Gekke vraag misschien, maar gebruik je koud kraanwater en warm je dat op. ? Of pak je direct warm water uit de kraan.? Of gebruik je gekookt water? Of spa blauw o.i.d Bij ons bleek het water de boosdoener en de oplossing te zijn van het huilen na de fles en het spugen met kracht.
Ja maar reflux en kma gaan vaak samen zei toen mijn kinderarts toen die het uiteindelijk wel erkende. Mijn meisje groeide verder ook goed, spuugde niet, weinig vlekjes oid maar ze had heel veel last van haar darmen. Ontlasting was verder ook goed. Dus ze vertoonde ook geen typische kma symptomen maar het bleek dus wel zo te zijn. Verder raar dat ze haar weer na 2 weken hebben omgezet op hypo allergene voeding ipv koemelk vrije voeding. De volgende symtpomen vertoonde mijn dochtertje; - veel niezen - verkouden - korte slaapjes wat gepaard ging met Veel huilen - Veel huilen - lichaam overtrekken - hoofdje altijd op wilen tillen - niet plat willen liggen - wilde altijd maar rechtop gehouden worden - veel vieze bekken trekken - buikpijn - zuur ruiken - klein beetje last van baby acne - krijste van de pijn - inbakeren/wiegen/muziekje aan/draagdoek etc hielpen allemaal niet - veel tong uit steken - rare kreun geluidjes maken En vast nog wel meer maar het is al ff geleden. Wat ik je wil zeggen is niet zomaar op te geven ook al vinden de artsen niks medisch. Uiteindelijk heeft je moeder gevoel altijd gelijk! Mijn kinderarts zei letterlijk tegen mij voordat ik begon met km vrije voeding; mevrouw u heeft een huilbaby leer er mee te leven... Maar mijn moedergevoel zei dat mijn kind niet zomaar huilt! (Ben het er overigens over eens dat een kind die hard huilt nooit zomaar huilt) Oja ben ook nog osteopaat geweest maar hielp ook niks. Ben blij dat k destijds mijn moedergevoel had gevolgd (alleen had k het maar eerder gedaan, ik vertrouwde te veel op de artsen terwijl mijn gevoel al eerder zei dat er iets niet klopte ). Kom op meiden laat jullie niet afschepen door eea arts maar volg jullie gevoel... Als je gevoel zegt dat er iets niet klopt handel er naar en neem zelf het hef in handen... TS ik zou toch nog eens proberen door te zetten met de nutramigen in dit geval dan. Er zit nl groot verschil tussen echt km vrije voeding of hypo allergeen Als je goed contact heb met je cb arts kan zij desnoods een machtiging uitschrijven voor de nutramigen. Bij ons stond onze cb arts echt achter ons en steunde ons wel in alles en heeft ze ook eerst een machtiging uitgeschreven voordat de kinderarts bij ons de kma erkende. Nu gaat het wel via de kinderarts. Oja verzekering technisch zeggen ze dat ze een provocatie test moeten doen om een machtiging uit te kunnen schrijven, maar weet niet waar je verzekerd bent maar ik bij vgz en daar staat dit niet in de voorwaarden
Mijn dochter had ook kma en reflux samen. Nadat alles onder controle was en ze zichtbaar verbeterde heef het bij ons ook nog een tijd geduurd voordat ze echt ging slapen zonder slag of stoot. Ze was inmiddels gewend in slaap gewiegd te worden (wat vaak niet hielp, ja tegen de nacht omdat ze zo uitgeput was!). Ze zat dus hele avonden bij ons beneden. Dit was voor haar routine geworden en we moesten echt een omschakeling maken en een nieuwe routine creëeren. Sommigen zullen het ontaard vinden maar uiteindelijk zei mijn man dat het nu genoeg was geweest nadat we pas echt zeker wisten dat er niks meer aan de hand was en hebben we haar routine matig toch echt elke keer terug in haar eigen bed gelegd en laten huilen en om de zoveel tijd troosten zonder eruit te halen. Het was echt heel pittig en mijn moederhart brak maar uiteindelijk hebben we wel deze vicieuze cirkel door broken. Het huilen werd ook met de dag minder als ze in bed werd gelegd. Op een gegeven moment ging ze gelijk slapen zodra ze in bed werd gelegd en dat is nu nog steeds zo. Ik had al snel een heerlijk meisje die lekker in haar vel zat! Veel sterkte met de situatie, het sloopt je echt! Wel eens aan gedacht om zelf even wat rust te pakken dmv iemand op te laten passen zodat je zelf bij kan tanken?
Dankje voor je reactie. Ja, soms vragen we aan mijn ouders of mijn schoonouders om een avondje met eventueel een nacht op te passen (ze slaapt de nacht door, dus dan heb je geen kind aan haar). Dit doen ze met liefde en zo kunnen wij ook een rustige avond hebben en weer bijtanken. Ik denk ook echt dat we deze cirkel ergens een keer moeten doorbreken, maar ik weet niet wanneer de juiste tijd is. Ik vind dit lastig, omdat ik niet weet waarom ze dit doet. Is het gevoel van veiligheid, is het omdat ze ergens last van heeft? Ik wil er voor haar zijn als ze me nodig heeft. Ik heb nu met mijn man afgesproken dat we haar 's avonds in bed leggen rond 19.00/19.30 en als ze huilt dat we wel naar haar toe gaan, maar haar troosten in bed. We gaan dan weer weg als ze rustig is. Dit zal eerst veel tijd in beslag nemen, maar ik hoop dat het steeds beter zal gaan. Als ze écht overstuur is, dan wil ik haar oppakken en even rustig met haar lopen. Als ze weer rustig is, dan weer terug leggen. Ik hoop dat we dan ergens die cirkel gaan doorbreken.
Ik gebruik afgekoeld gekookt water (uit de kraan). Ik warm dit op door even de waterkoker aan te zetten en als het lauw is, dit geef ik dan aan haar. Wat was bij jullie de oplossing?
Ze is in het ziekenhuis weer overgezet op normale hypoallergene voeding en dat ging daar goed. Nu moet ik zeggen dat ze vanaf dag 1 opname geen gedrag liet zien wat ze thuis wel liet zien. Het is momenteel ook lastig te zien/merken waar ze precies last van heeft. Ze zit in een sneltreinvaart wat ontwikkeling betreft. Wellicht gaat het haar allemaal gewoon veel te snel en zit dat haar dwars. Het blijft gis werk. Iemand anders op laten passen....Ze gaat de ene week een dag en de andere week 3 dagen naar haar vader. Die momenten kan ik bijtanken, hoewel dan begint de drukte van achterstallig schoonmaak werk, de was weg werken, administratie, boodschappen, sociaal leven enz enz. Het leven staat die dagen helaas niet even stil. Opa en oma zijn nu een maandje op vakantie, dat maakt het ook wel even extra pittig. Ex is hier van de week savonds een avondje geweest. Mischien eens overleggen dat hij dit vaker doet om het even over te nemen. Ergens blijf ik denken: het is een fase, maar toch die angst dat er misschien toch medisch iets is. Maar dat is lastig uit te vogelen wanneer die kleine meid zodra ze een arts ziet totaal een ander kind lijkt te worden.
Hier probeer ik haar ook in bed te troosten maar dat leidt nergens toe waardoor ik haar dus uiteindelijk helemaal overstuur oppak om te troosten. Maar........wanneer ze weer ligt lijkt het overnieuw te beginnen. De stofzuiger is momenteel mijn beste vriend.
Ik weet niet of er al naar gekeken is maar wat denk je van de oortjes? Mijn kindje lijkt ook af en toe een visje op het drogen (denk dat je hetzelfde ziet als ik wat je bedoeld met gapen maar niet afmaken) inmiddels zitten er buisjes in de oren maar als er weer een oorontsteking aan zit te komen begint dat met het mondje open en dicht doen, dit zijn meestal de eerste voortekens. Eigenlijk is het hetzelfde wat wij doen als de oren dicht zitten, je begint met slikken en geeuwen en uiteindelijk zal je de oren klaren zoals ze dat noemen om de druk eraf te halen.
Ja dat happen ja. Alsof ze moet gapen maar ze maakt het niet af. Wij doen dat idd als onze oren dicht klappen, even een gaap opwekken om ze weer open te laten klappen maar die gaap maak je niet af. Er is diverse keren naar haar oren gekeken maar steeds schijnt er niks te zijn. Wel blijf ik aangeven dat ze veel last heeft van vieze oortjes. Maar goed, als nieuwe mama weet ik natuurlijk niet hoe oortjes eruit horen te zien dus mischien is het normaal dat er elke dag nieuw oorsmeer vastgeplakt zit in de oorschelp?
Nee dat vind ik zeker niet normaal. Zelfs nu ons kleintje buisjes heeft en dus de 'troep' eruit kan hoef ik niet elke dag de oorschelpen schoon te maken. Ben je al bij een KNO geweest? Zo niet zou ik een verwijzing vragen hierna. Ik merk ondanks dat het nu nog niet perfect gaat echt een grote verandering als het om slapen gaat.
Nee geen kno arts gezien want steeds als er naar haar oortjes gekeken word zeggen ze dat er niks mis mee is. Zou het wellicht dieper kunnen zitten als dat ze kunnen kijken?
Het zou ook goed van haar neusamandel of keelamandelen af kunnen komen. De keel kijkt een huisarts zo ie zo vaak niet naar bij zo'n kleintjes en de neusamandel kan alleen een kno goed zien.
En ineens was daar dat lampen peertje boven mijn hoofd en wist ik het. Net als de rest van haar ontwikkeling welke iets wat voor lijkt te lopen zit mevrouw in haar eenkennigheids/verlatingsangstfase.
Oeii die fase hier ook gehad.. die is even pittig maar moet je doorheen komen. Bij ons hielp veel kiekeboe te spelen zodat ze weet dat we terug komen als we weggaan. En soms even doorzetten. Ze hing heel erg aan mij in die fase en wilde niks van dr vader weten. Maargoed k had soms ook ff rust nodig dus gaf k dr gewoon aan dr vader ondanks ze dat echt niet wilde. En op de 1 of andere dag was het weer over en was het weer dikke mik met dr vader; )
Ja hoe lastig het ook is en hoe hartverscheurend het ook is om je kindje te laten huilen het is eventjes doorzetten... Ik heb er in ieder geval een heel makkelijk slapertje voor terug gekregen en ben blij dat k die vicieuze cirkel doorstaan heb. Mijn nichtje had ook last van kma en reflux en haar ouders hebben nooit die cirkel doorbroken waardoor het nog steeds een lastige slaper is Ze kan echt alleen in slaap vallen bij haar ouders in bed met 1 van de ouder erbij... Erg vermoeiend en erg lastig dus.. Het is echt ff rot. Beste tijd is om ermee te starten als je zeker weet dat ze geen last meer kan hebben van de kma en reflux. Onze dochter was overdag gewoon vrolijk maar zodra ze naar bed moest was het hommeles en drijnen. Hoe eerder je ermee start nadat je weet dat dat allemaal onder controle is want des te ouder ze worden des te moeilijker het word. Het is echt weer ff de boel resetten. En al die slaaptrainingen wat k geprobeerd heb werkte ook voor geen meter bij ons. Ze werd daar alleen maar driftiger van..
Ik vond het al zo vreemd dat ze heel hard begon te huilen toen iemand haar uit de wagen haalde. Normaal is dat dikke pret en nu ontroostbaar. Gisteren op de markt iemand die naar haar keek toen ze in de wagen lag en ja hoor, ontroostbaar. In bed om te slapen = mama weg = ontroostbaar. 1 en 1 is........... een hele sterke zware 2.
Wat goed dat je erachter bent gekomen. Gelukkig is dit dan een fase en gaat het weer over. Ik hoop dat alles snel weer goed komt.
Bizar, afgelopen vrijdag heeft ze de hele avond geslapen. Ze werd wel een paar keer tussendoor wakker, maar is uit zichzelf weer in slaap gevallen. Ik heb een paar keer bij haar gekeken of alles wel goed ging, ik kon mijn ogen en oren niet geloven. Dit is de allereerste keer geweest sinds haar geboorte. Zaterdag was het weer feest, toen zijn we 2.5 uur met haar bezig geweest. Ik ben wel elke keer naar haar toe gegaan als ze huilde. Ik heb haar zoveel mogelijk getroost in bed, maar als ze overstuur was heb ik haar even opgepakt, met haar gewiegd en lieve dingetjes gezegd. Als we ze weer helemaal rustig en slaperig was, legde ik haar weer in bed. Toch wilde ze echt niet slapen, elke keer als ik haar terug legde was het weer huilen. Ik vind dat zo sneu. Gisteren heeft ze geslapen van 19.00 - 20.00. Toen was ze een uur huilerig / mopperig en heb ik haar in totaal 2 keer eruit gehaald toen ze overstuur was. Ze ging uiteindelijk om 21.00 uur weer slapen en om 22.00 uur kreeg ze een droomvoeding. Ik hoop dat ik hier goed aan doe en dat ze zich steeds prettiger voelt en dat er steeds meer avonden komen dat ze gaat slapen. Ik doe het voor haar.. Ik gun haar zo die rust, dat fijne gevoel.. Ik wil er evengoed voor haar zijn en die balans vinden, vind ik nog niet altijd even makkelijk. Ik hoop op een positief resultaat
supermama! wat heb jij het zwaar gehad. je hebt het beste voor je kind voor ogen. hoop dat het vanaf nu weer beter gaat