Ladiess Ik heb even jullie hulp nodig haha. Wij zijn in januari dit jaar verhuist naar een nieuwe gemeente. Geheel onbekend voor mijn zoontje van 5 en mij. Nu hebben we een prachtig huis met voor ons huis een grote speeltuin. (Vanuit de keuken is een groot gedeelte van de speeltuin te overzien) Helemaal leuk voor een kind van 5 dus. Nu mocht hij in het begin niet alleen daar spelen. Omdat m'n zoontje nogal ondernemend is en geen angst kent en dus zo zou weg lopen in een buurt die hij nog niet kent. Naar mate we hier steeds langer wonen en de buurt ook beter kennen laat ik hem meer vrij. We wonen in een buurt waar alleen auto's komen als die hier moeten komen. Het is dus geen doorgaande weg. Nu heeft m'n zoontje heel leuk vriendjes gemaakt hier. Die wonen een klein stukje veder bij ons vandaan en kan daar ook goed komen zonder dat hij gevaar loopt. (Eerste keer wel even meegelopen om te kijken waar ze precies wonen) nu speelt hij met een broertje en zusje die daar wonen (6&7jaar). Bij het zien van de Kids zag ik meteen dat ze er een beetje verwaarloosd uitzagen. Dacht er veder niet bij na, dacht misschien speelkleren etc. Iedere dag spelen ze hier voor de deur of in de speeltuin of in onze voortuin. 100x komen ze hier aan kloppen of ze iets mogen eten (ook mijn zoontje ) vaak geef ik ze een gezond koekje of fruit of een broodje te eten. 9 van de 10 x eten ze hier wat. Geen probleem ben de moeilijkste niet kunnen gewoon mee eten. Maar nu spelen ze met slecht weer vaker hier binnen en een enkele keer bij hun onder een afdakje. Geen probleem. Alleen als mijn zoontje dan vraagt of hij daar mag spelen mag het nooit. Dacht er veder niet bij na kan niet uitkomen geen zin. Geen probleem. Maar nu zijn we een paar maanden veder en nog steeds mag mijn zoontje niks bij hun. Als mijn zoontje hier iets te eten vraagt krijgen hun ook iets. Andersom is dat niet zo. Hij mag niet eens naar binnen om even snel te plassen (wat hun kinderen wel geregeld bij ons doen). De kinderen gaan alleen naar boven halen wat te eten en mijn zoontje staat er maar zielig bij. Nu heb ik dit al een paar keer zien gebeuren en vandaag betrapte ik mezelf er op dat het me boosmaakte. M'n zoontje was ook verdrietig er over. Hier kan alles. Ik Let en voed hun kinderen. Maar andersom kan er niks en mijn zoontje wordt beetje genegeerd. Ik ben echt de moeilijkste niet. Ze komen hier als ze gevallen zijn en bloed hebben. Een pleister willen. Eten willen. Binnen spelen willen. Ijsjes willen. Vanalles. In het begin dacht ik hartstikke leuk voor mijn zoontje zulke vriendjes maar nu begin ik me er best aan te irriteren. Die kids kunnen er niet veel aan doen. Maar begin me wel te irriteren. Ik kijk ieder uur even waar m'n zoontje is. Ookal is hij hiervoor. Even kijken of alles goed gaat en als hij bij hun is voor de deur geen overlast verzorgt. Ik heb die moeder of vader nog nooit gezien. Ben 1x aan de deur geweest en de deur stond open. De gang lag vol met allemaal afval en post. Ik schrok wel even. Mijn vraag is aan jullie .. hoe zouden jullie hier mee omgaan ? Ik raak er een beetje gefrustreerd van. Sorry voor t lange bericht hihi 🙈
Ik zou toch echt eerst eens gaan kennismaken met de ouders, eerlijk gezegd verbaast het mij dat je ze nog nooit hebt ontmoet. Zijn het leuke kinderen? Verder zou ik er persoonlijk niet mee zitten als ik meer zou geven dan andersom. Als je het kunt missen, geen probleem. Eten ze bij jou toch lekker wat. Jouw normen zijn misschien niet die van hun, ik zou daar dan niet van afwijken omdat jouw zoontje niks bij hun krijgt. Maar dat is mijn mening hè .
Ik kan me best voorstellen dat het je stoort maar het eerste wat in mij opkwam, toen ik las dat je in de gang bij hun afval etc zag liggen, was dat die kinderen zich misschien schamen voor hun thuissituatie? En daarom wellicht je zoontje buiten laten staan omdat ze niet willen dat anderen zien hoe hun huis er aan toe is? Zomaar een gok hoor.. Die kinderen zullen vast ook zien dat het bij anderen er anders aan toe gaat en dat kan voor schaamte zorgen over de eigen situatie. Zeker als je aangeeft de ouders nog nooit gezien te hebben krijg ik het gevoel dat deze mensen niet echt sociaal zijn of niet veel tijd/aandacht voor hun kinderen hebben, maar dat is mijn gevoel erbij. Ik zelf heb namelijk ook zo'n soortgelijk gevoel gehad toen ik jonger was. Mijn moeder hield niet van opruimen en schoonmaken waardoor ons huis er nooit proper uit zag, om die reden schaamde ik me om vriendjes of vriendinnetjes thuis uit te nodigen. Nu viel dat niet op omdat bij ons in de buurt altijd buiten gespeeld werd en bij slecht weer iedereen bij hun eigen thuis bleef. Toch zou ik er moeite in steken kennis proberen te maken met de ouders van deze kinderen, misschien dat je dan een en ander te weten komt over hun situatie en hoe de ouders omgaan met hun kinderen. Zelf zou ik verder niks veranderen, als jij je er goed bij voelt om hun ook wat te eten of drinken te geven als er om gevraagd word dan zou ik dat gewoon blijven doen. Dat andere mensen het anders aanpakken hoeft, vind ik, geen reden te zijn om hiermee te stoppen alhoewel ik best begrijp dat het je irriteert. Ik zou dat gevoel proberen los te laten, hoe moeilijk dat misschien ook is. Zo hadden wij vroeger ook 2 kinderen in de straat die van hun ouders andere kinderen niks mochten geven, toch kregen deze kinderen bij anderen wel (meestal) iets. Niet iedereen is hetzelfde hierin.
Ik heb al wel kennis gemaakt met de ouders. Alleen zie ik ze nooit zoeken naar hun kinderen. Ik vergelijk het niet met hun krijgen hier meer als daar. Maar het gaat me zoontje nu opvallen. Die maakt vaak een opmerking als ; ik mag daar nooit naar binnen of dit mag ik niet en ik mag dat niet. Dat vind ik jammer. Ik zal ook zeker niet die kinderen hier op af rekenen. En gewoon blijven doen zoals ik altijd deed. De kinderen zijn aardige kinderen.
Je zegt aan het eind van je post: "Ik kijk ieder uur even waar m'n zoontje is. Ookal is hij hiervoor. Even kijken of alles goed gaat en als hij bij hun is voor de deur geen overlast verzorgt. Ik heb die moeder of vader nog nooit gezien. Ben 1x aan de deur geweest en de deur stond open. De gang lag vol met allemaal afval en post. Ik schrok wel even." Vandaar dat ik dacht dat je ze nog nooit gezien had. Misschien toch eens proberen een gesprekje aan te knopen? Gewoon informeel even aftasten wat voor mensen het zijn en hoe de situatie thuis is.
Je kind gaat daar wel eens spelen en je hebt hun ouders nog nooit gezien? Dat zou hier niet gebeuren, ik wil ze kennen! Maar ik zou er gewoon eens gaan praten en aangeven dat je zoontje verdrietig thuis kwam om bepaalde reden. Dus niet eens naar het toilet mogen, niets krijgen terwijl dat bij jullie wel zo gaat e.d. En vragen waarom dat zo gaat. PS: ik lees nu dat je ze wel een keer hebt kennis gemaakt. Toch maar even gaan praten.
Misschien weten die ouders ook niet waar hun kinderen uithangen en dat ze ergens regelmatig wat te eten en te drinken krijgen. Ik zou inderdaad eens gaan kennismaken en aangeven dat je hun kinderen regelmatig wat te drinken en eten geeft en of ze dat goed vinden. Dan weet je na hun reactie meteen hoe het ervoor staat