Ik heb een zoon van 1,5, hij is extreem ondernemend. Ik heb veel opgepast maar andere kinderen zijn altijd veel rustiger, ook als ik naar kinderen in de omgeving kijk. Ik vraag me af of dit echt zo is of gewoon zo lijkt. Hij klimt op de eettafel, 100 keer. Hij klimt van de eettafel in zijn kinderstoel. Als ik de kinderstoel wegzet dan pakt hij een poef en klimt hij via de poef in de stoel. Hij heeft echt een eigen wil, hij wil het liefst buiten spelen en dan niet in de tuin maar gewoon overal naartoe lopen. Hij doet alle deuren open, pakt alles van tafel wat het ook is. Je kunt je gewoon niet omdraaien. Hij wil op grote stoelen zitten en uit glazen drinken. Als er een glas op tafel staat is hij binnen no time weg en drinkt hij er uit haha. Hij loopt naar kinderfietsen van 5 jarige en wil er dan op, hij loopt naar alle auto's in de straat en wil deze open doen met de sleutel. Herkenbaar met 18 maanden?
Heel herkenbaar. Alleen was ze ook al zo op 10 maand, en nu op bijna vier jaar nog steeds. Hou er ook rekening mee dat kinderen elders altijd wat rustiger zijn dan bij de ouders... Dus jouw referentie van babysitten is geen hele goeie.
Dat laatste klopt wel inderdaad, mijn zoontje is ook heel ondernemend en super snel als hij iets wil, 2 seconden niet kijken is al genoeg 😂. Fietsen en auto's met sleutel opendoen (wat ook nog lukt), bij iedereen de tuin in lopen, uit glazen drinken, overal opklimmen en alles uit proberen. Maar als hij bij een ander is lijkt het soms een heel ander kind, ook veel rustiger! Weet niet of dat zo is bij jouw zoontje en je ervaring met oppaskindjes maar het zou kunnen!
Ja dat is wel aannemelijk inderdaad. De mijne is overal hetzelfde dus daar had ik nog niet aan gedacht. Bijvoorbeeld bij tennis kijken van papa loopt hij alle kanten op terwijl zijn vriendje bij zijn moeder in de buurt blijft.
Herkenbaar! De dag lijkt soms wel een marathon. Eten op, direct uit de kinderstoel en naar buiten, althans dat is dan wat meneer wil, of we dat doen is een tweede (nadat het een hele heisa was om hem in de kinderstoel te krijgen). 1 minuut in de auto, 'ik wil uit' en dat gaat dan de hele rit door, thuis is de tuin niet interessant en dat vindt hij ook geen buiten, nee de tuin uit is buiten en reuze interessant. Meelopen aan de hand, dan gaat hij op de grond liggen huilen, los lopen gaat hij alle kanten op en mag niet bij oversteken en wegen met auto's. Overigens is hij een schat, kan ook heeeeel lief spelen en ik moet heel veel om zijn ondernemende karakter lachen. Ik had het gisteren nog wel met mijn man over of we te vrij zijn... We kiezen onze battles om niet de hele dag strijd te hebben en ik denk ook dat strenger zijn niet uit maakt, hij is gewoon ondernemend en vrij... Heeft hij later vast heel veel aan wij houden vol door consequent te zijn, hopelijk werpt het zijn vruchten af!
Heel herkenbaar hoor..... Heb wel eens jaloers gekeken naar moeders met kinderen dus vrij rustig zijn en in de buurt blijven. Hier twee drukke ondernemers die de hele wereld aan denken te kunnen 😂, waarbij ook eigenlijk net iets te veel vaak lukt. Voordeel is dat ze relatief jong al redelijk vertrouwd zijn met vanalles en nog wat. Totaal geen bangeriken.
Heel herkenbaar. ...... ook dat kijken naar jaloerse kindjes haha! Na een dag weg bijv merken we het s avonds ook altijd aan het onrustige slapen. Erg prikkelgevoelig ook. Maar ik denk dat het ondernemende ook wel echt bij deze leeftijd hoort. Ze zijn zo aan het leren en ontdekken. En al zo eigenwijs.................
Een beetje herkenbaar, ze is ondernemend maar niet zo fel Gisteren was ze opeens stil, ik ga kijken, stond ze op het deurtje van het tv-kastje om dichterbij tv te kunnen kijken En als ze honger heeft, staat ze op hare eetstoel maar ze geraakt niet verder dan het 1ste trapje haha Ik zie al op tegen de moment dat ze zelf de zetel in kan, dat is ze nu aan 't oefenen
Dit ook herkenbaar. Kreeg van iemand het commentaar dat ze teveel zou mogen. Herkende me er totaal niet in. Maar zij is iemand die al snel nee zegt op iets. Vind ik ook niks. Wat jij zegt: we pick our battles, maar als iets echt niet mag, zijn we wel consequent en blijft nee ook echt nee.
Dit inderdaad. Voor ik iets wil verbieden, probeer ik altijd even na te denken waaróm ik dat zou doen. Is het omdat het echt niet kan of mag, of omdat ik denk dat het zo hoort... Wij laten onze dochter heel vrij, maar dat betekent ook dat haar zelfvertrouwen alleen maar stijgt en dat ze nu al goed haar eigen keuzes kan maken. Prima toch?
Herkenbaar! Ga ik naar de fysio en zl gaat mee, dan is hij zo rustig en lief aan het spelen. Maar zodra hij thuis is, is het einde verhaal met die rust. Klimmen op de trofast (die trapgewijs hoger wordt), klimmen via de rugleuning van de tripp trapp stoel om in de stoel te komen (mijn hart is al verzakt ), kasten open en dicht smijten. Buiten lopen aan de hand daar zijn wel wel consequent in. Op straat aan de hand, achterom of een plek waar geen verkeer komt mag hij los. En (gelukkig) accepteert hij dat. Van auto's blijft hij gelukkig af... zou me schamen als hij het auto alarm activeert haha Knopjes kan hij geen genoeg van krijgen... wasmachine aan zetten zodat de lampjes gaan branden is o zo leuk mama En nog eentje.... van de commode kun je af klimmen mama... beentjes al over de rand en zakken maar gelukkig is de commode open waardoor hij de planken als trapjes gebruikt maar de eerste keer schrokken wel ons een hoedje. Hopelijk is dat een fase..
ehhhh think again.. als hij nu weer dat het kan, gaat dat nog veeeeeeeeeeeeel vaker gebeuren en zou ik de commode vast gaan zetten aan de muur hier ook 1 redelijke normale dreumes die nu niet te houden is ( adhd) en 1 hele drukke dames dreumes, die nu rustig 3 uur zit te kleuren.. t zegt niet altijd wat .
Hier ook zo'n druk spokie. Hij zoekt (en vindt) de hele dag entertainment en uitdagingen. Maar ik kan wel eens jaloers kijken naar andere kindjes in dezelfde leeftijd die op drukke plekken zoet in de buggy of op de arm blijven zitten. Daar neemt hij ab-so-luut geen genoegen mee! Hij moet lopen, overal aanzitten, erop klimmen, etc. Best lastig soms, met twee grote zussen die vaak gebracht en gehaald moeten worden. En ook als we gewoon thuis blijven, vliegt hij tegen de muren op. We lopen heel veel buiten, gewoon omdat hij dat nodig heeft. Ergens denk ik te weten dat het heel normaal is, maar soms vraag ik me wel eens af hoe dat ooit moet als hij naar school gaat, haha.
Leuk al die ervaringen, ik probeer ook niet teveel te verbieden. Het heeft nu zo weinig zin, laat het maar lekker met van alles spelen en nee of wel echt nee. Dingen die gevaarlijk zijn mogen niet.
Vind ik dus ook prima! Trok het me in eerste instantie aan, omdat de persoon die commentaar gaf dicht bij me staat. Maar daarna dacht ik: waarom zou ik me iets aantrekken van iemand die haar baby van 6 maanden ranja geeft en opvoedkundig zo ver van me af staat.
Herkenbaar. Maar we hebben ervaring, met de oudste, toen wisten we sowieso niet beter. Toen kwam de tweede, die nooit ergens op klom of ondernemend was, maar de derde is er weer zo één Hij klimt via de stoel op de tafel en dan in zijn kinderstoel. Sowieso bivakkeert hij veel op de eettafel, ik zorg dat de stoelen er goed omheen staan zodat hij er zelf weer af kan. Traphekje heeft geen zin, hij klimt er overheen. Ook gaat hij zelf de trap van de glijbaan op, en gaat in alle houdingen de glijbaan weer af. Trampoline kan hij ook zelf op en vindt dat springen en laten vallen heerlijk. Boodschappen doen met hem doe ik niet meer, hij gaat altijd staan in het zitje van het karretje, en als de stapel boodschappen te hoog wordt gaat hij alles eruit mikken. Dus hem in het boodschappen gedeelte zetten werkt ook niet. Los lopen buiten gaat hier niet meer gebeuren, het is gevaarlijk, hij schiet alle kanten op. Maar gelukkig vindt hij de buggy heerlijk, daar kan hij zo uren in zitten, als we maar blijven lopen. Dus die blijft hier voorlopig nog Ik vind het wel grappig, dat ondernemende, en probeer hem zo veel mogelijk zelf te laten doen en te laten ontdekken. Heel vaak doen kinderen dingen die ze ook al kunnen, dus gebeuren er ook niet perse meer ongelukken als kinderen veel klimmen enzo, heb ik eens begrepen. Het lijkt hier ook zo te zijn. De oudste en jongste klimmen, doen rare en soms gevaarlijke dingen en hebben nooit wat, dochter springt normaal trampoline en brak haar elleboog op meerdere plaatsen.
Mijn jongste zoon wordt door anderen ook altijd rustig gevonden, maar ondertussen... Hij moet bij anderen gewoon even loskomen, de kat uit de boom kijken, waardoor mensen dus denken dat hij een rustig kereltje is. Thuis is hij erg ondernemend, rennen, klimmen, overal aan zitten, uitdagen. Met 17 maanden klom hij al zelf de grote glijbaan op en gleed er ook zelf af.
Commode staat al vast aan de muur en een kast En het kan alleen via de breedste kant van de commode, hebben de ikea gulliver commode Ik heb gewoon een aapje op de wereld gezet, maar ook tijdens de zwangerschap was hij al zo bewegelijk en ondernemend in de vorm van, ik doe gek en draai al ingedaald zo om de as dat ik toch nog even tegen de maag kan boksen
Hier nog zo een kindje! Buiten loopt ie overal heen en kijkt totaal niet meer waar mama of papa gebleven is, heel ondernemend, actief en nieuwsgierig! Terwijl hij als baby juist heel relaxed en rustig was.. Nou dat is er nu wel vanaf! Ook een heel sterk eigen willetje dus regelmatig een drift buitje als iets niet mag. Ik heb gelezen dat ze nog iets te jong zijn om echt te straffen, ze begrijpen het vaak zelf ook allemaal nog niet dus ik probeer daar nu wel op die manier mee om te gaan. Veel tot tien tellen en hem proberen af te leiden. Dus niet elke keer boos worden en nee zeggen (al doe ik dat bij bepaalde dingen natuurlijk wel waarvan ik echt niet wil dat hij dat doet). Het is behoorlijk pittig! Maar goed, dit is een periode waar we doorheen moeten