Hoe hebben jullie dat opgelost bij verschil van mening over het geslacht te weten komen of het een verrassing laten? Ik denk al van begin af aan dat het een jongen is en wil het nu ook graag zeker weten. Maar man wil het niet weten. Bij de eerste wisten we het niet (zonder discussie) Bij de tweede wel, met de 20 weken echo (enige discussie gehad) Bij de derde niet, tot ik bij 38 weken er zelf achter kwam door een gyn in opleiding die het echo maken nog niet onder de knie had :x (eigenlijk ook geen discussie gehad) En nu dus wel de discussie
Mijn vriend wilde het wel weten bij de 1ste. Ik wilde het echt niet en dat heeft hij toen na een tijdje geaccepteerd. Uiteindelijk vond ie het zo leuk dat ie het nu weer niet wilt weten en ik ook niet dus dit keer geen discussie
Mijn man en ik zijn het er altijd over eens geweest het te willen, Wij kunnen ons niet voorstellen dat een bevalling meer bijzonder is als je het niet weet, het is voor ons een cadeautje die je tijdens zwangerschap al mag uitpakken, en bij de geboorte zijn er nog zoveel "verrassingen " wat voor neusje ! Puntig ? Wipneusje ? Welke vorm ogen ? Welke kleur ? Wat voor mondje wat voor oortjes veel of weinig haar en blond of donker ? Hoe klinkt het eerste huiltje ? Daarna gaat het verder, Huilbaby ? En wat werkt om je baby rustig te houden ? Houd het van drukte en beweging in huis of heeft het echt zijn of haar rust nodig, hoe groeit hij of zij? En zo nog heel veel meer dingen, welke ambitie heeft het ? dans paardrijden voetbal basketbal ? Verlegen of juist niet ? Ik krijg elke dat verrassingen van mijn kinderen, dingen die ze doen en wat ze leren en hoe ze zich ontwikkelen.... En het geslacht weten van mijn kinderen maken de acties en reacties niet minder bijzonder Voor ons zou het dus echt geen meerwaarde hebben tijdens de geboorte, Ik snap wel dat het voor moeders iets bijzonders is ... En ik heb er respect voor ... Maar zelf zou ik zolang de optie er is het altijd willen weten
Bij de eerste wilde ik het niet weten, mijn vriend absoluut wel. Door zijn nieuwsgierigheid werd die van mij ook opgewekt Bij de 2de waren we allebei even nieuwsgierig. Al vind ik het wel erg speciaal als het een verrassing blijft tot de geboorte
Wij willen het allebei weten. Maar kun je het niet proberen geheim te houden dan? Hebben jullie beiden je zin.
Ik was ook te nieuwschierig, ik moest het weten vriend woi dit ook. Ik ben zo eentje die de kamer en kleding naar het geslacht wil doen en niet neutraal dat vind ikzelf niet leuk. Maar de spanning met de 2de zou ze op haar broer lijken of niet.... manmanman ik heb ervan wakker gelegen omdat ik het wou weten. Uiteindelijk is ze heel anders haha! (Klein baalmomentje maar oh zo trots) Is het geen optie dat jij wel het geslacht weet en man niet? Ik weet heel moeilijj maar dat zou eventueel als man dat ook goed vind wel misschien kunnen?
Dat alleen ik het weet? Hm denk niet dat me dat gaat lukken, zal dan toch geslachtgericht dingen kopen. Als ik jurkjes koop weet mn man echt wel dat het een meisje is Of een blauw of roze kaartje etc Een "reservenaam voor het geval dat..." wil ik dan wel hebben. Dat alleen wij 2 het weten en de familie etc niet vind ik goed, maar ik vertrouw man niet helemaal dat hij zich niet voorbij praat
Hebben jullie allebei jullie voors en tegens op papier gezet en samen besproken? Misschien geeft dit wel een heel ander beeld van de keuze/voorkeur van de ander. Lijkt me een lastige situatie. Succes ermee!
Toen ik de titel las wilde ik te antwoorden dat je het gewoon allebei een keer moet proberen. Nu bv afspreken van het te weten en volgende keer niet. Maar toen las ik je bericht, ja geen idee wat je nu dus moet doen. De eerste wisten we wel. De 2de wilde we ook een verrassing. Nu zitten we zelf in een dilemma. Men ventje wil het liever niet weten maar ik zou het wel liefst weten imdat ik een beetje bang ben dat ik 'teleurgesteld' zou zijn als ik beval en kijk en het een meisje is. Want vat dit niet verkeerd op, ik ben met alle2 geslachten super blij. Hen er gewoon een beetje schrik voor dat ik echt teleurgesteld o) ben terwijl ik heel blij moet zijn met een prachtig prinsesje!. Dusja, wa moet ik nu doen zelfde vraag dus Haha! (De schrik zal wel ongegrond zijn hoor want ik wil gewoon een gezond kindje!)
Bij de eerste wilde we het allebei wel weten en het geslacht ook niet geheim gehouden. Bij deze zwangerschap was bij mij enige twijfel, mijn man wilde het heel graag weten, maar voor mij leek de verrassing ook leuk! Toch overstag gegaan en we weten ook wat dit wordt! maar waarschijnlijk als ik het niet wist was ik er toch wel achter gekomen, krijg regelmatig een echo, en regelmatig lag zowel onze dochter als onze zoon wijd met de benen, zodra de echokop erop werd gezet keek je recht in het kruis
Mijn man wou het ook niet weten bij allebei de zwangerschappen. Ik wel. Heb dus het volgende gezegd: zit in mijn buik de baby, dus ik heb hierover veto. Ja ook zijn baby, maar ik moet het 9 maanden dragen. Daar ging hij mee akoord geen ruzie of discussie gehad
Wij willen het ook niet weten of dit hadden we toch vooraf gezegd. Maar morgen heb ik opnieuw een echo waarop ze normaal dus het geslacht bepalen en nu begint mijn man opeens heel hard te twijfelen. Door zijn nieuwsgierigheid twijfel ik nu ook! Maar stel dat we het geslacht wel weten, dan wil ik hier geen geheim van maken en het aan iedereen zeggen. Mijn man wil dan weer dat enkel wij het weten, maar daar sta ik niet achter. Ten eerste weet ik nu al dat ik mij 100x ga verklappen en ik heb gewoon geen zin om constant te moeten letten op wat ik zeg. Dus voorlopig gaan we proberen om morgen sterk te zijn en dus het geslacht niet te weten
Mijn man en ik zitten aardig op dezelfde lijn. We zijn allebei ontzettend nieuwsgierig. Ik had het wel leuk gevonden om het deze keer niet te weten. Man wilde het liefst met 5 weken al weten wat het zou worden. En degene die er het meeste moeite mee heeft, die wint. Als je helemaal gék wordt omdat je het wilt weten en er steeds mee bezig bent, dan is het op een gegeven moment niet leuk meer. Als de ander dan een voorkeur heeft om het niet te weten, maar het ook wel leuk zou vinden om het te weten, dan is de keuze snel gemaakt.
Ik wilde het op zich wel weten deze keer, mijn man eerst niet. Omdat de oudste het heel graag wilde weten is hij overstag gegaan. Als mijn man het echt niet had willen weten had ik daarmee akkoord gegaan. Uiteindelijk is het maar een paar maanden en is het geslacht niet het belangrijkste. Ik zou met een jongetje even blij zijn geweest.
Exact dit. Ik wou het persee weten. Mijn man vond alles prima (echt zo'n makkelijke fijne vent!) Maar als hij of k het niet wou weten dan had de ander het vast wel gewoon gehoord. Doet de een z'n oren maar dicht.
Ja lastig, ik zou hem er toch van proberen te overtuigen als ik het perse zou willen weten haha. Hier wilde ik het niet weten, vriend wel. Afgesproken dat de eerste een verrassing zou blijven en bij de tweede zouden we het dan wel weten. Bij de derde wisten we het weer niet, want we hadden allebei ervaren dat we het leuker vonden om er pas na de bevalling achter te komen
Mooie gedachte en reactie! Ern cadeautje tijdens je zwangerschap. Idd zal deze verrassing nu niet anders zijn dan bij de bevalling. Dan is al het andere ern verrassing. Wij willen t ook graag weten. Geeoon nieuwsgierig..
Wij willen het sowieso weten! Alleen wanneer is bij ons de vraag. Ik wil met 16 weken een geslachtsbepaling en manlief wil wachten tot de 20 weken echo. Ik wil zo graag gericht shoppen haha.
Een collega van mij heeft de ervaring gehad dat ze juist toen ze het in de zwangerschap wist en het niet haar 'gewenste geslacht' was, ze erg teleurgesteld was. Maar toen het kindje er eenmaal was maakte het haar niet meer uit. Daarom wilde ze het bij de volgende liever niet weten. Zodra het namelijk een kindje is dat op je buik wordt gelegd, voel je geen teleurstelling. Bij een echo (toch wat abstracter) misschien wel. Zo dus ook mijn advies aan TS: ik zou er alleen voor kiezen om het te weten als je echt geen voorkeur hebt.