar aan type "mijn moeder/schoonmoeder zegt dat ik de baby moet laten huilen maar ik wil dit niet...grrrrr dit maakt mij boos) gaat over iemand die dus (in zekere zin) voor het attachment parenting is en haar ongenoegen steeds uit over de andere methode. Terwijl ik hier nog nooit gelezen heb "mijn moeder/schoonmoeder zegt dat ik de baby moet opnemen als hij huilt maar ik ben hier niet voor...grrr... ik ben van het gecontroleerd laten huilen". Dit is namelijk mijn geval. Maar ik voel me niet slecht omdat iemand in mijn omgeving er anders over denkt. Ik ben er van overtuigd dat gecontroleerd laten huilen goed werkt voor mij, ik heb twee gelukkige en blije kinderen die je nu weglegt en die in hun bedje blijven verder spelen tot ze een beetje erna slapen, zonder problemen. Maar ja, ieder zijn ding. Maar waarom moet iemand die het anders doet (type AP) zich altijd aangevallen voelen? Zou dat voortvloeien uit hun eigen onzekerheid of zoals Hilly het zegt hun neiging om zich op de buhne te zetten en te verkondigen dat hun manier de beste is...? En trouwens, niemand die valt over dit stukje? Hes not ready to go into his own room, and Im not ready, either. I like hearing him breathe and knowing hes safe. I find it difficult to mix with people who do sleep training, because they get defensive. Normaal dat als je jouw mening als een doctrine verkondigt (want AP is het beste want dat geeft de beste hechting) dat andere hun manier gaan verdedigen. En dan zou ik eens willen weten wat er van al die kinderen die sinds de jaren 70-80 zo zijn opgevoed geworden is? Zijn die dan allemaal beter dan de rest van de kinderen? Waar is dat onderzoek op gebaseerd eigenlijk?
Wat mij stoort dat het een artikel is, geschreven door iemand met een overduidelijke voorkeur en die alleen maar subjectieve meningen van een klein groepje op heeft geschreven. Ik ben voor AP (al staat niet alles mij aan), maar ik zeg nooit iets over wat iemand doet. Als mijn mening wordt gevraagd geef ik die, maar wat een ander doet moeten ze vooral zelf weten. En wie verkondigt hier de mening als doctrine? Alleen Hilly...
Het is best een negatief artikel en dat vind ik niet prettig. Ik doe zelf niet aan AP maar gebruik er een paar onderdelen van. Onder andere het kijken naar het individuele kind en naar wat het nodig heeft. Natuurlijk zijn de kinderen uit de jaren 70 en 80 ook goed groot geworden maar ik doe bewust dingen anders dan mijn ouders (al voordat ik wist wat AP was). Dat hele strakke en "het kind past zich maar aan" uit de jaren 80 is niks voor mij. Je moest toen een schema volgen en vooral niet kijken naar wat het individuele kind nodig had. Hoewel mijn zus en ik prima terecht zijn gekomen en een goede band met onze ouders hebben heeft dit ons wel gevormd. Als kinderen deden wij het van buiten prima. Deden het goed op school, hadden vriendinnetjes enz. Onze ouders keken dan ook niet verder dan hun neus lang was. Dat wij ondertussen erg onzeker waren en echt ons best deden om alles te doen zoals het hoorde en de perfecte dochters te zijn zagen ze niet. Af en toe heb ik het gevoel dat wij best beschadigd zijn door het strakke in de pas lopen. Door beter te kijken naar wat wij nodig hadden had dat voor een deel voorkomen kunnen worden. Bij mijn broer gebeurde dat wel. Hij had een leerprobleem. Dat was duidelijk dus mijn ouders gingen ermee aan de slag. Naar het speciaal onderwijs, daar hebben ze echt voor geknokt, maar ook dat hij zijn vriendjes in ons dorp behield. Ze hebben hem veel met zijn handen laten werken. Dat hebben ze zo goed gedaan! Ze konden het dus wel. Maar door het kortzichtige opvoedingsbeleid toen was die aandacht er voor mijn zus en mij niet. Dat is nu heel anders, gelukkig maar.
En over dat moreel verheven voelen: ik denk dat dat bij iedere "subgroep" wel voorkomt. Bij bv-moeders zullen er bij zijn die neerkijken op fv-moeders en andersom. Bij werkende moeders zullen er bij zijn die neerkijken op thuisblijfmoeders en andersom. Zo ook met Rapleymoeders, draagmoeders, cosleep-moeders en ga zo maar door. Ik heb daar een filmpje over in het borstvoedingsselfietopic (mooi scrabblewoord) gezet. Maar je kunt daardoor niet negatief gaan afgeven op een hele groep en ze allemaal over één kam scheren.
Ik struikel ook over het negatieve. Ik ben geen aanhanger van welke stroming dan ook. Ik stel samen aan de hand van het kind. Kijken naar het individu betekend voor mij ook dat je van daaruit kijkt welke (bij elkaar geraapte) methode je gebruikt. Sommige individuen hebben juist behoefte aan duidelijkheid en veel structuur. @ Novastar: Live and let live lijkt een beetje ten einde te komen zodra de periode van moederschap aanbreekt.....
Klopt. Maar ook bij politieke visie en religie. Als iets echt belangrijk is voor mensen kunnen ze zich gewoon niet voorstellen dat anderen er anders over denken dan zij. Hun manier is dan het beste en dat kan zich vrij extreem uiten. Best stom maar vaak gaat het wel zo.
ik vind het niet zo'n negatief artikel. De journalist biedt duidelijk de ruimte voor hoor en wederhoor. De AP'ers komen ruimschoots aan bod met hun visie op zaken. Op die visie is van alles af te dingen, maar dat ligt aan de inhoud van de visie, niet aan de journaliste die het opgeschreven heeft.
Ja tuurlijk... Als het een vreselijk 1 richting op sturend artikel is, dan is dit het wel. Als je van te voren al bedenkt hoe je de uitkomst wilt hebben is het makkelijk schrijven. Ze pakt uiteraard ook alleen de uitspraken waar ze lekker mee kan stangen. Het is een vreselijk slecht, eenzijdig, negatief stuk.
Even het artikel negerende en focussen op dit: Hierbij heb ik meer het idee dat jij moeite hebt met mensen die zich blind staren op een manier van opvoeden. Maar dat zit misschien meer in de manier waarop sommige mensen omgaan met de materie. En minder in de ideeën zelf.
Same here... Inderdaad. Ik maak me er ook wel eens schuldig aan. Hilly's opmerking van 'moreel verhevene' is dan ook de spijker op de kop. En in dit topic gelijk ook al een paar reacties, die dit nog even onderstrepen. Amen. Over AP zelf: Ik heb dit nooit echt zo gedaan. Ik zie in sommige dingen echt wel toegevoegde waarde. Maar sommige dingen vind ik echt doorslaan. Bijvoorbeeld als je je kind totaal het ritme laat bepalen. Dat snap ik echt niet. Als je kind dan overdag slaapt en de hele nacht wakker is, dat je daar niks aan wil doen en je daarbij neerlegt. Lijkt me ook niet gezond. Kinderen hebben ook daglicht nodig... Een kind in JOUW ritme forceren, nee, daar ben ik ook geen voorstander van, maar je kunt heel makkelijk de zaken een klein beetje sturen. Geleidelijk, op een natuurlijke manier. Zonder dat je je kind hoeft te 'laten huilen' (waar ik ook geen voorstander van ben). En nog een uitspraak in het artikel, dat op het doorslaan duidt, is de houding van 'anything less than constant devotion will cause your baby emotional harm'. Persoonlijk ben ik ook geen voorstander van co-sleeping. Vlak bij elkaar, oké. De oudste lag vanaf dag 1 op zijn eigen kamertje. Deuren van de slaapkamers open. 5 stappen vanaf mijn bed. Ik kon hem horen zuchten, smakken, draaien, etc. De jongste lag ca. 9 maanden op onze kamer. Maar niet IN bed. Dat was voor ons niet goed (we sliepen er slecht door) en voor de kleine niet veilig (áls we dan goed sliepen, was het zo diep, dat we te makkelijk op hem zouden kunnen rollen). Mooie uitspraak in het artikel: "AP supports women in what they instinctively want." Dat zou best wel eens waar kunnen zijn... Dit zie ik niet eens echt als iets ergs, hoor... Alleen wel jammer, dat áls dit iemands onbewuste drijfveer is, sommigen wel heel fanatiek proberen over te brengen, dat dit het beste is voor het kind, terwijl het dus eigenlijk iets is, waar ze zich zelf heel fijn bij voelen. Dat laatste mág ook, maar zeg dat dan. Sterker nog: Met zo'n argument heb je toch meteen de discussie gesloten? Tuurlijk heb je mensen, die dan gaan roepen, dat te lang borstvoeding, co-sleeping of dragen slécht voor een kind is... Maar serieus... wie gelooft dat nou écht? Overigens... Ik heb mijn jongste 24 maanden de borst gegeven... Dat gezegd hebbende: Als je dreumes van 19 maanden naar je toe komt om bij je te drinken, dan is het dus géén kwestie van honger hebben ("Youre hungry again?"). Hoogstens dorst, of gewoon even 'mama-honger'. Dus ik weet niet of de journaliste het niet goed begrepen heeft, of die Rebecca niet, maar zoals het er staat is er in elk geval iemand, die het niet snapt. Ik ben trouwens maar halverwege het artikel gekomen... Veel te lang...