nee heb ik totaal niet, wel zoals vele andere mamma's dat mn jongste mij meer nodig heeft op deze leeftijd dan mijn dochter op die leeftijd had. ze zijn totaal anders, mijn dochtertje van 4,5 is veel zelfstandiger, haar moet ik juist soms smeken om een knuffel. terwijl mijn zoontje om het uur wel een dikke knuffel komt brengen en heel aanhankelijk is. maar een sterkere voorkeur voor hem.... nee totaal niet
Nee, geen voorkeur, maar wel wat verschillen in de relatie. Het zijn ook totaal verschillende karakters. Overigens wel eens periodes meer naar de een toegegetrokken dan naar de ander, dan was de een bijv. heel knuffelig en de ander afstandelijk, of de een druk en klierig en de ander rustig en gaf geen problemen. Maar goed, ik hou evenveel van ze hoor.
Nee, gelukkig niet! Ik heb dit even gehad toen ons meisje er net was (PND) en ik vond dat gevoel echt afschuwelijk. Inmiddels is dat gelukkig helemaal weg. Ze zijn op hun eigen manier zo ontzettend bijzonder voor me; m'n zoon omdat we een tijd samen zijn geweest en het met ons tweetjes moesten redden en m'n meisje omdat we zoveel behandelingen hebben moeten ondergaan en zo lang op haar hebben moeten wachten. Ik vind het allebei fantastische kinderen wat karakter betreft, maar ze lijken ook behoorlijk op elkaar. Allebei ontzettend bijdehand, eigenwijs en koppig (géén idee van wie ze dat hebben ). Met m'n zoon vind ik het heerlijk om in de heftigste achtbanen te gaan en met m'n meisje vind ik het heerlijk om met prinsessenjurkjes en poppen in de weer te zijn. Wat dat betreft verschillen ze wel weer heel erg; ik heb echt een stoere jongen en een lief, popperig meisje. Lijkt me echt heel erg naar als je een langere periode (of misschien wel altijd) echt een specifieke voorkeur hebt voor één van je kinderen. Ik heb me daar destijds echt ontzettend schuldig om gevoeld (en nog, als ik terugdenk aan die periode).. Denk wel dat het goed is om te bedenken dat 'meer hebben met' echt compléét iets anders is dan 'meer houden van'
Voorkeur is een naar woord als je het over kinderen hebt en mijn antwoord is nee. Sluit me aan bij eerdere berichtjes: ze hebben allemaal hun leuke en minder leuke kanten, maar ik heb met alle drie een goede/hechte band, daar verschilt mijn gevoel echt niet. Ik ervaar wel verschil in hoe moeilijk/makkelijk ik de opvoeding vind, sommige kenmerken liggen me goed, andere juist niet. Maar dit varieert ook wel met de levensfase waar ze in zitten. Oudste was makkelijkere baby dan middelste, maar een moeilijkere peuter etc...
wel lichte voorkeur voor de jongste, die is gewoon het makkelijkste Oudste 2 hebben afgelopen tijd heel veel van me gevraagd en daarbij niet de hulp gehad die ik vroeg. Ik wist bij de middelste zeker wat de oorzaak was maar het oplossen was lastig. Nu gaat het gelukkig beter. Maar als het erop aan komt wil ik ze geen van alle missen en hou ik van alle 3 evenveel
nee ik heb dit me ook afgevraagd tijdens mijn 2e zwangerschap zou ik echt net zoveel van deze baby kunnen houden als mijn zoontje maar ja het is echt waar ik heb wel 2 totaal verschillende kinderen in verschillende fases en hoewel mijn jongste echt een draak kan zijn houd ik net zoveel van haar als van mijn oudste ze hebben beide hun eigen dingetjes
Zeker geen voorkeur, zou ook niet kunnen kiezen als dat zou moeten (probeer me het wel eens voor te stellen, wat een hel moet dat zijn..). Ze zijn beide verschillend, beide lief en leuk en knap. Maar naast karakterverschillen zit er ook 2,5 jaar tussen dus soms een compleet andere omgang. En dan heb ik bij sommige activiteiten wel voorkeur voor wie ik meeneem in de supermarkt bijv liever de jongste want die zit nog braaf in het winkelkarretje. Maar verder? Zijn ze absoluut gelijk voor mij...
Ik ervaar het ook zo. Mijn beide zoons hebben zulke verschillende karakters en soms vind ik de ene leuker dan de ander en soms andersom. Het ligt heel erg aan de omstandigheden en mijn state of mind. Mijn oudste is ontzettend wijs en slim. Een uitstapje verzinnen met slecht weer is een eitje, noem een museum en je bent klaar. Je moet hem vaak wel dwingen om de deur uit te gaan, maar eenmaal daar kan hij zo genieten van al die kennis die hij kan opdoen. Hij kan dan dagen later er weer over beginnen en je helemaal uitvragen. Ik kan daar ontzettend van genieten en houd dan zo veel van hem. Mijn jongste is veel speelser en kan zichzelf zo lekker vermaken. Vandaag in een openbaar vervoermuseum heeft hij eerst 3 kwartier gespeeld met een houten treinspoor en daarna 3 kwartier treintjes aan en uit gezet. Hij is dan volmaakt gelukkig in aanzetten, bij mij komen knuffelen en weer uitzetten. Zijn genot is dan zalig om naar te kijken en dan houd ik dus weer meer van hem. Maar op andere dagen kan ik helemaal niets met de vragen van de oudste en zijn constante vraag om aandacht. Of word ik helemaal gek van de jongste omdat hij maar rond blijft springen en ik niet 2 seconden rust krijg. Het ligt gewoon aan hoe mijn stemming is, hoeveel en hoe ik van hen kan houden. En dus ook naar welke mijn voorkeur dan uitgaat. Maar omdat het per uur kan wisselen heb ik niet echt een voorkeur voor de een of de ander.
Nee echt niet... Maar mijn kinderen hebben wel een duidelijk voorkeur! De oudste lijkt op papa en is echt zijn beste vriend.. De jongste lijkt precies op mij en plakt aan mij. We moeten ze soms echt even van ons aftrekken en wisselen omdat wij ook graag ons andere kind willen knuffelen 😄 Maar ik houd van beide evenveel, echt. Ik denk wel dat mijn man misschien een lichte voorkeur voor de oudste heeft maar dat heeft ook nog veel met leeftijd te maken
Nee geen voorkeur, maar wel andere gevoelens. De oudste was een zorgen kindje, en nog steeds. Daar ben ik beschermender en bezorgder om terwijl ik ook strenger ben zodat ze meer gepushed word om dingen te doen. De jongste gaat dat vanzelf en hij leert veel sneller iets op te pikken. De zorgen zijn minder en ik ben iets minder hard (niet het correcte woord) voor hem. Hij is ook niet afstandelijk zoals onze oudste, zei kijkt liever toe terwijl de jongste hulp vraagt. Gewoon anders hou ik van ze, geen voorkeur.
Ik ben zo benieuwd naar de mensen die ja stemmen.. Ik ben namelijk wel zo'n persoon dat voorkeuren heeft bij andermans kinderen. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik dit bij mijn eigen kinderen niet zou hebben (heb er maar 1). Zo heb ik bij m'n neefjes een hele sterke mening welke ik leuk vind en welke minder ..
Maar andermans kinderen zijn toch ook heel anders dan je eigen kind. Dat gevoel is nooit hetzelfde. Het is ook niet zo dat je alles van je kinderen leuk vind, mijn zoon kan zo vreselijk zeuren en brullen om niks. Nou dat vind ik echt niet leuk maar hij is ook weer heel lief en komt bij je kroelen en stoeien. Mijn dochter heeft tot nu toe weinig negatieve eigenschappen maar dat kan nog komen als ze straks ook wat ouder is. Ze is heel aanhankelijk en rustig. Er zit echt wel verschil in de band met je kind alleen de liefde is voor allebei evenveel. Lijkt me wel heel erg als je voor de 1 meer liefde voelt dan voor de ander.
Ik hou van elk kind op zijn of haar eigen manier, ik heb 100% geen voorkeur qua karakter of uiterlijk van de kinderen, Wel heb ik bepaalde dingen die ik met het ene kind liever doe dan met de ander de oudste is bijv heel goed in rekenen lezen en schrijven ( hij zat afgelopen jaar in groep 3 en deed mee met de werkjes van groep 5) en hij is gek op voetballen en heeft er echt interesse in om dat te oefenen Met hem is het leuk om te sporten en Dingen oefenen, als er iets nieuws geprobeerd moet worden is hij daar altijd voor in tegenstelling tot de dames die je echt soms moet proberen te pushen. Mijn dochter is dol op dansen zingen tekenen creatief zijn, als we gaan verven bijv dan moet ik niet bij mijn zoon aankloppen haha die heeft daar een vreselijke hekel aan en gaat dus echt de hele tijd met een lang gezicht zitten. Mijn andere dochter maak ik ook blij met dansen zingen springen en creatief zijn, Fietsen zijn mijn dochters ook dol op maar mijn zoon vraagt na een kwartier wanneer we weer naar huis gaan Mijn jongste is nog maar 10 maanden daar hebben we wel een bezorgder gevoel bij, sneller naar de dokter bijvoorbeeld, maar hij is een zorgenkindje. Qua houden van houd ik evenveel van allemaal, dat kan ik oprecht zeggen, ze hebben allemaal hun eigen eigenschappen en eigen unieke talenten waar ik dol op ben.
Ohja maar bij andermans kinderen heb ik dat ook. Ik erger me heel snel aan de kinderen van een ander. Die zijn me heel snel te druk, te vervelend en te brutaal. Terwijl mijn eigen kinderen misschien wel net zo zijn, ha ha hoezo niet objectief. Voor je eigen kinderen heb je toch een heel ander gevoel? Dat is echt niet te vergelijken met de kinderen van iemand anders, hoe vaak je ze ook ziet.
Ik houd van allebei mijn kinderen evenveel, maar mijn oudste trekt meer naar mijn man en mijn jongste trekt meer naar mij toe. Mijn jongste is ook echt een knuffelkont, naar mij toe iig. Mijn oudste zit op dit moment in een ik wil, ik moet en dat doe/wil ik niet! fase. Erg vervelend en moeilijk om mee om te gaan en rustig te blijven.
Grappig... Ik voel dus precies hetzelfde. Ik hou van allebei vreselijk veel. Ik zou blind voor beide mn leven geven. Maar mijn oudste kan ook zo grenzen zoeken en mieperen en uit dr plaat gaan om (in mijn ogen) niks, terwijl de jongste zo'n makkelijk kind is. Puur daarom vind ik wel dat ik een voorkeur heb. En daarom heb ik dus "ja" gestemd. Terwijl jij (en ik pik jou er even uit als voorbeeld, maar heel veel andere berichtjes hebben dezelfde strekking) waarschijnlijk "nee" hebt gestemd? Bij dit soort dingen is het maar net hoe je de vraag en je eigen gevoel interpreteert.
Nee, alle drie even lief en leuk. Maak met alle plezier voor alle drie 1 op 1 momentjes. M'n zoontje is alleen wel de knapte van alle drie haha.
Toen de jongste pas geboren was had ik een nachtmerrie. Ik moest 1 van de kinderen weggeven anders zouden ze beiden worden gedood. Ik kreeg de garantie dat er goed voor het weggegeven kind gezorgd zou worden, maar ik mocht hem nooit meer zien. En ik kon niet kiezen. Echt afschuwelijk.