Lieve dames, Ik ben op zoek naar mensen die in het zelfde schuitje zitten of hebben gezeten. Ik heb twee prachtige gezonde kinderen waar ik meer van hou dan wat dan ook, maar ik heb ook al sinds een jaar een knallende wens voor een derde. Mijn man weet niet zeker of hij ooit een derde wil en ik heb het daar erg moeilijk mee. Het gevoel van de kinderwens voor een derde is soms zo alles overheersend dat ik soms wat obsessed bezig ben met alles wat met een mogelijke zwangerschap te maken zou kunnen hebben. Dan voel ik allerlei kwaaltjes en ben ik er van overtuigd dat ik zwanger zou kunnen zijn en zoek ik me suf naar informatie die dit zou kunnen bevestigen. Wat het lastiger maakt, is dat mijn man en ik niet helemaal veilig vrijen. Er gebruiken wel condooms maar die komen pas laat in het spel en ook 'voor het zingen de kerk uit ' gebruiken we. Ik heb een onregelmatige cyclus en ben al 2x zo lang overtijd geweest, dat ik er van overtuigd was dat ik zwanger was. Niet dus. Mijn man en ik gaan in september serieus praten over een eventuele derde, maar hij laat af en toe iets los waaruit blijkt dat hij het wel goed vind zo. Ik heb het daar best moeilijk mee. Hebben jullie wel eens een een soortgelijke situatie gezeten en tips? Als mijn man in september aangeeft geen derde te willen ga ik denk ik een koperspiraal laten zetten want al die onzeker mbt AC is ook geen doen zo. Dank voor jullie reacties alvast!
Wat lastig is dat he? Mijn man wilde ook geen derde en net als jij was ik heel erg verdrietig en dacht ik van alles te voelen. Wij gebruiken altijd ac, dus de kans was nihil en elke maand hoopte ik toch dat er een wonder gebeurd was. Maar hij vond het goed zo, had geen zin meer in opnieuw beginnen, slapeloze nachten etc. Ik begreep hem wel, maar ik had er verdriet van. Dit heb ik ook aangegeven, dat ik er echt heel veel verdriet van had. Uiteindelijk gaf hij aan dat als we nog een kindje kregen, hij daar geen spijt van zou krijgen. We maken erg leuke kinderen namelijk Maar dat als er geen derde kwam, hij wist dat ik daar heel lang, misschien voor altijd, verdriet van zou hebben. Dat wilde hij niet. Mijn verdriet woog zwaarder dan zijn 'het is wel goed zo'. Dus gaan we het nog een keer proberen Hopelijk verandert jou man ook van gedachten!
Wat een lieve reactie. Ik vind het mooi hoe liefdevol je -tussen de regels door- over je kinderen spreekt. Fijn om te horen dat je man jouw verdriet serieus genomen heeft. Ik vind het wel een logische redenering van je man. Ik zal die eens voorleggen aan mijn man in september. Voor nu probeer ik hem met rust te laten en vooral niet teveel te pushen (lastig!!)
Tja. Ik zou best nog willen, maar m'n vriend hoeft niet zo nodig. Daar kun je verdrietig van worden, maar ik keer het altijd om. Mijn vriend wilde eerder kinderen dan ik, terwijl ik daar tot m'n dertigste echt niet aan moest denken. Ik ben blij dat hij er toen niet te veel woorden aan vuil heeft gemaakt want ik denk dat er wel eens makkelijk wordt gedaan over geen kinderen willen. Die wens kan net zo sterk zijn als de zogenaamde kinderwens.
Gruffalo, hier een sterke wens voor een 4e. Mijn man wil er ook nog over nadenken, ik heb zelf een voorgevoel dat hij het wel wil, omdat hij nu ook lacht als ik tussen neus en lippen door zeg we moeten nog een 4e maken. IK denk dat hij ook mijn verdriet erg belangrijk vindt. Maar ik ga hem nu maar even de tijd geven nog, ik wil het ook niet meer zo snel, altijd 2 jaar ertussen gehad, ik wil eigenlijk pas gaan proberen als ik 36 ben, dan is de jongste 3. Moeilijk he om los te laten? Ik heb nu dat ik er heel veel mee bezig ben vooral omdat ik wil weten wordt het Ja of nee.
MinnieJ: ja, het loslaten is zo lastig. Ik zou het zo graag willen (loslaten), maar het lukt me maar niet. Ik word soms zo boos op mezelf dat het niet lukt. Hoe doe jij dat? Ik hoop zo voor je dat jouw man inderdaad voor een vierde kindje wil gaan over een tijdje! Lousaa: je hebt een goed punt. Ik denk dat de wensen en gevoelens van beide partijen serieus genomen moeten worden.
ik weet niet hoe oud je 2 kindjes zijn? hier wilde man er eerst ook geen 3, uiteindelijk was het "we zien wel" en gestopt met ac, toen duurde het nog een jaar voor het raak was. Maar daarna zou het echt klaar zijn hoor! Alleen is er nu toch, onbedoelt, een 4e onderweg (1,5jaar ertussen, 3 jaar en straks 2,5jaar ertussen, oudste is dan net 7)
Hey hier hetzelfde verhaal. Man wilde geen derde terwijl mijn wens er echt heel sterk was. Wij gebruikten ook geen A-C omdat ik daar best slecht op reageer. In de vakantie 4 weken geleden goed gesprek gehad en uiteindelijk gezegd oke we hebben 2 wondertjes het is goed zo, de redenen van mijn man vond ik meer wegen als een derde kleintje. Een week later voelde ik me nogal beroerd en toen dat niet wegtrok maar een test gedaan. Dinsdag hebben we de eerste afspraak bij de vk want wij konden wel bedacht hebben toch niet voor een derde te gaan, deze beeb dacht daar duidelijk anders over hihi. En het is nu van harte welkom hoor! Ik hoop dat je samen met je man eruit komt, het is het lastig als je er allebei anders overdenkt het is niet even iets waar je je bij neer legt als je je keuze erin moet aanpassen hoeveel kleintjes je al hebt het gevoel blijft.
ik zou duidelijk afspraken maken, zeker als hij geen kind wil en jullie het onwijs onveilig doen... praat er goed over, want zo zit hij straks opgescheept met een kind wat hij niet wil.... en jij met een rotgevoel en evt zelfs de hoop op... en zoals ik al zei, praat er goed over. en let aub op je ac... idd is de spiraal dan een goede optie, enne wie weet kijkt hij er over een jaar wel anders naar?
@ toch3: wauw joh, nu toch4! Gefeliciteerd! Mijn kinderen zijn bijna 4 en bijna 2. Wel slechte slapers geweest tot voor kort, dus ik denk dat mijn man zich daar ook wat door laat tegenhouden. Logisch ook. Meisje87: wat een prachtig verhaal! Die volwassenen denken het allemaal maar even rationeel te beslissen en daar komt dat kleintje aan, helemaal wanneer hij/zij dat wil. Nu al een eigenwijsje
Beckje: ja je hebt gelijk, praten is zo belangrijk. Ik heb mijn man jouw 'angst' voorgelegd: wat zou je doen als ik per ongeluk wel zwanger zou raken? Hij zegt dat hij er uiteindelijk wel blij mee zou zijn, maar waarschijnlijk eerst tijd nodig heeft om van de schrik te bekomen. Maar om volledig van een zwangerschap en alle voorpret te genieten zou ik idd wel graag op 1 lijn zitten. Een jaar wachten zou rationeel gezien een goede optie zijn, maar ik ben wel bang dat 'hoe langer uit de luiers', des te minder kans dat mijn man een volgend kindje wil.
Ik ben altijd nieuwsgierig, hoe kan dat toch onbedoeld? Ik bedoel, ik heb bij de 2e best veel moeite moeten doen om zwanger te raken zeg maar Gewoon nieuwsgierig he, naar de dames hier, hoe gebeurt zoiets dan toch per ongeluk? Mijn man doet gewoon als hij het echt niet wil een condoom om namelijk...., en toen hij het bij de derde bijna wou werd hij inderdaad minder voorzichtig, dus conclusie als ze niet voorzichtig zijn willen ze het toch best wel?
overigens vind ik toch wel een verschil in het verdriet van de vrouw met geen kind of de man die het niet wil, misschien heb ik ongelijk hoor, maar de doorsnee man houdt gewoon altijd van zijn kind en zal toch niet zomaar denken was hij er maar toch niet of zij. Terwijl het verdriet van de vrouw kan wel heel lang blijven ... maar misschien heb ik het mis..
Om maar een voorbeeld te noemen, mijn schoonzus wou ECHT geen kinderen meer, en toen de jongste 6 was werd ze toch per ongeluk zwanger, niemand zal nu denken oh was ze er maar niet, ze houden van haar en twijfelen niet meer eraan
Wat knap dat je er zo open over bent. Ik denk ergens dat jouw man twijfelt, hij weet heeel goed hoe er kindjes gemaakt worden, maar toch zijn jullie niet consequent met ac.. als hij het echt never nooit niet meer zou willen, dan zou hij (denk ik) daar wel heel consequent mee om gaan Het laten rusten tot september lijkt mij ook heeeeel zwaar en moeilijk, maar het is niet onmogelijk. Probeer er dan met anderen over te praten, of juist veel hier op het forum over te praten.. Toen wij voor de eerste gingen heb ik heeeel veel op mijn vriend ingepraat tot hij het zat was en hij zei dat ik dan maar moest stoppen met de pil. Achteraf voelde hij zich echt onder druk gezet. Ik deed het niet expres, maar had zo'n drang.. ik kon het ook niet van mij af zetten. Nu is er in de tussentijd heeeel veel gebeurd tussen mijn vriend en mij (we zijn 2,5 jaar uit elkaar geweest)en we willen allebei graag een 2e kindje. Uit voorzorg heb ik tegen hem gezegd dat de beslissing 'wanneer' bij hem ligt. We praten er vaak over, maar ik merk dat hij er vaker over begint dan ik. Ik hoop dat je de komende weken je rust erin kunt vinden.. en mocht dit heel moeilijk worden, dan kun je dat ook altijd tegen jouw man zeggen dikke knuffel!
Haha nou om vanuit mezelf te spreken: bij de eerste drie was ik in de eerste ronde zwanger. Bij de eerste was het echt niet de bedoeling, maar in the heat of the moment 1 keer zonder condoom en meteen zwanger. Was echt heel erg schrikken! Maar uiteraard was ze heel erg welkom. En bij de jongens condoom weggelaten en wel gehoopt dat ik snel zwanger zou zijn, maar ook toen had ik 2 weken later een positieve test in m'n handen. Nu zijn er nogal wat gezondheidsproblemen bij mij en is mijn cyclus helemaal overhoop. Dus ik denk dat we er wat harder voor moeten gaan werken en ook best wat rondes zullen moeten wachten.
Ach, wat een lieve reactie! Wat mooi dat jullie na zo'n tijd weer bij elkaar gekomen zijn. Wat bijzonder. Ik denk ook dat mijn man twijfelt. Dat hij het in zijn hart wel wil, maar dat hij best wel geschrokken is van de afgelopen periode waarin we vaak gesloopt waren van het slaapgebrek. En daar liever niet weer naar terug gaat. Leuk detail is dat hij zelf ook zo'n derde 'ongelukje' was... Ik maak vaak grapjes over een derde kind en af en toe spreken we er ook serieus over. Maar kort, want ik heb beloofd dat ik hem niet eerder om een voorlopige keuze vraag dan september. Ik denk idd dat ik in de tussentijd de ladies hier maar veel lastig ga vallen Jullie zijn lief! Bedankt voor jullie fijne en begripvolle reacties!! Het heeft me al enorm geholpen dat jullie me niet 'wegsturen' met 'wees blij met wat je hebt', maar ook begrijpen hoe heftig die kinderwens kan zijn, ook al heb je al kinderen.
Ja joh Gruffalo en ik nu zo'n sterke wens voor een 4e zelfs, misschien moeten we elkaar maar even lastig vallen met onze kinderwens? haha... Maar ik denk dat als ze een tijdje goed slapen/uitgerust zijn, dat ze dan misschien de vermoeiende nachten "vergeten"?
Hahaha, Goed idee MinnieJ! Weet jij al wanneer je antwoord van jouw man krijgt trouwens? Ik hoop nu idd heel hard dat de kinderen het 'goed' slapen (=1-2x per nacht wakker worden) vol gaan houden en dat hij langzamerhand vergeet hoe erg het soms was, hahaha! Ik lijk wel gek soms, dat ik er nog eentje wil. De kans dat een volgende opeens goed gaat slapen is niet erg groot, denk ik. Het is mijn eigen schuld trouwens; mijn man en ik hadden nooit kinderen moeten krijgen ;p, want 1 ADHD-er + 1 temperamentvolle doorzetter = 0 slaap hahaha! ps: Vlinder; ik heb je berichtjes en blogs gelezen ben voor de zekerheid maar extra 'vol' en 'rijk' voedsel aan het eten, want een extra jongetje zou ik wel heel leuk vinden (hahaha, ik weet nog niet eens of dat derde kind er al komt en nu al een voorkeur mbt het geslacht; het moet niet gekker worden )