Helaas is de laatste iui hier afgeblazen gisteren, er bleek een cyste (restfollikel) te zitten, dus sinds gisteren aan de pil, dan een maand rust en dan in augustus verder met ivf... Nooit gedacht, maar echt nooit, dat het zover zou komen!
Wat een teleurstelling! Hopelijk krijg je straks weer goede hoop en energie voor deze nieuwe stap. Nu gewoon even balen!
@Ladylola: Wat fijn trouwens dat je zwanger bent! Van harte! Moet zalig zijn dat de mmm je bespaard blijft toch, écht een wonder! Hier vandaag nog een griepje erbij gepakt zeg... Ik begin trouwens stilaan 'de rust' wel te apprecieren.. Alleen zou ik diep vanbinnen natuurlijk zo snel mogelijk verder willen doen!
Nu zitten we in onze rustmaand, tegen het weekend zal ik ongeveer mijn eisprong hebben, dus ik denk dat we half augustus ongeveer kunnen starten (als mijn cyclus een beetje regelmatig is zoals anders ) We maken het nu nog geregeld zelf gezellig, je weet maar nooit natuurlijk! Ik moet zeggen dat ik er ondertussen wel naar uit kijk. Ik denk dat ik met ivf eindelijk een kans kan maken.
O fijn dat je er positief naar kijkt.. En half augustus is al bijna! Wie weet in 2016 nog zwanger, zou super zijn!
Ik hoop echt dat we snel succes hebben... In december zouden we exact 2 jaar bezig zijn... Zou graag daarvoor zwanger zijn, maar je weet het allemaal niet natuurlijk. Al heb ik idd goede hoop weer bij de ivf nu. Heel dubbel, langs de ene kant heel bang dat er iets mis zal gaan, niet genoeg eicellen of dergelijke... en langs de andere kant eindelijk weer wat hoop en geloof dat het zal lukken. Bij de eerste iui had ik ook wat meer hoop, maar ik weet dat ik daar niet teveel op mag verder gaan, want anders is de teleurstelling natuurlijk weer eens zo groot als het niet lukt. Ook heel bang voor moest het eindelijk raak zijn, of het dan wel gezond is en blijft duren. Ik ga zo bang zijn om het kwijt te geraken denk ik... Maar zover zijn we natuurlijk niet! Eerst maar eens zwanger geraken! Hoe gaat het bij jou?
Ik begrijp je angsten heel goed, ik had ze ook allemaal... En nog steeds wel een beetje. Ik was er dan ook erg verbaasd over dat er uit de punctie 4 goede eitjes het tot dag 5 hadden gered en daarmee dus 3 cryo's. Maar op het moment dat ik zwanger was sloeg de angst wel toe, ik heb ook extra echo's gehad. Het idee dat het mis gaat en je dan weer het traject in moet.. Maar aan de andere kant was het voor mij wel een geruststelling dat ik via ivf zwanger kon worden, schept toch hoop... En gelukkig gaat het nog steeds goed. Nu ruim 17 weken en ik voelde gisteren het kindje voor het eerst bewegen. Geeft ook weer wat geruststelling. Ik hoop echt dat dit m wordt voor jullie, weet je trouwens al of het ivf of icsi wordt? Wij waren trouwens ook bijna 2 jaar bezig toen ik zwanger raakte, dus wie weet!
Oh de eerste bewegingen, genieten zeg! En met jou alles in orde? Voel je je goed? Hier is het nog onduidelijk of het ivf/icsi zal zijn. Dat zal op het moment zelf besloten worden als mijn vriend zijn staaltje wordt onderzocht en afhankelijk van hoeveel eitjes ik heb. Ze willen toch zeker een 100 000 tal zaadjes bij een eitje zetten met ivf, als ik veel eitjes heb en het staaltje is slecht, dan zal het icsi worden. Ben wel benieuwd hoor.
Oh dus dat wordt nog even afwachten, spannend... Ja ik voel me best goed sinds twee weken. Misselijkheid is zo goed als weg dus dat is fijn! Spannend de komende maand voor jullie, ik ben benieuwd!
Ik lees toevallig dit draadje. Ik ben vier jaar bezig geweest met zwanger worden. Het laatste jaar 2 endo operaties, 3 maanden Lucrin en toen ivf. De moed zakte me in de schoenen toen mijn linker eierstok helemaal geen eitjes produceerde en rechts maar 5 na stimulatie. Uiteindelijk 2 bevruchtingen en meteen de eerste keer zwanger, nu 27 weken. Er is maar 1 eitje voor nodig.. Ik ben heel onzeker geweest de eerste drie maanden en heb veel extra echos gedaan om het te kunnen geloven. Dat is niet gek na zo'n traject. Belangrijkste is: het kan dus echt, houd moed en blijf het vertrouwen houden. Heel veel succes!!
Bedankt voor de fijne reacties! Hier nog een aantal dagen afwachten, normaal word ik tegen komend weekend ongesteld. Zoniet, is er een wonder gebeurd. Zowel, kunnen we aan de slag. Ik hoop dat ik (eens we bezig zijn) het wat meer op me kan laten afkomen! Ik put wel heel veel moed uit jullie positieve verhalen, dus bedankt!
Hai meiden. Ik lees ook even mee....wat een verhalen... Ik heb 20 juli en laparoscopie ondergaan. De operatie zelf is me alles meegevallen...behalve dat mijn navel nu ontstoken is...pruts Echter....is er wel endometriose vast gesteld. In welke graad oid geen idee. Wel weet ik dat ze eea hebben we gebrand. Ook zou mijn rechter eileider niet goed doorgankelijk zijn. De 18e hebben we een controle afspraak bij de gynaecoloog. Er is al gezegd...ga het eerst maar een half jaar proberen en anders direct naar ivf..... Heel veel sterkte iedereen Xx
Dunnnie wat ik echt niet begrijp is dat er na een endo operatie wordt gezegd dat je nog maar een half jaar moet proberen. Het is met endometriose heel slecht om ongesteld te worden en de kans dat de endo binnen no time terug is is groot. Ik zou dit echt bespreken. Desnoods een second opinion. Na een operatie (vaak icm hormoonbehandeling) wordt juist vaak direct met een vruchtbaarheidsbehandeling gestart omdat je lichaam dan schoon is en de kansen op een zwangerschap het beste zijn. Succes!!
@Dunnie: Hebben ze tijdens je laparascopie geen hysteroscopie oid gedaan? Voor mijn laparo in januari zeiden ze ook dat één van mijn eileiders heel slecht doorgankelijk was, tijdens de laparascopie hebben ze dus mijn eileiders nog eens goed doorgespoten en toen leek het wel in orde te zijn. Hier zeiden ze trouwens ook dat ik na de operatie de keuze had tussen meteen met iui starten of het nog een half jaar (maximum!) zelf proberen... Mijn arts zei dat ik na de operatie 50% kans had dat het spontaan zou lukken, wat dus wel een grote kans was. Uiteindelijk hebben we het nog 4 maanden zelf geprobeerd en dan moesten we (helaas) eerst nog een aantal iui's doen. Ik had zelf geen vertrouwen in de iui, maar mijn arts vond dat we met iui voldoende kans maakten en dat de hormonen bij ivf ook niet zo'n goede invloed hebben op endometriose. Helaas bracht iui (zoals verwacht door mij) ook niet de oplossing en omdat het zaad van mijn vriend ook heel erg wisselde, was al snel de keuze voor ivf gemaakt. Normaal kunnen we vanaf volgend weekend ergens starten, als ik ongesteld wordt. Ik zou jou aanraden om je voor te nemen dat jullie bijvoorbeeld een aantal maanden het zelf proberen (vanaf een half jaar wordt de kans op herval bij endo weer groot, dus daarmee wel rekening houden) en als het binnen die vooropgestelde periode niet gelukt is, te starten met ivf. Dan kan je intussen alle procedures en gesprekken ook al starten, zodat je weinig tijd verliest. Tenzij je natuurlijk zegt, ik ben te bang dat de endo terug zal komen en dat je meteen wil starten! Hopelijk gaat het snel beter met je navel trouwens! Ik heb nog steeds last van het litteken, het blijft gevoelig en toch is het ondertussen al 8 maanden geleden.
Hai buurvrouw en Dora! Bedankt voor jullie reactie! Het is mij allemaal nog zo onduidelijk....de arts die de operatie had uitgevoerd gaf mij na de operatie het gevoel dat het heel slecht was..... links was gekruld en verkleeft aan mijn darm en er zaten endometriose haarden. Om de baarmoeder ook endometriose wat mogelijk en misschien een zwangerschap in de weg zou kunnen zitten. Mijn rechter eileider zou er gezond uitzien maar geen blauwe vloeistof door komen.... In mijn oren: rechter eileider zit potdicht en links is gehandicapt. De angst sloeg me naar de keel.... Omdat het zeker nog 4 weken zou duren voor ik op controle kon heb ik een telefonisch consult aangevraagd. Nu kreeg ik een volwaardig gynaecoloog aan de lijn (na de operatie was dat een arts in opleiding ) deze vrouw zei weer dat het er goed uitzag. Mijn rechter was goed maar niet goed open. Zei noemde dit aarzeling wat misschien een spasme was van de operatie wat erna weg zou kunnen trekken...maar kon daar geen uitsluitsel over geven. Links was wel open maar zat inderdaad licht verkleeft. Volgens haar geen reden om aan te nemen dat ik hier geen kinderen mee kan krijgen. Hetgeen aan verklevingen wat ze weg konden halen hebben ze weg gebrand. Mijn linker verkleefde eileider kunnen ze niks aan doen en ook, mocht recht echt dicht zitten kunnen ze daar ook niks aan doen..helaas. Het is allemaal nog vaag en onduidelijk voor me. Je krijgt zoveel info waarvan je de helft weer kwijt bent na je gesprek. De 18e leg ik mooi mijn recorder neer om het op te nemen. Het is nog afwachten de 18e...maar alle vragen neem ik mee naar de arts. Ook de vraag over het terug groeien van de endo en of direct verdere stappen nemen niet beter is. Je krijgt bijna een wiplash van alle tegenstrijdige en verschillende berichten....