Wat jij hier omschrijft, dat hem uitspraken worden aangepraat valt onder "oudervervreemding" en dat is strafbaar. Als hij hier afdoende bewijs van heeft, moet hij aangifte doen en om strafrechtelijke vervolging verzoeken. Het is echter moeilijk om hier echt letterlijk bewijs van te krijgen. Dergelijke zaken zijn vaak moeilijk en lopen vaak op niets uit. Wat ook strafbaar is, is het onttrekken van de ouderlijke macht. Zowel de weekenden en vakanties. Hij heeft toestemming gegeven om zijn kind 3 weken mee te nemen, niet langer. Het beste wat hij kan doen is een rechtszaak starten en de rechter verzoeken om een dwangsom op te leggen voor elke dag dat moeder het kind onttrekt aan de vader. Dan mag ze financieel op de blaren zitten. Mocht het zijn dat moeder alsnog de omgang frustreert en ze weigert de dwangsom te betalen, dan kan er een gerechtsdeurwaarder worden ingeschakeld om in het uiterste geval beslag te leggen op inkomsten. Biedt dat nog steeds geen soelaas, dan kan aan de rechtbank verzocht worden om lijfsdwang. Dan gaat moeder dus echt de cel in. Máár, eer de rechtbank dergelijke maatregelen gebruikt moet moeder het wel héél erg bont hebben gemaakt. Dat doen ze echt niet zomaar. In de meeste gevallen blijft het bij een verzoek tot een dwangsom waarna moeder wel 2x nadenkt voor ze de omgang weer frustreert. Voor zover de mogelijkheden via de rechtbank. Wat ik ook nog even wil uitleggen is het volgende: Het feit dat een kind een blauwe plek heeft zegt helemaal niets. Óók niet als het kind zegt dat papa het gedaan heeft! En al helemaal niet in deze situatie. Ooit gehoord van een "loyaliteitsconflict"? Kinderen zijn altijd loyaal aan beide ouders. ALTIJD! Bij een vechtscheiding worden ze verscheurd door allerlei emoties. En vooral de emoties van hun ouders. Ze voelen van kilometers afstand dat hun ouders een bloedhekel aan elkaar hebben. Ze gaan twijfelen of ze nog wel van hem/haar houden. Want als papa en mama ineens elkaar kapot vechten, waarom zou de liefde voor het kind dan niet veranderen Dat is kinderlogica. Het kind is dus letterlijk doodsbang dat papa en mama niet meer van hem/haar houdt. En het kind probeert daar koste wat kost (letterlijk!!) Een stokje voor te steken. Het kind voelt op de klompen aan waar mama gelukkig van wordt, het is een misselijkmakend soort tevredenheid waar ik persoonlijk van moet kotsen, maargoed. Mama is sinds de scheiding nergens meer gelukkig mee, dus de misplaatste tevredenheid voert de boventoon en het kind weet dat. Moeder ziet een blauwe plek bij het kind, moeder's stem klinkt bezorgd, boos en vooroordelend tegelijk. Het kind ziet een mogelijkheid om mama gunstig te stemmen. En zegt: "papa heeft dat gedaan" moeder geeft vanaf dat moment het kind ineens extra aandacht waar het kind al tijden zo naar verlangt. Moeder's hersenen draaien overuren, kan het kind een bondgenoot zijn tegen háár vijand?? Ze troost hem/haar, maar in haar stem klinkt tevredenheid, blijheid, ze heeft die monsterlijke ex klem. Die hufter. Het kind is ook tevreden, heeft eindelijk een manier gevonden om onverdeelde aandacht van een tevreden mama te krijgen. De gevolgen zijn vanaf dit moment desastreus en niet meer te overzien. Het kind gaat het ook andersom doen, slechte dingen over mama vertellen tegen papa, om hetzelfde effect teweeg te brengen. Namelijk aandacht van een tevreden gestemde papa. Als ouders niet leren om hier onbevooroordeeld en open over te praten zonder elkaar constant te beschuldigen, gaat dit nooit meer goed komen. Vooral met het kind niet. Wat de rechtsgang betreft: aan de ene kant is het veel beter om zoveel mogelijk zelf te regelen. Echter in sommige gevallen is het onvermijdelijk. In dit geval denk ik het laatste en hoop ik van harte dat moeder zo snel mogelijk tot inkeer komt en het belang van haar kind voorop stelt. Dat is nu overduidelijk niet het geval. Ik zou zeggen, laat haar bewijzen dat de auto stuk was (factuur garage) en dat er geen ruimte meer was in het vliegtuig (verklaring luchtvaartmaatschappij) en buiten dat had zij ook de man achter kunnen laten, zodat haar zoon naar vader kon, of haar man met zoon laten vliegen en zelf met baby later komen. Mijn zus is ooit op stel en sprong naar Nederland terug gevlogen. Ze boekte op 3 januari, 9 januari kon zij vliegen, wel alleen. Man en zoontje kwamen een week later. Dat was een intercontinentale vlucht. Je maakt mij persoonlijk niet wijs dat er op een korte afstand zoals Spanje niet meer beschikbaar is op kortere termijn. B*llsh*t! (Even mijn persoonlijke mening) Ik wens jullie, vooral je broer en zoon veel wijsheid en kracht. Sterkte!
Bij mijn ex-schoonzus kun je eisen en verplichten wat je wilt, ze weigert gewoon. Dus wacht mijn zwager tot hij hulp krijgt van de instanties (rechter, jeugdzorg, raad van kinderbescherming) er loopt een kortgeding maar ja, vakantietijd hè? Er wordt mijn zwager dringend aangeraden om geen impulsieve of heftige stappen te ondernemen want dat kan zijn zaak schaden. Hij zou dan handelen in zijn eigen belang en niet dat van het kind. En dat is precies wat de moeder al doet. Dus het lijkt laks maar het is het beste dat hij kan doen.
Ik weet er helaas alles van. Ik was zelf als kind slachtoffer van een vechtscheiding van mijn ouders, en ik zie het helaas ook van dichtbij in mijn omgeving gebeuren.
Ik heb ook zo'n zwager. Heeft jarenlang gevochten voor zijn kinderen die door moeder werden weggehouden. Hij kon hoog en laag springen, maar als hij ze dan na maanden weer eens had gezien, duurde het rustig weer maanden voor hij ze weer zag. Nu zijn ze op een leeftijd dat ze zelf mogen kiezen en omdat ze hun vader zo weinig zagen hebben ze geen band met hem en komen ze niet meer. Geen rechter of jeugdzorg of wie dan ook heeft dit kunnen oplossen. Vaders hebben vaak het nakijken helaas.
Ik heb hier als kind mee te maken gehad. Soort gelijk iets. Ik was met mijn vader mee op vakantie(familiebezoek in het buitenland) maar hij belde mijn moeder op dat we een paar dagen later zouden terugkomen. Mijn moeder heeft hier aangifte van gedaan. Interpol heeft de zaak overgenomen en heeft mijn vader op de hoogte gebracht dat Interpol mij in het buitenland zou op komen halen als hij mij niet op de afgesproken dg thuis zou brengen bij mijn moeder. Toen zij daar geen gehoor op kregen, stond Interpol bij mijn familie in het buitenland op de stoep. Een vrouw in burger om geen toestanden ervan te maken. Wij, mijn vader en ik waren toen alweer onderweg naar huis. Dit was echter wel 27 jaar geleden. Dus weet niet of het nu nog zo werkt. Sterkte ermee. Ikzelf heb hier niks aan overgehouden, maar mijn moeder heeft het hier nog regelmatig over. Zij was toen erg bang dat hij ergens zou onderduiken met mij..
Ik denk als dit idd andersom was geweest, interpol ook al lang op de stoep had gestaan. Vaders zijn gelijk ontvoerders en moeders mogen alles doen, blijkt hieruit.
dat zag je ook in dat programma over kinderen die naar het buitenland ontvoert waren door een ouder. veel van de zoekende ouders waren vaders.. zo sneu
Ik kan wel janken als ik dit lees! Wat een pokke trut is die vrouw! Je eigen kind alleen laten! Ik hoop dat ze liegt! En dat onze rechtspraak inziet dat vader wel wilt en kan. Hopelijk iets meer kan doen. Neutrale plek bij de wisselingen. Cjg ofzo, dan moet ze wel. Er wordt steeds gesproken over bjz, maar die instelling bestaat niet meer. Ben stiekem benieuwd welke instelling dit in jullie omgeving heeft overgenomen. Ik ga je volgen in de hoop op goed nieuws!
Bureau jeugdzorg bestaat nog wel alleen doen die alleen nog maar zaken met betrekking tot OTS en voogdij, dus geen vrijwillig kader meer.
Klopt. Tot nu toe was jeugdzorg wel in beeld maar werd de begeleiding gedaan door het Sociaal Wijkteam van de gemeente. Ik ben nu trouwens op vakantie dus ik zal wat minder reageren maar als er nieuws is plaats ik een update. Bedankt voor alle lieve berichten!
Bureau jeugdzorg bestaat idd niet meer. Deze organisatie is gesplitst op 1-1-2015. De vrijwillige hulp is overgegaan naar de gemeente (CJG, wijkteams enz. Dit heet in elke gemeente anders) de gedwongen hulpverlening, de hulp die via de rechter opgelegd wordt (OTS en voogdij) gaat nu verder onder de naam jeudbescherming.......(afhankelijk welke regio het is). De vrijwillige hulpverlening werkt nog wel (deels) samen. Wanneer de hulp in het vrijwillig kader stagneert zoals hier. Wordt dit met ouders besproken bij een jeugdbeschermjngstafel (weet niet of dit in elke regio hetzelfde heet) dit is een overleg met de vrijwillige hulpverlener, een gezinsvoogd, ouders en de RvK. In dit overleg wordt bekeken of een er een jeugdbeschermingsmaatregel noodzakelijk is waarna de raad onderzoek aanvullend onderzoek zal doen en het verzoek bij de kinderrechter zal neerleggen.
Vrijwillig kader mag dan weg zijn, maar de werkwijze blijft hetzelfde.. Er is helaas te weinig toezicht op de kinderen en ze worden maar aan hun lot over gelaten. Die zogenaamde onderzoeken houden weinig in. "We kunnen niks doen" hoor je vaak en tijdens een zitting hebben ze wel degelijk een oordeel klaar, ook zonder onderzoek.. Het wordt er allemaal niet beter op met de jeugdhulpverlening en of dit nou komt door onvoldoende geschoold personeel, bezuinigingen, inzet van de vaak vrijwel jonge gezinsvoogd. ....? Uiteindelijk moet het gaan om de kwaliteit en die is helaas ver te zoeken. Als het gaat om vechtscheidingen
Tsja daar zijn de meningen over verdeeld. Je hoort vaak alleen de negatieve verhalen, mensen met positieve ervaringen hoor je niet zo snel. Daarnaast vergeten een hoop mensen dat de RvK, jeugdbescherming en CJG enz. allemaal afhankelijk zijn van ouders waarvan er minimaal 1 niet staat te trappelen om mee te werken. Zie dan ook een kinderrechter maar mee te krijgen.
De ex van mijn vriendin frustreert de omgangsregeling ook regelmatig. Hij houdt zijn zoon heel vaak bij hem (of eigenlijk zijn ouders) en pepert het kind dan in dat zijn moeder een slechte moeder is. Soms houdt hij hem weleens 2 weken. Mijn vriendin heeft verschillende keren aangifte gedaan en buurtzorg jong is er bij betrokken maar niemand doet iets. Hooguit een telefoontje naar vader maar hij komt er altijd mee weg. Succes! Ik weet van dichtbij dat het zeeeeer frustrerend is!
Niet helemaal mee eens, ja je hoort vaak alleen de negatieve verhalen, maar waar ligt dit aan? Niet altijd zoals ze willen laten overkomen door een ouder die niet mee wil werken, vaak is er sprake van fout op fout en heel veel vaker zelfs het probleem dat er in contactjournaals en intern beraad niet alle en niet de juiste feiten worden weergegeven. Als je bij dat soort instanties aangeeft dat je het ergens (bijv een handelswijze/partijdig handelen (de 1 wel aan de afspraken houden maar de ander niet bijv)) dan beginnen ze gelijk te dreigen. Wat ervoor zorgt dat heel veel mensen die ermee te maken hebben en dit ervaren niet eens meer klachten in durven te dienen uit angst voor de represailles waar al mee gedreigd word. En zo creëer je instanties die vinden dat ze zich niet hoeven te houden aan hun eigen beroepscodes, richtlijnen en wettelijke bepalingen. Een rechter is namelijk zo goed als altijd op de hand van de instanties aangezien zij er vanuit horen te kunnen gaan dat zij handelen zoals verwacht mag worden door en volgens bovengenoemde (beroepscode, richtlijnen en wetten).
ik heb niet alles gelezen, maar als je zwager een formulier heeft ondertekend dat zijn ex hun zoon mee naar het buitenland mag nemen, dan staat er ook altijd een datum op wanneer het kind weer naar nederland komt. als de ex zich daar niet aan houd. sta je in je recht om juridische stappen te ondernemen.
Verschrikkelijk voor het jongetje. Ik hoop dat de moeder z.s.m het ouderlijk gezag kan worden gezegd maar Nederland kennende zullen moeders wel weer net wat meer rechten hebben dan vaders (heb dit heel vaak van dichtbij meegemaakt).