Gister nieuwe garderobe geshopt voor m'n zoontje op Alexandrium. Als allereerst naar Zara geweest, daar getwijfeld tussen maat 20 en maat 21 van schoenen. Uiteindelijk de 20 gekocht. Later langs een andere winkel, daar een 21 gekocht, want dat was de kleinste maat. Na zo'n 2 uur winkelen weer de auto in.. Alles ingeladen, parkeerkaartje betaald, bedenk ik me opeens dat ik van de schoenen van Zara tóch liever maat 21 wil.. Manlief is met zoontje in de auto blijven wachten, ik ben als een gek terug naar boven gegaan om de schoenen om te ruilen. Maar dan ook echt als een gek We stonden nog in de parkeergarage namelijk en je hebt meestal 15 minuten om uit te rijden.. Met een beetje pech is het druk in de winkel en red je dat niet. Kom ik eindelijk op de kinderafdeling van Zara, allemaal mensen voorbij gesjeesd en echt bijna buiten adem haha.. Kijk ik bij de schoentjes, staat daar alleen nog maat 20 en geen 21? En ineens denk ik bij mezelf van hmm, we hádden toch maat 20 gekocht? Ik naar de kassa gelopen met die hele tas, want straks dachten ze dat ik er iets in stopte haha.. Ik kijken: ja hoor, we hadden gewoon de 21 al gekocht Ik zo uuhhh ja ik kwam iets ruilen maarre ik heb gewoon de goede maat gekocht, dus laat maar dat vrouwtje keek me echt heeeel raar aan haha! En ik was nog wel zo trots op mezelf dat ik dat heldere moment niet pas op de snelweg had, maar nog in de parkeergarage.. Eenmaal terug bij de auto zei mijn man ook echt dat ie het al zo raar vond, maar dat ie zoiets had van het zal wel Dus als je toevallig gister op Alexandrium was en je zag daar een half verwilderde zwangere, half hijgend en rennend (wat er vast heel charmant uitgezien heeft), met een Zara tasje, it was me
Ik ging net boodschappen doen met vriend, haalde even een courgette en wat fruit nog op waar ik al een keer letterlijk voorbij liep, op mijn boodschappenlijstje kijkend, constaterend dat ik alles zogenaamd had. Loop terug naar de kar, gooi daar alles in en loop naar vriend. Die vervolgens ook met een boodschappenkar in zijn hand staat. Dit niet eens opgemerkt hebbende zeg ik tegen hem: goh, had je zin in krentenbollen? Dat heb je al lang niet meer op? Vriend draait zich om, ziet mij staan met kar en zegt: maar dat is onze kar ook helemaal niet *schaam schaam*
Wilde vanmiddag boodschappen gaan doen. Het was nogal warm, maar ik dacht (heel slim) ik neem mijn spijkerjasje mee, want daarin kan ik makkelijk mijn sleutels meenemen! Anders zit ik die sleutels als een wilde in m'n handtas te zoeken, altijd zo'n gedoe (je kent het wel). Als een verstrooide professor al m'n spullen bij elkaar (handtas, jasje, boodschappentas, heb ik alles? Ja ik heb alles, wat ben ik goed bezig). Ik loop naar buiten in de zinderende hitte en trek de deur achter me dicht. Oh nee! Waar zijn m'n sleutels nou? 😩 Tja die lagen dus nog op het kastje in de gang. Kon ik eerst nog de halve stad door naar m'n moeder haar werk om een reservesleutel op te halen hhhhhhhh!
Ik vertrok vandaag richting mijn werk om een 24-uurs dienst te werken met de babyfoon opzak ipv mijn mobiel. Kwam er na zo'n 4 km gelukkig al achter. Toch maar even terug gegaan om ze om te wisselen. hihi
Hahahaha geweldig. Ik moest een keer heel hard huilen omdat we wraps zouden eten met kip, sla, crème fraiche, en paprika's. Komt ik thuis heeft vriend gehakt, mais en bruine bonen gehaald voor in de wraps. Traaanen met tuiten kwamen er. Uiteindelijk stelde vriend voor even snel naar de supermarkt te gaan om het alsnog te halen. Moest ik nog harder huilen. Want we woonden toen in een niet zo heel fijne buurt en het was al donker dus ik wilde niet dat hij nog weg zou gaan. We maken er nog steeds grappen over elke keer als we wraps eten.
Ik heb rond Kerst eens laten vallen bij mijn man dat ik voor mijn verjaardag wel een cd van X wilde. Mijn man hoorde ik er verder nooit meer over, maar ik moest en zou die cd hebben! Toen mijn zusje dus een paar weken geleden vroeg wat ik graag wilde hebben, heb ik die cd benoemd. Mijn man vroeg vorige week nog of ik wensen had voor mijn verjaardag. Nee, die had ik niet, of nouja, misschien een nieuwe tas? Zondag was het dan zover. Ik kom beneden en krijg van mijn zoontje een mooi cadeautasje in mijn handen gedrukt. Ik kijk erin en.. Ooh nee toch.. Precies het formaat van een cd.. ik voelen: ja hoor, het zal toch niet..? Ik maak hem open en JA HOOR, die cd, waarvan ik dus zeker wist dat ik hem ook nog van mijn zusje zou gaan krijgen! Ik probeerde te lachen, maar in plaats daarvan begon ik keihard te brullen, echt tranen met tuiten. Ik voelde me zoooo lullig, had ie zo goed z'n best gedaan en het zo goed onthouden (normaal begrijpen mannen hints toch niet?), had ik hem dubbel gevraagd! Het was niet eens dat ik verdrietig was omdat ik hem dubbel had, maar echt omdat ik het heel zielig voor hem vond. Toen mijn ouders en zusje 's middags kwamen, zei mijn moeder dat mijn zusje een cadeau had waar ik echt héél blij van ging worden. Heb toen maar gewoon gelijk eerlijk gezegd wat er gaande was, haha.
Mijn man had vrijdag heel lief als verrassing gereserveerd in een restaurant, maar hij wou dus niet zeggen waar naartoe. Ik heb al weken zin in een bepaalde pasta van een restaurant en had dit dan ook al een paar keer gezegd aan hem. Ik was er dus van overtuigd dat we naar daar gingen. Maar toen stopte hij opeens voor een ander restaurant en ik nog denken dat het een grapje was, bleken we echt daar te eten! Het is mijn man zijn lievelingsrestaurant en niet de mijne. Ik kon echt met moeite mijn teleurstelling verbergen en heb al mokkend iets gekozen op de kaart. Ik had helemaal nergens zin in, enkel in die ene pasta. Achteraf vind ik het echt erg van mezelf, hij deed zo zijn best en was echt lief en daar zat hij dan in het restaurant met een mokkende zwangere vrouw.
Ik loop op mijn gemak door de supermarkt.. Hier een praatje daar een praatje (kwam ineens allemaal bekenden tegen).. Gaat de telefoon anoniem.. Hmmm wie belt mij nu weer anoniem?? Ja met kraamzorg wij hadden een intakegesprek ik sta voor de deur en niemand maakt open.. Ik zeg ook nog zo mooi nee joh dat is pas volgende week.. Maar ik sta bij de kassa ik kom er meteen aan.. Ik hang op kijk in de agenda ja hoor afspraak om 09.30 uur.. *schaam* Vlug afgerekend werd heel lief voorgelaten en vlug naar huis,, ze kon er gelukkig mee lachen!
Ik heb in het begin echt een moment gehad dat ik door de grond kon zakken. Ik was op een informatieavond over de bevallen in het ziekenhuis. Toen ik van mijn stoel op stand liet ik dus een hele harde scheet (((( Niemand had het gehoord, maar ik schaamde me hoe dan ook zo erg!
Vorige week heeft vriend laminaat gelegd op de babykamer en overloop (op onze eigen slaapkamer en de 3e slaapkamer ligt vinyl). Nou moest hij van die ijzeren latjes nog leggen tussen het vinyl en laminaat als afwerking. Echter, klopboor uitgeleend dus zou een dag later worden, geen probleem. Snachts moest ik naar de toilet, half slapend loop ik de kamer aan, met mijn tenen RECHT tegen het laminaat aan: auw auw auw, even voelen en jahoor, bloed. Mijn voet - inmiddels iets wakkerder - omringt door wc papiertjes omdat ik geen zin had om naar beneden te lopen voor pleisters. Loop ik terug om naar bed te gaan, loop ik met de voet waar 3 tenen van openliggen recht tegen de deurpost. Vriend werd wakker van mijn auw-geschreeuw Verder had ik gisteren controle in het ziekenhuis en kreeg wat boekjes van de gyn mee over de bevalling. Ik dit gisteren lezen, staat er in: na de geboorte wordt uw baby bloot op uw buik gelegd. Na deze zin kon je me opvegen, tranen met tuiten!
Jaa dat had ik ook!! Gelukkig was mn moeder mee dus ik zeg tegen haar..mam ik moet echt NU eten! Ja dat kan niet...nee echt, ik moet Nu eten en ik moet naar buiten. Zij bij de winkelwagen gebleven. Dus ik snel een croissantje gepakt en snel naar de kassa's gegaan. Kei druk! Dus ik zeg als een gek, ik ga nu voorkruipen, ik Moet nu eten en naar buiten en anders moet ik overgeven. Hoppa, iedereen aan de kant haha. Toen de mensen naar buiten kwamen vroegen ze nog netjes of t ging en ik maar een rode kop hebben 😅
Ik kookte de aardappels zonder ze te snijden. Deed wel eyeliner op maar geen mascara. Kwam mijn vriend een uur te vroeg van zijn werk halen. De zwangerschapsdementie zit er nog in, dus de rest ben ik waarschijnlijk vergeten
Heb echt dubbel gelegen bij het lezen van dit topic! Hierbij mijn blunders : - 10 weken zwanger: In de AH werd ik plots heel misselijk van de broodbakgeur, dus als een razende naar de auto gerend. Man had net voor het verlaten van de auto een scheet gelaten. Ik open de deur van de auto, ga snel zitten en trek de deur dicht. Meteen ruik ik de vieze scheet van mijn man, hoppa deur open en daar hing ik al kotsend uit de auto. De mensen op het parkeerterrein keken heel raar, haha! - 11 weken zwanger: heel misselijk worden in de auto en het raampje niet op tijd open krijgen = spugen over je eigen schoenen.. Op weg naar een verjaardag... - 25 weken zwanger: ik moest heel nodig plassen (zat in de auto naast mijn man). Hij wilde een snellere route nemen, maar reed verkeerd waardoor t allemaal nog langer duurde. Om het goed te maken, reed hij naar zijn ouders zodat ik daar kon plassen. Nou, door mijn horrormonen kon hij niks meer goed doen. Eenmaal aangekomen bij zijn ouders heb ik als een raar mens hysterisch gegild dat ik THUIS GING PLASSEN en niet daar. Ik smeet de deur dicht en toen ik mij omdraaide, zag ik dat de halve straat buiten stond, blijkbaar gezellig met elkaar te kletsen. Maar nu keken ze mij strak en verbaasd aan. Toen ze mijn buik zagen, werd mijn man bemoedigend en meelijdend aangekeken. Oeps...
Vorige zwangerschap, al aardig hoog zwanger met flinke toeter, oud en nieuw viering in de kerk. Lekkere hapjes, wat optredens, en een quiz met mijn man als de 'quizmaster'. Het idee was, als je het antwoord weet, sprint je naar voren en mept op een bel en dan mag je het zeggen. Waren vragen met boel humor dus leuke stemming en boel lol om wie als eerste bij de bel was. Komt er op een gegeven moment een vraag die ik wist, maar niemand van mijn team reageert. Dus ik zet de sprint in van vrij achterin de zaal, voor zover dat gaat met die buik en krijg vet de slappe lach om mijn 'sprint' en hoe ik er wel niet uit zal zien hoogzwanger rennend naar die bel. 'Rennen' en de slappe lach hebben gaat dus niet samen als je hoogzwanger bent en ik pis hartstikke in m'n broek. Wat ik probeer tegen de houden en te verbergen en nog meer moet lachen, dus ik zak door m'n knieën en bereik die bel half kruipend/liggend. Hele zaal dus in shock, die dachten dat ik struikelde over de kabels of dergelijke, inclusief mijn man die vanaf waar hij stond mijn gezicht niet had kunnen zien dus niet wist dat ik de slappe lach had... Halve avond dus nog uit moeten leggen dat ik niet viel maar in m'n broek plaste en er verder echt niks aan de hand was met me
Herkenbaar! Ik ging, 18 weken zwanger, op een uitstapje naar een kinder pretpark. Uur rijden. Half 12 van huis vertrokken. Te laat dus. Bij aankomst was ik dus heel misselijk! Snel met gezin naar pannenkoeken restaurant en in de rij drinken gepakt. Bij de kassa begon ik zo te trillen en te huilen dat ik niets meer kon, stond te huilen met m'n pinpas, alles draaide voor m'n ogen. Dus man drukte me snel met een glas cola op een stoel... Net op tijd....
Totaal flippen toen ik het geboortekaartje van (het zoontje van) een vriendin binnen kreeg. Het kaartje belandde eerst in de prullenbak en daarna verscheurd in de container. Wat er zo erg aan was? Het was dezelfde stijl, afmeting en ontwerper als het geboortekaartje dat ik voor mijn dochter had uitgekozen. Het kaartje heb ik een paar uur later met schaamrood op mijn kaken uit de container gevist... Hoezo overdreven 😹