Nee dat wist uik ook wel maar daar doelde ik niet op. Meer om het stuk dat het niet geloofwardig is en dan een hele uitleg erbij waarom ze dat vind ik heb daar niets aan
Als moslims geloven wij pas dat een baby in de buik vanaf een bepaalde termijn een ziel heeft, dus nog niet vanaf de bevruchting.
Ik merk dat je heel erg twijfelt en die abortus alleen wilt omdat je ouders dat hebben gezegd. Welke zekerheid heb je dat ales weer de ouwe is als je het kindje hebt weggehaald? Ik denk dat je dan toch de zwarte schaap in de familie blijft. Misschien gaan ze super streng worden en je toch 'die hard' negeren thuis, waardoor je nog steeds ongelukkig blijft. En daarnaast je hebt al n zonde begaan, wil je nog n zonde erbij alleen omdat je ouders het van je vragen? Vergeet niet dat je alleen doodgaat en je voor je zondes zelf verantwoordelijk bent. En berouw kan tonen. (Weet niet in hoeverr je gelovig bent) maar dit is ook n punt wat je mee moet nemen in je beslissing. Ik denk dat het beste wat je kan doen is om het kindje te houden, onderdak en hulp zoeken om alles op n rijtje te krijgen om toch samen met je kind gelukkig te worden. En misschien na de bevalling kijken (of veel later ) langzaam aan het contact met je ouders herstellen. Je blijft hoe dan ook hun vlees en bloed en ze zullen je niet eeuwig in de steek laten. Heel veel succes gewenst.
Lieve anoniempje, Sorry, ik heb niet alle berichten in dit topic gelezen, maar wel een beetje gevolgd op het forum hoe jouw zwangerschap tot nu toe verlopen is. En ik wil je graag zeggen, doe wat je moet doen om je kindje te beschermen. Hoe het op mij overkomt, heb jij echte warme moedergevoelens. Ga daar niet tegenin door te doen wat jouw "familie" van jou vraagt. Daar kom je wellicht niet meer overheen, na alles wat er al is gebeurd. Hoe zwaar het dal is waar je nu doorheen gaat, zoveel liefde zul jij straks (ja, het wordt alsmaar meer) voelen voor jouw baby en je zult dan ook die pure liefde ontvangen en weten dat het dat allemaal waard is geweest. Geef om jezelf en je kind. De band met je ouders zal nooit meer herstellen als je abortus pleegt "voor hun". Ja, het is makkelijk praten vanaf de andere kant van het scherm. Maar ik hoop dat je toch wat hebt aan de (goedbedoelde) berichten en goede adviezen die er ook tussen zitten. Ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen. Had je deze bijzondere periode veel mooier gegund.
ben het eens met Islah. ik zou verder zoeken naar een andere goede echte imam. het valt me wel op islah dat jij ts wilt helpen, maar het lijkt zo dat zij niet echt hulp wilt aannemen van jou.
Op een bepaald moment in de zwangerschap wanneer de baby volgroeit is krijgt deze een ziel en vanaf dat moment pleeg je een zonde als je het weghaalt
https://www.siriz.nl/ https://www.siriz.nl/hulp-nodig/zwanger-en/zwanger-en-je-omgeving-mag-het-niet-weten/
De imam wist waarschijnlijk het exact aantal weken omgerekend niet het gaat namelijk om 3 x 40 dagen. Is 120 dagen komt op ongeveer 17 weken uit. Is even uitrekenen als je iemand aantal weken moet geven en samen aan de tel hangt bijvoorbeeld op dat moment. Ga er vanuit dat de imam wel de dagen wist anders zou het idd apart zijn. Anyways ook voordat de ziel ingeblazen is is abortus amper toegestaan en een grote zonde wanneer het een niet toegestane reden heeft. En dit valt hier zover ik weet niet onder. Maar goed neemt niet weg dat het je eigen keuze is waar je mee moet leven. Maar je twijfelt al dus zou het niet doen.
Ik heb heel erg veel aan je advies.. Ik denk er nu ook zo een beetje over ik ben gewoon veel te bang het is moeilijk maar uiteindelijk mijn verantwoordelijkheid.. Heb mezelf in een superlastige situatie gewerkt..
Jou leven is al vanaf jongs af aan een drama.. des te meer reden om afstand te doen van al die drama. Neem je verantwoordelijkheid en voedt je kind op, hoe moeilijk ook..
Jeetje meid,ik schrik van je topic. Heb die andere ook gevolgd nl. Heb je met je huisarts al eens een goed gesprek ge had? Die heeft gewoon beroepsgeheim en zou je heel goed verder kunnen helpen om je naar de juiste instanties te sturen die je kunnen helpen. Mocht je je hart willen luchten dan mag je mij altijd pben. Sterkte en luister vooral naar je hart.
Ik blijf het ongeloofwaardig vinden. Je zit in een opvanghuis maar er is niemand die je adviseert om naar de juiste instanties te gaan, zoals FIOM?? Maar wel dat er een begeleider is die je mededeelt dat een rechter er aan te pas komt. Dan zit je of in een heel vreemd opvanghuis of het is iets anders. Je bent bang voor een zuigcurretage, maar je vind het helemaal prima om met medicijnen die jou niet voorgeschreven zijn een miskraam op gang te brengen en denken dat je binnen 1 a 2 dagen bij de vk een schone baarmoeder hebt. Ja, ik vind dat raar Maar goed ... het zal allemaal wel
Zoek hulp, want kennelijk krijg je die niet in de opvang. Ga dus naar de huisarts om je zorgen te bespreken. Neem cobtact op met het FIOM. Grijp die kans die Islah je biedt. Je hebt nu al veel opties, ga ermee aan de slag en zoek serieus uit wat de volgende stappen zijn. Je moet bv een dak boven je hoofd krijgen. Je kan na een abortus wel denken dat je terug kan naar je ouders, maar hoe zal die relatie dan zijn? Lijkt me puur voor nood tot je zelf een plekje vindt... En je hebt zóveel twijfels! Dus waarom nu niet enorme vaart zetten achter een dak boven je hoofd, een plek waar je samen met je kindje kan wonen? Echt, je hebt zoveel opties, of je nu kiest voor wel of geen abortus, ga aan de slag! Bel instanties, maak afspraken, stuur Islah een pb voor meer info... Stil zitten en je zorgen maken brengt je uiteindelijk nergens...
Ts, waarom doe je niets met de goede adviezen die gegeven worden? Je negeert al die reacties totaal. Neem je verantwoordelijkheid. Mede hierdoor twijfel ik zeker ook aan de waarheid hiervan, als je écht in deze situatie zou zitten, dan had je weken geleden al een goede instantie gebeld. Je laat je verhala nu steeds verder gaan, waar gaay het eindigen?
En nog wat; ik snap werkelijk niet dat je er uberhaupt aan denkt om terug te gaan na je ouders, nadat je op hun dwang een abortus hebt gepleegd?! Je hebt zelf ook een gezond verstand toch? Zijn je ouders dit waard? Buiten dat ik me zeer afvraag hoe religieus ze wel niet zijn om een abortus te dwingen. Je hebt het over eerwraak, abortus kan wel zomaar?
Tuurlijk word het niet zoals normaal, sowieso jouw gevoel niet want jij word doodongelukkig als je dit kindje weghaalt... En je ouders zullen ook daardoor anders op jouw reageren... Het is heel moeilijk, maar je moet echt gaan beseffen dat het niet word zoals het was... Nooit meer... En dat is helemaal niet erg, je leven veranderd nou eenmaal wel eens