Leuk topic! Leuk om te lezen. Bij onze oudste was het een ontzettende zoektocht. We wisten niet zo goed waar we moesten beginnen. Gingen we voor een Turkse naam (afkomst man), Italiaans/Frans (mijn afkomst) of iets totaal anders. Ik zag echt door de bomen het bos niet meer tot mijn man opeens met dé naam kwam. Hij had de naam gehoord op zijn werk en heeft hem aan mij voorgelegd. Eigenlijk wisten we meteen dat dit de naam zou worden. De naam van onze jongste dochter stond een aantal weken voor de bevalling pas vast. Er bleef maar een top 3 met lichte voorkeur voor 1 naam. De naam met de lichte voorkeur had ik eens op internet gelezen en kwam ik later ook tegen hier op het forum. Toen kwam de SVB lijst uit begin dit jaar en stond de naam waar we een lichte voorkeur voor hadden onder mijn eigen naam. Op de een of andere manier gaf dat de doorslag. De naam van onze oudste zoon stond al snel vast. Ik heb een paar jaar geleden een leerling in de klas gehad met deze naam en die bleef maar hangen. Mijn man twijfelde wel even omdat het een unisex naam is en er verschillende schrijfwijzes zijn, maar die twijfel was wel snel weg. De naam van onze jongste zoon* heb ik op internet gelezen op een blog. Volg de blog niet en het artikel over de naam was al oud, maar in mijn namen zoektocht kwam ik er toch op terecht. We hadden ook nog even een andere naam in ons hoofd, maar die naam is te populair naast de namen van onze andere kinderen. De naam van de blog paste goed bij de andere namen, dus het werd die naam. De tweede namen zijn vernoemingen. Allemaal klassieke, gangbare namen. Mochten ze in de toekomst hun eerste naam te bijzonder vinden, kunnen ze hun tweede naam kiezen.
Haha. De tweede namen hebben we pas gekozen na de geboorte. Yuuki betekent 'moed', omdat ons meisje zo'n vechtertje was van het begin tot het einde. Hiroki betekent 'grote boom', omdat hij de wortelen van ons gezin vormt en ik hoop dat hij groot mag worden (sorry klinkt lekker zoetsappig zo ). De namen zijn Japans omdat mijn man en ik bij elkaar gekomen zijn door iets wat met Japan te maken heeft en ik vind het ook een mooie taal.
Ik heb je toen ook gevolgd inderdaad.. Dit vind ik dus echt leuk om zo te horen! Mooie betekenis hoor!
Meisjesnaam hebben we paar jaar geleden al samen bedacht, en eigenlijk nooit meer een andere gevonden die eraan kon tippen. Jongensnaam is wel lastiger geweest, hebben veel sites afgelopen, een longlist gemaakt, toen een shortlist, en toen zijn we stipjes erachter gaan zetten. dagelijks mochten we 1 stipje ergens toevoegen en 1 weghalen. 2 stonden toen duidelijk aan de leiding, een naam die hij het liefste wilde, en 1 die ik het liefste wilde. ik heb toen het compromis gemaakt Naamkeuze-vriend als voornaam, en de mijne als 2e naam Nu afwachten wat er in de buik zit! #can'twait
De naam van de oudste kende ik van een meisje waarmee ik op de middelbare school had gezeten. Was toen helemaal geen populaire naam, juist het jaar dat mijn dochter werd geboren bleek dat de naam ineens populair werd Bij de tweede hebben we heeeeel lang een andere naam gehad, maar toch voelde het niet als DE naam. En ineens las ik ergens haar naam, en toen wist ik zeker dat ze zo moest heten past perfect bij d'r!
Gek hè wat 1 letter al kan doen! Is bij onze jongste ook, 1 letter veranderd en gelijk HET gevoel erbij
Bij de oudste wilde ik graag Fee als naam, mijn man vond dat niet leuk voor een volwassen vrouw en kwam dus met Féline en dat vond ik zelf ook uiteindelijk leuker. Bij nummer 2 wisten we pas heel laat de namen. We waren op zoek naar namen die ook in Frankrijk goed uit te spreken zijn (man is frans) en voor een meisje dachten we aan Lorainne maar we vonden het -rainne gedeelte niet geweldig. Toen zei wederom mijn man dat we er ook Lorena van konden maken en toen was ik om. Bij nummer 3* duurde het weer lang voor we iets konden vinden. We waren lange tijd overtuigd van Chloé maar ik vond dat het in het nederlands niet mooi werd uitgesproken. Isabel vond mijn man ook leuk maar ik vind Isa geen leuke naam. Dus ging ik op zoek naar namen die er op lijken en vond ik Annabel. Dat voelde meteen goed en ik ben nog steeds heel blij dat we haar zo genoemd hebben. De 2e namen zijn vernoemingen naar onze broers en zussen (Lou van Marlou, Julie van Julien en Noa van Arnaud).
Oudste: kwam snachts zo ineens op, man was het er mee eens. En vernoemd naar sv en mijn opa (zelfde naam) Tweede: vernoemd naar ma en mijn oma 1 letter verschil in de naam. Zei als kleine meid al dat het dan die naam zou worden. Gelukkig was man het er mee eens derde: lange zoektocht. Had wel 1 naam die ik leukvond maar niet wauw, tot ik hem tegen kwam met 1 letter anders, die was het. Tweede naam naar sm en mijn oma (ook zelfde naam haha) Nu nog flink in twijfel. Wel word de tweede naam naar mijn vader en wil liefst opa nog erbij maar weet niet goed hoe te combineren nog
Allemaal heel bijzondere, zoetsappige en mooie manieren om namen te bedenken... komt die van mij van een theepakje.
Ik ben niet zwanger en heb geen kinderen maar wij weten wel al super lang (in elk geval voor 2011) hoe een meisje zou gaan heten als we die krijgen Geen idee meer hoe we eraan komen. Weet nog wel dat mijn vriend Dilara mooi vond, maar ik vond dat het klonk als 'die Lara' en dat vond ik niet mooi, dus ben toen gaan puzzelen en heb wat letters veranderd. Vriend is altijd zeker geweest van die nieuwe versie. Ik heb nogal eens getwijfeld, maar weet het nu ook zeker. Heel fijn dat mijn vriend zo standvastig is daarin Voor een jongen zou het wel een drama worden We vinden allebei heel weinig leuk daarin.
De jongensnaam zag ik een paar jaar geleden op een geboortekaartje staan en vonden we allebei gelijk wow. De meisjesnaam zagen we eens op tv en zeiden we allebei gelijk dat is het!
Jasmijn hahahaha (dus een theesoort die ik vaak drink, we konden geen naam bedenken en toen zag ik dat staan. We hadden beiden iets van 'ja, Jasmijn is eigenlijk wel een leuke naam. Zodoende )