Selfie tijdens borstvoeding maak ik alleen puur voor mezelf/ partner. Zou dat niet met alles en iedereen delen. Niet datniknpreuta ben ofzo, maar vind niet dat je zomaar iedereen daarmee moet confronteren, omdat niet iedereen dat aanblik kan waarderen. Persoonlijk vond ik borstvoeding heel mooi en gemakkelijk. Ik heb dan ook eigen weinig problemen gehad. Geen kloven ofzo. Eenmaal in ruim drie jaar borstvoeding een borstontsteking, die ik snel herkende en uiteindelijk ook wel meeviel. Kolven met een goede dubbelzijdige elektrische kolf vond ik makkelijk, 10 minuten en ik was klaar. Tijdens werkdagen vond ik de extra pauze momentjes wel fijn. Het is maar af en toe dat ik dacht, zou wel handig zijn om niet te hoeven kolven. Ook in de nacht vond ik het niet zo'n probleem. Wordt sowieso wakker van een huilende baby. Tijdens voeden altijd lekker tegen elkaar aan liggend en eigenlijk dommelde ik zelf dan alweer een beetje. Beide kindjes groeiden er prima op en ik vond het heerlijk knus. Tijdens uitstapjes met kind vond ik het heel praktisch het altijd bij de hand te hebben en op temperatuur. Geen gedoe met flesjes klaarmaken etc.
Hier vooral de eerste 3/4 weken hard werken. Enorm last van tepelkloven gehad, tot bloedens toe! Paar keer op het punt gestaan op te geven en over te gaan op fv. Maar de productie Was goed! Dus eigenlijk zonde om te stoppen, uiteindelijk zijn de tepelkloven over gegaan en ging het voeden pijnloos. Het heeft mij letterlijk vloed, zweet en tranen gekost. Ik ben er trots op dat ik heb doorgezet, en nog steeds bv geef dit ook met name omdat ik met een postnatale depressie kamp. Ik denk zelfs dat de bv ervoor gezorgd heeft dat ik niet afstandelijk werd tegenover ons dochtertje.
Soms is het ook andersom, dat juist de bv een depressie veroorzaakt vanwege de hormonen. Niet dat ik je wil ontmoedigen, integendeel, maar het kán dus wel aan de bv liggen in bepaalde gevallen (iets dat bepaalde types doodleuk ontkennen). Een vriendin van mij heeft dit ook gehad. Toen ze na twee jaar bv stopte was de "postnatale" depressie ineens weg.
Klopt,ik dacht dat het bij mij ook de hormonen waren. Maar aangezien ik een zware zwangerschap heb gehad en ook een angstige bevalling en dat icm de hoeveelheid symptomen viel het echt niet meer te wijten aan de hormonen. Nu moet ik zeggen dat ik er ook nog eens een angststoornis bij heb die ik ook tijdens de zwangerschap heb ontwikkeld.
Tja dan is het inderdaad wel duidelijk dat het niet door de bv komt natuurlijk. Lijkt me ontzettend zwaar trouwens, dikke knuffel.
Bij mijn dochter kreeg ik een enorm depressief gevoel toen de tsr kwam. Heel apart. Dat kwam dan als een vlaag over mij heen.
Ja klopt, bij mijn zoontje was het ook veel te hoog, daarom moest hij 2 dagen blijven ipv de gebruikelijke 24 uur. Was een nare tijd, hij was zo vreselijk ziek Het punt is ook dat kindjes met een te hoog bili gehalte, vaak te zwak zijn om te drinken uit de borst. Ik ben vanaf toen om de 2 uur gaan kolven, dag en nacht. Ik ging binnen 2 dagen van 10 cc per borst per sessie, naar 400 cc per borst. Ik zal niet ontkennen dat het zwaar was en in het zkh dachten en hielpen ze echt niet mee :x Ik heb nog 6 weken om de 2 uur gekolfd en heb hem uiteindelijk met hulp van een lk weer ft aan de borst gekregen. Het was niet altijd makkelijk, daarna kwamen er nog veel hobbels op de weg. Maar hij heeft alsnog bijna 3,5 jaar bv gekregen. Het liep heel geleidelijk terug toen ik zwanger raakte en het afbouwen en stoppen heeft zo een fijn, rustig verloop gehad. 2 maanden later kon ik weer aan de slag met zijn kleine broertje. Deze bink werd pas met 41 weken geboren (zijn grote broer met bijna 38 weken, hij was net even te jong om eruit te komen, om die reden hoop ik nooit meer een ingeleide bevalling mee te maken) en heeft vanaf dag 1 alles zelf gedronken. De oudste nam een inieminie muizenhapje, de jongste was een guldige dino In mijn geval was er dus een sterke correlatie tussen zijn te vroeg opgewekte geboorte en de natuurlijke geboorte van zijn broertje. Sterke, gezonde baby's kunnen er in principe uithalen wat ze nodig hebben. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.